Στο Ζάππειο Μέγαρο πραγματοποιήθηκε η εκδήλωσηγια τα 40 χρόνια από την ένταξη της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκή Κοινότητα, εκδήλωση που σηματοδότησε την επίσημη έναρξη του δημοσίου διαλόγου στο πλαίσιο της Διάσκεψης για το Μέλλον της Ευρώπης.
Την εκδήλωση τίμησε με την παρουσία της η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ενώ ομιλίες απηύθυναν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Ντέιβιντ Σασόλι, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ, που επισκέφθηκαν τη χώρα μας, με αφορμή και τη σημαντική επέτειο.
«Από την 1η Ιανουαρίου του 1981 η Ελλάδα ξαναβρίσκει την θέση της στην Ευρώπη έχοντας κοινά συμφέροντα και στόχους. Με αυτά τα λόγια ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υποδεχόταν την ένταξη της Ελλάδος στις τότε Ευρωπαϊκές Οικονομικές Κοινότητες ως το 10ο μέλος της. Για τον ιστορικό ηγέτη με την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ , έκλεινε θριαμβευτικά ένα προσωπικό στοίχημα», υπογράμμισε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης μιλώντας στην εκδήλωση.
Τη διοργάνωση της εκδήλωσης ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών με την υποστήριξη της αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Γραφείου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Ελλάδα, ενώ ιδιαίτερη σημασία έχει και ο χώρος που επελέγη για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης.
Το Ζάππειο Μέγαρο, το οποίο εδώ και περίπου 130 χρόνια σημαντικές στιγμές της ιστορικής πορείας της Ελλάδας, καθώς στον περιβάλλοντα χώρο του έχουν διεξαχθεί σπουδαία πολιτιστικά και πνευματικά γεγονότα.
Ίσως το κορυφαίο εξ' αυτών είναι η υπογραφή της Συνθήκης Προσχώρησης της Ελλάδας στην ΕΟΚ στις 28 Μαΐου 1979. Εκείνη την ημέρα πριν 42 χρόνια υπογράφεται, στο Ζάππειο Μέγαρο, η Συνθήκη Προσχώρησης της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες και τα λόγια του Βαλερύ Ζισκάρ ντ’ Εσταίν στην τελετή έρχονται να επισφραγίσουν τη σημασία της ημέρας εκείνης: «Η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα δεν θα ήταν Ευρώπη (…) η Ευρώπη ξαναβρίσκει την Ευρώπη». Με βασικό πρωταγωνιστή, τον πολιτικό που οραματίστηκε και δούλεψε για την ένταξη της χώρας μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Το «παρών» στο Ζάππειο Μέγαρο είχαν δώσει τότε ο Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας, Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, οι πρωθυπουργοί της Ιταλίας, Αντρεόττι, του Βελγίου, Μαρτένς, της Ολλανδίας, Βαν Αγκτ, της Ιρλανδίας, Λυντς και του Λουξεμβούργου, Τορν, καθώς και ο αντικαγκελάριος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, Γκένσερ, και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Τζένκινς.
Η τελετή ξεκίνησε με δύο προσφωνήσεις, του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών, Φρανσουά Πονσέ, και του Κωνσταντίνου Καραμανλή: «Με τη σημερινή Συμφωνία η Ελλάς αποδέχεται τη συμμετοχή της στη διαδικασία της ενοποιήσεως της Ευρώπης, που συντελείται με την ακατανίκητη δύναμη φυσικού φαινομένου. Μπορεί να υπάρχουν διαφορές απόψεων, ως προς την έκταση, τη μορφή, τις διαδικασίες και το ρυθμό πραγματοποιήσεώς της. Κανένας όμως δεν μπορεί να αρνηθεί την ιστορική της αναγκαιότητα», υπογράμμιζε στην εισαγωγή της προσφώνησής του ο Κων. Καραμανλής, ενώ συνέχιζε με κάτι που παραμένει εξαιρετικά επίκαιρο:
«Αν τα Κράτη της Ηπείρου μας δεν συνενώσουν τις υλικές και πνευματικές τους δυνάμεις σε μια οργανική ενότητα, θα παραμερισθούν μοιραία στο περιθώριο της ιστορίας. Και η Ευρώπη, που κυριαρχούσε στον κόσμο, μέχρι και τις αρχές του αιώνος, θα μεταβληθεί σε ουραγό και θα εκτεθεί σε κινδύνους».
«Από πείρα, αλλά και από χαρακτήρα, δεν χρησιμοποιώ αφορισμούς», θα πει επίσης, «και δυσπιστώ προς τις θεωρητικές κατασκευές, που ερμηνεύουν τους νόμους της ιστορικής εξελίξεως και δίνουν στους ανθρώπους έτοιμες συνταγές για τη λύση των προβλημάτων τους. Βασίζομαι πάντα στη μελέτη πραγματικών δεδομένων και στα διδάγματα της ιστορικής πείρας. Αυτά με έπεισαν ότι το μέλλον της Ευρώπης βρίσκεται στην ενοποίησή της. Και ότι το μέλλον της Ελλάδας βρίσκεται στην Ενωμένη Ευρώπη. Και με την πεποίθηση αυτή αγωνίστηκα, επί μία εικοσαετία περίπου, να εντάξω τη χώρα μου στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα», συμπύκνωσε ο Κων. Καραμανλής.
Και, στη συνέχεια, «… για πρώτη φορά στην ιστορία θα δημιουργηθεί μια τόσο μεγάλη Κοινότητα Εθνών, που βασίζεται στην ελεύθερη συγκατάθεση. Στην ισότιμη συνεργασία και στον αμοιβαίο σεβασμό. Καμία χώρα δεν υποχρεώθηκε να προσχωρήσει στην Κοινότητα παρά τη θέλησή της. Καμιά δεν παραμένει με τη βία. Όλες αντίθετα έχουν λόγο στη διαχείριση των υποθέσεών της. Γι’ αυτό και η δημιουργία της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, σε σχέση με τις προηγούμενες ιστορικές εμπειρίες, είναι πρωτότυπη και θα έλεγα επαναστατική. Κι έχει τεράστια σημασία σαν παράδειγμα για όλη την ανθρωπότητα».
Εν κατακλείδι, σε μια ακόμη επίκαιρη αναφορά του Κων. Καραμανλή, «η Ελλάς δεν μπορούσε να απουσιάσει από αυτήν την ιστορική για το μέλλον της Ευρώπης συλλογική προσπάθεια. Γιατί η τύχη της είναι στενά, αναπόσπαστα θα έλεγα, συνυφασμένη με την τύχη των άλλων Δημοκρατιών της Ηπείρου. Αν η Ευρώπη κινδυνεύσει, σαν μορφή διακυβερνήσεως και σαν τρόπος ζωής, θα είναι εντελώς παράλογο να πιστεύσουμε ότι η Ελλάς θα μπορέσει να διατηρηθεί σαν μοναδική βάση ανεξαρτησίας και ελευθερίας στην Ήπειρό μας».
