Ήταν καλοκαίρι του 1972, όταν ένας κοντούλης Ουρουγουανός, που δεν ξεπερνούσε σε μπόι καλά καλά το 1,60 μ., γινόταν ο πρώτος Λατινοαμερικανός ποδοσφαιριστής που διέσχιζε τον Ατλαντικό για να αγκυροβολήσει στο λιμάνι του Πειραιά. Το όνομά του θρυλικό, όσο και το σύνθημα που ενέπνευσε: «Στην μπάντα, στην μπάντα, έρχεται ο Λοσάντα»!

Διαχρονικά η απόκτηση «μάγων» από τη Βραζιλία, την Αργεντινή, την Ουρουγουάη και όλες τις χώρες της Νότιας Αμερικής γοήτευε σαν… αστερόσκονη τους φίλους του Θρύλου. 

Από τον Λοσάντα και τον Βιέρα, οι οποίοι αποτέλεσαν δύο από τα μέλη της ομάδας-όνειρο που δημιούργησε ο αλησμόνητος Νίκος Γουλανδρής στις αρχές των 70s, μέχρι τον βιρτουόζο Τσόρι Ντομίνγκες, που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στα χρόνια κυριαρχίας του Ολυμπιακού του Βαγγέλη Μαρινάκη, διαχρονικά οι Λατινοαμερικανοί προσέφεραν ξεχωριστό περιεχόμενο στις σελίδες της «ερυθρόλευκης» ιστορίας.

Η στροφή με Μαρτίνς

Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, στον Πειραιά άφησαν σε δεύτερη μοίρα μια αγορά που -εκτός των άλλων- έφερε στη χώρα μας τον σπουδαιότερο παίκτη που πάτησε ποτέ το πόδι του σε ελληνικό γήπεδο (τον τεράστιο Ριβάλντο).

Ο Πέδρο Μαρτίνς εμπιστευόταν πολύ περισσότερο από τους προκατόχους του την ευρωπαϊκή αλλά και την αφρικανική αγορά. Σταδιακά, από τη μέρα που ανέλαβε τα ηνία του Ολυμπιακού το 2018, το «ερυθρόλευκο» ρόστερ άρχισε να αποψιλώνεται από Λατινοαμερικανούς.

Υπήρξε διετία (2020-22) που στο έμψυχο δυναμικό της ομάδας βρίσκονταν μόλις και μετά βίας δύο Λατινοαμερικανοί ανά σεζόν, με κανέναν να μη στεριώνει στον Πειραιά (ο Ραφίνια, ο Μπρούνο, ο Λοβέρα, ο Τικίνιο). 

Πρώτα ο Βαλβέρδε

Φέτος το καλοκαίρι όμως τα πάντα άλλαξαν. Στα χέρια του Αντόνιο Κορδόν και του Ντιέγκο Μαρτίνεθ, ο Ολυμπιακός επιστρέφει στις… εργοστασιακές του ρυθμίσεις, επενδύοντας ουκ ολίγα εκατομμύρια σε μια αγορά που ιστορικά είναι συνυφασμένη με «χρυσά» χρόνια των «ερυθρόλευκων».

Άλλωστε και η κυριαρχία των Πειραιωτών στα χρόνια του Βαγγέλη Μαρινάκη ξεκίνησε βασιζόμενη στην αδυναμία που είχε ο Ερνέστο Βαλβέρδε στους Λατινοαμερικανούς ποδοσφαιριστές. 

Στην πρώτη σεζόν του Βάσκου (2008-09) στο «ερυθρόλευκο» ρόστερ συναντούσε κανείς μια «γοητευτική» εξάδα, που συνέθεταν ο Γκαλέτι, ο Μπελούτσι, ο Ντιόγκο, ο Ντουντού, ο Λέτο και ο Λεονάρντο, ενώ και στη δεύτερη θητεία του στο λιμάνι (2010-12) ο θεμέλιος λίθος που τοποθέτησε για την αναδόμηση του Ολυμπιακού το «μυρμήγκι» ήταν επίσης… λατινοαμερικανικός: ο Αριέλ Ιμπαγάσα!

Στο κυνήγι του ρεκόρ

Αξιοποιώντας λοιπόν τις τεράστιες γνώσεις του νέου του τεχνικού διευθυντή στη συγκεκριμένη αγορά, ο Ολυμπιακός απειλεί φέτος να γκρεμίσει ιστορικό ρεκόρ σε ό,τι αφορά τους Λατινοαμερικανούς παίκτες που θα έχει στο ρόστερ του στο ξεκίνημα μιας σεζόν. Σκάρπα, Φρέιρε, Έσε, Ορτέγκα, Ροντινέι, Ραμόν, Πορόζο ανέρχονται ήδη σε επτά, αριθμό που συναντά κανείς ξανά μόλις δύο φορές στην ιστορία των «ερυθρόλευκων».

Τη «μαγική» σεζόν 2007-08 (με τα ιστορικά διπλά στο Champions League σε Βρέμη και Ρώμη) ο Ολυμπιακός του Τάκη Λεμονή περιελάμβανε επτά Λατινοαμερικανούς (Γκαλέτι, Ζούλιο Σέζαρ, Λεονάρντο, Μπελούτσι, Λεντέσμα, Νούνιες, Αρτσούμπι), ενώ κάτι ανάλογο συνέβη και μια δεκαετία αργότερα (2016-17) με τους Ντομίνγκες, Καμπιάσο, Σεμπά, Πάρντο, Βιάνα, Παρέδες, Καρντόζο.

Είναι σχεδόν δεδομένο ότι στη λατινοαμερικανική λίστα του νέου Ολυμπιακού θα υπάρξουν προσθαφαιρέσεις (με νέες αφίξεις και πιθανότατο δανεισμό του Ραμόν), αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Η νέα έκδοση του Ολυμπιακού σκοπεύει να χορεύει ύστερα από χρόνια ξανά… σάμπα και ταγκό!

Οι ανακαλύψεις του Αντόνιο Κορδόν

Από τα πρώτα χρόνια του στη Βιγιαρεάλ μέχρι την πρόσφατη τριετία του στη Ρεάλ Μπέτις ο Αντόνιο Κορδόν έχτισε ένα δίκτυο επαφών στη Λατινική Αμερική, που του επέτρεψε είτε να σφραγίσει τεράστια μεταγραφικά deals από τη συγκεκριμένη αγορά είτε να φέρει στην Ευρώπη νεαρούς σε ηλικία ποδοσφαιριστές που εξελίχθηκαν σε αστέρια πρώτης γραμμής. Οι μεταγραφές του Μάρτιν Παλέρμο το 2001, του Χουάν Ρικέλμε (2003), του Ντιέγκο Φορλάν (2004), του Νιλμάρ (2009), του Γουίλιαν Ζοσέ (2021) ανήκουν στην πρώτη κατηγορία.

Οι «ανακαλύψεις» του Μάρκος Σένα (2002), του 20χρονου Γκονζάλο Ροντρίγκες (2004), του 20χρονου Ματίας Φερνάντες (2007), του 21χρονου Ντιέγκο Γκοντίν (2007), που εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους κεντρικούς αμυντικούς στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, του 18χρονου Ματέο Μουσάτσιο (2009), του 22χρονου Γκάμπριελ Παουλίστα (2012), του 20χρονου Λουτσιάνο Βιέτο (2014), του 21χρονου Γκουίντο Ροντρίγκες (2020) κοσμούν τη δεύτερη.

Η «κόμπρα» και τα αξέχαστα «παλτά»

Για να είμαστε ειλικρινείς, υπήρξαν διαχρονικά μεταγραφές του Ολυμπιακού από τη Λατινική Αμερική που έγραψαν ιστορία… αλλά από την ανάποδη!

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη… θρυλική «κόμπρα», τον Φέλιξ Μπόρχα, που ήρθε από το Εκουαδόρ με τη φήμη του «φονικού γκολτζή» και έγινε «ανέκδοτο» στον Πειραιά;

Υπήρξαν και ποδοσφαιριστές με πολύ βαρύ όνομα που… πέρασαν και δεν ακούμπησαν από το μεγάλο λιμάνι: ο επί σειρά ετών «καπιτάνο» της Μπόκα Τζούνιορς Χόρχε Μπερμούδες, ο Φελίπε Σαντάνα, ο Ντιέγκο Αγκίρε, ο Όσκαρ Καρντόζο, ο Ρόντερικ Μιράντα.

Στην… ντουλάπα με τους Λατινοαμερικανούς που δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες συναντάμε επίσης μεταξύ άλλων τα ονόματα του Φράνκο Κοστάντσο, του Ροντόλφο Αρτσούμπι, του Χουάν Κάρλος Παρέδες, του Ερνάν Πέρες, του Άλαν Πουλίδο, του Φράνκο Σολδάνο, του Φράνκο Χάρα. Και, βέβαια, και η τελευταία… λατινοαμερικανική εμπειρία του Ολυμπιακού δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Τα ονόματα Μαρσέλο και Χάμες Ροντρίγκες σάς λένε κάτι;

Για πάντα στις καρδιές των φιλάθλων

Αν επιχειρούσαμε να δημιουργήσουμε μια ενδεκάδα των κορυφαίων Λατινοαμερικανών που φόρεσαν ποτέ τη φανέλα του Ολυμπιακού, θα παρουσιάζαμε μια ομάδα-όνειρο, που όμοιά της δεν θα είχε υπάρξει ποτέ στα ελληνικά γήπεδα. Διαχρονικά υπήρξαν ποδοσφαιριστές που έγραψαν ιστορία ντυμένοι στα ερυθρόλευκα και άφησαν το στίγμα τους στο πέρασμα των δεκαετιών. Από τους Εσταβίγιο, Μπάριος και τον αείμνηστο Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες τη δεκαετία του ’80 μέχρι τον Εστάι, τον Λουτσιάνο, τον Ζε Ελίας, τον Σούρερ, τον Μπελούτσι, τον Λεντέσμα, τον Ντουντού, τον Σαβιόλα, τον Καμπιάσο, η λίστα μοιάζει ατελείωτη. Ποια ήταν όμως η κορυφαία εξάδα Λατινοαμερικανών που έγραψε ιστορία στον Πειραιά στα χρόνια του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου;

ΤΖΙΟΒΑΝΙ: Ο… μάγος, έτσι απλά!

ΡΙΒΑΛΝΤΟ: Μπορεί η μεταγραφή του στην ΑΕΚ να… πριόνισε τη σχέση του με τους φίλους του Ολυμπιακού, υπήρξε όμως ο κορυφαίος των κορυφαίων!

ΑΡΙΕΛ ΙΜΠΑΓΑΣΑ: Ένας Αργεντινός, η ιστορία του κυρίαρχου Ολυμπιακού της εποχής Μαρινάκη!

ΤΣΟΡΙ ΝΤΟΜΙΝΓΚΕΣ: Ευλογημένοι που απολαύσαμε έναν καλλιτέχνη στα ελληνικά γήπεδα!

ΛΟΥΤΣΙΑΝΟ ΓΚΑΛΕΤΙ: Γιατί να τον χαρούμε τόσο λίγο;

ΓΚΙΓΕΡΜΕ: Ο ορισμός του σύγχρονου αμυντικού μέσου!

Ενδεχομένως να έχουμε αδικήσει και ορισμένους!

Οι κινήσεις του Β. Μαρινάκη

Ως γνήσιος λάτρης του επιθετικού ποδοσφαίρου, ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν θα μπορούσε παρά να έχει δαπανήσει δεκάδες εκατομμύρια για να εμπλουτίσει το ρόστερ του Ολυμπιακού με ποδοσφαιριστές από τη Λατινική Αμερική.

Επί των ημερών του διοικητικού ηγέτη των «ερυθρόλευκων» οι Πειραιώτες επένδυσαν συνολικά σε 39 ποδοσφαιριστές από χώρες όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία, το Εκουαδόρ, η Χιλή, η Παραγουάη και η Κολομβία. Εκτός από αυτούς που έγραψαν ιστορία και όσους απέτυχαν, υπήρχαν και αρκετοί ακόμη που βοήθησαν για να εδραιώσει ο Ολυμπιακός την κυριαρχία του και να σαρώσει τους τίτλους. Ο Λεάντρο Σαλίνο, ο Φελίπε Πάρντο, ο Χαβιέ Σαβιόλα, ο Εστεμπάν Καμπιάσο, ακόμη και ο τίμιος Σεμπά, ανήκουν δεδομένα στη συγκεκριμένη κατηγορία.

Δούλεψαν και άνοιξαν αγορές

Αν μελετήσει κανείς ιστορικά τις μεταγραφές ξένων ποδοσφαιριστών στον Ολυμπιακό, θα παρατηρήσει ότι από τη σεζόν 2010-11, που ανέλαβε τα ηνία της ΠΑΕ ο Βαγγέλης Μαρινάκης, οι «ερυθρόλευκοι» δούλεψαν πάρα πολύ στη μεγέθυνση του brand του συλλόγου στο εξωτερικό, απέκτησαν δίαυλο επικοινωνίας με τους κορυφαίους μάνατζερ του πλανήτη, με αποτέλεσμα ακόμη και σε μεταγραφικό επίπεδο να ανοίξουν αγορές που παλαιότερα οι Πειραιώτες ούτε μπορούσαν να αγγίξουν.

Ενδεικτικό παράδειγμα οι αγορές της Αφρικής και της Ιβηρικής Χερσονήσου. Μέχρι το 2010 σε ολόκληρη την ιστορία του ο Ολυμπιακός είχε αποκτήσει 11 Αφρικανούς και μόλις 3 Ισπανούς και Πορτογάλους. Στα 13 χρόνια ηγεσίας του Βαγγέλη Μαρινάκη οι συγκεκριμένοι δείκτες εκτοξεύτηκαν και έφτασαν στους 37 Αφρικανούς και τους 39 Ίβηρες (αναφερόμαστε σε παίκτες που αποκτήθηκαν για την πρώτη ομάδα και όχι για τα τμήματα υποδομής, όπου επίσης πραγματοποιήθηκαν εξαιρετικά σημαντικές επενδύσεις για τη στελέχωσή τους). Οι δύο συγκεκριμένες αγορές μαζί με αυτή της Λατινικής Αμερικής ήταν οι τρεις όπου επένδυσε ο Ολυμπιακός τα περισσότερα εκατομμύριά του.

Θυμάστε τον πρώτο Βραζιλιάνο;

Ποιος ήταν ο πρώτος Βραζιλιάνος που φόρεσε ποτέ τη φανέλα του Ολυμπιακού, πριν από τον Λουτσιάνο και τον Τζιοβάνι; Για να τον εντοπίσουμε θα πρέπει να γυρίσουμε τον χρόνο πίσω στον Ιανουάριο του 1990! Ενδεχομένως ακόμη και οι πιο φανατικοί «ερυθρόλευκοι» φίλαθλοι να μη θυμούνται το όνομα Εντβάλντο Άλβες Τέλες, αλλά ο Λατινοαμερικανός επιθετικός, που είχε αποκτηθεί στις χειμερινές μεταγραφές από την Πόρτο, έμελλε να είναι ο πρώτος εκπρόσωπος της χώρας του καφέ στον Πειραιά! Αγωνίστηκε μόλις σε τρία παιχνίδια προερχόμενος από τον πάγκο, σκόραρε μόλις μία φορά σε αγώνα Λιγκ Καπ με τον Ιωνικό και αποχώρησε λίγους μήνες αργότερα χωρίς κανείς να καταλάβει… πότε ήρθε! Έφυγε από τη ζωή το 2015, νικημένος από τον καρκίνο…

Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή / Του Αλέξανδρου Σόμογλου