Κυριακή των Βαΐων 1990, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ξαναφέρνει τη ΝΔ στην εξουσία
Ποτέ ξανά στο παρελθόν πολιτικός ηγέτης δεν είχε καταγράψει τέτοια επιτυχία για την παράταξη του
Ήταν η μεγαλύτερη και η πλέον ιστορική νίκη της Νέας Δημοκρατίας που κερδήθηκε από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη την Κυριακή των Βαΐων του 1990, στις 8 Απριλίου.
Ποτέ ξανά στο παρελθόν πολιτικός ηγέτης δεν είχε καταγράψει τέτοια επιτυχία για την παράταξη του. Επικράτησε αδιαμφισβήτητα με εκλογικό σύστημα απλής αναλογικής και εκτός από την επάνοδο της ΝΔ στην εξουσία υπό συνθήκες ακραίας πόλωσης και τρόμου που καλλιεργούσαν οι αντίπαλες δυνάμεις, επανέφερε στην Προεδρία της Δημοκρατίας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή (Μάιος 1990), δένοντας γερά τα θεμέλια του λαϊκού – φιλελεύθερου κόμματος. Οι εκλογές ήταν πρόωρες - τρίτες κατά σειρά - και προκλήθηκαν από την αδυναμία της Βουλής να εκλέξει τον ανώτατο πολιτειακό άρχοντα. Πρώτο κόμμα ήλθε η ΝΔ με 46,89% και 150 έδρες, δεύτερο το ΠΑΣΟΚ με 38,61% και 123 έδρες, τρίτος ο Συνασπισμός με 10,28% και 19 έδρες. Τέταρτο ο Συνδυασμός ΠΑΣΟΚ - Συνασπισμού (κοινοί υποψήφιοι στις μονοεδρικές περιφέρειες) με 1,02% και 4 έδρες, πέμπτο οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί με 0,77% και 1 έδρα, έκτο η Εμπιστοσύνη Πεπρωμένο με 0,70% 2 έδρες, έβδομο και τελευταίο η Δημοκρατική Ανανέωση με 0,67% και 1 έδρα.
Αμέσως μετά, ο Μητσοτάκης συμφώνησε με τον Κωστή Στεφανόπουλο για παραχώρηση της μιας έδρας, ώστε να σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση. Η ΝΔ πήρε άλλη μία στην Κέρκυρα, καθώς το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο διαπίστωσε λάθος στη κατανομή.
Ο Μητσοτάκης κυβέρνησε 3,5 χρόνια ξαναβάζοντας τη χώρα στις ράγες της ανάπτυξης και διαδραματίζοντας σοβαρό εξωτερικό ρόλο στα φλεγόμενα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή και στα μέτωπα του Ανατολικού μπλοκ. Έως σήμερα, παραμένουν σημεία αναφοράς: α) η πρώτη οικουμενική κυβέρνηση με τη συμμετοχή των βασικών πολιτικών του αντιπάλων, β) οι διπλωματικοί του χειρισμοί με τη Ρωσία και το Ισραήλ, γ) οι πολιτικές του για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος (νόμος Σιούφα), δ) τα δημόσια έργα, ε) η δρομολόγηση μετοχοποιήσεων και στ) η βελτίωση της φοροδοτικής ικανότητας του λάου με τη μείωση φόρων και την παροχή κινήτρων στην αγορά προς όφελος των μικρομεσαίων.