Χάρις Αλεξίου: Το κορίτσι από την Θήβα που έγινε μία από τις σημαντικότερες τραγουδίστριες της Ελλάδας (Εικόνες)

. Για να καταλάβετε έχει 16 πλατινένιους και 13 χρυσούς δίσκους τότε που οι πλατινένιοι δίσκΗ Χάρις Αλεξίου (Χαρίκλεια Ρουπάκα) γεννήθηκε στην Θήβα, 27 Δεκεμβρίου 1950 και είναι μία από τις σημαντικότερες τραγουδίστριες της Ελλάδας και η πρώτη γυναίκα τραγουδίστρια σε πωλήσεις δίσκων στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιούοι ξεπερνούσαν τις 100 χιλιάδες και οι χρυσοί τις 50.000.

Σήμερα ένας δίσκος γίνεται χρυσός στις 3.000 αντίτυπα. Η Αλεξίου λοιπόν, έχει 8 άλμπουμ που ξεπέρασαν τις 100 χιλιάδες, 14 άλμπουμ πάνω από 50 χιλιάδες, 4 άλμπουμ πάνω από 30 χιλιάδες κτλ. κτλ. Βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του ελληνικού τραγουδιού από τη δεκαετία του 1970 που σημαίνει πως έχει μια καριέρα 60 ετών.


Έχει συνεργαστεί με όλους σχεδόν τους μεγάλους τραγουδιστές, συνθέτες και στιχουργούς, παλαιότερους και νεότερους, είτε δισκογραφικά είτε σε μουσικές σκηνές και συναυλίες. Έχει εμφανιστεί στις κορυφαίες αίθουσες του κόσμου και έχει τιμηθεί με σημαντικές διακρίσεις. Έχει ηχογραφήσει πάνω από 30 προσωπικούς δίσκους – εκτός απ’ τα Live, τις συμμετοχές ή τις συλλογές. Παρότι η ίδια δε συνηθίζει να αναφέρεται στις πωλήσεις των δίσκων της, σύμφωνα με την έρευνα του Πέτρου Δραγουμάνου (2009), η Χάρις Αλεξίου είναι στην πρώτη θέση μεταξύ των τραγουδιστριών και συνολικά στην τρίτη πίσω από τους Γιώργο Νταλάρα και Γιάννη Πάριο στην κατάταξη με τις περισσότερες πωλήσεις προσωπικών δίσκων που έχουν γίνει χρυσοί ή πλατινένιοι από το 1970 έως το 2009.

Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οκτώ από τους προσωπικούς της δίσκους έχουν ξεπεράσει τα 11.000.000 σε πωλήσεις και είναι η μόνη γυναίκα τραγουδίστρια που το έχει καταφέρει στην ελληνική δισκογραφία. Το γεγονός ότι οι προαναφερόμενοι προσωπικοί δίσκοι χαρακτηρίζονται από διαφορετικά μουσικά στυλ (δημοτικά, ρεμπέτικα, παλιά, σύγχρονα και έντεχνα λαϊκά, μπαλάντες), εμπεριέχουν τραγούδια διαφόρων συνθετών, αποδεικνύει αφενός την αδιαμφισβήτητη προσφορά της Αλεξίου στα μουσικά πράγματα του τόπου και αφετέρου τη συνεπή και αδιάλειπτη επαφή της με τον κόσμο όλα αυτά τα χρόνια. Καθολική είναι και η αποδοχή της όχι μόνο από το κοινό και τους κριτικούς αλλά και από τους συναδέλφους της.


Κατά καιρούς έχουν πει

Μάνος Χατζιδάκις: «Η Αλεξίου είναι πολύ μεγάλη καλλιτέχνης και οπωσδήποτε είχε τη θέση της σ’ αυτό το χώρο. Μου θυμίζει την Barbra Streisand, δεν είναι ντόπια υπόθεση».

Στέλιος Καζαντζίδης: «Η Αλεξίου είναι ό,τι καλύτερο έχει βγάλει αυτός ο τόπος. Η Χαρουλα κάνει τα τραγούδια ιστορία προσωπική του καθενός, την φωνή της Χάρουλας την λατρεύω. Για μένα είναι η καλύτερη φωνή που έχουμε στο τραγούδι σήμερα, την ακούς να τραγουδάει και νιώθεις το τραγούδι να έχει γραφτεί για σένα προσωπικά. Αυτός είναι μεγάλος ερμηνευτής, κάνει με την φωνή του το γενικό προσωπικό, σε κάνει να ταυτίζεσαι, να σε αφορά αυτό που ακούς».

Ελένη Βιτάλη: «Είναι μεγάλη καλλιτέχνης, δώρο θεού»

Θάνος Μικρούτσικος: «Έγινε η συνισταμένη της συνείδησης του νεοέλληνα».

Γρηγόρης Μπιθικώτσης: «Αυτή η φωνή έχει στασίδι στην εκκλησία».

Ζυλ Ντασέν: «Έχω ακούσει τις μεγαλύτερες τραγουδίστριες στον κόσμο. Μία από τις δυο-τρεις καλύτερες είναι Ελληνίδα, και είναι η Χάρις Αλεξίου».


Τι να πούμε και τι να πρωτογράψουμε για την Χαρούλα Αλεξίου. Μέσα από μερικές φωτογραφίες θα δούμε μερικά στιγμιότυπα από την ζωή και την καριέρα της.





Το 1974 συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Μάνο Λοΐζο στο δίσκο «Καλημέρα Ήλιε», με τέσσερα τραγούδια, μεταξύ των οποίων τα «Μια καλημέρα» και «Ποιος το ξέρει». Έτσι ξεκίνησε η μεγάλη φιλία τους που τους έφερε 5 χρόνια μετά, το 1979, να ηχογραφήσουν «Τα τραγούδια της Χαρούλας» σε στίχους Μανώλη Ρασούλη (και 3 σε στίχους Πυθαγόρα). Το τραγούδι «Ο φαντάρος» ξεχωρίζει αμέσως, αλλά όλος ο δίσκος είναι γεμάτος επιτυχίες: «Όλα σε θυμίζουν», «Τίποτα δεν πάει χαμένο», «Πες μου πώς γίνεται», «Τέλι τέλι τέλι», «Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή», «Την όγδοη μέρα», «Γύφτισσα τον εβύζαξε». Ο δίσκος αυτός θα αποτελέσει ορόσημο για την πορεία της Αλεξίου.


Το 1974 συμμετέχει στο δίσκο «Οδός Αριστοτέλους» των Γιάννη Σπανού και Λευτέρη Παπαδόπουλου, με τους Γιάννη Πάριο και Γιάννη Καλατζή, με τέσσερα τραγούδια. Από αυτά θα ξεχωρίσει το ομώνυμο, το οποίο θα αποτελέσει και ορόσημο για την πορεία της Αλεξίου, καθώς, όπως θα δηλώσει η ίδια αργότερα, σε αυτό το τραγούδι αισθάνθηκε ότι «βρήκε τη φωνή της», στους τόνους του κοντράλτο.

Στις αρχές της δεκαετίας του '90 βγάζει το δίσκο «Δι' ευχών» σε μουσική του Νίκου Αντύπα και στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου και δικούς της. Είχε μεγάλη αγωνία γι’ αυτόν τον δίσκο γιατί για πρώτη φορά έκανε ένα διαφορετικό ύφος μουσικής, με σαφείς τις ροκ, έντεχνες, αλλά και ethnic επιρροές. Θυμάμαι με φώναξε στο σπίτι της – πολύ πριν κυκλοφορήσει για να τον ακούσουμε. Ενθουσιάστηκα. Μου ανέθεσε να φτιάξω όλα τα ραδιοφωνικά spot του δίσκου και να επιμεληθώ της προβολής του. Ένα απ’ όλα όσα κάναμε ήταν η ιδέα μου να ανοίξουμε το δισκοπωλείο Metropolis στην Πανεπιστημίου στις 12 τα μεσάνυχτα για να ξεκινήσει η πώληση. Σκίσαμε. Ο δίσκος αυτός συζητήθηκε, επικρίθηκε και εν τέλει αγαπήθηκε όσο λίγοι στην καριέρα της. Μέχρι που η μουσική του ομότιτλου τραγουδιού μπήκε σε διαφήμιση αυτοκινήτου στην Ιαπωνία, με αποτέλεσμα ο δίσκος να κυκλοφορήσει και στην Γιαπωνέζικη αγορά (φωτο επάνω) και να πάει η Αλεξίου στο Τόκυο για συναυλία.


Επόμενος μεγάλος σταθμός είναι ο δίσκος «Οδός Νεφέλης '88», όπου η Αλεξίου μάς συστήνεται πλέον ως ολοκληρωμένη δημιουργός, αφού έχει γράψει η ίδια τη μουσική και τους στίχους σε δέκα από τα δώδεκα κομμάτια του άλμπουμ: «Το μινοράκι», «Οι φίλοι», οι «Δεκατρείς φωτιές», το «Ψυχές και σώματα», η «Πανσέληνος», ο «Άνθρωπος του κάβου» είναι αυτά που ξεχώρισαν. Όταν μάλιστα έψαχνε ένα χώρο για να τα παρουσιάσει, της πρότεινα το club Loft, στην Πλ. Ασωμάτων στο Θησείο. Το club μεταμορφώθηκε, ονομάστηκε Studio Νεφέλης και ήταν θρίαμβος. Ακολούθησε μια περιοδεία-μαμούθ στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο.

Άλλη μια προσωπική στιγμή που την ξέρουν πολύ λίγοι είναι όταν της έστειλα ν’ ακούσει το ορχηστρικό κομμάτι “Tango to Evora” της Loreena Mckennitt. Πέρασε λίγος καιρός χωρίς να έχω νέα της, και στις 6 Δεκεμβρίου, την ημέρα της γιορτής μου, με πήρε να μου ευχηθεί και μου έβαλε στο τηλέφωνο ν’ ακούσω το «Τανγκό της Νεφέλης», λέγοντας μου ότι είμαι ο πρώτος που το ακούει.

15 σημαντικοί δίσκοι

• 24 τραγούδια (1977)
• Τα τραγούδια της Χαρούλας (1979)
• Ξημερώνει (1980)
• Τα τραγούδια της χθεσινής μέρας (1981)
• Η αγάπη είναι ζάλη (1986)
• Η Χάρις Αλεξίου σε απρόβλεπτα τραγούδια (1987)
• Η νύχτα θέλει έρωτα (1988)
• Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια (1990)
• Δι' ευχών (1992)
• Οδός Νεφέλης '88 (1995)
• Γυρίζοντας τον κόσμο, Live '92-'96 (1996)
• Ψίθυροι (2000)
• Ως την άκρη του ουρανού σου (2003)
• Ανθολόγιο (2004)
• Η αγάπη θα σε βρει όπου και να 'σαι (2009)

Αποσύρεται από το τραγούδι

Η Αλεξίου από ένα σημείο έχασε την φωνή της. Δεν ξέρω γιατί. Κάποιοι είπαν από χημειοθεραπείες που έκανε, άλλοι μίλησαν για χαλάρωση των φωνητικών χορδών από την πολυετή χρήση. Όσοι την παρακολουθούσαμε στενά το καταλάβαμε νωρίς. Εγώ το αντιλήφθηκα στο Ηρώδειο σε μια συναυλία που είχε κάνει με την Γαλάνη για την Βέμπο. Εκεί διαπίστωσα ότι κάτι δεν πάει καλά. Δεν είπα τίποτα. Η Αλεξίου συνέχισε να τραγουδάει χωρίς και εκείνη να λέει τίποτα. Οι άνθρωποι της δουλειάς κοίταζαν ο ένας τον άλλο – χωρίς να ξέρουν τι να πουν. Και κανείς δεν έλεγε τίποτα, από σεβασμό στην σπουδαία τραγουδίστρια και την πορεία της. Περιμέναμε εμείς (κι εκείνη φαντάζομαι) ότι όλο αυτό θα ήταν κάτι παροδικό και ότι η φωνή της θα επανέλθει. Όταν κατάλαβε ότι δεν πάει άλλο, βγήκε και είπε πολύ τίμια: «σταματώ το τραγούδι. Δεν ακούω πια την φωνή μου».

Και μιλάμε κυρίως για τα live γιατί όλοι ξέρουμε ότι στο στούντιο γίνονται χιλιάδες αλχημείες.

Και άρχισε να ασχολείται με την υποκριτική. Ήταν κάτι που ήθελε από μικρή, αλλά τα παράτησε όταν η τραγουδιστική της καριέρα απογειώθηκε. Τώρα άρχισε να παίζει στο θέατρο και έκανε και την πρώτη της τηλεοπτική σειρά. Και βρέθηκαν κάποιοι να της κάνουν αυστηρή κριτική. Δεν έχουμε το δικαίωμα να την κρίνουμε αυστηρά για το αν έκανε κάποιο σαρδάμ σε κάποια παράσταση ή για κάποιες στιγμές αμηχανίας σε κάποια άλλη… Προσπαθεί η γυναίκα να βρει τα πατήματα της πάνω στην σκηνή.

Θέατρο - τηλεόραση

Κι’ αφού αποφάσισε να αφήσει το τραγούδι στράφηκε στο θέατρο και την τηλεόραση. Ξεκίνησε με το «Χειρόγραφο» (φωτο επάνω) σε σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη. Μετά έπαιξε στην παράσταση του εθνικού θεάτρου (Rex) «Οπερέττα» σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου και το 2020 στο θεατρικό αφήγημα «Μεταμφίεση» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, στη σκηνή του Μικρού Παλλάς, αλλά οι εμφανίσεις διακόπηκαν λόγω της πανδημίας του Covid-19 και του γενικού lockdown.


Το καλοκαίρι 2021 την είδαμε ως θεά Αθηνά στην «Ιφιγένεια εν Ταύροις» πάλι σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη.


Εδώ είμαστε αμέσως μετά το τέλος της παράστασης της Ιφιγένειας.


Μέσα στο 2022 την είδαμε στην νέα τηλεοπτική σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη "Maestro", που παίχτηκε στο Mega και έσκισε. Τώρα υπάρχει στην πλατφόρμα του Netflix.


Η Χάρις Αλεξίου, που όπως είπαμε είναι από την Θήβα, διοργάνωσε το «7 Γυναίκες τραγουδούν για το Μουσείο της Θήβας» (7 επί Θήβας), με τις: Ελευθερία Αρβανιτάκη, Δήμητρα Γαλάνη, Ανδριάννα Μπάμπαλη, Άλκηστη Πρωτοψάλτη, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Μάρθα Φριντζήλα και φυσικά την ίδια.


Μετά τις εμφανίσεις τους στην Ελλάδα, η Χαρούλα Αλεξίου μαζί με τους Nouveau Sextet ταξίδεψε σε 10 μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις.


Η Χαρούλα το οργάνωσε αυτό. Δέκα τραγουδίστριες για το αφιέρωμα στην αιώνια Βίκυ Μοσχολιού, στο θέατρο του Βύρωνα. Εκείνη ήταν στο νοσοκομείο και τις άκουγε από το τηλέφωνο που την έπαιρναν οι κόρες της. Κατά τις προετοιμασίες της συναυλίας πήγαιναν στο νοσοκομείο και την ενημέρωναν για το πρόγραμμα. Χαιρόταν σαν μωρό. Πίστευε πως θα τα καταφέρει να πάει έστω για ένα τραγούδι στο φινάλε. Και η Ευαγγελία Δομάζου όταν της έκανα συνέντευξη αναφέρθηκε σ’ αυτήν την συναυλία.


Πρόβα για την ταινία «Ηνίοχος» του Αλέξη Δαμιανού που τελικά δεν έπαιξε γιατί τα χρόνια περνούσαν, η ταινία καθυστερούσε, ο ρόλος άλλαζε, το ίδιο και εκείνη…


Εδώ με την Ρόζα Εσκενάζυ από την εκπομπή «Μουσική βραδιά» του Γιώργου Παπαστεφάνου στην ΕΡΤ τον Μάη του 1976.