«Ήξεις αφήξεις ουκ εν τω πολέμω θνήξεις». Ο χρησμός της Πυθίας ήταν το κόμμα: αν έμπαινε μετά το «αφήξεις», ήταν ευοίωνος, αν έμπαινε μετά το «ουκ», θανάσιμος. Δυστυχώς, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας του ηγέτη και πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή σέρνεται μέσα στους λαβυρίνθους της διαχρονικά ανίκανης και διαπλεκόμενης ΕΥΠ, σχετικά με το σχέδιο «Πυθία». Εμείς, όμως, θεωρούμε ότι δεν είμαστε ανδρείκελα και μαριονέτες της ΕΥΠ, ώστε να πιστέψουμε στα χαλκεία της. Δηλαδή, στη διαρροή απόρρητου εγγράφου του διοικητή της ΕΥΠ, Γ. Ρουμπάτη, που κυκλοφόρησε προχθές, Πέμπτη, μία ημέρα πριν από την έναρξη της δίκης για το σχέδιο «Πυθία», «ότι δεν υπάρχουν στοιχεία επιχείρησης δολοφονίας του κ. Καραμανλή».

Ομως, το βούλευμα για την υπόθεση «Πυθία» αποκαλύπτει ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για το σχέδιο δολοφονίας του πρώην πρωθυπουργού από ξένες μυστικές υπηρεσίες και, βεβαίως, για το σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας. Βούλευμα συντεταγμένο από εφέτες, βασισμένο σε αποδεικτικό υλικό πολυετούς έρευνας. Μαθαίνουμε από τη δικαστική έρευνα για το σχέδιο «Πυθία» ότι υπήρχε ένας αθέατος πόλεμος μεταξύ των Αμερικανών και του Κώστα Καραμανλή, εξαιτίας της σχέσης του με τον Πούτιν.

Ο ανακριτής Φούκας στις 26 σελίδες του πορίσματος διαπιστώνει ότι καμιά 20αριά πράκτορες (!) με επικεφαλής έναν Ελληνοαμερικανό παρακολουθούσαν τον Καραμανλή και σχεδίαζαν τη δολοφονία του! Κεντρικό πρόσωπο και στις τρεις υποθέσεις, βάσει των δικογραφιών, είναι ο... εξαφανισμένος Ελληνοαμερικανός πράκτορας της CIA William Basil, ο οποίος κατηγορείται ότι έστησε αρχικά το δίκτυο των υποκλοπών σε βάρος του πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή και του μισού Υπουργικού Συμβουλίου της κυβέρνησής του και, εν συνεχεία, ενεπλάκη και στην υπόθεση της δολοφονίας του 39χρονου Κώστα Τσαλικίδη, υπαλλήλου της Vodafone!

Ωστόσο, δύο είναι τα θρυλούμενα εγκλήματα από τους Αμερικανούς κατά του Κώστα Καραμανλή - όπως εγώ τα έζησα μέσα στην «Καθημερινή» και δίπλα στους Αλαφούζους. Οι προσπάθειες ήταν πολλές, αλλά κορυφώθηκαν με την επιχείρηση πολιτικής δολοφονίας του, όταν είχε τολμήσει να συζητήσει πρώτος αυτός με τον πρόεδρο της Ρωσίας το ενεργειακό συμφέρον της χώρας μας, το οποίο ερμηνεύτηκε καταλλήλως από τους γκεμπελιστές δημοσιογράφους ότι σημαίνει την αλλαγή του εθνικού μας προσανατολισμού. Ετσι, απαξιώθηκε και απομονώθηκε και οι εχθροί έστρωσαν τον δρόμο για την επέλαση του Γιώργου Παπανδρέου και τη συνεπακόλουθη ένταξη της χώρας στο ΔΝΤ.

Στην Ελλάδα το πολιτικό παιχνίδι ήταν σχεδόν πάντα σημαδεμένο, ώστε να μην υπάρχει καμία περίπτωση ή καμία πιθανότητα το σύστημα να χάσει τον πολιτικό και, συνεπώς, τον κοινωνικό και εθνικό έλεγχο. Ολο αυτό το σύστημα ελεγχόταν σχεδόν απόλυτα από εξωτερικούς παράγοντες -κυρίως από την Ουάσινγκτον και την αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα- που ποτέ δεν έπαυσαν να θεωρούν τη χώρα μας σαν μια χρήσιμη, λόγω της γεωστρατηγικής της θέσης, αποικία. Ολα αυτά τα καλά, μέχρι που μπήκαμε στη δίνη των Μνημονίων. Το σύστημα, διαβλέποντας ότι έρχονται ραγδαίες και ιστορικές εξελίξεις και προγραμματισμένες αλλαγές στην ευρύτερη περιοχή, έπρεπε να δέσει καλά στο άρμα του τη χώρα αυτή, ούτως ώστε να αποτελεί προγεφύρωμα της άμυνάς του ενάντια σε καινούργιες αναδυόμενες δυνάμεις που θα αμφισβητούσαν την κυριαρχία του.

Ποια νεότερα έγγραφα, λοιπόν, δήθεν απεκρύβησαν; Από τον Σεπτέμβριο του 2008 -με το Βατοπαίδι-, ξένοι διπλωμάτες εργάζονταν για να τελειώσουν πολιτικά τον πρωθυπουργό. Ο Κώστας Καραμανλής προφανώς γνωρίζει τι συνέβη ή τι δεν συνέβη. Η Ιστορία θα γράψει κάποτε, έτσι ή αλλιώς. Αλλά, αλήθεια, ακόμα κι αν δεν συνέβη τίποτα, οφείλουμε να μάθουμε τι ήταν η «Πυθία»... Μην ασχολείστε, λοιπόν, με επικαλούμενα έγγραφα που δεν υπάρχουν... Πάντως, έχει κερδίσει τη θέση του στην Ιστορία όρθιος. Ας αναζητήσουν κι οι άλλοι τη δική τους, γευόμενοι τον καθαρό αέρα έστω μιας απόπειρας πατριωτικής ανεξάρτητης πολιτικής...