Και στην Ελλάδα οι οινοπαραγωγοί θα μπορούν πλέον να επιλέγουν την υποθαλάσσια παλαίωση ως μέθοδο για το κρασί τους.

Πρόσφατα, η Βουλή ψήφισε τον σχετικό νόμο και πλέον η πρακτική που ακολουθούν οινοποιεία σε διάφορες αμπελουργικές χώρες του κόσμου -τουλάχιστον από το 2017- θα εφαρμόζεται και στη χώρα μας. Οι πρώτες προσπάθειες έχουν γίνει στην Ελλάδα σε Σαντορίνη και Νάουσα (σε ποτάμι). Ωστόσο, η παλαίωση στον βυθό της θάλασσας μέχρι τώρα δεν ήταν αναγνωρισμένη από την πολιτεία και αυτό ήταν ένα πάγιο αίτημα του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου.

Επί της ουσίας, πρόκειται για μεταλλικούς κλωβούς στους οποίους τοποθετούνται φιάλες κρασιού, συνήθως λευκού, το οποίο βυθίζεται σε βάθος 25 μέτρων στη θάλασσα και παραμένει εκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε πολλές χώρες του κόσμου, η πρακτική αυτή κερδίζει έδαφος, όπως π.χ. σε ΗΠΑ, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία κ.α.

To ιστορικό

Η ιδέα γεννήθηκε, όταν σε ένα ναυάγιο του 1840 έξω από τη Φινλανδία ανασύρθηκαν φιάλες σαμπάνιας, οι οποίες είχαν «εντυπωσιακή φρεσκάδα», σύμφωνα με τις σχετικές αναφορές. Η πρώτη απόπειρα στην Ελλάδα έγινε από τη «ΓΑΙΑ Οινοποιητική» στη Σαντορίνη (φωτό). Το 2011 ποντίστηκαν σε βάθος 25 μέτρων φιάλες κρασιού της παραδοσιακής ποικιλίας Ασύρτικο, έπειτα από απόφαση της εταιρείας να επιχειρήσει έναν νέο τρόπο παλαίωσης χωρίς την παρουσία οξυγόνου. Επίσης, πριν από δύο χρόνια βυθίστηκαν 500 φιάλες κρασιού της ποικιλίας «ξινόμαυρου» Νάουσας στον ποταμό Αραπίτσα.

Με αφορμή την ψήφιση του νομοσχεδίου, ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου (ΣΕΟ), Ιωάννης Βογιατζής, αναφέρει ότι «πρόκειται για την εισαγωγή ενός αναπτυξιακού μέτρου που θα δώσει νέες δυνατότητες στο σύνολο των οινοποιείων, αλλά και στον τουρισμό. Θέτει συγκεκριμένες προϋποθέσεις σε μια διαδικασία παλαίωσης οίνων που υφίσταται διεθνώς (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, Αργεντινή, ΗΠΑ), αλλά και στην Ελλάδα. Ορίζοντας αυστηρές διαδικασίες και προϋποθέσεις για την πόντιση και παλαίωση των οίνων, θα καταστεί ένα ισχυρό εργαλείο καταπολέμησης του αθέμιτου ανταγωνισμού και ταυτόχρονα προστασίας του καταναλωτή».

Νομοθετικές ρυθμίσεις

Σύμφωνα με τον νόμο η καταβύθιση εντός της ελληνικής αιγιαλίτιδας ζώνης πρέπει να γίνεται σε βάθος μεταξύ 10 και 50 μέτρων από τη στάθμη της θάλασσας, σε οριοθετημένες ζώνες όπου δύνανται να ποντίζονται οίνοι προς παλαίωση περισσότερων από μιας επιχειρήσεων. Όπως προβλέπεται στον νόμο, «η πόντιση γίνεται μέσω μεταλλικών κλωβών που παρέχει ο αιτών και αποκλειστικά με δικές του δαπάνες.

Οι προς υποθαλάσσια παλαίωση οίνοι μεταφέρονται προς πόντιση με συνοδευτικό έγγραφο αμπελοοινικών προϊόντων, αντίγραφο του οποίου παραδίδεται στην αρμόδια Διεύθυνση Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής (ΔΑΟΚ), η οποία διατηρεί σχετικό μητρώο. Οι προς πόντιση οίνοι είναι σφραγισμένοι, ώστε να διασφαλίζεται η στεγανοποίηση του εσωτερικού των φιαλών». Οι οίνοι που έχουν υποστεί πόντιση τουλάχιστον για ένα έτος μπορούν να φέρουν την ένδειξη: «παλαιωμένος στη θάλασσα»/«aged in the sea water» ή «aged underwater»/«veilli dans la mer»

Δημοσιεύτηκε στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ στις 28/2