Η ενημέρωση ήρθε από τον οίκο δημοπρασιών RR στη Βοστώνη των ΗΠΑ και αφορούσε την πώληση μιας σειράς αναμνηστικών, από Ολυμπιακούς Αγώνες.

Mία Ολυμπιακή δάδα από το Βερολίνο το 1936, μια καρτ ποστάλ υπογεγραμμένη από τον Τζέσε Όουενς, μια ξύλινη πίπα σε σχήμα παπουτσιού που είναι σπάνιο σουβενίρ από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Άμστερνταμ το 1928, ένα δημοσιογραφικό πάσο από το Τόκιο του 1964 και ανάμεσά τους ένα πλήρες σετ μεταλλίων. Ένα χάλκινο, ένα ασημένιο και ένα χρυσό από τους αγώνες του Μονάχου το 1972. Έχουν διάμετρο 66 χιλιοστά και πάχος 5 χιλιοστά, μια εικόνα της θεάς Νίκης χαραγμένη στη μία πλευρά, των δίδυμων θεών Κάστορα και Πολυδεύκη στην άλλη, και ζυγίζουν 175 γραμμάρια με επιχρύσωση 6g. Λίγες ώρες πριν από το φινάλε της δημοπρασίας, η  κορυφαία προσφορά ανερχόταν σε κάτι λιγότερο από 20.000 ευρώ, ενώ η εκτίμηση του οίκου έκανε λόγο για τελική προσφορά σε κάτι λιγότερο από 46.000 ευρώ.

Τα τελευταία 50 χρόνια, ο Στιβ Γκέντερ (αριστερά στη φωτογραφία, δίπλα στον Μαρκ Σπιτς στην απονομή των μεταλλίων στα 200 μέτρα ελεύθερο στο Μόναχο)  είχε κρατήσει αυτά τα τρία μετάλλια σε ένα μικρό πλεκτό τσαντάκι και συχνά αφηγείτο την ιστορία τους. Το 1972 ο Γκέντερ ήταν 21 ετών και μέλος της ομάδας κολύμβησης του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια. Η αλήθεια είναι ότι δεν είχε τόσο μεγάλο ταλέντο. Κάποτε ο προπονητής του, λίγο έλειψε να πηδήξει στο νερό για να τον σώσει πριν πνιγεί. Ένα χρόνο αργότερα ήθελε να τον διώξει και κάποτε τον έβαλε να τρέξει τέταρτος στη σκυταλοδρομία, όταν οι τρεις πρώτοι ήταν άρρωστοι, προκειμένου να θεωρήσουν όλοι ότι αυτός θα έφταιγε για την ήττα. Οι τρεις πρώτοι απείλησαν να μην αγωνιστούν, ο Γκέντερ κολύμπησε καλύτερα από ποτέ και η ομάδα πήρε το χρυσό.

Ο Γκέντερ είχε έναν διαλυμένο πνεύμονα

«Ήμουν ένα παιδί που απλά δεν ήξερε τη λέξη "παράτησε"», έχει πει. Στην Εθνική ομάδα ο προπονητής δεν τον επέλεξε. Το βράδυ πριν από τα προκριματικά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972, είχε υψηλό πυρετό. Κατάφερε να προκριθεί στα 200μ και στα 400μ ελεύθερο κι αυτό σήμαινε ότι θα αγωνιζόταν και εναντίον του θρυλικού Μαρκ Σπιτς.

Στο Μόναχο, ο Γκέντερ ήρθε αντιμέτωπος με την πραγματικότητα. Αισθανόταν ότι δεν είχε οξυγόνο και ότι στα πνευμόνια του υπήρχε λάσπη. Μια μέρα άφησε την προπόνηση και πήγε στον γιατρό, περπατώντας πολύ αργά για να κρύψει τη δύσπνοια του από τους ανταγωνιστές του. «Πονάει;»,  ρώτησε ο γιατρός. «Μόνο όταν αναπνέω», γέλασε ο Γκέντερ. Ο γιατρός δεν το θεώρησε αστείο. Αποδείχθηκε ότι ο Γκέντερ είχε έναν διαλυμένο πνεύμονα. Στο τέλος της ημέρας εισήχθη στο νοσοκομείο. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είχαν τελειώσει γι’ αυτόν πριν καν ξεκινήσουν. Τουλάχιστον αυτό του είπαν οι γιατροί. Ο Γκέντερ όμως είχε άλλα σχέδια.

Φοβήθηκε ότι θα θεωρηθεί ντοπαρισμένος



Πέρασε πέντε μέρες ξαπλωμένος στο κρεβάτι του νοσοκομείου, κάνοντας ασκήσεις για τα χέρια του. Αρνήθηκε κάθε φαρμακευτική αγωγή, ακόμη και αναισθητικά, επειδή φοβήθηκε ότι θα θεωρηθεί ντοπαρισμένος. Ακόμα και όταν του αφαίρεσαν τον θωρακικό σωλήνα που χρησιμοποίησαν οι γιατροί, χρειάστηκε να τον κρατήσουν  τέσσερις εύσωμοι άντρες στο χειρουργικό τραπέζι. Την πέμπτη νύχτα, επέστρεψε στην πισίνα. Είχε μια σειρά από ράμματα στο στήθος του και οι γιατροί τον παρακολουθούσαν, ανήσυχοι, λέγοντάς του ότι ήταν τρελός. Ένας τρελός που ήρθε δεύτερος πίσω από το Σπιτς στα προκριματικά των 200 μέτρα ελεύθερο το επόμενο πρωί.

Ο Σπιτς προσπάθησε να τον αποτρέψει να αγωνιστεί στον τελικό. «Κοίτα, Μαρκ», του απάντησε, «υπάρχει ένα χρυσό μετάλλιο στη σειρά απόψε, και έρχομαι για αυτό, οπότε πρόσεχε».

Το βράδυ ο Γκέντερ έκανε εκπληκτικό κατοστάρι, αλλά στην τελευταία στροφή τα ράμματά του άνοιξαν στο νερό. Κολύμπησε τα περισσότερα από τα τελευταία 100 μέτρα χωρίς να θυμάται τίποτα, εκτός από το γεγονός ότι στα τελευταία 10 μέτρα, οπότε συνήλθε, βρέθηκε παλεύει με τον Βέρνερ Λάμπε για το ασημένιο, το οποίο και κατέκτησε, ενώ ο Σπιτς έκανε παγκόσμιο ρεκόρ.

Δύο ημέρες αργότερα, ο Γκέντερ έπεσε τρίτος στην σκυταλοδρομία 4Χ200. Νίκησε και πάλι τον αυτό του και οι ΗΠΑ πανηγύρισαν το χρυσό μετάλλιο.

Η άρνηση και η τιμωρία



Ίσως την πιο βαριά ιστορία κουβαλά το τρίτο –χρονικά- μετάλλιο που κατέκτησε ο Γκέντερ, το χάλκινο στα 400 μέτρα ελεύθερο μια μέρα αργότερα. Το χρυσό πανηγύρισε ο 16χρονος τότε, επίσης Αμερικανός, Ρικ ΝτεΜοντ. Όμως εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι ένα συνταγογραφούμενο φάρμακο για το άσθμα που του είχε χορηγηθεί περιλάμβανε μια απαγορευμένη ουσία. Ο ΝτεΜοντ είχε δηλώσει το φάρμακο, αλλά όπως παραδέχτηκε αργότερα η Ολυμπιακή Επιτροπή των ΗΠΑ, οι γιατροί της ομάδας είχαν μπερδέψει τα χαρτιά. Η ΔΟΕ ενημέρωσε τον Γκέντερ ότι θα έπρεπε να επιστρέψει το χάλκινο μετάλλιό του για να μπορέσουν να το αντικαταστήσουν με ένα ασημένιο. Εκείνος όμως αρνήθηκε να το κάνει για λόγους αρχής. Σε ό,τι τον αφορούσε, ο ΝτεΜοντ τον είχε νικήσει δίκαια.

Οι αξιωματούχοι της ΔΟΕ δεν βλέπουν ποτέ θετικά την άρνηση. Πίεσαν απίστευτα τον Γκέντερ, αυτός δεν άλλαξε στάση  και κατέληξαν να του απαγορεύσουν να αγωνίζεται.

Σήμερα, αυτά τα τρία μετάλλια «βγαίνουν στο σφυρί». Υπάρχει λόγος που ξέρει ο Γκέντερ και δεν αποκαλύπτει. Το μόνο βέβαιο είναι ότι τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν είναι πολύ λιγότερα από την πραγματική αξία τους, η οποία έχει να κάνει με τον τρόπο και τις συνθήκες υπό τις οποίες τα κέρδισε.

Με πληροφορίες από τον “Guardian”.