Kάποτε οι έφηβοι ονειρεύονταν να γίνουν ροκ σταρ, γρατζουνώντας κιθάρες στα παιδικά τους δωμάτια. Σήμερα, τα παιδιά ονειρεύονται να γίνουν σταρ παίζοντας με τηγάνια στις κουζίνες των πατρικών σπιτιών τους.

Τον τελευταίο καιρό -μετά τις τηλεοπτικές εκπομπές φαγητού που προβάλλονται κάθε ώρα της ημέρας στα τέσσερα σημεία του πλανήτη, από το λαμπερό αργόσυρτο Chef’s Table του Netflix μέχρι τον διαγωνισμό τυροπιπεριού του MasterChef Junior- δεν υπάρχει επάγγελμα που να βρίσκεται περισσότερο στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος απ’ ό,τι του σεφ.

Κάποτε ήταν η μουσική, τα ντραμς και οι σπουδαίες νότες. Τώρα είναι οι εντυπωσιακές εκτελέσεις μαγειρικών συνταγών... Οι ροκ σταρ του παρόντος και του μέλλοντός μας είναι οι μάγειρες.

Παράλληλα, ολοένα και περισσότεροι ηθοποιοί, τραγουδιστές, παρουσιαστές από τη διεθνή σόουμπιζ μπαινοβγαίνουν στην κουζίνα, κόβουν, σοτάρουν, μαγειρεύουν και δείχνουν πως απολαμβάνουν να ετοιμάζουν γεύματα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ενώ μοιράζονται το νέο τους ταλέντο με τους θαυμαστές τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Σεμινάριο γκουρμέ

Από την Μπλέικ Λάιβλι, μοντέλο και τηλεπερσόνα, που ψήνει ένα γευστικό brie confit, μέχρι τη συνάδελφό της Κρίσι Τέιγκεν, που χειρίζεται με επιδεξιότητα ένα επαγγελματικό μαχαίρι. Πλάι σ’ αυτές, οι superstars της οθόνης Κάμερον Ντίαζ, Ρις Γουίδερσπουν και Ντρου Μπάριμορ συναντήθηκαν στη Νάπα Βάλεϊ για να λάβουν μέρος σε ένα σεμινάριο γκουρμέ μαγειρικής.

Η Κρις Τζένερ έχει εκδώσει ήδη από το 2014 τον οδηγό μαγειρικής με τις αγαπημένες συνταγές των Καρντάσιαν-Τζένερ και έκτοτε εξακολουθεί να διαπρέπει στην κουζίνα. Η Τζέσικα Άλμπα επιλέγει να ετοιμάζει μόνη της κάθε χρόνο τη γαλοπούλα για το γεύμα των Ευχαριστιών, ενώ η ωραία Εύα Λονγκόρια έχει αποθησαυρίσει τις αγαπημένες της συνταγές στον… τσελεμεντέ «Η Κουζίνα της Εύας», από το 2011.

Πού αποδίδεται αυτή η στροφή των διασήμων στη μαγειρική; Σε τι οφείλεται το ότι σήμερα περισσότερο από ποτέ νέοι και μεσήλικοι ονειρεύονται να διαπρέψουν στην κουζίνα; Ίσως στο γεγονός πως το φαγητό εμπεριέχει μηνύματα εξουσίας.

Τι σημαίνει αυτό; Η διατροφή είναι άξονας κοινωνικής αναφοράς. Καθορίζει τις κοινωνικές ομάδες και ποιος μπορεί να ανήκει σε αυτές, σύμφωνα με τη θεωρία του Γάλλου κοινωνιολόγου, Πιερ Μπουρντιέ.

To ευ ζην

Το φαγητό, ο βασικός διαμεσολαβητής μεταξύ φύσης και πολιτισμού, συνδέεται με την υγεία, το ευ ζην μας, την εμφάνιση και την αισθητική μας, την κοινωνική μας τάξη, τις θρησκευτικές μας πεποιθήσεις, τη σχέση μας με την παράδοση.

Παράλληλα, χρησιμεύει για τη διαιώνιση σχέσεων ανισότητας και ιεραρχίας, καθώς είναι εργαλείο ένταξης και αποκλεισμού. 

Το φαγητό είναι το μοναδικό πολιτισμικό κατασκεύασμα που μπαίνει στο σώμα μας, ενώ ταυτόχρονα είναι συνδεδεμένο με την πολιτιστική μας ταυτότητα. Η παρασκευή και η κατανάλωσή του αποτελεί και μια πολύπλοκη πολιτισμική διαδικασία, που διαπερνά πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητας.

Οι σούπερ-σεφ του 21ου αιώνα αγαπιούνται σχεδόν όσο οι μεγάλοι αστέρες της ροκ του 20ού αιώνα και έχουν εκατομμύρια «ακολούθους». 

Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει και η άλλη όψη της «γκλαμουράτης κουζίνας». Οι σεφ, που κερδίζουν εκατομμύρια από τα μαγειρικά σόου, στην πραγματικότητα δουλεύουν εξαιρετικά σκληρά, δημιουργώντας ιδιαίτερα πιάτα και βάζοντας φαντασία και έμπνευση, αλλά περνούν και τεράστιο μέρος του χρόνου τους γράφοντας προγράμματα προσωπικού, εγκρίνοντας τιμολόγια, αντικαθιστώντας υπαλλήλους, επιβλέποντας επισκευές και γενικά κάνοντας πολλές διοικητικές εργασίες, που δεν είναι ούτε τόσο «ροκ» ούτε τόσο «σταρ».

Πίσω από τη βιτρίνα

Με τη διαφορά ότι οι νεαροί τηλεθεατές που παρακολουθούν τις εκπομπές μαγειρικής θαμπώνονται από την εξουσία που «εκπέμπουν» οι σεφ στις οθόνες. Τα τελευταία 20 χρόνια, τα διεθνή τηλεοπτικά προγράμματα δείχνουν σεφ να μαγειρεύουν, να δημιουργούν, να διασκεδάζουν, να ταξιδεύουν, να διαγωνίζονται σε εξωτικές μάχες φαγητού και να βιώνουν συγκλονιστικές στιγμές στα εστιατόριά τους ή στα τηλεοπτικά πλατό.

Αυτό που δεν βλέπουν οι θεατές είναι οι ατελείωτες αγγαρείες στην κουζίνα, που αποτελούν και το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας τους!...

E, οχι και γυναικες chef, αλιμονο

Το φαγητό μέσα στον χρόνο και στον χώρο υπήρξε όχημα καταπίεσης των γυναικών κλείνοντάς τες μέσα στην κουζίνα. Η εξουσία της τροφής υπήρξε για αιώνες σεξιστική, προτού καν υπάρξουν σεφ και σούπερ σεφ. Ιδιαίτερα στις κατεξοχήν πατριαρχικές κοινωνίες, η διατροφή με κρέας έχει υπάρξει μια από τις πιο ισχυρές εκφράσεις ισχύος και η κατανάλωσή του ήταν διαχρονικά αντρικό προνόμιο. 

Τα μπάρμπεκιου στις αυλές ήταν πάντα «αντρική αρμοδιότητα» , όπως και οι μεγάλες κουζίνες, ενώ το μαγείρεμα στην οικογένεια θεωρείται πιο θηλυκή υπόθεση. Οι σεφ είναι συνεπώς διαχρονικά γένους αρσενικού. Ενδιαφέρουσα είναι η διαπίστωση του Bloomberg προ ολίγων ετών, πως «είναι ευκολότερo για μια γυναίκα να γίνει CEO παρά σούπερ σεφ». Το ειδησεογραφικό πρακτορείο βάσιζε το συμπέρασμά του σε στοιχεία που κατεδείκνυαν ότι μόλις το 6,3% των επικεφαλής σεφ σε εστιατόρια των Ηνωμένων Πολιτειών είναι γυναίκες σε σύγκριση με το -ελάχιστα υψηλότερο- 6,6% που αντιπροσωπεύουν οι CEO γένους θηλυκού στη λίστα Fortune 500 του γνωστού αμερικανικού περιοδικού.

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή