Σπύρος Χαγκαμπιμάνα: Ένας «γαλάζιος Αφρικανός» - Η ιστορία του και η υποψηφιότητα με τη ΝΔ

Χτυπώντας την πόρτα του γραφείου του υποδιοικητή της Υπηρεσίας Υποδοχής και Ταυτοποίησης, θα σου ανοίξει ο Σπύρος-Ρίτσαρντ Χαγκαµπιµάνα. Θα σε υποδεχθεί µε χαµόγελο και θα σου µιλήσει µε ζήλο και ενθουσιασµό για τη δουλειά του στο υπουργείο Μετανάστευσης.

Για τον ίδιο, το έργο που παράγεται στο Mεταναστευτικό δεν είναι απλώς αριθµοί και αναλογίες εισόδων-εξόδων, αλλά άνθρωποι που κουβαλούν τη δική τους ιστορία, τις περισσότερες φορές δραµατική.

Oπως δήλωσε στα «Π», το άσυλο είναι για τον ίδιο «ιερός θεσµός», τον οποίο πρέπει να προστατέψουµε - άλλωστε, και ο ίδιος ήταν πρόσφυγας στην Ελλάδα από το 1997 έως το 2005, όταν πήρε την ελληνική υπηκοότητα.

Τα πρώτα χρόνια στην Ελλάδα και η φυλάκιση στο Μπουρούντι

Η ζωή του Σπύρου-Ρίτσαρντ Χαγκαµπιµάνα θα µπορούσε να είναι κινηµατογραφική ταινία. Γεννήθηκε στο Μπουρούντι και ήλθε τον Νοέµβριο του 1991 στην Ελλάδα για να φοιτήσει στη Σχολή Ναυτικών ∆οκίµων. Oπως εξοµολογήθηκε στα «Π», η έµπνευση να ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα πηγάζει από την ενασχόλησή του µε τον προσκοπισµό, ενώ το είδωλό του ήταν ο στρατηγός Μπέιντεν-Πάουελ.

Στη συνέχεια µπήκε στη ζωή του η Νοµική, στην οποία σπούδασε, ενώ παράλληλα εργαζόταν στη βιβλιοθήκη του Οικονοµικού Πανεπιστηµίου Αθηνών. Εκεί έγινε και η πρώτη επαφή µε την πολιτική, µέσα από την ενασχόλησή του µε τη φοιτητική παράταξη της ∆ΑΠ-Ν∆ΦΚ. Χρησιµοποιεί το όνοµα Σπύρος, που πήρε στη βάπτισή του στην Αγία Τριάδα του Πειραιά, µε νονό τον υποναύαρχο Γιάννη Σαρρή. Και όπως λέει, πίσω από το όνοµά του υπάρχει ένας παππούς, ο πατέρας της νονάς του.

 Ενας σηµαντικός σταθµός της ζωής του ήταν το 2015, όταν, ως υπαρχηγός των επιχειρήσεων της Αστυνοµίας στη χώρα του, φυλακίστηκε από το καθεστώς, καθώς αρνήθηκε να καταστείλει βίαια διαδηλώσεις, µε αποτέλεσµα να περάσει 210 εφιαλτικές ηµέρες στις φυλακές. Αθωώθηκε τον Ιανουάριο του 2016, έπειτα από πιέσεις της Ελλάδας και της Ε.Ε., και προσγειώθηκε στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» τον Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς. Μέσα στις δυσάρεστες αναµνήσεις, το πρόσωπό του λάµπει όταν µιλά για τον 10χρονο γιο του.

Ο ίδιος δηλώνει ότι οι Ελληνες από τη δεκαετία του ’90 που είναι στην Ελλάδα τον αγκάλιασαν, ενώ στην ερώτηση αν βίωσε ρατσισµό απαντά: «Υπάρχουν ρατσιστές, τους συναντάµε κάθε µέρα, αλλά οι Ελληνες δεν είναι ρατσιστές. Οταν µου τυχαίνουν τέτοια περιστατικά, δεν δίνω σηµασία, γιατί ξέρω ότι είναι ένας άτυχος άνθρωπος, που δεν είχε την ευκαιρία να συναναστραφεί µε διαφορετικούς ανθρώπους». Πριν από λίγες εβδοµάδες, στις εσωκοµµατικές εκλογές της Ν.∆. εξελέγη πρώτος σε σταυρούς σύνεδρος στη Β’ Πειραιά.

 Η εκλογή του, µάλιστα, θεωρήθηκε προάγγελος για την είσοδό του στη Βουλή. Και συγκεκριµένα για την είσοδο του πρώτου έγχρωµου Ελληνα στο Κοινοβούλιο.

Σήµερα ζει στη Νίκαια και δραστηριοποιείται επαγγελµατικά στην περιοχή. Οπως λέει, ήταν η πρώτη φορά που ζήτησε την ψήφο των συµπολιτών του και είναι ενθουσιασµένος µε το γεγονός ότι ανταποκρίθηκαν σε αυτόν τον βαθµό. Θαυµάζει τον Μπαράκ Οµπάµα, «υποκλίνεται» στο σθένος και στην αποφασιστικότητα του ιδρυτή της Ν.∆., Κωνσταντίνου Καραµανλή, ενώ εξαίρει τη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη στις προκλήσεις που έχει αντιµετωπίσει η χώρα. «Ο πρωθυπουργός δεν κρύφτηκε στα δύσκολα. Σήκωσε το βάρος της πανδηµίας και βγήκε µπροστά», σηµειώνει στα «Π».

Η Νέα Δημοκρατία είναι η πολιτική μου οικογένεια

Ο ίδιος αναφέρεται στη Ν.∆. ως «πολιτική του οικογένεια», ενώ τονίζει πως είναι συνειδητή πολιτική του επιλογή να ανήκει στον χώρο της Κεντροδεξιάς. Τι δηλώνει, όµως, για την ενδεχόµενη κάθοδό του στις βουλευτικές εκλογές; «Πιστεύω στον πρόεδρο Κυριάκο Μητσοτάκη. Πιστεύω στην παράταξη και είµαι παρών. Αν µου κάνει την τιµή να µε εντάξει στο ψηφοδέλτιο, σε όποια περιφέρεια κριθεί, θα δώσω τη µάχη µε όλες µου τις δυνάµεις», απαντά στα «Π».

Οπως τόνισε, το κόµµα της Νέας ∆ηµοκρατίας βλέπει θετικά την υποψηφιότητά του και, αν αξιοποιηθεί στο ψηφοδέλτιο της Ν.∆., θα τιµήσει την εµπιστοσύνη του πρωθυπουργού.

«Είναι µια πολύ µεγάλη πρόκληση για µένα. Ενας άνθρωπος που γεννήθηκε µακριά, στην Αφρική, ζητά την ψήφο των Ελλήνων, γιατί αγαπά τη χώρα. Είναι µεγάλη τιµή για µένα να σηκώσω αυτό το βάρος, να είµαι µια γέφυρα για όλους αυτούς τους ανθρώπους. Υπάρχουν παιδιά που κατάγονται από την Αφρική, γεννήθηκαν στην Ελλάδα και µιλούν µόνο ελληνικά, δεν γνωρίζουν την αφρικανική γλώσσα. Σε αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να δώσουµε ελπίδα ότι µπορεί να έχουν ένα καλύτερο µέλλον. Μπορεί να ακούγεται αυτονόητο, αλλά αυτό το αυτονόητο πρέπει να το πει κάποιος και να αποτελέσει παράδειγµα. ∆εν πιστεύω ότι το χρώµα του δέρµατος ή η καταγωγή των προγόνων ενός ανθρώπου µπορούν να αποτελέσουν εµπόδιο για το µέλλον και την πρόοδό του», δηλώνει στα «Π» ο Σπύρος-Ρίτσαρντ Χαγκαµπιµάνα.