Αντώνης Συκάρης: Από τη Δρακολίμνη στο Έβερεστ - Η κατάκτηση των 169 κορφών (Εικόνες)
Οι ζαλάδες, η μάχη με τον εαυτό του, οι απώλειες στα βουνά, οι απίστευτα χαμηλές θερμοκρασίες, η καταξίωση και η συμβουλή του «Μην εγκαταλείψεις ποτέ τα όνειρά σου. Κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθούν»
Τη θλίψη στην οικογένειά του αλλά και στους πολλούς θαυμαστές του έχει σκορπίσει η είδηση για τον θάνατο του κορυφαίου Έλληνα ορειβάτη, Αντώνη Συκάρη.
Είχε καταφέρει να σκαρφαλώσει στις πιο δύσκολες και επικίνδυνες κορυφές της γης, όπως το Έβερεστ και το Κανκεντζούγνκα. Έμελλε όμως να αφήσει την τελευταία του πνοή στο βουνό Νταουλαγκίρι, που ανήκει στην οροσειρά των Ιμαλαϊων, κατά την κατάβαση του από όρος.
«Ναι, έχω ανέβει 169 κορφές και θέλω να ανέβω πολύ περισσότερες. Κάθε φορά που ανεβαίνω ένα βουνό γεμίζω μέσα από αυτό», είχε πει στην τελευταία του συνέντευξη.
Ξημερώματα στο Νεπάλ
Το περιστατικό συνέβη σε υψόμετρο 7.400 μέτρων πολύ κοντά στο camp3 στις 4:00 το ξημέρωμα ώρα Νεπάλ ύστερα από τεράστια σωματική και ψυχική προσπάθεια και έλλειψη πρόσθετου οξυγόνου.
Λίγες ώρες πριν, γνωστές διαδικτυακές σελίδες τον είχαν συγχαρεί για την ανάβαση του στο όρος.
Ο Αντώνης Συκάρης «κατάφερε να ανέβει στην 7η ψηλότερη κορυφή του έβδομου ψηλότερου βουνού του κόσμου, Daulagiri, για να ολοκληρώσει το έργο του με 14 κορυφές. Έχει αναρριχηθεί σε 6 κορυφές πάνω από τα 8000 μέτρα», ανέφεραν χτες στο Instagram για τον ορειβάτη.
Δυστυχώς ο ίδιος, αν και ολοκλήρωσε με επιτυχία την ανάβασή του, δεν άντεξε να κατέβει το πανύψηλο βουνό, βρίσκοντας τραγικό θάνατο στην οροσειρά των Ιμαλαΐων.
Όλα ξεκίνησαν από την Δρακόλιμνη στον Σμόλικα
«Θυμάμαι μικρός πήγαινα και κοιμόμουν στην ύπαιθρο βλέποντας τα αστέρια. Στα 27 μου ανακάλυψα τυχαία την ορειβασία από κάποιον που μίλησε για μία Δρακόλιμνη στον Σμόλικα. Από τότε ανακάλυψα πως εκεί ανήκω και από τότε τα τελευταία 32 χρόνια έχει συνεχιστεί αυτή η πορεία» είχε αναφέρει ο κ. Σύκαρης στην Lifo πολύ πρόσφατα και συγκεκριμένα τον Γενάρη του 2022 μιλώντας για το πάθος του.
Ο ορειβάτης είχε μιλήσει μάλιστα για τα φετινά του σχέδια, ενώ είχε στείλει ένα μήνυμα δύναμης σε όλους τους νέους που ακολουθούν με πίστη και προσήλωση τα όνειρά τους.
«Τα σχέδια για το 2022 απαιτούν να είμαι αρκετό καιρό στα Ιμαλάια γι’ αυτό προσπαθώ να πηγαίνω βουνά στην Ελλάδα μαζί με την οικογένειά μου. Τώρα είμαι έτοιμος να φύγω για τον Καύκασο τον χειμώνα, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ από Έλληνες» είχε πει.
Μην εγκαταλείψετε ποτέ τα όνειρά σας
«Μην εγκαταλείψεις ποτέ τα όνειρά σου, κάποια στιγμή θα πραγματοποιηθούν. Αν θέλεις να πετύχεις κάτι στη ζωή σου, πρέπει να το αγαπήσεις πρώτα και μετά να προσηλωθείς σε αυτό. Αν το αγαπάς, θα προσηλωθείς. Αν προσηλωθείς θα το πετύχεις, ακόμη κι αν δεν είσαι πολύ καλός σε αυτό, η ζωή θα στα φέρει έτσι ώστε να επιτύχεις. Αν ακόμη δεν πετύχει όμως, το ότι έχεις κάνει αυτή την προσπάθεια είναι το ίδιο σημαντικό».
Ωστόσο ο Αντώνης Σύκαρης είχε ανέκαθεν όνειρο το ακατόρθωτο, καθώς μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ήταν η ορειβασία στο γνωστό ως «φονικό βουνό», την διαβόητη κορυφή Κ2, των 8.611 μέτρων, την οποία σκαρφάλωσε τον Δεκέμβρη του 2020.
Το «Φονικό Βουνό» πήρε αυτή την ονομασία ακριβώς επειδή πολλοί έχουν χάσει τη ζωή τους στην προσπάθεια να πατήσουν την κορυφή που κανείς δεν κατάφερε να κατακτήσει σε χειμερινή περίοδο. Μάλιστα ένας στους τρεις που επιχειρεί να το σκαρφαλώσει, δεν επιστρέφει ποτέ.
Οι θερμοκρασίες εκεί παραπέμπουν σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας (-103 βαθμοί Κελσίου!) και απίστευτα δύσκολες συνθήκες επιβίωσης.
Ο Σύκαρης τότε είχε καταφέρει να ανέβει το φονικό βουνό, ωστόσο ο ίδιος είχε σωθεί από θαύμα, την ώρα που πέντε συνοδοιπόροι του είχαν χάσει με τραγικό τρόπο τη ζωή τους.
Είχε ζήσει από θαύμα
«Έχω ανέβει σε πολλές κορυφές των Ιμαλαΐων αλλά αυτό το πράγμα δεν το είχα ξαναζήσει. Η στολή μου ήταν ειδικά κατασκευασμένη από Αμερικανούς και Ιταλούς. Αντέχει σε θερμοκρασίες και -43 βαθμούς Κελσίου με την προϋπόθεση πως δεν πρέπει να είναι ακίνητος. Με τον αέρα που υπήρχε η αίσθηση ήταν πολύ κάτω από τους -60 βαθμούς. Είναι θέμα λίγων λεπτών να παγώσεις ή να πάθεις ανεπανόρθωτη ζημιά. Για αυτό εκτιμώ πως οι τρεις αγνοούμενοι ορειβάτες δυστυχώς φαίνεται πως θα μείνουν για πάντα πάνω πάνω στο Κ2», είχε αναφέρει στο Έθνος.
Ήταν τότε στα 7.440 μέτρα υψόμετρο που ο Συκάρης αποφάσισε να σταματήσει την ανάβαση. Μία απόφαση, που όπως αποδείχθηκε του έσωσε τη ζωή.
Ο ορειβάτης έπαθε κρυοπαγήματα στα πόδια και δεν ακολούθησε τους τρεις ορειβάτες που χάθηκαν: «Είχαμε φτάσει στα 7.440 μέτρα. Οι περισσότεροι χάσαμε τον εξοπλισμό μας στην κακοκαιρία και το βράδυ είχαμε μόνο τρεις σκηνές για να χωρέσουμε όλοι. Έμεινα για περίπου 45 λεπτά εκτεθειμένος και εκεί έγινε η ζημιά. Επιχείρησα να βγάλω τις μπότες μου και εκεί είδα τα δάκτυλά μου μαυρισμένα. Ο Γερμανός Μπέχαρντ Λίπερτ έκανε το ίδιο και είχαν μαυρίσει τα πόδια του. Ο γιατρός μας είπε πως ακόμα και να καταφέρετε να ανέβετε στην κορυφή θα έχετε χάσει πολύτιμο χρόνο και θα πρέπει να σας κόψουν τα πόδια. Αυτό ήταν. Σε συνδυασμό με την πρόβλεψη του μετεωρολόγου πως ο καιρός θα αγριέψει περισσότερο και θα κάνει το βουνό απροσπέλαστο πήρα τη δύσκολη απόφαση να σταματήσω και να επιστρέψω. Οι τρεις συνέχισαν και χάθηκαν».
Τότε ο Αντώνης Συκάρης με κρυοπαγήματα νοσηλεύτηκε σε στρατιωτικό νοσοκομείο της πόλης Σκαρντού του Πακιστάν και σε υψόμετρο 2.500 μέτρων, ενώ από την Δευτέρα μεταφέρθηκε στο Ισλαμαμπάντ όπου μάλιστα μετείχε και σε πτήση αναζήτησης των τριών συντρόφων του με ειδικό στρατιωτικό ελικόπτερο.
Ο Έλληνας ορειβάτης είχε περιγράψει με σοκαριστικό τρόπο πώς έχασαν τη ζωή τους άλλοι συνοδοιπόροι του, ενώ μάλιστα ένας ξεψύχησε στα χέρια του. «Είναι η πιο δύσκολη αποστολή που έχω κάνει και έχω ζήσει πρωτόγνωρα και δυνατά συναισθήματα. Από τους 19 της αποστολής έχασαν τη ζωή τους οι πέντε. Οι τρεις είναι αγνοούμενοι και οι δύο έχασαν τη ζωή τους μπροστά στα μάτια μου.
Ο Ισπανός Σέρτζιο Μινκότε στις 16 Ιανουαρίου και ο Βούλγαρος Ατανάς Σκατόφ στις 5 Φεβρουαρίου. Έπεσαν στο κενό ενώ ανεβαίναμε. Ο Μινκότε πέθανε στα χέρια μου. Είναι συγκλονιστικό. Δεν είχα ξαναζήσει τέτοιο πράγμα. Ο Σκατόφ έπεσε σε γκρεμό περίπου δύο χιλιομέτρων. Τώρα βρίσκομαι με τη γυναίκα του Σκατόφ. Εχει έρθει στο Πακιστάν για να παραλάβει τη σορό του. Ειλικρινά έχουν στερέψει τα λόγια», είχε πει.
Οι ζαλάδες και η πάλη με τον εαυτό σου
Ο Σύκκαρης στην τελευταία του συνέντευξη στη Lifo πριν αναχωρήσει για τα Ιμαλάια μάλιστα είχε μιλήσει για τις δυσκολίες που έχουν οι κορφές αυτές.
Μάλιστα είχε αποκαλύψει τον φόβο που έχει όταν βρίσκεται εκεί καθώς η έλλειψη οξυγόνου είναι σημαντική. Ο ορειβάτης είχε πει πως προτιμά την ανάβαση από την κατάβαση.
Η τραγική ειρωνεία δυστυχώς στα λόγια του ήταν πως τελικά ο Σύκκαρης έχασε τη ζωή του από τα δύο πράγματα που προκαλούσαν φόβο πως στο άοκνο έργο του. Έχασε τη ζωή του από έλλειψη οξυγόνου και μετά από τεράστια σωματική και ψυχολογική προσπάθεια, την ώρα της κατάβασης του βουνού Νταουλαγκίρι.
«Οι υψηλές κορφές των Ιμαλαϊων είναι οι πιο δύσκολες από άποψη οξυγόνου. Εκεί που αντιμετωπίζουμε την μεγαλύτερη έλλειψη οξυγόνου είναι στις κορυφές πάνω από τα 7.000 μέτρα και τα 8.000 μέτρα. Σε αυτές τις συνθήκες φοβάμαι δεν μπορώ να το κρύψω. Απλώς η εμπειρία που έρχεται μέσα από την τριβή είναι αυτό που σε κάνει να μανατζάρεις τον βουνό. Ειδικά σε αυτά τα βουνά νομίζει κανείς πως πάει για να κάνεις πλάκα, ωστόσο δεν είναι έτσι. Υπάρχει κίνδυνος.
Πάνω από τα 8.000 μέτρα το οξυγόνο περιορίζεται στο 25%, ενώ στην επιφάνεια της θάλασσας έχουμε 100%. Δηλαδή περιορίζεται περίπου στο 75-80%. Εκεί υπολειτουργεί ο οργανισμός έχει ζαλάδες, ναυτίες, πονοκεφάλους. Είναι λογικό και φυσικό ο εγκέφαλος να φύγει από αυτό το αφιλόξενο περιβάλλον. Εκεί γίνεται μία πάλη με την ίδια σου την ύπαρξη ώστε να πετύχεις τον στόχο σου. Αυτό γίνεται κάθε φορά. Είμαι πιο πολύ της ανηφόρας, είναι ασφαλέστερη, ενώ η κατηφόρα έχει περισσότερες δυσκολίες», είχε πει ο ίδιος λίγο πριν ξεκινήσει το ταξίδι του.
