Γιούργκεν Κλοπ: Το χάρισμα της… κοινής λογικής!

Η είδηση της αποχώρησης του Γιούργκεν Κλοπ από τον πάγκο της Λίβερπουλ το καλοκαίρι του 2024 (δύο χρόνια πριν την ολοκλήρωση του συμβολαίου του με τους «κόκκινους» που θεωρητικά θα τον έβρισκε στο “Άνφιλντ” μέχρι το 2026) αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα σοκ των τελευταίων ετών στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.

Από το μεσημέρι της Παρασκευής 26 Ιανουαρίου, όταν ο Γερμανός ανακοίνωσε την απόφασή του - μέσω ενός ιδιαίτερα φορτισμένου συναισθηματικά βίντεο που δημοσίευσε η Λίβερπουλ στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης – εκατομμύρια οπαδοί των “reds” σε ολόκληρο τον πλανήτη αναζητούν την απάντηση σε ένα τεράστιο “γιατί”…
"Κουράστηκα, είναι τόσο απλό. Μην ψάχνετε περισσότερο. Νιώθω τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν", υποστηρίζει ο Κλοπ με περίσσιο κυνισμό, αλλά στην εποχή της καχυποψίας και της "ακατάσχετης σεναριολογίας" στα social media, λίγοι τον πιστεύουν.

Γιούργκεν Κλοπ: “Tα πάντα στη ζωή ορίζονται από τις ανθρώπινες σχέσεις”

Πόσο εύκολο, όμως, είναι να αντιληφθεί κανείς την ευρύτερη φιλοσοφία ενός ανθρώπου που ποτέ του δεν περιόρισε τα ενδιαφέροντά του στο ποδόσφαιρο; Ο Κλοπ είναι βαθιά πολιτικοποιημένος, με κουλτούρα που σπάνια συναντάς στο χώρο του επαγγελματικού αθλητισμού.
“Το μεγαλύτερο μου χάρισμα είναι η κοινή λογική. Κατανοώ την ίδια τη ζωή”, είναι η φράση που τον ακολουθεί σε κάθε βήμα του εκτός γηπέδων. Γιατί μέσα σε αυτά δηλώνει λάτρης του… ποδοσφαιρικού heavy metal.
“Τα πάντα στη ζωή μας ορίζονται από τις ανθρώπινες σχέσεις. Χωρίς αυτές δεν πάμε πουθενά. Στο προπονητικό κέντρο της Λίβερπουλ όλοι οι παίκτες της ομάδας γνωρίζουν και τον τελευταίο υπάλληλο που εργάζεται εκεί με το μικρό του όνομα”.

H Λίβερπουλ και το… It’s only football του Κλοπ

Όσοι έχουν συνεργαστεί κατά καιρούς με τον προπονητή της Λίβερπουλ υποστηρίζουν ότι η φιλοσοφία του Κλοπ είναι ίδια εντός και εκτός γηπέδων. Μια αρμονική συνύπαρξη του πάθους και της καρδιάς με το μυαλό και τη λογική.
Και παρά το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο είναι η δεύτερη φύση του, ο ίδιος επαναλαμβάνει διαρκώς μία φράση για να αποφορτίσει τους γύρω του και κυρίως τους ποδοσφαιριστές του, παραμονές κρίσιμων αγώνων: “It’s only football”. “Είναι μόνο ποδόσφαιρο”…

Ένα παιχνίδι, μια μορφή ψυχαγωγίας που δεν χρειάζεται να μεγεθύνεται. Ο Γιούργκεν Κλοπ αποχωρεί από τη Λίβερπουλ ακριβώς επειδή έχει ανάγκη να κερδίσει για λίγο την ίδια τη ζωή. Να απολαύσει στιγμές με τη σύζυγό του και την οικογένειά του που τόσο πολύ έχει στερηθεί. Μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο να γίνει πιστευτό για έναν… κοινό θνητό: “Μα καλά αφήνεις 100 εκατομμύρια για να υπηρετήσεις τη φιλοσοφία σου για τη ζωή”;
“Εννοείται ότι τα χρήματα είναι σημαντικά, απλά δεν είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή ενός ανθρώπου. Δεν είμαι και ο Μαχάτμα Γκάντι”, απαντά…  

Γιούργκεν Κλοπ: “Θέλω να εμπνέω και να εμπνέομαι”

Τόσα θα ήταν τα χρήματα που θα εισέπραττε ο αναμορφωτής της Λίβερπουλ αν ολοκλήρωνε το έργο του στο λιμάνι μέχρι το τέλος του συμβολαίου του. Ήταν ίσως το τελευταίο που σκέφτηκε…
“Η ζωή μου είναι οι άνθρωποι που έχω καθημερινά γύρω μου. Οι σχέσεις που αναπτύσσω μαζί τους. Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να ζει μόνος του στην πλαγιά ενός βουνού. Θέλω να εμπνέω τους ανθρώπους, να εμπνέομαι από εκείνους, να αγαπώ και να με αγαπούν”, είχε δηλώσει σε μια πολύ ιδιαίτερη συνέντευξή του στο BBC εν μέσω πανδημίας.

Ο δρόμος του Γιούργκεν Κλοπ ήταν πάντα διαφορετικός, το ίδιο και ο επίλογος που επέλεξε να συγγράψει τον προσεχή Μάιο στο Μερσεϊσάιντ που λατρεύεται. Ο άνθρωπος που έχει δηλώσει δημόσια “ότι η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ και του Μπόρις Τζόνσον στην ηγεσία Ηνωμένων Πολιτειών και Μεγάλης Βρετανίας αποτελεί ένα πολύ ανησυχητικό μήνυμα για ολόκληρο τον πλανήτη” προφανώς και δεν θα λάμβανε μια τόσο σημαντική απόφαση επηρεασμένος από τα σχόλια της κοινωνίας του διαδικτύου.

Την Κυριακή 19 Μαΐου 2024, ο Γιούργκεν Κλοπ θα καθίσει για τελευταία φορά στον “κόκκινο πάγκο του Άνφιλντ” που δοξάστηκε αντικρίζοντας τους φίλους της Λίβερπουλ να του τραγουδούν το πιο συγκινητικό “You ‘ll never walk alone” των τελευταίων ετών. Θα δακρύσει, θα δείξει την καρδιά του, θα υποκλιθεί και θα συνεχίσει το ιδιαίτερο ταξίδι της ζωής του. Τη στιγμή που θα κλείσει πίσω του την πόρτα των αποδυτηρίων που μεγαλούργησε για εννέα χρόνια, θα ξεκινήσει να γράφει τον πρόλογο του επόμενου κεφαλαίου!

* To κείμενο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Απογευματινή".