Κωνσταντίνος Κυρανάκης στα Παραπολιτικά: «Μαθαίνω τον ρόλο του πατέρα µόνος µου, από την αρχή»

Στο σχολείο οι καθηγητές του τον θεωρούσαν αριστερό, επειδή ήταν διεκδικητικός. Αγωνιζόταν πάντοτε για το δίκαιο. Ανήσυχο πνεύµα, µε δόσεις ροµαντισµού. Ηθελε να αλλάξει τη χώρα του στον βαθµό που εκείνος µπορούσε. Ηθελε να είναι µέρος αυτής της αλλαγής. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ο υφυπουργός Ψηφιακής ∆ιακυβέρνησης, Κωνσταντίνος Κυρανάκης, ασχολήθηκε µε την πολιτική.

Γεννηµένος στα τέλη της δεκαετίας του ’80 στο Λουξεµβούργο. «Προϊόν» ενός καλοκαιρινού έρωτα, όπως έχει πει ο ίδιος. Μεγαλωµένος σε Βρυξέλλες και Αθήνα. Παιδί µονογονεϊκής οικογένειας. Θαυµάζει τη µητέρα του και, όπως εξηγεί, έχει πολλούς λόγους για να το κάνει αυτό.

«Παρά τις δυσκολίες, µε µεγάλωσε µε αυταπάρνηση, αρχές και αξίες. Μέχρι να αποκτήσει κάποιος παιδί, είναι λογικό να µην αντιλαµβάνεται πλήρως τι σηµαίνει να είσαι γονιός και πόσο δύσκολη “δουλειά” είναι. Το κατάλαβα λοιπόν καλύτερα από τη στιγµή που αποκτήσαµε την κόρη µας µε τη σύζυγό µου και είδα στην πράξη πόσο µεγάλη ευθύνη είναι να µεγαλώνεις ένα παιδί. Ολα αυτά τα αισθήµατα, µε κυριότερο αυτό της ευθύνης, όταν είσαι µόνος σου και καλείσαι να αντεπεξέλθεις σε αυτόν τον ρόλο, είναι πολύ πιο βαριά και άρα η αποστολή σου ακόµα πιο δύσκολη. Γι’ αυτό λοιπόν θαυµάζω τη µητέρα µου πολύ, όπως και κάθε άλλη µητέρα που δίνει αυτόν τον αγώνα µόνη της».


Μάλιστα, η ίδια ήταν αντίθετη µε την απόφασή του να ασχοληθεί µε την πολιτική. Εκείνος, όµως, αν και δεν προέρχεται από πολιτική οικογένεια, είχε το µικρόβιο βαθιά ριζωµένο µέσα του από πολύ µικρός. Επιστρέφει στην Ελλάδα το 2005 για να σπουδάσει Νοµική. Γίνεται µέλος της ∆ΑΠ-Ν∆ΦΚ και ξεκινά η ενασχόλησή του µε την πολιτική επί ελληνικού εδάφους, αφού λίγα χρόνια νωρίτερα είχε βρεθεί στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο νέων, εκπροσωπώντας το σχολείο του.

Πάντοτε πίστευε πως πριν µπει κανείς στην πολιτική πρέπει να έχει κολλήσει ένσηµα, γι’ αυτό και παράλληλα µε τις σπουδές του δούλευε. Τα πρώτα του χρήµατα τα βγάζει πουλώντας τζιν, ενώ αργότερα εργάζεται στον τοµέα της επικοινωνίας.
Το περιοδικό «Forbes» τον συγκαταλέγει στους 30 νέους κάτω των 30 µε τη µεγαλύτερη επιρροή στην Ευρώπη, στην κατηγορία Law & Policy.

«Ηταν η δικαίωση µιας δεκαετίας σκληρής δουλειάς, επιµονής και πίστης στη δύναµη των νέων που παλεύουν για αλλαγή. Ηθελα κάθε νέος που µπορεί να το έβλεπε αυτό να έπαιρνε δύναµη για να κυνηγήσει τα όνειρά του και να µην το βάλει κάτω, γιατί δεν έχει σηµασία από πού ξεκινάς, αλλά το πόσο αποφασισµένος είσαι να φτάσεις εκεί που θέλεις», εξηγεί στο «S» ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης.

Σοβαρός, συγκροτηµένος, µε ορθό πολιτικό λόγο και πάντοτε διαβασµένος. Αυτά θα πει κάποιος που παρακολουθεί τις τηλεοπτικές εµφανίσεις του Κωνσταντίνου Κυρανάκη. Οµως πολλές φορές οι δηλώσεις του έχουν προκαλέσει αντιδράσεις.
«∆εν είµαι ούτε άριστος ούτε αλάνθαστος. Πάντα λέω αυτά που πιστεύω, αποφεύγοντας τον ξύλινο λόγο. Ζητώ όµως να κριθώ για δηλώσεις που όντως έχω κάνει. Οχι για τίτλους εφηµερίδων ή ιστοσελίδων που µου αποδίδουν δηλώσεις που ουδέποτε έχω κάνει ή που έχει στρεβλωθεί πλήρως το περιεχόµενό τους».

Εδώ και σχεδόν έναν χρόνο ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης έχει ακόµα έναν ρόλο στη ζωή του. Και ίσως τον σηµαντικότερο. Αυτόν του πατέρα, αφού η σύζυγός του, Ελένη, έφερε στη ζωή το πρώτο τους παιδί. Ενα πανέµορφο κοριτσάκι. Ο ίδιος µεγάλωσε χωρίς πατέρα και οι φορές που τον έχει συναντήσει σε όλη του τη ζωή είναι πολύ λίγες.


Οπως περιγράφει ο ίδιος, είναι η πρώτη φορά που αισθάνεται πληρότητα. Ενα συναίσθηµα που δεν πίστευε ποτέ ότι θα νιώσει.
«∆εν βλέπω την ενασχόληση µε το παιδί µου ως “βοήθεια” στη γυναίκα µου. Είναι επιλογή µου και προσπαθώ κάθε δευτερόλεπτο που περνάω µακριά από το υπουργείο να είµαι µε την κόρη µας, ώστε µαζί µε την Ελένη να βιώσουµε αυτές τις στιγµές, που αξίζουν όσο τίποτα. Η έλλειψη πατρικού προτύπου στη δική µου ζωή ουσιαστικά σηµαίνει ότι τον ρόλο του πατέρα πρέπει να τον µάθω µόνος µου, από την αρχή, και ξέρω ότι κάποια στιγµή µετά από χρόνια η κόρη µου θα µε κρίνει για το πώς τη µεγάλωσα».

Στον ελεύθερο χρόνο του και εκτός από τις στιγµές που απολαµβάνει µε την οικογένειά του, πηγαίνει για µπάσκετ και στο ερασιτεχνικό πρωτάθληµα όπου συµµετέχει, ενώ βγαίνει και µε τους φίλους του ελπίζοντας, όπως µας λέει, πως δεν θα µιλήσουν για πολιτική.

«Επίσης µας αρέσει πολύ µε την Ελένη να βρίσκουµε µικρά, µη δηµοφιλή νησιά του Αιγαίου και να ανακαλύπτουµε άγνωστες παραλίες και ταβερνάκια που έχουν τον δικό τους χαρακτήρα».

*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο ‘’Secret’’ της εφημερίδα «Παραπολιτικά» στις 29/7