Νέοι ευπαθών ομάδων μιλούν στο parapolitika.gr για την δύσκολη καθημερινότητα τους και απαντούν στους αρνητές της μάσκας: «Δεν με έκλεισε η κυβέρνηση σπίτι μου»
Καθημερινά, σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης, διαβάζουμε για τα νέα κρούσματα, τα μέτρα που επιβάλλει η κυβέρνηση και τον οικονομικό αντίκτυπο της πανδημίας. Την ίδια ώρα, τρομαγμένοι βρίσκονται οι Έλληνες στην πιθανότητα ενός δεύτερου lockdown, και μάλιστα δεν είναι λίγοι εκείνοι που γκρινιάζουν για τη διευρυμένη χρήση μάσκας ή και αρνούνται να τη φορέσουν.
Σκέφτηκε όμως ποτέ κανείς πώς είναι να ζείς ένα διαρκές lockdown 7 μηνών και να αγωνιάς για τα πιο απλά, ακόμα για το αν θα επιβιώσεις;
Κι όμως αυτή είναι η απτή πραγματικότητα για πολλούς ανθρώπους που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες για όλο αυτό το διάστημα.
Δύο απλές συζητήσεις - καταθέσεις ψυχής με τον Στέφανο και την Άγκη, δύο άτομα που ζουν όλη τους τη ζωή με κυστική ίνωση, μας δίνουν τη δυνατότητα να δούμε μία άλλη πλευρά του κοροναϊού, μέσα από τα μάτια νέων ανθρώπων που συγκαταλέγονται στις ευπαθείς ομάδες.
Ποιες είναι οι σκέψεις και οι φόβοι τους και πόσο έχει αλλάξει η καθημερινότητά τους;
Ο Στέφανος, 32 χρόνων, εργαζόμενος στο χώρο της υγείας, όταν πρωτοεμφανίστηκε ο ιός στην Ελλάδα τον αντιμετώπισε με ψυχραιμία, παρόλο που γνώριζε ότι το άγνωστο τότε μονοπάτι του κοροναϊού θα έφερνε περαιτέρω προβλήματα στη ζωή του.
Την ίδια στιγμή, την έλευση του πρώτου κρούσματος, η Άγκη, 22χρονη φοιτήτρια αντιμετώπισε με χιούμορ, θεωρώντας ότι επρόκειτο για λάθος συναγερμό. «Τα κρούσματα έγιναν σταδιακά 4, 14, 24... Εκεί τρόμαξα!» δήλωσε χαρακτηριστικά. «Όταν έκλεισαν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια είπα: Όπα Μάλλον τα πράγματα έχουν αγριέψει και πρέπει να προστατευτώ. Τότε κατάλαβα απόλυτα τη σοβαρότητα της κατάστασης», συμπλήρωσε. « Έφυγα αμέσως από την Αθήνα, μεταφέρθηκα στο πατρικό μου και παρόλο που πάντα πρόσεχα εντατικοποίησα κάθε μέτρο προστασίας.»
Σε αντίστοιχη κατάσταση βρήκε και το Στέφανο η πρώτη άφιξη κρουσμάτων ο οποίος ανέφερε: «Το Μάρτιο ξεκίνησα να φοβάμαι. Η άγνοια για το ότι έχει εμφανιστεί εν συναρτησει με την καταστροφολογία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης δυσκόλεψε πάρα πολύ την καθημερινότητα μου. Απομονώθηκα κατευθείαν από όλους και από όλα, έμεινα μόνος μου ακόμα και στη δουλειά μου. Η μόνη επικοινωνία με τους ανθρώπους μου ήταν μέσω Skype. Προφανώς και δεν ήταν αρκετό αλλά έβλεπα θετικά ότι έχω έστω και αυτή τη δυνατότητα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Σήμερα, μετά από 7 μήνες απομόνωσης, και οι δύο φαίνεται να έχουν οικειοποιηθεί την κατάσταση και να έχουν βρει τρόπους για να ζουν πιο φυσιολογικά τη ζωή τους. Καθημερινές δραστηριότητες που δεν τους θέτουν σε κίνδυνο, όπως ψάρεμα, γυμναστική και κηπουρική γεμίζουν το ημερήσιο πρόγραμμα τους.
Η ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων φαίνεται να μην τρομάζει κανέναν από τους δύο. «Είμαστε πιο προετοιμασμένοι για αυτό εντοπίζουμε και περισσότερα κρούσματα» ,αναφέρει η Άγκη.
Όταν ρωτήθηκαν τι τους έχει στερήσει εντονότερα, η 7μηνη απομόνωση που βιώνουν ο Στέφανος αυθόρμητα ανέφερε «Μου λείπει η ανεμελιά, το φυσιολογικό, να μπορώ να υπάρξω χωρίς να φοβάμαι». Η Άγκη, όντας σε μια πιο ευαίσθητη ηλικία αναφέρει εμφανώς συγκινημένη: «Οι φίλοι μου, οι στιγμές μας, μια αγκαλιά που να μη με τρομάζει, μου λείπουν πραγματικά τα πάντα. Δε θέλω να επιβιώνω, θέλω να ζω. Δεν είμαι ικανοποιημένη με τη ζωή μου, αφού έχει μπει επτά μήνες στην κατάψυξη. Τι είναι πιο φυσιολογικό από το να θέλεις στα 22 σου να μπορείς να αγαπήσεις και να σε αγαπήσουν».
Όσον αφορά το πώς έχει επηρεάσει η πανδημία την επαγγελματική τους ζωή ο Στέφανος ένιωσε την ανάγκη να τονίσει: « Δουλεύω κανονικά, παίρνοντας όλα τα μέτρα προστασίας. Είμαι ευγνώμων για το εργασιακό μου περιβάλλον που από την πρώτη στιγμή, γνωρίζοντας την κατάσταση, φρόντισε για μένα. Με προστατεύει καθημερινά». Την ίδια στιγμή, η Άγκη «Η ζωή μου έχει πάει πίσω 100% σε αυτόν τον τομέα. Είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσω έτσι τη σχολή μου, δεδομένου ότι απαραίτητο είναι και το πρακτικό κομμάτι. Μπορεί να το παίζω αντράκι και να λέω ότι δεν πειράζει, αλλά η αλήθεια είναι ότι χάνω τα χρόνια μου, καθυστερώ τα πάντα».
Τυχερή νιώθει η 22χρονη τυχερή γιατί μέσα στην καραντίνα γνώρισε τον άνθρωπο της. Συγκεκριμένα δηλώνει: « Ο έρωτας που ήρθε τόσο ιδιόμορφα στη ζωή μου ξαναγέννησε την αισιοδοξία μέσα μου. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου που κατανοεί την κατάσταση που βρίσκεσαι και κάνει τα πάντα για να σε κάνει να νιώσεις πιο φυσιολογική. Κάνει διαρκώς τεστ κοροναϊού για με δει, αν αυτό δε σημαίνει ότι πραγματικά με νοιάζεται, τότε τι θα μπορούσε να το σημαίνει αυτό;»
«Δεν με έκλεισε η κυβέρνηση μέσα, η ασθένεια μου το έκανε»
«Ο ιός δύσκολα θα φύγει ολοκληρωτικά άρα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτόν», τόνισε ο Στέφανος, ενώ συμπλήρωσε «Εμείς που έχουμε μεγαλώσει στα νοσοκομεία γνωρίζαμε πολύ καιρό τι πάει να πει μάσκα κι αποστάσεις ασφαλείας. Όλη μου τη ζωή ζω με αυτά. Δε με έκλεισε η κυβέρνηση μέσα, η ασθένεια μου το έκανε. Καλό είναι να δίνεται βήμα στα άτομα που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, γιατί ο τρόπος που ζούνε όλοι οι άλλοι είναι η αλήθεια μας και ορίζει τη ζωή μας. Προσπαθήστε να καταλάβετε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και το φόβο που συνοδεύει την καθημερινότητα μας. Μη μας παρεξηγείτε. »
Κλείνοντας, ζητήσαμε μια συμβουλή από τα δύο παιδιά για όλους εκείνους που περνάνε δύσκολα και είναι κλεισμένοι στο σπίτι. «Να μην τα βάζουν κάτω. Έχουμε μάθει στα δύσκολα χρόνια τώρα και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να σκύβουμε το κεφάλι. Να έχουν το θεό κοντά τους και θα έρθουν οι πιο όμορφες μέρες.» ανέφερε ο Στέφανος, ενώ η Άγκη συνιστά ψυχραιμία, αισιοδοξία και μια καθημερινότητα γεμάτη ζωή.
Σκέφτηκε όμως ποτέ κανείς πώς είναι να ζείς ένα διαρκές lockdown 7 μηνών και να αγωνιάς για τα πιο απλά, ακόμα για το αν θα επιβιώσεις;
Κι όμως αυτή είναι η απτή πραγματικότητα για πολλούς ανθρώπους που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες για όλο αυτό το διάστημα.
Δύο απλές συζητήσεις - καταθέσεις ψυχής με τον Στέφανο και την Άγκη, δύο άτομα που ζουν όλη τους τη ζωή με κυστική ίνωση, μας δίνουν τη δυνατότητα να δούμε μία άλλη πλευρά του κοροναϊού, μέσα από τα μάτια νέων ανθρώπων που συγκαταλέγονται στις ευπαθείς ομάδες.
Ποιες είναι οι σκέψεις και οι φόβοι τους και πόσο έχει αλλάξει η καθημερινότητά τους;
Ο Στέφανος, 32 χρόνων, εργαζόμενος στο χώρο της υγείας, όταν πρωτοεμφανίστηκε ο ιός στην Ελλάδα τον αντιμετώπισε με ψυχραιμία, παρόλο που γνώριζε ότι το άγνωστο τότε μονοπάτι του κοροναϊού θα έφερνε περαιτέρω προβλήματα στη ζωή του.
Την ίδια στιγμή, την έλευση του πρώτου κρούσματος, η Άγκη, 22χρονη φοιτήτρια αντιμετώπισε με χιούμορ, θεωρώντας ότι επρόκειτο για λάθος συναγερμό. «Τα κρούσματα έγιναν σταδιακά 4, 14, 24... Εκεί τρόμαξα!» δήλωσε χαρακτηριστικά. «Όταν έκλεισαν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια είπα: Όπα Μάλλον τα πράγματα έχουν αγριέψει και πρέπει να προστατευτώ. Τότε κατάλαβα απόλυτα τη σοβαρότητα της κατάστασης», συμπλήρωσε. « Έφυγα αμέσως από την Αθήνα, μεταφέρθηκα στο πατρικό μου και παρόλο που πάντα πρόσεχα εντατικοποίησα κάθε μέτρο προστασίας.»
Σε αντίστοιχη κατάσταση βρήκε και το Στέφανο η πρώτη άφιξη κρουσμάτων ο οποίος ανέφερε: «Το Μάρτιο ξεκίνησα να φοβάμαι. Η άγνοια για το ότι έχει εμφανιστεί εν συναρτησει με την καταστροφολογία των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης δυσκόλεψε πάρα πολύ την καθημερινότητα μου. Απομονώθηκα κατευθείαν από όλους και από όλα, έμεινα μόνος μου ακόμα και στη δουλειά μου. Η μόνη επικοινωνία με τους ανθρώπους μου ήταν μέσω Skype. Προφανώς και δεν ήταν αρκετό αλλά έβλεπα θετικά ότι έχω έστω και αυτή τη δυνατότητα», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Σήμερα, μετά από 7 μήνες απομόνωσης, και οι δύο φαίνεται να έχουν οικειοποιηθεί την κατάσταση και να έχουν βρει τρόπους για να ζουν πιο φυσιολογικά τη ζωή τους. Καθημερινές δραστηριότητες που δεν τους θέτουν σε κίνδυνο, όπως ψάρεμα, γυμναστική και κηπουρική γεμίζουν το ημερήσιο πρόγραμμα τους.
Η ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων φαίνεται να μην τρομάζει κανέναν από τους δύο. «Είμαστε πιο προετοιμασμένοι για αυτό εντοπίζουμε και περισσότερα κρούσματα» ,αναφέρει η Άγκη.
«Δεν θέλω να επιβιώνω, θέλω να ζω»
Όταν ρωτήθηκαν τι τους έχει στερήσει εντονότερα, η 7μηνη απομόνωση που βιώνουν ο Στέφανος αυθόρμητα ανέφερε «Μου λείπει η ανεμελιά, το φυσιολογικό, να μπορώ να υπάρξω χωρίς να φοβάμαι». Η Άγκη, όντας σε μια πιο ευαίσθητη ηλικία αναφέρει εμφανώς συγκινημένη: «Οι φίλοι μου, οι στιγμές μας, μια αγκαλιά που να μη με τρομάζει, μου λείπουν πραγματικά τα πάντα. Δε θέλω να επιβιώνω, θέλω να ζω. Δεν είμαι ικανοποιημένη με τη ζωή μου, αφού έχει μπει επτά μήνες στην κατάψυξη. Τι είναι πιο φυσιολογικό από το να θέλεις στα 22 σου να μπορείς να αγαπήσεις και να σε αγαπήσουν».
Όσον αφορά το πώς έχει επηρεάσει η πανδημία την επαγγελματική τους ζωή ο Στέφανος ένιωσε την ανάγκη να τονίσει: « Δουλεύω κανονικά, παίρνοντας όλα τα μέτρα προστασίας. Είμαι ευγνώμων για το εργασιακό μου περιβάλλον που από την πρώτη στιγμή, γνωρίζοντας την κατάσταση, φρόντισε για μένα. Με προστατεύει καθημερινά». Την ίδια στιγμή, η Άγκη «Η ζωή μου έχει πάει πίσω 100% σε αυτόν τον τομέα. Είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσω έτσι τη σχολή μου, δεδομένου ότι απαραίτητο είναι και το πρακτικό κομμάτι. Μπορεί να το παίζω αντράκι και να λέω ότι δεν πειράζει, αλλά η αλήθεια είναι ότι χάνω τα χρόνια μου, καθυστερώ τα πάντα».
Τυχερή νιώθει η 22χρονη τυχερή γιατί μέσα στην καραντίνα γνώρισε τον άνθρωπο της. Συγκεκριμένα δηλώνει: « Ο έρωτας που ήρθε τόσο ιδιόμορφα στη ζωή μου ξαναγέννησε την αισιοδοξία μέσα μου. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου που κατανοεί την κατάσταση που βρίσκεσαι και κάνει τα πάντα για να σε κάνει να νιώσεις πιο φυσιολογική. Κάνει διαρκώς τεστ κοροναϊού για με δει, αν αυτό δε σημαίνει ότι πραγματικά με νοιάζεται, τότε τι θα μπορούσε να το σημαίνει αυτό;»
«Δεν με έκλεισε η κυβέρνηση μέσα, η ασθένεια μου το έκανε»
«Ο ιός δύσκολα θα φύγει ολοκληρωτικά άρα πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτόν», τόνισε ο Στέφανος, ενώ συμπλήρωσε «Εμείς που έχουμε μεγαλώσει στα νοσοκομεία γνωρίζαμε πολύ καιρό τι πάει να πει μάσκα κι αποστάσεις ασφαλείας. Όλη μου τη ζωή ζω με αυτά. Δε με έκλεισε η κυβέρνηση μέσα, η ασθένεια μου το έκανε. Καλό είναι να δίνεται βήμα στα άτομα που ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες, γιατί ο τρόπος που ζούνε όλοι οι άλλοι είναι η αλήθεια μας και ορίζει τη ζωή μας. Προσπαθήστε να καταλάβετε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και το φόβο που συνοδεύει την καθημερινότητα μας. Μη μας παρεξηγείτε. »
Κλείνοντας, ζητήσαμε μια συμβουλή από τα δύο παιδιά για όλους εκείνους που περνάνε δύσκολα και είναι κλεισμένοι στο σπίτι. «Να μην τα βάζουν κάτω. Έχουμε μάθει στα δύσκολα χρόνια τώρα και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να σκύβουμε το κεφάλι. Να έχουν το θεό κοντά τους και θα έρθουν οι πιο όμορφες μέρες.» ανέφερε ο Στέφανος, ενώ η Άγκη συνιστά ψυχραιμία, αισιοδοξία και μια καθημερινότητα γεμάτη ζωή.
