O ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση αποδέχεται τη στρατηγική απατεώνων και το πολιτικό σύστημα κρύβεται πίσω από την υπόσχεση της επιβράβευσης των «συνεπών δανειοληπτών»! Ετσι, αφού η Αθήνα απείλησε «θα νομοθετήσω μονομερώς» και οι Βρυξέλλες απάντησαν «αν το κάνεις, δεν θα πάρεις τη δόση», το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς έγινε ξανά συντρίμμια... Και τώρα οι Ελληνες μπορεί να διαπιστώσουν, είτε το θέλουν είτε όχι, ότι είναι αναγκασμένοι να επιδέσουν τις εσωτερικές πληγές τους που βίαια αιμορραγούν με την αριστερή κυβέρνηση Τσίπρα, στο θέμα των ρυθμίσεων για την πρώτη κατοικία.

Οι ΣΥΡΙΖΑίοι τώρα επιχειρούν να κρύψουν ύπουλα τις ίδιες τις υποσχέσεις τους πίσω από την επίκληση του «επωφελούς συμβιβασμού» με τους δανειστές, ελπίζοντας σε μια πολιτική επιβράβευση της κυβέρνησης στο Eurogroup της 5ης Απριλίου, για την εκταμίευση της δόσης των 970 εκατ. ευρώ από τα κέρδη του ευρωσυστήματος των ελληνικών κρατικών ομολόγων. Περίπου 50.000 δανειολήπτες θυσίασε η κυβέρνηση στην απεγνωσμένη προσπάθειά της να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των δανειστών. Οπως αποκαλύφθηκε στη Βουλή, η τροπολογία καλύπτει μόνο περίπου 150.000 «κόκκινους» δανειολήπτες με μη εξυπηρετούμενα δάνεια συνολικού ύψους περίπου 10 δισ. ευρώ.

Βεβαίως, οι ελληνικές τράπεζες έχουν αποδεχθεί τις ρυθμίσεις Τσίπρα - ευλόγως, θα έλεγα, καθώς με αυτές τούς παρέχεται η ευκαιρία να πρασινίσουν περίπου 10 δισ. ευρώ «κόκκινα δάνεια» (αυτή είναι η ουσία των νέων ρυθμίσεων...), και οι ίδιες απαλλάσσονται από το κόστος που θα τους αναλογούσε λόγω της ανεύθυνης δανειακής πολιτικής που ασκούσαν - τότε που μοίραζαν θαλασσοδάνεια και έναντι αυτών πρόσφεραν bonus στα στελέχη τους.

Ωστόσο, οι Βρυξέλλες έχουν έντονες ενστάσεις, αφού εκτιμούν ότι και το νέο πλαίσιο είναι αναποτελεσματικό σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση των λεγόμενων «στρατηγικών κακοπληρωτών». «Στρατηγικοί κακοπληρωτές» είναι το 25% των δανειοληπτών που θα καταφέρουν να ενταχθούν στις ρυθμίσεις πρώτης κατοικίας σύμφωνα με τους υπολογισμούς των τραπεζών», ομολόγησε στη Βουλή ο υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, Γιάννης Δραγασάκης. Πάντως, και οι τράπεζες φέρουν τεράστια ευθύνη για τους «στρατηγικούς κακοπληρωτές», δηλαδή τους «εκ προθέσεως μη πληρωτές» στην τραπεζική ορολογία.

Μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ ποιος πρωτοσκέφτηκε να βουτήξει στην κολυμπήθρα των ευφημισμών τους συστηματικούς μπαταχτσήδες, τους επαγγελματίες κοπανατζήδες των υποχρεώσεών τους, και να τους δώσει το ωραίο όνομα «στρατηγικοί κακοπληρωτές». Ισως ανήκει και ο ίδιος στους αναξιόχρεους και σκέφτηκε ότι χρειάζεται ένας όρος σχεδόν τιμητικός για να ονοματίζει αυτόν και τους όμοιούς του. Δηλαδή, όσους μπορούν και παραμπορούν να πληρώσουν τις δόσεις των δανείων τους, προτιμούν όμως να λουφάρουν. Ε, είναι άλλο να σε αποκαλούν μπαταχτσή ή απατεώνα και άλλο να σε προσφωνούν «στρατηγικό κακοπληρωτή». Είναι σαν να αναγνωρίζουν ότι διαθέτεις ευφυΐα πάνω από τον μέσο όρο, ότι μπορείς να σχεδιάζεις, να παίζεις στα δάχτυλα τους νόμους, να ’χεις και υψηλές γνωριμίες με τραπεζίτες και πολιτικούς. Αρα, αντί να σε κυνηγούν, χάρη στον τίτλο τιμής που σου απονεμήθηκε, κατοχυρώνεις αμέσως αμέσως το δικαίωμα να πίνεις καφέ με τα τραπεζικά στελέχη.

Να συζητάς μαζί τους όλο αγωνία για το μέλλον της χώρας.

Και να ελεεινολογείτε από κοινού τον «λαουτζίκο» για τη φοροδοτική ασυνέπειά του. Σαν χώρα με καλά οργανωμένο και το κράτος και τον ιδιωτικό τομέα, ακόμη δεν ξέρουμε τον πληθυσμό του μυθικού πλάσματος με το όνομα «στρατηγικός κακοπληρωτής». Υπολογίζεται ότι το 30% των δανειοληπτών που εντάχθηκαν στον νόμο περί υπερχρεωμένων νοικοκυριών έχει λεφτά, αλλά δεν πληρώνει. Αρχές του 2018, με το ξεκίνημα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, οι τραπεζίτες διαπίστωσαν ότι περίπου οι μισοί οφειλέτες, κυρίως στη στεγαστική πίστη, μπορούν να πληρώσουν έστω και μέρος της δόσης τους, πλην αδιαφορούν. Κατά τις τραπεζικές εκτιμήσεις, το 30% αυτών των ευπατριδών διαθέτει σημαντική περιουσία, το δε 20% έχει μεν μικρότερο πουγκί, ικανό πάντως να καλύπτει τη δόση του.