Η Ρόη Δανάλη-Αποστολοπούλου είναι επιχειρηματίας δεύτερης γενιάς στον ελληνικό ξενοδοχειακό κλάδο, ιδιοκτήτρια και διαχειρίστρια τεσσάρων ξενοδοχείων πέντε αστέρων στην Ελλάδα, του Ομίλου Theoxenia Palace Hotel, στην Αθήνακαι τον Πειραιά. Σπούδασε Οικονομικά και Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Αμερική, στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης.
Είναι μια δυναμική επιχειρηματίας, αφοσιωμένη μητέρα τεσσάρων παιδιών και δεινή δρομέας μικρών αποστάσεων.
Με αφορμή το βραβείο-τιμητική διάκριση που έλαβε στα 4α Βραβείαθεσμό «Θαλής ο Μιλήσιος», στο πλαίσιο της 86ης ΔΕΘ, για «τη συμβολή της στην ενδυνάμωση της γυναικείας παρουσίας στην επιχειρηματική και κοινωνική ζωή του σήμερα», παραχώρησε στα «Π» μια σπάνια, αποκλειστική συνέντευξη.
Πώς βλέπετε την πορεία του ελληνικού ξενοδοχειακού κλάδου και πού τοποθετείτε τη δική σας επιχείρηση στον χάρτη;
Είναι σαφές και φέτος πως ο τουρισμός αποτελεί τον πλέον θεμελιώδη πυλώνα της ελληνικής οικονομίας, με την οικονομία της φιλοξενίας να επηρεάζει άμεσα και καθοριστικά την οικονομία. Ενδεικτικά, κανένα από τα μέτρα ανακούφισης που ανακοινώθηκαν δεν θα μπορούσε να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί χωρίς το «μαξιλαράκι» και τον δημοσιονομικό χώρο που δημιούργησε η εξαιρετική επίδοση του τουρισμού. Ο όμιλός μας, τα ξενοδοχεία «Theoxenia Palace», αναπτύσσονται δυναμικά και αλλάζουν εποχή, εστιάζοντας σε μια διαφοροποιημένη προσέγγιση και μοντέλο, το οποίο εξασφαλίζει υψηλή πληρότητα όλο τον χρόνο, σε συνδυασμό με εκδηλώσεις υψηλού επιπέδου και αισθητικής, που προσδίδουν στην εικόνα του ομίλου και στο οικονομικό αποτέλεσμα. Αξιοποιώντας στο έπακρο τις νέες τεχνολογίες και τεχνολογικές πλατφόρμες, που μπορούν να ενισχύσουν ακόμα παραπάνω τη δυναμική μας, επενδύουμε στο μέλλον του ομίλου, υλοποιώντας μια στρατηγική ανάπτυξης και μετασχηματισμού, που επεκτείνει τη δυναμικότητά μας, αναβαθμίζοντας ταυτόχρονα το επίπεδο των υποδομών και των παρεχόμενων υπηρεσιών. Παράλληλα, επενδύουμε καθημερινά στους συνεργάτες και το προσωπικό μας, μέσα από ένα διαρκές πρόγραμμα «reskilling» και «upskilling», ώστε να διατηρούμε το προσωπικό μας σε μια περίοδο που πολλοί συνάδελφοι δυσκολεύονται από ελλείψεις. Ακόμα περισσότερο, χαιρόμαστε να βλέπουμε οι άνθρωποί μας να εξελίσσονται παράλληλα με τον οργανισμό και όλοι μαζί να προοδεύουν. Μου δίνει, δε, ιδιαίτερη χαρά το γεγονός ότι σε καίριες θέσεις στον όμιλό μας δυναμικές γυναίκες φέρνουν τεράστια προστιθέμενη αξία στο «οικοσύστημά» μας και αποδεικνύουν πως οι γυναίκες μπορούν να αντεπεξέλθουν εξίσου αποτελεσματικά -αν όχι καλύτερα- σε εξαιρετικά απαιτητικές θέσεις ευθύνης.
Οι γυναίκες μπορούν να αντεπεξέλθουν εξίσου αποτελεσματικά -αν όχι καλύτερα- σε εξαιρετικά απαιτητικές θέσεις ευθύνης
Παράλληλα, αφιερώνετε σημαντικό μέρος του χρόνου σας σε δράσεις και πρωτοβουλίες που ενισχύουν την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Γιατί;
Κοιτάξτε, η Ελλάδα και οι Έλληνες συχνά πέφτουμε στην εξής παγίδα: Επειδή έχουμε μια σπάνια Ιστορία, μοναδική, ισχυρή και με πραγματικά παγκόσμια εμβέλεια, θεωρούμε πως το brand μας είναι ισχυρό. Αυτό είναι λάθος. Άλλο η Ιστορία και άλλο το brand. Η σωστή ανάδειξη της Ιστορίας, με δράσεις υψηλού συμβολισμού και διεθνή ακτινοβολία, τακτικά και στρατηγικά, παντρεύοντάς τη με σύγχρονες έννοιες, σύμβολα, πρόσωπα και αξίες, μπορεί να ενισχύσει το εθνικό brand και άρα να μεγιστοποιήσει την ελληνική «soft power». Και εκεί εστιάζω συνειδητά την ενέργεια και τις προσπάθειές μου.
Για παράδειγμα, δεν θα χαρίσουμε τη Μαρία Κάλλας και την παρακαταθήκη της πουθενά και από το 2021, πολύ μεθοδικά, προάγουμε και αναδεικνύουμε στην Ελλάδα και στο εξωτερικό την ελληνικότητά της, μέσα από σημαντικές διεθνείς δράσεις και εκδηλώσεις, όπως, για παράδειγμα, την αναβίωση του ιστορικού Gala στο Μονακό. Αντίστοιχα, πιστεύω ακράδαντα στη δύναμη της εικόνας και ειδικότερα στη δύναμη του κινηματογράφου, καθώς εκεί εδρεύει ένα μεγάλο μέρος της «soft power» που σας προανέφερα. Το 2020, λοιπόν, με αφορμή τη λαμπαδηδρομία των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, η οποία περνούσε μέσα από τη Σπάρτη -πόλη καταγωγής της γιαγιάς μου-, έχτισα μια συμμαχία με τον Δήμο Σπάρτης και ένα consortium επιχειρήσεων, προκειμένου να μπορέσω να προσελκύσω στον πανέμορφο και υψηλού συμβολισμού τόπο κορυφαίους ηθοποιούς και παραγωγούς του Χόλιγουντ, για να τους παρουσιάσουμε τα νέα κίνητρα και τις προοπτικές που προσφέρει η Ελλάδα για την κινηματογραφική βιομηχανία, καθώς και την εθνική προσπάθεια να προσελκύσουμε ξένες επενδύσεις. Η τεράστια επιτυχία ήταν ότι φέραμε ως Ολυμπιακό δρομέα τον Gerard Butler, γνωστό παγκοσμίως από τον ρόλο του ως βασιλιά Λεωνίδα στην ταινία «300», και τον σπαρτιάτικης καταγωγής Billy Zane, μαζί με τους παραγωγούς Gianni Nunnari, Alan Siegel και Andre Lemmers, στη Σπάρτη, σε μια δράση που έκανε κυριολεκτικά τον γύρο του κόσμου και πραγματικά έδωσε καθοριστική ώθηση στην προσπάθεια προσέλκυσης διεθνούς ενδιαφέροντος από τον χώρο του θεάματος, που έχει ήδη μετουσιωθεί σε σειρά κορυφαίων χολιγουντιανών -και όχι μόνο- παραγωγών εδώ, στην Ελλάδα. Στο ίδιο πλαίσιο, προάγω μια σειρά από σκοπούς και πρωτοβουλίες που προωθούν τη χώρα μας στο εξωτερικό, αναδεικνύουν τη δύναμη και την προοπτική της σύγχρονης Ελλάδας και του πολιτισμού μας, συνδυαστικά με την πλούσια ιστορική-πολιτιστική μας παρακαταθήκη, ενώ προσπαθούμε πάντα να εντάσσουμε σε όλες μας τις ενέργειες την προσφορά στην κοινωνία.
Κλείνω με τον ρόλο σας ως μητέρας. Πώς τον αντιλαμβάνεστε;
Με κάθε ειλικρίνεια, ο σημαντικότερος ρόλος που αισθάνομαι ότι έχω και υπηρετώ είναι αυτός της μητέρας τεσσάρων παιδιών. Και θα ήθελα να τον συνδέσω με μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της χώρας μας, που είναι η αλλαγή κουλτούρας και η παιδεία. Συχνά αναζητούμε τις λύσεις και τις απαντήσεις στην Εκπαίδευση, στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο και, πράγματι, αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες. Το σημαντικότερο πεδίο, όμως, ο σημαντικότερος χώρος και περιβάλλον για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών -και άρα της κοινωνίας μας- αν όχι σήμερα, αύριο -και άρα το μέλλον της χώρας-, είναι το σπίτι. Είναι το οικογενειακό περιβάλλον και εκεί ο ρόλος της μητέρας είναι ο πλέον θεμελιώδης. Και η παιδεία, αν και συλλογικό στοίχημα και συλλογική πρόκληση, ξεκινάει από κάθε σπίτι, κάθε οικογένεια, και εκεί κάθε μητέρα δίνει τον αγώνα της για το κοινό καλό και ένα καλύτερο αύριο.
