Η οικογένεια της Έιμι Γουάινχαουζ και οι φίλοι της αναπολούν τη ζωή της σε ένα νέο ντοκιμαντέρ, με αφορμή τη συμπλήρωση 10 ετών από τον θάνατο της τραγουδίστριας, με μαρτυρίες σχετικά με την άνοδό της στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα και τη μάχη της με τον εθισμό.

Με αφηγήτρια τη μητέρα της Τζάνις Γουάινχαουζ Κόλινς, το ντοκιμαντέρ "Reclaiming Amy" παρουσιάζει βίντεο με οικογενειακές στιγμές, οικογενειακές φωτογραφίες και συνεντεύξεις με στενούς φίλους, που θυμούνται τις πιο ευτυχισμένες αλλά και πιο σκοτεινές στιγμές της έξι φορές νικήτριας των βραβείων Γκράμι.

Η Γουάινχαουζ-Κόλινς, η οποία πάσχει από σκλήρυνση κατά πλάκας, έχει μιλήσει σπανίως δημόσια σχετικά με την κόρη της, όμως μοιράζεται τη δική της εκδοχή των γεγονότων στο ντοκιμαντέρ, που δημιουργήθηκε για λογαριασμό του BBC Two και BBC Music και θα προβληθεί την Παρασκευή.

«Κοιτάζω πίσω στο παρελθόν τώρα και συνειδητοποιώ πόσο λίγα καταλαβαίναμε», λέει η Γουάινχαουζ-Κόλινς στην ταινία.
«Ήταν επιρρεπής στον εθισμό, δεν μπορούσε να σταματήσει. Είναι ένα πολύ σκληρό θηρίο».

Η Γουάινχαουζ, η οποία έδινε μάχη με τον αλκοολισμό και τα ναρκωτικά κατά τη διάρκεια μεγάλου μέρος της καριέρας της, πέθανε από δηλητηρίαση από αλκοόλ, στο σπίτι της στο Λονδίνο, στις 23 Ιουλίου του 2011. Ήταν 27 ετών.

«Κοιτάζω πίσω και υπάρχουν πολλά πράγματα που εύχομαι να είχα κάνει διαφορετικά», εκμυστηρεύεται ο πατέρας της Μιτς Γουάινχαουζ.
«Δεν μπορούσες να της πεις να κάνει κάτι ή να μην κάνει κάτι… κανείς δεν ήλεγχε την Έιμι. Η Έιμι ήταν το αφεντικό».

Το ντοκιμαντέρ, το οποίο πραγματεύεται τις σχέσεις της Γουάινχαουζ, τη βουλιμία και τα θέματα ψυχικής υγείας που αντιμετώπιζε, περιγράφει τις άκαρπες απόπειρες της οικογένειας και των φίλων της να τη βοηθήσουν.

«Πίσω από τις κλειστές πόρτες, όλοι μας προσπαθούσαμε να αντιμετωπίσουμε τη δύναμη του εθισμού της», σημειώνει η Γουάινχαουζ-Κόλινς.

«Καθώς η υγεία της χειροτέρευσε, η ασθένειά μου επιδεινώθηκε. Δεν μπορούσα να τη βοηθήσω».

«Ακόμα κι αν δεν είναι εδώ, είναι εδώ», λέει η μητέρα της Έιμι Γουάινχαουζ την ώρα που επισκέπτεται το μνήμα της, «σαν κάποιος να με προσέχει πάντα».