Οι "αδικημένοι" θρύλοι της Χρυσής Μπάλας
Περιπτώσεις θρυλικών ποδοσφαιριστών που δεν πήραν τη Χρυσή Μπάλα ενώ την άξιζαν
O Λιονέλ Μέσι πριν από μερικές μέρες βραβεύτηκε με την 8η Χρυσή Μπάλα της καριέρας του, έχοντας το απόλυτο ρεκόρ κατακτήσεων, όντας μπροστά κατά τρία βραβεία του επίσης θρυλικού Κριστιάνο Ρονάλνο.
Ωστόσο, πολλά ερωτήματα δημιουργήθηκαν για το αν ο Μέσι άξιζε το βραβείο ή έπρεπε να το πάρει ο Έρλινγκ Χάαλαντ, που σάρωσε τα πάντα με τη Σίτι, κατακτώντας το περιβόητο treble, κάτι που είχε κάνει στο νησί μόνο ακόμα μία ομάδα. Η μεγάλη της αντίπαλος Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Ο Χάαλαντ πέρυσι έκανε πολλούς να αμφιβάλλουν για το αν κάτω από το δέρμα κρύβει ανθρώπινο ιστό ή αν είναι ρομπότ και κατά την προσωπική μου άποψη άξιζε να πάρει το βραβείο, αλλά έπεσε «θύμα» του συναισθήματος.
Ο Μέσι έφτασε στη «γη της επαγγελίας» με την Αργεντινή με την κατάκτηση του Μουντιάλ, κάτι που αναμφίβολα είναι τρομερό επίτευγμα, αλλά δεν είναι καθρέφτης του αγωνιστικού προσώπου του όλη εκείνη τη σεζόν. Με την Παρί ήταν μέτρια -και το λέω λείαν επιεικώς- η παρουσία του, μη κατορθώνοντας να πετύχει τίποτα το αξιόλογο, ενώ ο Νορβηγός έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης, στην κορυφή του κορυφαίου πρωταθλήματος του κόσμου και φόρτωσε με... τόνους γκολ τις αντίπαλες εστίες.
C'este la vie όμως. Έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με το βραβείο, το οποίο θα πάρει σίγουρα κάποιες φορές στην καριέρα του.
Περιπτώσεις σαν του Χάαλαντ υπάρχουν και στο βάθος των ετών, με πολύ «ηχηρά» ονόματα που άξιζαν τη Χρυσή Μπάλα, αλλά στο φινάλε την είδαν στα χέρια κάποιου άλλου.
Το 1956 το France Football έστεψε τον Στάνλεϊ Μάθιους ως τον πρώτο νικητή της Χρυσής Μπάλας, αλλά το βραβείο έπρεπε να πάει στον σπουδαίο θρύλο της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Μάθιους ήταν μύθος για το αγγλικό ποδόσφαιρο, αλλά εκείνη τη στιγμή η στέψη έμοιαζε περισσότερο με βραβείο για τα όσα πέτυχε έως τότε, αφού όντας 41 ετών και ύστερα από μια ξεκάθαρα απογοητευτική σεζόν με την Μπλάκπουλ, μάλλον δεν ήταν καλύτερος του Ντι Στέφανο, ο οποίος μόλις έφτανε στο απόγειό του, οδηγώντας τη Ρεάλ Μαδρίτης στη νίκη στον πρώτο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Στην Ισπανία, ο Ντι Στέφανο σκόραρε 29 φορές σε 37 παιχνίδια και ήταν αναμφίβολα ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο εκείνη την εποχή.
Ο Ζάμερ ήταν ακρογωνιαίος λίθος όταν κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996 με τη Γερμανία, ενώ οδήγησε επίσης την Μπορούσια Ντόρτμουντ στον δεύτερο συνεχή τίτλο της Μπουντεσλίγκα. Αυτή ήταν αναμφίβολα μία από τις καλύτερες σεζόν που έχουν παραχθεί ποτέ από αμυντικό, αλλά ο Ζάμερ, πώς να το κάνουμε, δεν ήταν... Ρονάλντο.
Ο Βραζιλιάνος κέρδισε μια μετακίνηση-ρεκόρ στην Μπαρτσελόνα στα μέσα της χρονιάς, πριν ξεκινήσει μια μεγαλειώδη πορεία στη σεζόν 1996-97, η οποία τον οδήγησε στην κατάκτηση του βραβείου του Παγκόσμιου Παίκτη της Χρονιάς από τη FIFA. Το 1996 πήρε το βραβείο Παγκόσμιος Παίκτης της Χρονιάς της FIFA, το Παίκτης της Χρονιάς του περιοδικού World Soccer, ενώ η μοναδική σεζόν του Ρονάλντο στην Καταλονία ήταν, αναμφισβήτητα, η πιο εκπληκτική στην ιστορία της La Liga!
Εδώ ίσως μιλάε για τη μεγαλύτερη «ληστεία» στην ιστορία της Χρυσής Μπάλας. Είναι εγκληματικό το γεγονός ότι ο Τιερί Ανρί δεν πήρε ποτέ στα χέρια του το περίφημο βραβείο και η χρονιά που έφτασε πιο κοντά από ποτέ ήταν το 2003.
Ο Γάλλος, ο οποίος για άλλη μια φορά έβαλε φωτιά στην Premier League με την Άρσεναλ, έχασε το βραβείο από τον Πάβελ Νέντβεντ της Γιουβέντους. Ο Τσέχος σούπερ σταρ πέρασε μια εξαιρετική χρονιά στο Τορίνο, σημειώνοντας 28 γκολ στη Serie A και το Champions League, καθώς οι «μπιανκονέρι» κατέκτησαν και τους δύο τίτλους.
Ωστόσο, ο Νέντβεντ αποβλήθηκε στον τελικό του Champions League με τη Μίλαν και τα νούμερά του ωχριούν μπροστά στα νούμερα του Ανρί. Ο «killer» της Άρσεναλ σκόραρε 42 φορές και πρόσθεσε 26 ασίστ, καταρρίπτοντας έτσι το ρεκόρ ασίστ μιας σεζόν στην ιστορία της Premier League.
Ο Σνάιντερ είναι ένας από τους τρεις μεσοεπιθετικούς που, ίσως, θα έπρεπε να έχουν κερδίσει τον Λιονέλ Μέσι για τη Χρυσή Μπάλα του 2010. Οι συμπαίκτες του Μέσι στην Μπαρτσελόνα, Αντρές Ινιέστα και Τσάβι, είχαν απίστευτες χρονιές και τερμάτισαν δεύτεροι και τρίτοι αντίστοιχα στην τελική ψηφοφορία.
Ο Σνάιντερ, εν τω μεταξύ, τερμάτισε τέταρτος, αλλά πολλοί πιστεύουν ότι ο Ολλανδός ήταν ο άξιος νικητής πάνω από την τριπλέτα των «μπλαουγκράνα».
Ήταν ο δημιουργικός πυρήνας της Ίντερ του Ζοσέ Μουρίνιο και ο παλμός της καρδιάς μιας ανεπαρκούς ολλανδικής ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νότιας Αφρικής που έχασε στον τελικό. Ο Σνάιντερ ξεπέρασε τον Μέσι και στις δύο διοργανώσεις που αγωνίστηκαν εκείνη τη χρονιά, ωστόσο είδε το βραβείο να πηγαίνει στον μεγαλοπρεπή Αργεντινό.
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν απίστευτα παραγωγικός το 2013, σκοράροντας 69 φορές, αλλά τα γκολ του στην πραγματικότητα δεν ήταν αρκετά, καθώς η Ρεάλ Μαδρίτης τερμάτισε δεύτερη στη La Liga και αποκλείστηκε από το Champions League στα ημιτελικά.
Ο Ριμπερί, από την άλλη πλευρά, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στο τρεμπλ της Μπάγερν Μονάχου εκείνη τη χρονιά. Ήταν η καλύτερη ομάδα στον πλανήτη και ο Ριμπερί ήταν ο καλύτερος παίκτης της, οπότε το γεγονός ότι αντιμετωπίστηκε με τρόπο... σνομπ στη βράβευση της Χρυσής Μπάλας του 2013 ήταν σίγουρα άδικο.
Μόλις τρεις αμυντικοί έχουν κερδίσει τη Χρυσή Μπάλα. Ο «κάιζερ» Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο Ματίας Ζάμερ που αναφέραμε πιο πάνω και ο Φάμπιο Καναβάρο. Ο Βίρτζιλ φαν Ντάικ θα έπρεπε να γίνει ο τέταρτος το 2019.
Το 2019 ο Φαν Ντάικ είναι, αναμφισβήτητα, η πιο κυρίαρχη εκδοχή ενός κεντρικού αμυντικού που έχουμε δει στην Premier League και οι ηγετικές εμφανίσεις του βοήθησαν τη Λίβερπουλ τα μέγιστα να φτάσει στη δόξα του Champions League.
Ο Ολλανδός ήταν μακράν ο καλύτερος αμυντικός στον κόσμο και έφτασε πολύ κοντά στο να κερδίσει τον Μέσι για τη Χρυσή Μπάλα του 2019. Ο Αργεντινός ήταν για άλλη μια φορά θεαματικός, με τρομακτικά νούμερα σε γκολ και ασίστ, αλλά δεν κατάφερε να φτάσει την Μπαρτσελόνα μακριά στην Ευρώπη, χάνοντας μάλιστα από τους «κόκκινους» του Βίρτζιλ φαν Ντάικ στα ημιτελικά.
Ωστόσο, πολλά ερωτήματα δημιουργήθηκαν για το αν ο Μέσι άξιζε το βραβείο ή έπρεπε να το πάρει ο Έρλινγκ Χάαλαντ, που σάρωσε τα πάντα με τη Σίτι, κατακτώντας το περιβόητο treble, κάτι που είχε κάνει στο νησί μόνο ακόμα μία ομάδα. Η μεγάλη της αντίπαλος Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Ο Χάαλαντ πέρυσι έκανε πολλούς να αμφιβάλλουν για το αν κάτω από το δέρμα κρύβει ανθρώπινο ιστό ή αν είναι ρομπότ και κατά την προσωπική μου άποψη άξιζε να πάρει το βραβείο, αλλά έπεσε «θύμα» του συναισθήματος.
Ο Μέσι έφτασε στη «γη της επαγγελίας» με την Αργεντινή με την κατάκτηση του Μουντιάλ, κάτι που αναμφίβολα είναι τρομερό επίτευγμα, αλλά δεν είναι καθρέφτης του αγωνιστικού προσώπου του όλη εκείνη τη σεζόν. Με την Παρί ήταν μέτρια -και το λέω λείαν επιεικώς- η παρουσία του, μη κατορθώνοντας να πετύχει τίποτα το αξιόλογο, ενώ ο Νορβηγός έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης, στην κορυφή του κορυφαίου πρωταθλήματος του κόσμου και φόρτωσε με... τόνους γκολ τις αντίπαλες εστίες.
C'este la vie όμως. Έχει ανοιχτούς λογαριασμούς με το βραβείο, το οποίο θα πάρει σίγουρα κάποιες φορές στην καριέρα του.
Περιπτώσεις σαν του Χάαλαντ υπάρχουν και στο βάθος των ετών, με πολύ «ηχηρά» ονόματα που άξιζαν τη Χρυσή Μπάλα, αλλά στο φινάλε την είδαν στα χέρια κάποιου άλλου.
Αλφρέδο ντι Στέφανο - 1956
Το 1956 το France Football έστεψε τον Στάνλεϊ Μάθιους ως τον πρώτο νικητή της Χρυσής Μπάλας, αλλά το βραβείο έπρεπε να πάει στον σπουδαίο θρύλο της Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Μάθιους ήταν μύθος για το αγγλικό ποδόσφαιρο, αλλά εκείνη τη στιγμή η στέψη έμοιαζε περισσότερο με βραβείο για τα όσα πέτυχε έως τότε, αφού όντας 41 ετών και ύστερα από μια ξεκάθαρα απογοητευτική σεζόν με την Μπλάκπουλ, μάλλον δεν ήταν καλύτερος του Ντι Στέφανο, ο οποίος μόλις έφτανε στο απόγειό του, οδηγώντας τη Ρεάλ Μαδρίτης στη νίκη στον πρώτο τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Στην Ισπανία, ο Ντι Στέφανο σκόραρε 29 φορές σε 37 παιχνίδια και ήταν αναμφίβολα ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο εκείνη την εποχή.
Ρονάλντο - 1996
Το 1996 ήταν το πιο αμφίρροπο αποτέλεσμα στην ιστορία της Χρυσής Μπάλας, καθώς ο Γερμανός Ματίας Ζάμερ κέρδισε το βραβείο από το «φαινόμενο» Ρονάλντο για μία ψήφο!Ο Ζάμερ ήταν ακρογωνιαίος λίθος όταν κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1996 με τη Γερμανία, ενώ οδήγησε επίσης την Μπορούσια Ντόρτμουντ στον δεύτερο συνεχή τίτλο της Μπουντεσλίγκα. Αυτή ήταν αναμφίβολα μία από τις καλύτερες σεζόν που έχουν παραχθεί ποτέ από αμυντικό, αλλά ο Ζάμερ, πώς να το κάνουμε, δεν ήταν... Ρονάλντο.
Ο Βραζιλιάνος κέρδισε μια μετακίνηση-ρεκόρ στην Μπαρτσελόνα στα μέσα της χρονιάς, πριν ξεκινήσει μια μεγαλειώδη πορεία στη σεζόν 1996-97, η οποία τον οδήγησε στην κατάκτηση του βραβείου του Παγκόσμιου Παίκτη της Χρονιάς από τη FIFA. Το 1996 πήρε το βραβείο Παγκόσμιος Παίκτης της Χρονιάς της FIFA, το Παίκτης της Χρονιάς του περιοδικού World Soccer, ενώ η μοναδική σεζόν του Ρονάλντο στην Καταλονία ήταν, αναμφισβήτητα, η πιο εκπληκτική στην ιστορία της La Liga!
Τιερί Ανρί - 2003
Εδώ ίσως μιλάε για τη μεγαλύτερη «ληστεία» στην ιστορία της Χρυσής Μπάλας. Είναι εγκληματικό το γεγονός ότι ο Τιερί Ανρί δεν πήρε ποτέ στα χέρια του το περίφημο βραβείο και η χρονιά που έφτασε πιο κοντά από ποτέ ήταν το 2003.
Ο Γάλλος, ο οποίος για άλλη μια φορά έβαλε φωτιά στην Premier League με την Άρσεναλ, έχασε το βραβείο από τον Πάβελ Νέντβεντ της Γιουβέντους. Ο Τσέχος σούπερ σταρ πέρασε μια εξαιρετική χρονιά στο Τορίνο, σημειώνοντας 28 γκολ στη Serie A και το Champions League, καθώς οι «μπιανκονέρι» κατέκτησαν και τους δύο τίτλους.
Ωστόσο, ο Νέντβεντ αποβλήθηκε στον τελικό του Champions League με τη Μίλαν και τα νούμερά του ωχριούν μπροστά στα νούμερα του Ανρί. Ο «killer» της Άρσεναλ σκόραρε 42 φορές και πρόσθεσε 26 ασίστ, καταρρίπτοντας έτσι το ρεκόρ ασίστ μιας σεζόν στην ιστορία της Premier League.
Γουέσλι Σνάιντερ - 2010
Ο Σνάιντερ είναι ένας από τους τρεις μεσοεπιθετικούς που, ίσως, θα έπρεπε να έχουν κερδίσει τον Λιονέλ Μέσι για τη Χρυσή Μπάλα του 2010. Οι συμπαίκτες του Μέσι στην Μπαρτσελόνα, Αντρές Ινιέστα και Τσάβι, είχαν απίστευτες χρονιές και τερμάτισαν δεύτεροι και τρίτοι αντίστοιχα στην τελική ψηφοφορία.
Ο Σνάιντερ, εν τω μεταξύ, τερμάτισε τέταρτος, αλλά πολλοί πιστεύουν ότι ο Ολλανδός ήταν ο άξιος νικητής πάνω από την τριπλέτα των «μπλαουγκράνα».
Ήταν ο δημιουργικός πυρήνας της Ίντερ του Ζοσέ Μουρίνιο και ο παλμός της καρδιάς μιας ανεπαρκούς ολλανδικής ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Νότιας Αφρικής που έχασε στον τελικό. Ο Σνάιντερ ξεπέρασε τον Μέσι και στις δύο διοργανώσεις που αγωνίστηκαν εκείνη τη χρονιά, ωστόσο είδε το βραβείο να πηγαίνει στον μεγαλοπρεπή Αργεντινό.
Φρανκ Ριμπερί - 2013
Ο Κριστιάνο Ρονάλντο ήταν απίστευτα παραγωγικός το 2013, σκοράροντας 69 φορές, αλλά τα γκολ του στην πραγματικότητα δεν ήταν αρκετά, καθώς η Ρεάλ Μαδρίτης τερμάτισε δεύτερη στη La Liga και αποκλείστηκε από το Champions League στα ημιτελικά.
Ο Ριμπερί, από την άλλη πλευρά, έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στο τρεμπλ της Μπάγερν Μονάχου εκείνη τη χρονιά. Ήταν η καλύτερη ομάδα στον πλανήτη και ο Ριμπερί ήταν ο καλύτερος παίκτης της, οπότε το γεγονός ότι αντιμετωπίστηκε με τρόπο... σνομπ στη βράβευση της Χρυσής Μπάλας του 2013 ήταν σίγουρα άδικο.
Βίρτζιλ φαν Ντάικ - 2019
Μόλις τρεις αμυντικοί έχουν κερδίσει τη Χρυσή Μπάλα. Ο «κάιζερ» Φραντς Μπεκενμπάουερ, ο Ματίας Ζάμερ που αναφέραμε πιο πάνω και ο Φάμπιο Καναβάρο. Ο Βίρτζιλ φαν Ντάικ θα έπρεπε να γίνει ο τέταρτος το 2019.
Το 2019 ο Φαν Ντάικ είναι, αναμφισβήτητα, η πιο κυρίαρχη εκδοχή ενός κεντρικού αμυντικού που έχουμε δει στην Premier League και οι ηγετικές εμφανίσεις του βοήθησαν τη Λίβερπουλ τα μέγιστα να φτάσει στη δόξα του Champions League.
Ο Ολλανδός ήταν μακράν ο καλύτερος αμυντικός στον κόσμο και έφτασε πολύ κοντά στο να κερδίσει τον Μέσι για τη Χρυσή Μπάλα του 2019. Ο Αργεντινός ήταν για άλλη μια φορά θεαματικός, με τρομακτικά νούμερα σε γκολ και ασίστ, αλλά δεν κατάφερε να φτάσει την Μπαρτσελόνα μακριά στην Ευρώπη, χάνοντας μάλιστα από τους «κόκκινους» του Βίρτζιλ φαν Ντάικ στα ημιτελικά.