H ελληνική ποδοσφαιρική "αποικία" στις Ινδίες: Ο Στάικος Βεργέτης, πρώην τεχνικός του Αστέρα Τρίπολης, κοουτσάρει την ινδική Παντζάμπ
Μια µικρή ελληνική «παροικία» στην Ινδία, µε επικεφαλής τον Στάικο Βεργέτη, τον πρώην τεχνικό του Αστέρα Τρίπολης, ο οποίος εργάζεται στην Παντζάµπ
Αλεξανδρος Χρηστακος
Ινδία, µια χώρα τεράστια, µε σχεδόν 1,5 δισεκατοµµύριο κατοίκους, που, όµως, µοιάζει µε... κουκκίδα στον ποδοσφαιρικό χάρτη. Ενας άγνωστος κόσµος, που απέχει έτη φωτός από την ελίτ του λαοφιλέστερου αθλήµατος στον πλανήτη!
Εκεί, στην αχανή χώρα της Ασίας, έχει δηµιουργηθεί την τελευταία διετία µια µικρή ελληνική «παροικία», µε επικεφαλής τον Στάικο Βεργέτη, τον πρώην τεχνικό του Αστέρα Τρίπολης, ο οποίος εργάζεται στην Παντζάµπ, την οµάδα µιας πολιτείας στα βόρεια της χώρας µε πληθυσµό 27,7 εκατοµµύρια κατοίκους, έχοντας δίπλα του τον Νίκο Τοπολιάτη (σε ρόλο τεχνικού διευθυντή), αλλά και τον πρώην στόπερ του ΠΑΟΚ και του Ατροµήτου, ∆ηµήτρη Χατζηισαΐα.
Πώς είναι, όµως, η ζωή σε µια χώρα τόσο ξένη από τη δική µας σε καθηµερινές και αθλητικές συνήθειες; «Υπάρχουν πολλά -µας λέει- που βλέπεις και σου προκαλούν σοκ. Ζούµε σε ένα πολυώροφο κτίριο και πάµε όλοι µαζί στην προπόνηση. Παρατηρούµε την κοινωνία µέσα από τις µετακινήσεις µας. Ωστόσο, σε έναν αυτοκινητόδροµο όπου πηγαίνεις προς µια κατεύθυνση βλέπεις ξαφνικά έναν να κινείται αντίθετα. Γι’ αυτούς είναι φυσιολογικό. Για µας όχι. ∆εν έχουν συναίσθηση. Επίσης βλέπεις στη µια µεριά του δρόµου ανθρώπους να ζουν σε παράγκες. Και στην άλλη πλευρά βλέπεις σπίτια πολυτελείας».
«∆εν µας παρέχουν αυτοκίνητο, γιατί στους δρόµους επικρατεί ένα χάος. Ολοι οδηγούν όπως θέλουν, κορνάρουν συνέχεια και γενικά δεν υπάρχει ασφάλεια. Αν θέλουµε να µετακινηθούµε, έρχεται ένας οδηγός που εργάζεται στον σύλλογο και µε πάει όπου θέλω. ∆ιαφορετικά, παίρνω ταξί. Υπάρχουν κάποια malls όπου µπορείς να πας, αλλά γενικότερα δεν έχεις και πολλές επιλογές. Τα φαγητά είναι περίεργα. Βάζουν πολλά καρυκεύµατα και δεν τρώγονται», υπογραµµίζει ο Στάικος Βεργέτης, ο οποίος δεν κρύβει ότι νοσταλγεί τις οµορφιές της Ελλάδας.
«Η οικογένεια είναι στην Τρίπολη και µου λείπει πάνω απ’ όλα. Από εκεί και πέρα σου λείπει η οµορφιά της Ελλάδας. Η Ινδία είναι µια χώρα επίπεδη, µε πολύ χώµα και σκόνη. ∆εν υπάρχουν τα βουνά, τα δέντρα, η θάλασσα. Είµαστε και µακριά από τη θάλασσα εδώ που µένω. Οταν έρχοµαι στην Ελλάδα λέω πάντα τι όµορφη χώρα που είναι. Αλλά έχουµε άλλα προβλήµατα στην πατρίδα µας, κοινωνικά και πολιτικά. Εδώ, και από τα αεροπλάνα που πετάµε, βλέπουµε παντού χώµα, τίποτα άλλο». Σε ό,τι αφορά την ελευθερία των πολιτών, ο Ελληνας τεχνικός διευκρινίζει: «Υπάρχει ελευθερία σε θρησκείες και γλώσσες. Αλλά οι ανισότητες είναι µεγάλες. Γεννιέσαι φτωχός, πεθαίνεις φτωχός. Γεννιέσαι πλούσιος, πεθαίνεις πλούσιος».
Πώς είναι όµως οι συνθήκες διεξαγωγής των αγώνων ποδοσφαίρου στην Ινδία; «Τα γήπεδα έχουν κόσµο. Παίξαµε µατς µε 80.000 φιλάθλους. Σε άλλη έδρα µε 22.000 κόσµο», υπογραµµίζει ο Στάικος Βεργέτης και οι «εκπλήξεις» δεν σταµατούν εδώ. «Φανταστείτε πως φεύγουµε µε το λεωφορείο από µια έδρα και περνάει ανάµεσα από πλήθος κόσµου της αντίπαλης οµάδας και µας χειροκροτούν. Υπάρχουν µατς που στην εξέδρα είναι µαζί οι φίλαθλοι των δύο οµάδων. Στο αγωνιστικό κοµµάτι έχω δει ποδοσφαιριστή να σουτάρει για γκολ από τα 65 µέτρα. Λες από µέσα σου, ‘‘τι έκανε αυτός;’’. Υπάρχουν στοιχεία του αιφνιδιασµού. Ακόµα και κάποια λάθη, τα οποία τα διορθώνεις. Το καταλαβαίνουν, αλλά ύστερα από λίγο κάνουν το ίδιο λάθος. Υπάρχει το αλλοπρόσαλλο λόγω της έλλειψης ποδοσφαιρικής παιδείας».
Στον ενάµιση χρόνο που βρίσκεται στην Ινδία, ο Στάικος Βεργέτης κατάφερε να οδηγήσει την Παντζάµπ πρώτη φορά στην ιστορία της στην άνοδο στη µεγάλη κατηγορία της χώρας. «Εχουµε ρόστερ µε παιδιά από 19 έως 23 ετών, µαζί µε 4 ξένους που έχουν δικαίωµα να αγωνίζονται - ανάµεσα σε αυτούς και ο ∆ηµήτρης Χατζηισαΐας. Παρ’ όλ’ αυτά είµαστε µια ανταγωνιστική οµάδα, γιατί το εγχείρηµα είναι δύσκολο», εξηγεί ο Ελληνας προπονητής και ολοκληρώνει αναφερόµενος στην οργανωµένη ανάπτυξη του ποδοσφαίρου στη µακρινή χώρα: «Προσπαθούν να αναπτύξουν το άθληµα. Γι’ αυτό και στην ενδεκάδα πρέπει να υπάρχουν 7 Ινδοί. Και στα προπονητικά επιτελεία, όπως και σε διάφορα πόστα, είναι επίσης υποχρεωτικό να υπάρχουν Ινδοί. Για να εξελίσσονται. Εχουν δώσει µεγάλη βάση και στις ακαδηµίες. Τα µικρά παιδιά στρέφονται στο ποδόσφαιρο. Είναι θέµα κάποιων ετών να ξεπεράσει το κρίκετ, το οποίο είναι πρώτο άθληµα. Μέχρι και ειδικό τηλεοπτικό κανάλι υπάρχει που ασχολείται αποκλειστικά µε το πρωτάθληµα».
Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής
Εκεί, στην αχανή χώρα της Ασίας, έχει δηµιουργηθεί την τελευταία διετία µια µικρή ελληνική «παροικία», µε επικεφαλής τον Στάικο Βεργέτη, τον πρώην τεχνικό του Αστέρα Τρίπολης, ο οποίος εργάζεται στην Παντζάµπ, την οµάδα µιας πολιτείας στα βόρεια της χώρας µε πληθυσµό 27,7 εκατοµµύρια κατοίκους, έχοντας δίπλα του τον Νίκο Τοπολιάτη (σε ρόλο τεχνικού διευθυντή), αλλά και τον πρώην στόπερ του ΠΑΟΚ και του Ατροµήτου, ∆ηµήτρη Χατζηισαΐα.
Πώς ζει ο Στάικος Βεργέτης στην Ινδία
Πώς είναι, όµως, η ζωή σε µια χώρα τόσο ξένη από τη δική µας σε καθηµερινές και αθλητικές συνήθειες; «Υπάρχουν πολλά -µας λέει- που βλέπεις και σου προκαλούν σοκ. Ζούµε σε ένα πολυώροφο κτίριο και πάµε όλοι µαζί στην προπόνηση. Παρατηρούµε την κοινωνία µέσα από τις µετακινήσεις µας. Ωστόσο, σε έναν αυτοκινητόδροµο όπου πηγαίνεις προς µια κατεύθυνση βλέπεις ξαφνικά έναν να κινείται αντίθετα. Γι’ αυτούς είναι φυσιολογικό. Για µας όχι. ∆εν έχουν συναίσθηση. Επίσης βλέπεις στη µια µεριά του δρόµου ανθρώπους να ζουν σε παράγκες. Και στην άλλη πλευρά βλέπεις σπίτια πολυτελείας».
«Γεννιέσαι φτωχός, πεθαίνεις φτωχός»
«∆εν µας παρέχουν αυτοκίνητο, γιατί στους δρόµους επικρατεί ένα χάος. Ολοι οδηγούν όπως θέλουν, κορνάρουν συνέχεια και γενικά δεν υπάρχει ασφάλεια. Αν θέλουµε να µετακινηθούµε, έρχεται ένας οδηγός που εργάζεται στον σύλλογο και µε πάει όπου θέλω. ∆ιαφορετικά, παίρνω ταξί. Υπάρχουν κάποια malls όπου µπορείς να πας, αλλά γενικότερα δεν έχεις και πολλές επιλογές. Τα φαγητά είναι περίεργα. Βάζουν πολλά καρυκεύµατα και δεν τρώγονται», υπογραµµίζει ο Στάικος Βεργέτης, ο οποίος δεν κρύβει ότι νοσταλγεί τις οµορφιές της Ελλάδας.«Η οικογένεια είναι στην Τρίπολη και µου λείπει πάνω απ’ όλα. Από εκεί και πέρα σου λείπει η οµορφιά της Ελλάδας. Η Ινδία είναι µια χώρα επίπεδη, µε πολύ χώµα και σκόνη. ∆εν υπάρχουν τα βουνά, τα δέντρα, η θάλασσα. Είµαστε και µακριά από τη θάλασσα εδώ που µένω. Οταν έρχοµαι στην Ελλάδα λέω πάντα τι όµορφη χώρα που είναι. Αλλά έχουµε άλλα προβλήµατα στην πατρίδα µας, κοινωνικά και πολιτικά. Εδώ, και από τα αεροπλάνα που πετάµε, βλέπουµε παντού χώµα, τίποτα άλλο». Σε ό,τι αφορά την ελευθερία των πολιτών, ο Ελληνας τεχνικός διευκρινίζει: «Υπάρχει ελευθερία σε θρησκείες και γλώσσες. Αλλά οι ανισότητες είναι µεγάλες. Γεννιέσαι φτωχός, πεθαίνεις φτωχός. Γεννιέσαι πλούσιος, πεθαίνεις πλούσιος».
Παράξενα από τα γήπεδα
Πώς είναι όµως οι συνθήκες διεξαγωγής των αγώνων ποδοσφαίρου στην Ινδία; «Τα γήπεδα έχουν κόσµο. Παίξαµε µατς µε 80.000 φιλάθλους. Σε άλλη έδρα µε 22.000 κόσµο», υπογραµµίζει ο Στάικος Βεργέτης και οι «εκπλήξεις» δεν σταµατούν εδώ. «Φανταστείτε πως φεύγουµε µε το λεωφορείο από µια έδρα και περνάει ανάµεσα από πλήθος κόσµου της αντίπαλης οµάδας και µας χειροκροτούν. Υπάρχουν µατς που στην εξέδρα είναι µαζί οι φίλαθλοι των δύο οµάδων. Στο αγωνιστικό κοµµάτι έχω δει ποδοσφαιριστή να σουτάρει για γκολ από τα 65 µέτρα. Λες από µέσα σου, ‘‘τι έκανε αυτός;’’. Υπάρχουν στοιχεία του αιφνιδιασµού. Ακόµα και κάποια λάθη, τα οποία τα διορθώνεις. Το καταλαβαίνουν, αλλά ύστερα από λίγο κάνουν το ίδιο λάθος. Υπάρχει το αλλοπρόσαλλο λόγω της έλλειψης ποδοσφαιρικής παιδείας».Στον ενάµιση χρόνο που βρίσκεται στην Ινδία, ο Στάικος Βεργέτης κατάφερε να οδηγήσει την Παντζάµπ πρώτη φορά στην ιστορία της στην άνοδο στη µεγάλη κατηγορία της χώρας. «Εχουµε ρόστερ µε παιδιά από 19 έως 23 ετών, µαζί µε 4 ξένους που έχουν δικαίωµα να αγωνίζονται - ανάµεσα σε αυτούς και ο ∆ηµήτρης Χατζηισαΐας. Παρ’ όλ’ αυτά είµαστε µια ανταγωνιστική οµάδα, γιατί το εγχείρηµα είναι δύσκολο», εξηγεί ο Ελληνας προπονητής και ολοκληρώνει αναφερόµενος στην οργανωµένη ανάπτυξη του ποδοσφαίρου στη µακρινή χώρα: «Προσπαθούν να αναπτύξουν το άθληµα. Γι’ αυτό και στην ενδεκάδα πρέπει να υπάρχουν 7 Ινδοί. Και στα προπονητικά επιτελεία, όπως και σε διάφορα πόστα, είναι επίσης υποχρεωτικό να υπάρχουν Ινδοί. Για να εξελίσσονται. Εχουν δώσει µεγάλη βάση και στις ακαδηµίες. Τα µικρά παιδιά στρέφονται στο ποδόσφαιρο. Είναι θέµα κάποιων ετών να ξεπεράσει το κρίκετ, το οποίο είναι πρώτο άθληµα. Μέχρι και ειδικό τηλεοπτικό κανάλι υπάρχει που ασχολείται αποκλειστικά µε το πρωτάθληµα».
Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή της Κυριακής
