Χουάν Αλμπέρτο «Χουάντσο» Ερνανγκόμεθ Γκάιερ είναι το πλήρες όνομά του. Ο λόγος για τον Ισπανό Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, τον σταρ του NBA που έντυσε στα πράσινα ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.

Το νέο μεταγραφικό απόκτημα του Παναθηναϊκού είναι ταυτόχρονα και κινηματογραφικό αστέρι που λάμπει εδώ και περίπου 12 μήνες, καθώς πέρυσι, τέτοιον καιρό, κυκλοφόρησε η ταινία «Hustle» του Netflix, στην οποία πρωταγωνιστεί ο 28χρονος πάουερ φόργουορντ. Κάτι που οφείλεται, όσο και αν αυτό ακούγεται περίεργο, στον κορωνοϊό. Δεν το έκανε για τα λεφτά -300.000 δολάρια ήταν η αμοιβή του- αλλά για άλλους λόγους.

Την άνοιξη του 2020 οι δραστηριότητες στο NBA είχαν ανασταλεί λόγω της πανδημίας και στις ΗΠΑ εφαρμόζονταν περιοριστικά μέτρα στις μετακινήσεις. Ο Ερνανγκόμεθ, που τότε ανήκε στους Μινεσότα Τίμπεργουλβς, περνούσε την ώρα του μαζί με μέλη της οικογένειάς του στο σπίτι του αδερφού του Γουίλι, στο Σάρλοτ. Ο Γουίλι Ερνανγκόμεθ, νυν παίκτης της Μπαρτσελόνα, αγωνιζόταν τότε στους Χόρνετς. Οι δραστηριότητές τους και οι κουβέντες αφορούσαν συνήθως το μπάσκετ. Άλλωστε μιλάμε για «μπασκετοοικογένεια». Ο μπαμπάς, Γκιγιέρμο Ερνανγκόμεθ Ερεδέρο, 60 ετών σήμερα, στα νιάτα του έπαιξε στη Ρεάλ Μαδρίτης και την Εστουδιάντες, η μαμά, Μαργαρίτα Γκάιερ -57 χρόνων με γερμανική καταγωγή-, αγωνίστηκε μεταξύ άλλων στη Σεβίλλη και με την Ισπανία και πήρε το Ευρωμπάσκετ γυναικών του 1993, ενώ και η μικρή της οικογένειας, η αδερφή τους, η 23χρονη Αντρέα, παίζει στη Φέρφιλντ Σταγκς.

Βαριόταν

«Όταν χτύπησε η πανδημία, ήμουν στο σπίτι του αδερφού μου στο Σάρλοτ, όπου έπαιζε ακόμα εκεί. Με την αδερφή μας βαριόμασταν πολύ. Νομίζω ότι όλοι μας νιώθαμε ακριβώς το ίδιο. Να είμαστε στο σπίτι, να μην κάνουμε τίποτα», έχει πει ο Χουάντσο για την ημέρα που αποφάσισε να γίνει και ηθοποιός, ή μάλλον την ημέρα που η αδερφή του τον προέτρεψε να δεχθεί την πρόταση που του είχε γίνει.

«Μου είχαν προτείνει τρεις μήνες νωρίτερα να κάνω το κάστινγκ», είπε λίγο αργότερα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ήταν κάτι που δεν το είχε πάρει στα σοβαρά: «Το έκανα επειδή η αδερφή μου ήθελε να κάνουμε κάτι ως οικογένεια. Έτσι άρχισε όλο αυτό και συνέχισα τη διαδικασία του κάστινγκ».

Ταλέντο

Για κάποιες ημέρες ο Χουάντσο αναλώθηκε σε συνεντεύξεις μέσω zoom -πλατφόρμα για βιντεοσυνομιλίες- αρχικά με τον σκηνοθέτη Τζερεμάια Ζαγκάρ, στη συνέχεια με τον δάσκαλο υποκριτικής και τελικώς με τον Άνταμ Σάντλερ, ο οποίος ήταν συμπαραγωγός της ταινίας μαζί με τον Λεμπρόν Τζέιμς. «Είδαν κάτι σε μένα, ίσως ταλέντο ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να ήταν αυτό. Δύο χρόνια μετά, κάναμε μια ταινία», ανέφερε ο Ερνανγκόμεθ. Ο Ισπανός μπήκε σε μια εντελώς διαφορετική διαδικασία από αυτή του μπάσκετ: «Ήταν διασκεδαστικό. Αλλά ήταν κουραστικό, εννοώ κάναμε γυρίσματα για δύο χρόνια. Υπήρχαν μέρες με περίπου 12 έως 14 ώρες γύρισμα. Γνώρισα πολλούς, υπέροχους ανθρώπους, ήταν μια υπέροχη εμπειρία που θα κρατήσει για πάντα».

Ο χαρακτήρας που υποδύεται στην ταινία είναι ο Μπο Κρουζ, ένας Ισπανός τον οποίο ανακαλύπτει ένας ανιχνευτής ταλέντων των Φιλαδέλφεια 76ερς, ονόματι Στάνλεϊ Σούγκερμαν, τον οποίο υποδύεται ο Άνταμ Σάντλερ. Βρίσκει τον Μπο, έναν οικοδόμο, να παίζει μπάσκετ με μποτάκια Timberland σε ένα πάρκο στην Ισπανία. Αρχικά περνάει τον Στάνλεϊ για «ανώμαλο», αλλά πείθεται να μετακομίσει στις ΗΠΑ για να ακολουθήσει επαγγελματική καριέρα. Ο Μπο έχει μια έφηβη κόρη και είναι οικονομικά υπεύθυνος για εκείνη, αλλά και τη μητέρα του.

Η αποδοχή

Το «sport-drama» είναι σίγουρα η ταινία για την οποία μπορεί να καυχιέται ο Άνταμ Σάντλερ. Όχι τόσο για τα 20 εκατομμύρια δολάρια που ανεπισήμως του απέφερε, αλλά λόγω του 92% που έφτασε -περισσότερο από κάθε άλλη ταινία του- η αποδοχή από τους θεατές στο Tomatometer, που θεωρείται η πιο αξιόπιστη σχετική μέτρηση για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο.

Το ενδεχόμενο καριέρας στο Χόλιγουντ

Μέσω του «Hustle», o Ερνανγκόμεθ έγινε γνωστός και σε ένα διαφορετικό κοινό που ενδεχομένως να μην τον γνώριζε από το μπάσκετ. Οι ακόλουθοί του στο Instagram πολλαπλασιάστηκαν και σήμερα ανέρχονται σε 714.000.  Πρίν από την ταινία ήταν σχεδόν οι μισοί. Αν κρίνουμε από τις κριτικές, ήταν μάλλον η ευχάριστη έκπληξη. «Με την ερμηνεία του στο ‘‘Hustle’’ σοκαρίστηκα από το πόσο πιστευτός ήταν και με έκανε να λατρέψω τον χαρακτήρα», έγραψε η κριτικός Σάρα Τοντ. Έκπληξη πάντως ήταν και για τον ίδιο τον Ερνανγκόμεθ η κινηματογραφική βιομηχανία:

«Πριν βρεθώ στο Χόλιγουντ, ποτέ δεν περίμενα ότι
θα ήταν έτσι. Πόσο σκληρά δουλεύουn στα παρασκήνια... Πόσες ώρες, πόσες προσπάθειες... Εν μέσω καραντίνας, συνέχεια τεστ COVID. Όλοι με μάσκα. Την τελευταία μέρα των γυρισμάτων έφερε ένα φορτηγό σούσι για όλο το συνεργείο. Είπα: ‘‘Δουλεύω εδώ δύο μήνες και δεν είδα καν τα πρόσωπά σας’’».

Ο Ισπανός θεωρεί ότι ο κινηματογραφικός Μπο του ταιριάζει: «Πολλά από αυτά που πέρασε τα έχω περάσει κι εγώ. Πηγαίνεις σε άλλη χώρα μόνος σου, προσπαθώντας να μην εγκαταλείψεις τον εαυτό σου, να μην εγκαταλείψεις τους ανθρώπους που σε εμπιστεύονται, να κυνηγήσεις τα όνειρά σου και να τους αποδείξεις ότι κάνουν λάθος», έχει πει σε συνέντευξή του στο Complex. «Όταν ήρθα στο ΝΒΑ, δεν μιλούσα αγγλικά, οπότε δεν καταλάβαινα τίποτα. Έπαιζα μόνο μπάσκετ», έχει πει, δίνοντας ακόμα μία εξήγηση για την απόφασή του να εμπλακεί στην ταινία.

Όσο για μια καριέρα στο Χόλιγουντ, ο Ερνανγκόμεθ, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του «κανονικό 28χρονο άντρα», δεν έχει αξιώσεις. «Δεν μπορώ να πω ότι δεν πρόκειται να κάνω ποτέ νέα ταινία, γιατί αυτό δεν είναι αλήθεια», είπε. «Πρέπει να είναι η σωστή ταινία. Αλλά αν αυτή είναι η μόνη μου ταινία, θα πεθάνω τόσο χαρούμενος…».

Ο πιτσιρικάς που ήθελε να γίνει ποδοσφαιρστής

O Χουάντσο αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς δεν είναι ο κλασικός σταρ του NBA και του σινεμά, αλλά κάτι διαφορετικό. Αυτό τουλάχιστον δείχνουν οι προτιμήσεις του διάσημου πλέον -και λόγω Netflix- μπασκετμπολίστα του Παναθηναϊκού, ο οποίος μικρός δεν ήθελε να παίξει μπάσκετ. Ούτε αυτός ούτε ο αδερφός του Γουίλι. «Θέλαμε να γίνουμε ποδοσφαιριστές, όπως κάθε παιδί στην Ισπανία», έχει πει ο ίδιος σε συνέντευξή του στους «New York Times». Άλλαξε γνώμη για τον λόγο που εκατομμύρια παιδιά σε όλο τον κόσμο επιλέγουν τελικά -θέλοντας και μη- την πορτοκαλί μπάλα.

Ψήλωσε τόσο πολύ που πλέον δεν ήταν δυνατόν να παίζει ποδόσφαιρο, εκτός του ότι τα 206 εκατοστά -από τα οποία βλέπει τον κόσμο- είχαν διαλέξει από μόνα τους το άθλημα με το οποίο επρόκειτο να ασχοληθεί. «Μετά, απλώς ερωτεύτηκα το μπάσκετ και αυτός έγινε ο μόνος μου στόχος», πρόσθεσε.

Οι εντελώς διαφορετικές πτυχές του χαρακτήρα του ξεκινούν από το κρασί. Μη φανταστείτε ότι θα δείτε στο γήπεδο τον... Ορέστη Μακρή του μπάσκετ. Η λατρεία του για τον οίνο είναι κάτι πιο ιδιαίτερο, καθώς είναι λάτρης όχι της οινοποσίας, αλλά της οινογνωσίας. Του αρέσει να δοκιμάζει ξεχωριστά κρασιά και έχει πει: «Μπορώ να μιλάω με ένα ποτήρι κρασί για ώρες. Και θέλω να συνεχίσω να μαθαίνω. Μου αρέσει να ρωτάω για την ιστορία των κρασιών, γιατί το κάνουν αυτό σε αυτήν την τοποθεσία. Το κρασί είναι ανάμνηση και υπομονή».

Η τέχνη

Εκτός από τα κρασί, λατρεύει και την τέχνη και κυρίως την αποκαλούμενη «street art». Οι καλλιτέχνες του δρόμου τον εντυπωσιάζουν και λέει: «Νιώθω ότι στην Ισπανία σκοτώνουν το ένστικτο της τέχνης. Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι πολύ κακό και πρέπει να αλλάξει, γιατί στην Αμερική αναπτύσσουν το ταλέντο: τραγουδώντας ή ζωγραφίζοντας ή παίζοντας κιθάρα, όποιο και αν είναι το ταλέντο».

Ο πολιτισμός είναι στοιχείο που έχει εισβάλει στη ζωή του πριν από το Netflix παράλληλα με το μπάσκετ, από τότε που άρχισε να ταξιδεύει πολύ. «Βιώνω νέους πολιτισμούς. Πλέον, όταν πηγαίνω σε μια πόλη, προσπαθώ να ξυπνήσω νωρίς για να περπατήσω μόνο, για να δω την τέχνη ή για να δω τα κτίρια, πώς τρώνε οι άνθρωποι, πώς πίνουν καφέ, πώς μιλάνε. Είναι όμορφο. Πολλοί από τους συμπαίκτες μου δεν έφυγαν ποτέ από την Αμερική».

Η διαφορετικότητά του φαίνεται και στις επιλογές που κάνει για το φαγητό. «Επειδή είμαστε παίκτες του NBA, πηγαίνουμε συχνά σε φανταχτερά εστιατόρια. Όμως εγώ λέω στους συμπαίκτες μου ότι δεν θέλω να φάω σε πολυτελή ρεστοράν. Θέλω να πάω στο τοπικό εστιατόριο.

Αν πάω Ιταλία, θέλω το ‘‘βρόμικο’’ εστιατόριο, που άνοιξε το 1920. Είναι εκεί περισσότερο από εκατό χρόνια και κάνει καλύτερη πίτσα. Όταν πάω στο Σαν Φρανσίσκο, τρώω τα θαλασσινά και γίνομαι χάλια με τα καβούρια». Κρασί, τέχνη, φαγητό, αλλά και κλασικά αυτοκίνητα είναι στις προτιμήσεις του. Όνειρό του μια Mustang του 1968 ή του 1969. Ψάχνει αλλά δεν έχει βρει και αν τα καταφέρει θα τη δώσει στον γιο του κι αυτός στον γιο του και θα μείνει ως οικογενειακό κειμήλιο για τις επόμενες γενιές. «Τα κλασικά αυτοκίνητα πρέπει να τα φροντίζεις όπως τα παιδιά σου», υποστηρίζει. Αγαπημένο του θέμα, η οικονομία: «Ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι αλλαγές είναι πραγματικά γρήγορες, επομένως πρέπει να είστε έτοιμοι. Βλέπετε τι συνέβη με τα κρυπτονομίσματα τον τελευταίο χρόνο... Όλοι τρελάθηκαν. Ο μπαμπάς μου πάντα μου λέει “αν επενδύσεις σε κάτι, πίστεψε ότι το έχασες για να μην το μετανιώσεις”».

Έχει δημιουργήσει μαζί με τα αδέρφια του το «Hermanos Hernangómez Basketball Camp», μια κατασκήνωση στην Ισπανία, όπου παιδιά παίζουν μπάσκετ και ποδόσφαιρο, κολυμπούν στην πισίνα, ασχολούνται με την τέχνη και μαθαίνουν αγγλικά.

Όταν πήγε στο Ντένβερ για να παίξει στους Νάγκετς, γνώρισε τον νέο έρωτά του, την κάντρι μουσική. Μάλλον θα την ακούει όλη μέρα όταν αποσυρθεί στο ησυχαστήριο που ετοιμάζει στο Πριγκιπάτο των Αστουριών.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή