Λεωνίδας Ρωμανός Νταβράνογλου στα "Π": Ποιος είναι ο 29χρονος Έλληνας που συνέβαλε στον εντοπισμό της έχιδνας του Ατένμπορο - "Νιώσαμε απόλυτη δικαίωση"

Χρειάστηκαν πάνω από τρία χρόνια πρακτικής προετοιμασίας και σκληρής μελέτης, μια πολύ καλή ομάδα ερευνητών με 80 ειδικές κάμερες «παγίδες», μεγάλη ψυχολογική και βιολογική αντοχή και επιμονή. Αυτά φαίνεται ότι ήταν τα βασικά «συστατικά» της επιτυχίας στην επιστημονική αποστολή στην Παπούα της Ινδονησίας που κατάφερε να εντοπίσει την έχιδνα του Ατένμπορο, ενός σπάνιου θηλαστικού που γεννά αυγά και εδώ και έξι δεκαετίες θεωρούνταν εξαφανισμένο.

Η αποστολή στέφθηκε με επιτυχία κυριολεκτικά την τελευταία μέρα, στην τελευταία κάμερα «παγίδα» και τελευταία κάρτα μνήμης. «Είχαμε αγχωθεί, σε κάποιες φάσεις ήμασταν σε απόγνωση» δηλώνει στα «Παραπολιτικά» ο Μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης, Δρ. Λεωνίδας-Ρωμανός Νταβράνογλου, σημειώνοντας ότι μόλις συνειδητοποίησαν ότι είχαν καταφέρει την καταγραφή του σπάνιου θηλαστικού «νιώσαμε την απόλυτη δικαίωση».

Ο εντοπισμός της έχιδνας του Ατένμπορο – του σπάνιου θηλαστικού που έχει αγκάθια σκαντζόχοιρου, ρύγχος μυρμηγκοφάγου, πόδια τυφλοπόντικα και γεννά αυγά – σίγουρα ήταν το αποκορύφωμα της αποστολής, αφού θα προσφέρει στην επιστημονική κοινότητα νέες πληροφορίες για την οικολογία, συμπεριφορά, και προστασία αυτού το εξαιρετικά σπάνιου είδους. Η προστασία των τεσσάρων ειδών έχιδνας που επιβιώνουν στις μέρες μας είναι σημαντική, καθώς η συνομοταξία τους διαφυλάσσει πάνω από 200 εκατομμύρια χρόνια ανεξάρτητης εξελικτικής πορείας από τα άλλα θηλαστικά.

Δείτε βίντεο: 



Όπως όμως εξηγεί στα «Π» ο κ. Νταβράνογλου, η ομάδα – που αποτελούνταν από ερευνητές πολλών διαφορετικών ειδικοτήτων (εντομολόγους, ορυκτολόγους, ορνιθολόγους, κά) – συνέλεξε πολλά διαφορετικά στοιχεία βιοποικιλότητας, καθώς ο στόχος ήταν η καλύτερη κατανόηση της εξέλιξης, λειτουργίας και διατήρησης του εν λόγω οικοσυστήματος σε όσο τον δυνατόν μεγαλύτερο φάσμα και εύρος χρόνου. Σημειώνει δε ότι οι ερευνητές -μεταξύ άλλων- εντόπισαν ένα σπάνιο είδος γαρίδας, που μπορεί να πηδήξει έως και ένα μέτρο για να αποφύγει τα αρπακτικά, τουλάχιστον τρία νέα είδη ερπετών και δεκάδες νέα είδη εντόμων και αρθροπόδων.

«Η βιοποικιλότητα είναι σαν το βιβλίο της ζωής του πλανήτη μας, και κάθε είδος ζώου είναι ουσιαστικά μια σελίδα από αυτό. Επειδή υπάρχουν τόσα είδη τα οποία δεν έχουμε ανακαλύψει, είναι σαν να έχουμε αυτό το βιβλίο και να έχουμε διαβάσει μόνο τις πρώτες είκοσι σελίδες. Με κάθε ερευνητική αποστολή, μπορούμε σιγά-σιγά να γεμίσουμε τις σελίδες που είναι κενές και να καταλάβουμε καλύτερα το πώς εξελίχθηκε η ζωή σε αυτόν τον πλανήτη, αλλά και πώς μπορούμε να την διαφυλάξουμε» λέει στα «Παραπολιτικά» ο Λεωνίδας-Ρωμανός Νταβράνογλου, εξηγώντας τη σημασία ερευνητικών αποστολών όπως αυτής στην Παπούα της Ινδονησίας.

Στην Παπούα ήξεραν... τον Αριστοτέλη

Πολύ σημαντική ήταν η συμβολή του ντόπιου πληθυσμού, όπως λέει στα «Π» ο Λεωνίδας-Ρωμανός Νταβράνογλου. Εκτός από εξαιρετικούς φοιτητές του Πανεπιστημίου UNCEN της Ινδονησίας που βοήθησαν στη συλλογή όλων των απαραίτητων δειγμάτων βιοποικιλότητας κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες, η αποστολή συνεργάστηκε και με γηγενείς της κοινότητας Yongsu Sapari, τα μέλη της οποίας ζουν στην περιοχή για τουλάχιστον 18 γενιές και αποτέλεσαν την «πυξίδα» των ερευνητών. Όπως εξηγεί ο Δρ. Νταβράνογλου, συνέβαλαν σημαντικά στο πώς θα ολοκληρώνονταν η διαδικασία της συλλογής υποδεικνύοντας τα ασφαλέστερα σημεία αναρρίχησης και δημιουργώντας μονοπάτια. Η μοναδική τους γνώση του δάσους και των πλασμάτων του, ήταν καθοριστική στον εντοπισμό της έχιδνας και άλλων ζώων που μελέτησαν οι ερευνητές.

Μια από τις στιγμές που κρατά ο 29χρονος ερευνητής, είναι όταν σε μια από τις επισκέψεις της αποστολής στα χωριά κάποιοι γηγενείς έμαθαν ότι είναι από την Ελλάδα. «Για πες μας κάτι να μάθουμε από τον Αριστοτέλη. Αυτό όταν το άκουσα εξεπλάγην» λέει στα «Π» ο κ. Νταβράνογλου, σημειώνοντας ότι κανονικά δεν θα έπρεπε να του κάνει τόσο εντύπωση αφού δεν είναι τόσο απομονωμένοι όσο φανταζόμαστε. Αναφέρει, δε, ότι τον ευχαρίστησαν ιδιαιτέρως για την παρουσία του στην αποστολή καθώς δεν είχαν ξαναδεί Έλληνα και του ζήτησαν να τους μιλήσει ελληνικά, ενώ ενθουσιασμένοι χτυπούσαν παλαμάκια και του πρόσφεραν δώρα και φαγητό. «Ήταν τόσο αγνοί και καλοί άνθρωποι. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο καλές μνήμες έχω από αυτή τη συνάντηση» λέει χαρακτηριστικά.

Από την Αθήνα στην Οξφόρδη

Μπορεί να μεγάλωσε στην Αθήνα αλλά -σύμφωνα με τα όσα λέει στα «Π»- μόνο τυχαία δεν βρέθηκε σε ένα από τα πιο δυσπρόσιτα βουνά του πλανήτη. Ο Λεωνίδας από μικρός -γύρω στα 5 με 6- ξεκίνησε να κυνηγάει ερπετά και αμφίβια, στις εκδρομές που πήγαινε τα Σαββατοκύριακα με τους γονείς του. Ανακάλυψε όμως το πάθος του, καθώς έπαιζε με τους φίλους του. «Είχα κρυφτεί σ’ ένα δάσος και κοιτούσα το έδαφος. Τότε παρατήρησα πως ήταν γεμάτο έντομα, ότι δηλαδή κάτω από τα πόδια μας υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος, τον οποίο αγνοούμε οι περισσότεροι» εξιστορεί στα «Παραπολιτικά». Και σε ηλικία μόλις 7 ετών ξεκινά να αλληλογραφεί με τον πρώτο του μέντορα, τον φημισμένο εντομολόγο και παρουσιαστή ντοκιμαντέρ Δρ. Τζόρτζ Μαγκάβιν από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης.

Αποφοιτώντας από το Μαράσλειο, φεύγει για το Imperial College London, από που πήρε πτυχίο με άριστα, και συνέχισε τις σπουδές του στην Οξφόρδη. Ο 29χρονος -σήμερα- Δρ. Λεωνίδας-Ρωμανός Νταβράνογλου, είναι Mεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και στις αρχές του 2023 δημοσίευσε τη δεύτερη έκδοση του βιβλίου “Essential Entomology” (Θεμελιώδης Εντομολογία), σε συνεργασία με τον πρώτο μέντορά του που αλληλογραφούσε από μικρός. «Είναι σαν να κλείνει ένας κύκλος. Από μικρό παιδί ερχόμουν εδώ (σ.σ. Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης). Και τώρα, όντως, ζω το όνειρό μου» λέει χαρακτηριστικά στα «Παραπολιτικά».

*Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν για τις ανάγκες του ρεπορτάζ από τους ιθύνοντες της αποστολής expeditioncyclops.org