Φραν Σινάτρα: Ένας καλλιτέχνης που βάσισε την καριέρα του στην μοναδική φωνή του και στις γνωριμίες του με την ιταλική μαφία (Εικόνες)

Έζησε μια ζωή μέσα στην δόξα και στα σκάνδαλα. Απ’ την μια η εξαίσια φωνή του, τα τραγούδια, τα μπλε μάτια του, οι γυναίκες και το πολύ μεγάλο… πέος του. Και από την άλλη τα μεθύσια, τα ξενύχτια, οι πεταλουδίτσες της νύχτας και η μαφία. Αν δεν μπορούσε να καταφέρει κάτι, «καθάριζαν» οι φίλοι του, οι μαφιόζοι.

Κυρίες και κύριοι πολύ περιληπτικά και ζουμερά όλη η ζωή και η καριέρα του θρύλου, που ονομάζεται Francis Albert Sinatra.

Ένα αστέρι γεννιέται

Ο Francis Albert Sinatra γεννήθηκε 12 Δεκεμβρίου 1915 στο Hoboken του New Jersey από γονείς Ιταλούς μετανάστες. Ήταν δημοφιλής Αμερικανός τραγουδιστής και ηθοποιός και στη διάρκεια μιας πολυετούς καριέρας, από τα τέλη της δεκαετίας του 1930 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '90, υπήρξε ένας από τους πιο αγαπητούς ερμηνευτές της Αμερικάνικης showbiz.

Συχνά χαρακτηρίζεται ως ο σπουδαιότερος Αμερικανός τραγουδιστής του 20ού αιώνα, αλλά και συμβολική μορφή της αμερικανικής κουλτούρας. Το μουσικό έργο του είναι ογκώδες, με περισσότερες από 1400 ηχογραφήσεις. Τιμήθηκε με το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας το 1985 και με το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου το 1997, ενώ του απονεμήθηκαν συνολικά έντεκα βραβεία Grammy, μεταξύ αυτών και το βραβείο για τη συνολική προσφορά του.

Ως ηθοποιός το 1953 απέσπασε το βραβείο Oscar β' ανδρικού ρόλου για την ταινία “From Here to Eternity” (Όσο υπάρχουν άνθρωποι), ενώ το 1955 ήταν υποψήφιος για το βραβείο καλύτερου α' ανδρικού ρόλου για την ερμηνεία του στο δραματικό έργο “The Man with the Golden Arm” (Ο Άνθρωπος με το Χρυσό Χέρι).


Η έντονη και περιπετειώδης προσωπική ζωή του τοποθετήθηκε συχνά στο προσκήνιο, ειδικότερα η διασύνδεσή του με προσωπικότητες της μαφίας και του οργανωμένου εγκλήματος.

Τα πρώτα χρόνια

Από νωρίς έδειξε την προτίμησή του στο bel canto και ως έφηβος αποφάσισε να στραφεί επαγγελματικά στο τραγούδι επηρεασμένος από τις ηχογραφήσεις του Bing Crosby. Παρά του ότι δεν είχε καμία μουσική παιδεία, κατάφερε γρήγορα να προκαλέσει την προσοχή του τρομπετίστα Harry James, ο οποίος τον προσέλαβε το 1939 ως τραγουδιστή στην ορχήστρα του. Ακολούθησε η τριετής συνεργασία του με τον Tommy Dorsey στη διάρκεια της οποίας η δημοφιλία του στο νεανικό ακροατήριο έφτασε σε πρωτόγνωρα επίπεδα, συγκρινόμενη μόνο με την αντίστοιχη αποδοχή που είχε πριν ο Benny Goodman.

Από τα τέλη του 1942 ακολούθησε ατομική καριέρα και εξελίχθηκε σύντομα σε φαινόμενο της αμερικανικής κουλτούρας και ίνδαλμα για τις υπερενθουσιώδεις χιλιάδες θαυμάστριές του. Την ίδια περίπου περίοδο, του αποδόθηκε το παρατσούκλι: The Voice

Η μαφία και η πτώση

Στα τέλη του 1944 ξεκίνησε να ηχογραφεί για τη δισκογραφική εταιρεία Columbia, αλλά λίγα χρόνια μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η καριέρα του παρουσίασε εμφανή πτώση. Το γεγονός συνέπεσε χρονικά με τα πρώτα αρνητικά δημοσιεύματα του τύπου - που σχετίζονταν κυρίως με τις διασυνδέσεις του με προσωπικότητες του οργανωμένου εγκλήματος, όπως ο Lucky Luciano αλλά και όλοι οι μαφιόζοι της εποχής (φωτο επάνω). Το 1952, ενδεικτικό της παρακμής της καριέρας του υπήρξε το γεγονός πως δεν είχε κανένα δισκογραφικό ή κινηματογραφικό συμβόλαιο ούτε καλλιτεχνικό πράκτορα.

Η επάνοδός του πραγματοποιήθηκε με την μεσολάβηση των μαφιόζων φίλων του, που “έπεισαν” τους παραγωγούς του Hollywood να τον προσλάβουν το 1953 στην κινηματογραφική ταινία του Fred Zinnemann, “Όσο υπάρχουν άνθρωποι” (From Here to Eternity), για την οποία μάλιστα κέρδισε βραβείο Oscar β' ανδρικού ρόλου.

Το γεγονός του έδωσε μια νέα ώθηση αλλά τον βοήθησε και η στροφή στα τραγούδια του, που πια έδωσε έμφαση περισσότερο στο swing και λιγότερο στις μπαλάντες των προηγούμενων ετών. Το 1953 υπέγραψε συμβόλαιο με την Capitol Records και οι ηχογραφήσεις του εκείνης της εποχής συγκαταλέγονται στις κορυφαίες δημιουργίες του. Το άλμπουμ “Come Dance with Me!” (1959) τού εξασφάλισε το πρώτο του βραβείο Grammy.


Το 1960, η περίφημη παρέα "The Rat Pack", δηλαδή ο Frank Sinatra, ο Dean Martin, ο Sammy Davis Jr, ο Peter Lawford και ο Joey Bishop πραγματοποίησαν κοινή εμφάνιση στο περίφημο Sands Hotel and Casino του Las Vegas. Η κοινή εμφάνιση των ιερών τεράτων της αμερικανικής «σόου μπίζνες» πραγματοποιήθηκε με αφορμή το κλείσιμο του ξενοδοχείου και οι θαυμαστές συνέρρευσαν από όλα τα σημεία του κόσμου για να τους ακούσουν.

Μέσα στην δεκαετία του ’60, παράλληλα με το συμβόλαιο του με την Capitol, ίδρυσε και την δική του δισκογραφική εταιρεία Reprise Records, παρουσιάζοντας εξαιρετικά άλμπουμ και συνεργασίες, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει η συνεύρεση του με τον Antonio Carlos Jobim (1967) και το “September of My Years” (1965). Στις μεγαλύτερες επιτυχίες του ανήκουν ακόμα τα τραγούδια Strangers in the Night (1966), That’s Life (1967) και My Way (1969).

Με πωλήσεις γύρω στα 200.000.000 άλμπουμ παγκοσμίως, συγκαταλέγεται μέσα στους κορυφαίους best-selling καλλιτέχνες όλων των εποχών.

Και καριέρα στο σινεμά

Ως ηθοποιός εμφανίστηκε σε 58 ταινίες, τόσο σε μιούζικαλ όσο και σε καθαρά δραματικούς ρόλους. Κατά τη δεκαετία του '50 και του '60 υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής πρωταγωνιστής και εν γένει ένας από τους λίγους που κατάφεραν να γίνουν εξίσου επιτυχημένοι στον κινηματογράφο και το τραγούδι.

Ξεχωρίζουν τα μιούζικαλ με συμπρωταγωνιστή τον Gene Kelly, ειδικότερα το “Τρία κορίτσια και τρεις ναύτες” (On the Town, 1949), αλλά και οι ταινίες: The Man with the Golden Arm (1955), το Guys And Dolls (1955) στο πλευρό του Marlon Brando, το Some Came Running (1958) πλάι στους Dean Martin και Shirley Mc Lane, καθώς και το πολιτικό θρίλερ The Manchurian Candidate (1962).

Η αποχώρηση απ’ την δισκογραφία

Οι καιροί άλλαξαν όπως άλλαξαν και τα μουσικά γούστα του κόσμου. Ο Sinatra ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τα μουσικά δρώμενα το 1971, σε μια εποχή που η γενιά του Woodstock κυριαρχούσε στη μουσική βιομηχανία. Δύο χρόνια αργότερα όμως επέστρεψε με νέες ηχογραφήσεις και η ύστερη περίοδος της καριέρας του χαρακτηρίστηκε γενικά από προσεκτικές επιλογές και λιγοστές κυκλοφορίες, με σημαντικότερες αυτές των δίσκων Trilogy (1980), She Shot Me Down (1981) και L.A. Is My Lady (1984). Οι τελευταίοι δίσκοι που ηχογράφησε ήταν τα Duets (1993) και Duets II (1994), μετά από δεκαετή απουσία και λίγα χρόνια πριν πεθάνει.

Η τελευταία συναυλία του πραγματοποιήθηκε το 1995.


Στην Ελλάδα είχε εμφανιστεί 2 φορές. Μία το 1962 με δύο συναυλίες στο κατάμεστο Ηρώδειο και μια 30 χρόνια μετά, το 1992 στο ΟΑΚΑ σε ηλικία 77 ετών. Την πρώτη φορά που είχε έρθει μάλιστα είχε πάει και στο κέντρο που τραγουδούσε η Μαρινέλλα

Σύζυγοι και παιδιά

Είχε τρία παιδιά από την πρώτη του σύζυγο, Nancy Barbato. Έκανε τρεις επιπλέον γάμους με την Ava Gardner (1951-7), τη Mia Farrow (1966-8) και τη Barbara Marx (από το 1976 μέχρι το θάνατό του). Ο γάμος του με την Mia Farrow ήταν τόσο ξαφνικός που δεν μπόρεσε να παραστεί κανείς. Ούτε καν τα παιδιά και οι στενοί τους φίλοι. Οι δημοσιογράφοι αναστατώθηκαν. Έμαθαν την είδηση από τα ραδιόφωνα και ξεκίνησαν αμέσως για το Las Vegas, αλλά η απεργία πέντε αεροπορικών εταιριών τούς καθήλωσε στα αεροδρόμια. Όταν τελικά έφθασαν, έμαθαν ότι οι νεόνυμφοι είχαν φύγει με το ιδιωτικό αεροπλάνο του Σινάτρα. Οι μοναδικές μαρτυρίες από το αστραπιαίο γεγονός είναι οι φωτογραφίες που τράβηξε η πολιτεία του Las Vegas ύστερα από τον γάμο, στην κοπή της γαμήλιας τούρτας, παρουσία του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου Sands.


Ο Φρανκ Σινάτρα πέθανε στο Λος Άντζελες, τον Μάιο του 1998, μετά από παρατεταμένη περίοδο προβλημάτων υγείας.

Μια ζωή σκάνδαλα

Μέσα στα δεκάδες σκάνδαλα που χαρακτήρισαν την ζωή και την καριέρα του πρέπει να αναφερθώ και σε μερικά με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

• Το 1938, σε ηλικία μόλις 23 χρονών και με βάση τη νομοθεσία που ίσχυε την εποχή εκείνη, ο Sinatra είχε συλληφθεί στη Νέα Υόρκη κατηγορούμενος για "αποπλάνηση". Μερικές ημέρες αργότερα - και αφού αποδείχτηκε ότι η γυναίκα που "αποπλάνησε" o Frank ήταν εν τέλει παντρεμένη, η κατηγορία θα άλλαζε σε "μοιχεία".
• Στην ιστορία έχει μείνει η είσοδός του Sinatra με ένα αυτοκινητάκι του γκολφ σε κάποιο καφέ του Las Vegas. Ο Frankie ήταν μεθυσμένος και κυνηγούσε τον γενικό μάνατζερ του καζίνο Sands, Carl Cohen.
• Είχε δεσμό με την Marilyn Monroe. Την περίοδο, μάλιστα, που ο Sinatra ήταν ζευγάρι με την απόλυτη σεξοβόμβα, οι υπάλληλοι του καζίνο Sands δεν μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στην ταράτσα του κτιρίου επειδή είχαν το συνήθειο εκεί να κάνουν έρωτα. Ο δεσμός τους κράτησε λίγο - μερικούς μόνο μήνες του 1961.
• Όταν πέθανε η Marilyn έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του προκειμένου να παρευρεθεί στην κηδεία της, παρότι αυτή ήταν σε στενό οικογενειακό κύκλο. Όπως, μάλιστα, έχει καταγραφεί από διάφορους βιογράφους του, ο Sinatra αποπειράθηκε να δωροδοκήσει κάποια άτομα από την ασφάλεια για να του επιτραπεί η είσοδος, χωρίς όμως η προσπάθειά του αυτή να στεφθεί εν τέλει από επιτυχία.
• Στις 8 Δεκεμβρίου 1963, ο Frank Sinatra Jr, σε ηλικία 19 ετών, απήχθη από τρεις άντρες και ο Sinatra είχε αναγκαστεί να καταβάλει λύτρα 240.000 δολαρίων στους απαγωγείς. (στην φωτογραφία επάνω πατέρας και γιος)
• Το ότι ο Sinatra διατηρούσε δεσμούς με τον υπόκοσμο και ειδικότερα με κάποιες από τις "οικογένειες" της ιταλικής Μαφίας, το έγραψα και πιο πάνω, αλλά πρέπει να σταθώ σε μια φράση του που είχε πει: "προσωπικά, θα προτιμούσα να είμαι αφεντικό της Μαφίας παρά ο Πρόεδρος των ΗΠΑ".
• Όταν στο ξεκίνημα του ήθελε να φύγει από την ορχήστρα του Tommy Dorsey για να κάνει σόλο καριέρα και δεν μπορούσε λόγω συμβολαίου, ο μαφιόζος Willie Moretti, τον "βοήθησε" να λύσει το συμβόλαιο συνεργασίας εκβιάζοντας τον αρχιμουσικό.