Όλοι την έχουν αναζητήσει και όλοι έχουν ευχηθεί να είχαν μία να μασήσουν. Γενικά η τσίχλα έχει «ξελασπώσει» πολύ κόσμο από δύσκολες καταστάσεις, όπως ένα απρόοπτο πρώτο ραντεβού η μία απρόοπτη συνέντευξη για δουλεία ή ακόμα και από το εκνευριστικό βούλωμα των αυτιών σε ένα αεροπλάνο.
Ιστορία
Η τσίχλα υπήρχε από τη Νεολιθική περίοδο σε διάφορες μορφές. Στη Φιλανδία βρέθηκε τσίχλα 5.000 ετών από φλοιό Σημύδας, στην οποία πάνω υπήρχαν αποτυπώματα δοντιών. Το υλικό από το οποίο κατασκευάζονταν οι τσίχλες θεωρείτο ιδιαίτερα ωφέλιμο από ιατρικής απόψεως. Οι Αζτέκοι έπαιρναν μία ουσία από ένα φυσικό δέντρο τσίχλας, την οποία χρησιμοποιούσαν σε καθημερινή βάση για να κολλάνε πράγματα μεταξύ τους. Κάποιες μορφές τσίχλας, χρησιμοποιήθηκαν και στην Αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες μασούσαν τσίχλα μαστίχας, που προέρχεται από το μαστιχόδεντρο. Πολλοί άλλοι πολιτισμοί μασούσαν ουσίες τύπου τσίχλας, οι οποίες προέρχονταν από φυτά ή ρητίνες. Οι Ινδιάνοι της Βόρειας Αμερικής μασούσαν ρητίνη από έλατα. Οι άποικοι της Νέας Αγγλίας πήραν την πρακτική αυτή και το 1848 ο Τζον Κέρτις ανέπτυξε και πούλησε την πρώτη εμπορική τσίχλα. Γύρω στο 1850 μία τσίχλα κατασκευασμένη από κερί παραφίνης αναπτύχθηκε και έγινε η πιο δημοφιλής. Στις 28 Δεκεμβρίου 1869 ο Ουίλιαμ Φίνλεϋ Σεμπλ δημιούργησε μια πατέντα τσίχλας με αριθμό δημοσίευσης 98304.
Περίπου το 1860 ο Τζον Κόλγκαν, φαρμακοποιός από το Κεντάκι, δημιούργησε την πρώτη αρωματισμένη τσίχλα. Ο Κόλγκαν ανέμειξε ζάχαρη άχνη με τολουταίο ( μια σκόνη που λαμβάνεται από ένα εκχύλισμα του δέντρου βάλσαμο) και δημιούργησε μικρά μπαστούνια αρωματισμένης τσίχλας, την οποία ονόμασε «Τάφυ Τολουταίο». Στις 2 Αυγούστου 1910 πήρε άδεια για μια πατέντα που κόβει αυτόματα τσίχλες από μεγάλα κομμάτια σε μικρότερα.
Οι τσίχλες εφευρέθηκαν για να χρηματοδοτήσουν μια επανάσταση στο Μεξικό.
Το 1869 ο 75χρονος δικτάτορας Αντόνιο Λόπεζ ντε Σάντα Άννα που ζούσε στον Στάτεν Άιλαντ, σκέφτηκε ένα σχέδιο για να συγκεντρώσει χρήματα για μία ακόμη επανάσταση στο Μεξικό πουλώντας «τσίχλα». Κατά τη συνάντησή του με τον εφευρέτη Τόμας Άνταμς, περιέγραψε μια ιδανική εικόνα για το πώς θα μπορούσαν και οι δύο να γίνουν πλούσιοι μετατρέποντας την τσίχλα σε φτηνό υποκατάστατο του καουτσούκ. Ωστόσο το σχέδιό τους για να γίνουν πλούσιοι ναυάγησε. Ο Άνταμς πειραματίστηκε με την τσίχλα για έναν χρόνο χωρίς αποτέλεσμα. Ήταν έτοιμος να την πετάξει στον ποταμό Ιστ Ρίβερ, όταν μπήκε σε ένα φαρμακείο και είδε ένα μικρό κορίτσι να παραγγέλνει μαστίχα φτιαγμένη από κερί παραφίνης. Θυμήθηκε ότι οι Μεξικάνοι μασούσαν την τσίχλα, όπως και οι Ινδιάνοι Μάγια που μασούσαν τσίκλες 2.000 χρόνια πριν. Σκέφτηκε λοιπόν ότι θα μπορούσε να περισώσει το απόθεμά του μετατρέποντάς το σε μαστίχα. Ο Άνταμς κυκλοφόρησε κι άλλες μαστίχες στην αγορά, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι μαστίχες «Blackjack» με γεύση γλυκόριζας και ένα προϊόν που κυκλοφορεί ακόμα στην αγορά: οι μαστίχες «Chiclets».
Εγκεφαλική Λειτουργία
Υποστηρίζεται ότι το μάσημα τσίχλας τονώνει το νοητικό σύστημα και ειδικότερα ότι δυναμώνει τη μνήμη. Σύμφωνα με μελέτη που έχουν διεξάγει Ιάπωνες επιστήμονες, το μάσημα της τσίχλας ενεργοποιεί οχτώ περιοχές του εγκεφάλου, οι οποίες επιταχύνουν τις αντιδράσεις του έως και 10%. Έρευνες έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι η μάσηση τσίχλας βελτιώνει τη μνήμη, καθώς συμβάλλει στην αύξηση ροής αίματος στον εγκέφαλο. Οι ερευνητές ισχυρίζονται ότι εάν ένας μαθητής μασήσει τσίχλα λίγα λεπτά προτού υποβληθεί στη διαδικασία γραπτών εξετάσεων, θα θυμάται περισσότερα πράγματα.
Στοματική Υγιεινή
Το μάσημα τσίχλας φαίνεται να αποτελεί έναν αποτελεσματικό τρόπο καταπολέμησης της δυσοσμίας του στόματος, αφού χαρίζει φρεσκάδα στην αναπνοή και απομακρύνει τα βακτήρια. Μια νέα μελέτη φαίνεται να υποστηρίζει ότι η τσίχλα είναι ικανή να απομακρύνει σχεδόν τον ίδιο αριθμό βακτηρίων με το οδοντικό νήμα. Έρευνες επιβεβαιώνουν ότι οι τσίχλες που αντί για ζάχαρη, περιέχουν ξυλιτόλη, μειώνουν την τερηδόνα. Οι τσίχλες αυτές μειώνουν το σχηματισμό της οδοντικής πλάκας, καθώς συλλέγουν τα μικρόβια που συγκεντρώνονται στα δόντια. Η μάσηση τους οδηγεί στην παραγωγή σάλιου, το οποίο εξουδετερώνει τα οξέα και διώχνει τα σάκχαρα από το στόμα.
Στομάχι
Η τσίχλα χρησιμοποιείται ως νέα προσέγγιση για τη θεραπεία της νόσου της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης (ΓΟΠ). Έχει την ικανότητα να εξουδετερώνει τα οξέα στον οισοφάγο. Ωστόσο, κάποιες φορές θεωρείται ότι συμβάλλει στην ανάπτυξη στομαχικού έλκους. Η τσίχλα διεγείρει το στομάχι να εκκρίνει οξύ και το πάγκρεας να παράγει πεπτικά ένζυμα που δεν είναι απαραίτητα. Στην περίπτωση που κάποιος καταναλώσει μεγάλη ποσότητα τσίχλας, είναι πιθανό να παρουσιάσει διάρροια ή αέρια.
Κατάποση Τσίχλας
Σύμφωνα με αρκετούς μύθους, εάν κάποιος καταπιεί μία τσίχλα, θα παραμείνει στο στομάχι του έως και για εφτά έτη, δεδομένου ότι δεν είναι εύπεπτη. Στην πραγματικότητα, για να μείνει στο μέσα στο στομάχι, θα πρέπει η ποσότητα που έχει καταπιεί κάποιος, να είναι τεράστια ώστε να φράξει τα έντερα. Οπότε κάτι τέτοιο είναι απλά ένα μύθος.
Απαγορεύσεις
Πολλά σχολεία απαγορεύουν το μάσημα τσίχλας, καθώς αρκετοί μαθητές τις κολλάνε κάτω από τα θρανία ή τις καρέκλες. Το μάσημα της τσίχλας θεωρείται ικανό να αποσπάσει την προσοχή ενός μαθητή, ενώ μπορεί να μεταφέρει ασθένειες ή βακτήρια σε άλλους μαθητές. Η κυβέρνηση της Σιγκαπούρης έθεσε το 1992 τις τσίχλες εκτός νόμου, επικαλούμενη τον κίνδυνο που προξενείται στους υπόγειους σιδηρόδρομους, καθώς οι τσίχλες σφηνώνουν στις πόρτες τους. Ωστόσο το 2002 επέτρεψε στα φαρμακεία να πωλούν τσίχλες άνευ ζάχαρης, υπό την έγκριση γιατρού ή οδοντίατρου.
Αρνητικές Επιπτώσεις στο Περιβάλλον
Η τσίχλα θεωρείται ιδιαίτερα βλαβερή για το περιβάλλον αφού δεν είναι υδατοδιαλυτή και σε αντίθεση με άλλα προϊόντα ζαχαροπλαστικής, δεν καταναλώνεται πλήρως. Παρά το γεγονός ότι έχει γίνει μεγάλη προσπάθεια για περιβαλλοντική ηθική, συχνά βρίσκονται κολλημένες τσίχλες σε παγκάκια, σκάλες, δρόμους και γενικότερα σε δημόσιους χώρους. Η διαδικασία αφαίρεσης της τσίχλας είναι ιδιαίτερα δύσκολη και δαπανηρή, ιδίως όταν αυτή έχει ξεραθεί. Μόνο στη Ρώμη κάθε χρόνο βρίσκονται τουλάχιστον πέντε εκατομμύρια τσίχλες κολλημένες στο δρόμο.
Δοκιμαστής Τσίχλας
Όσο και αν ηχεί περίεργο, ο δοκιμαστής τσίχλας είναι επάγγελμα κατά το οποίο ελέγχεται το μέγεθος αλλά και η γεύση της τσίχλας.
*Με πληροφορίες από τη Βικιπαίδεια
