Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός: Οι ήρωες με τα… σπασμένα κεφάλια!

Όταν είδαν οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού τον Γιούρι Λοντίγκιν με αίματα στο κεφάλι και στο πρόσωπο από τη σύγκρουσή του με τον Γιώργο Βαγιαννίδη στο 75ο λεπτό του ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», η ψυχή τους πήγε στην… Κούλουρη.

Μετά το σίριαλ με τον Αλμπέρτο Μπρινιόλι, ο Φατίχ Τερίμ δεν είχε στον πάγκο του άλλον μπαρουτοκαπνισμένο τερματοφύλακα. Αν χρειαζόταν αλλαγή, τα πράγματα θα δυσκόλευαν για τους «πράσινους». Με τις κατάλληλες ενέργειες του ιατρικού επιτελείου, όμως, δηλαδή με ράμματα και δέσιμο του κεφαλιού, ο Λοντίγκιν σηκώθηκε και αγωνίστηκε μέχρι τη στιγμή που πανηγύρισε την άστοχη εκτέλεση πέναλτι από τον Μαντί Καμαρά, που έδωσε στον Παναθηναϊκό την πρόκριση στα προημιτελικά του Κυπέλλου.

Το Ολυμπιακός - Παναθηναϊκός του 2024 και ο μπανταρισμένος Λοντίγκιν

Και μπορεί να είπε ο Γιάννης Αλαφούζος στον Τερίμ ότι έχει «εκατό κιλά @ρ…ι@», αλλά προφανώς ο Τούρκος τεχνικός απηύθυνε κάτι παρόμοιο στον 34χρονο, πλέον, τερματοφύλακα. Από το βράδυ της 17ης Ιανουαρίου, ο Λοντίγκιν πρόσθεσε το όνομά του στη λίστα των ηρώων που έκριναν με την αυτοθυσία τους ένα ντέρμπι. Το μπανταρισμένο κεφάλι του στο προχθεσινό ντέρμπι θα γίνει μια εικόνα που θα συνοδεύει πάντα το γεννημένο στη Ρωσία και μεγαλωμένο στη Δράμα διεθνή τερματοφύλακα του «τριφυλλιού».

Όπως συνέβη και πριν από 23 χρόνια με τον Μοεντίμ Ζε Ελίας σε μια άλλη μάχη των δύο «αιωνίων» για το Κύπελλο. Στο περίφημο Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός 1-4, που έμεινε στην ιστορία και για τους πανηγυρισμούς των «ερυθρολεύκων» με την επίδειξη του ονόματός τους στις φανέλες τους ως απάντηση σε ανάλογη κίνηση του Νίκου Λυμπερόπουλου, όταν σκόραρε για τους «πράσινους» στο πρώτο ματς εκείνης της σειράς.

Το βράδυ της 21ης Μαρτίου 2001, η ομάδα του Πειραιά έστηνε πάρτι στη Λεωφόρο. Το 1-4 και ο πανηγυρισμός των παικτών του Τάκη Λεμονή είχαν μουσική υπόκρουση το αυτοσχέδιο σύνθημα «Νικολάκη, ξαναέλα, ξαναέλα, να μας δείξεις τη φανέλα». Όσοι όμως βρέθηκαν στο γήπεδο ή παρακολούθησαν το ντέρμπι, πέρα από τα μαγικά του Λουτσιάνο με το τακουνάκι-ασίστ στον Αλεξανδρή για το 0-1 στο 5’ και το ασύλληπτο φάουλ στο 9’ για το 0-2, στάθηκαν και στην εικόνα του Ζε Ελίας.

Το Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός του 2001 και το δεμένο κεφάλι του Ζε Ελίας

Ο Βραζιλιάνος τραυματίστηκε στο κεφάλι, πριν καλά καλά γίνει η σέντρα στο ματς, από αντικείμενο που πέταξαν οπαδοί του Παναθηναϊκού. Αλλά δεν δείλιασε. Του έδεσαν το τραύμα και μπήκε στον αγωνιστικό χώρο. Το αίμα φαινόταν στον επίδεσμο και αυξανόταν όσο περνούσε η ώρα. Αλλά η εικόνα του πώρωνε τους συμπαίκτες του.

Ήταν η επιτομή της αποφασιστικότητας και της βούλησης που είχαν οι «ερυθρόλευκοι» για να επιβεβαιώσουν την ανωτερότητά τους απέναντι στον «αιώνιο» αντίπαλο. Έπαιρναν δύναμη από το πάθος του τραυματία Ζε Ελίας. Όπως ακριβώς έπαιρναν κουράγιο οι παίκτες του Παναθηναϊκού στο προχθεσινό ντέρμπι, βλέποντας τον Λοντίγκιν να σηκώνεται και να δηλώνει ετοιμοπόλεμος, παρά τα ράμματα που του έγιναν στο κεφάλι.

Άλλος στη θέση του ενδεχομένως να αποχωρούσε. Αλλά την ιστορία δεν τη γράφουν οι απόντες. Ούτε οι φευγάτοι. Η ιστορία γράφεται από τους παρόντες, ενίοτε και με ηρωικές αποφάσεις και ενέργειες, έστω κι αν μιλάμε για ποδόσφαιρο. Πάντα, άλλωστε, οι ήρωες ενέπνεαν τον περίγυρό τους και δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση το λαοφιλέστερο άθλημα, το τελευταίο μαζικό κίνημα επί της Γης.

* Το κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "ONTIME".