Εμμανουήλ Καραλής: Ένα χαμόγελο που ζυγίζει όσο… εκατό μετάλλια!
Να κοιτάς πάντα ψηλά!
Πριν από δύο χρόνια ο Εμμανουήλ Καραλής συγκλόνισε την Ελλάδα με την αποκάλυψη για τον αγώνα που έδινε απέναντι στο “τέρας της κατάθλιψης”. Το χαμόγελό του στο βάθρο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Κλειστού Στίβου δεν συγκρίνεται με όλο το χρυσάφι του κόσμου!
Ήταν 19 Αυγούστου 2022, όταν ο Εμμανουήλ Καραλής συγκλόνισε τη φίλαθλη κοινή γνώμη – και όχι μόνο – με μια μακροσκελή ανάρτησή του στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
“Για πρώτη φορά έπαθα κρίση πανικού που με έκανε να βυθίσω στο άγχος και την κατάθλιψη για αρκετό καιρό. Πίεσα τον εαυτό μου πολύ σκληρά για να αντιστρέψω αυτή την κατάσταση, αλλά αυτό έκανε τα πράγματα χειρότερα και δυστυχώς ο "κακός" Μανόλο κυριάρχησε και ανέλαβε.
Αναγκάστηκα να συνεχίσω τη σεζόν και να προσπαθώ να είμαι θετικός και να απολαμβάνω κάθε αγώνα όπως κάνω αλλά πάντα ένιωθα χαμένος και ακινητοποιημένος. Είμαι κουρασμένος και νιώθω εντελώς εξαντλημένος. Τελειώνω τη σεζόν μου εδώ.
Χρειάζομαι λίγη ξεκούραση και πρέπει να επικεντρωθώ στην ψυχική μου υγεία για λίγο. Πρέπει να κάνω ένα βήμα πίσω και να κάνω ένα διάλειμμα για να πάρω πίσω το χαμόγελό μου”, είχε αναφέρει χαρακτηριστικά.
Ο "μαύρος" Καραλής, το μπούλινγκ και το χαμόγελο που άντεξε
Μα, πως είναι δυνατόν το “χαμογελαστό παιδί” του ελληνικού στίβου να ανέβαινε επί μήνες έναν “Γολγοθά” τον οποίο γνώριζαν μόνο ελάχιστοι άνθρωποι του στενού του περιβάλλοντος;
Η ζωή του χάλκινου Παγκόσμιου Πρωταθλητή της Γλασκώβης, μόνο εύκολη δεν ήταν. Το χαμόγελό του, όμως, τον βοηθούσε να υπερπηδά τα μεγαλύτερα εμπόδια που ορθώνονταν μπροστά του, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που “πέταξε” πάνω από τα 5.85 μ. “ισοπεδώνοντας” το καλύτερο ατομικό του ρεκόρ και παίρνοντας θέση στο βάθρο δίπλα στον μύθο του επί κοντώ Άρμαντ Ντουπλάντις.
Το μπούλινγκ αποτελούσε, δυστυχώς, αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής του λόγω της χώρας καταγωγής της μητέρας του (η οποία είναι γεννημένη στην Ουγκάντα) ακόμη και κατά τη διάρκεια των προπονήσεών του. Στα 19 του χρόνια είχε καταγγείλει τον παλιό πρωταθλητή του αγωνίσματος και τότε εθνική προπονητή, Δημήτρη Κυτέα, για ρατσιστικά σχόλια σε βάρος του ιδίου και των γονιών του.
“Εκτίθεσαι με το να βγαίνεις φωτογραφία με τον μαύρο” φέρεται να είχε πει ο Κυτέας σε συναθλήτρια του Καραλή. Τίποτα όμως δεν μπορούσε να σταματήσει το ταξίδι του προς τα ουράνια των μεγάλων διακρίσεων, ούτε ο ίδιος ο… κακός του εαυτός, όπως τον είχε χαρακτηρίσει όταν όλα έμοιαζαν “σκοτεινά” και αδιέξοδα.
Ο Εμμανουήλ Καραλής και ο στόχος των 6 μέτρων
Με το χαμόγελό του ξανά ζωγραφισμένο στο “αγγελικό” του πρόσωπο ο Εμμανουήλ μοιάζει να έχει ξορκίσει τους “δαίμονες” του παρελθόντος και να έχει πλέον στραμμένο το βλέμμα του μόνο στον ουρανό. Εκεί, λίγο πάνω από τα 6 μέτρα για να είμαστε πιο ακριβείς, καθώς εκτός από τα μετάλλια και φυσικά την πρόκληση των μεγάλων διοργανώσεων που έχει μπροστά, ο 24χρονος πρωταθλητής θέλει να γράψει ιστορία και να γίνει ο πρώτος Έλληνας που θα “σπάσει” το μυθικό όριο των 6 μέτρων στο επί κοντώ. Μη νομίζετε ότι δεν μπορεί να το πετύχει…Θυμηθείτε απλά τι έλεγε πριν από ακριβώς ένα χρόνο λίγα λεπτά μετά την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου της Κωνσταντινούπολης, όταν δήλωνε ανικανοποίητος από την επίδοσή του στα 5,80 που τον οδήγησε στο βάθρο των νικητών.
“Το πήραμε! Είναι κάτι που ήθελα πάντα, ένα μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό. Από πέρυσι. Είμαι ευτυχισμένος που κατάφερα να είμαι σε θέση να είμαι ξανά χαρούμενος. Είναι μία αρχή μιας μεγάλης καριέρας. Με τον πατέρα μου και τον Πομάσκι δουλεύουμε πολύ σκληρά κάθε μέρα. Δεν το έχω συνειδητοποιήσει γι’ αυτό είμαι τόσο ήρεμος. Μπορούσα και το 5,85μ., αλλά έτσι είναι οι αγώνες. Είμαι χαρούμενος για το μετάλλιο όμως. Τώρα αρχίζει η σοβαρή προπόνηση γιατί έβαλα παρακαταθήκη για πιο ψηλά. Είμαι αθλητής μεταλλίων που δίνει τον καλύτερό του εαυτό σε μεγάλους αγώνες και να φέρνει μετάλλια στην Ελλάδα»…
Θαρρείς και διαβάζεις… προγραμματικές δηλώσεις για ότι θα συνέβαινε στο Παγκόσμιο της Γλασκώβης. Τα 5,85 μ. ήρθαν, άλλο ένα μετάλλιο προστέθηκε στη συλλογή και το ταξίδι μοιάζει να μην έχει πλέον όρια. Με οδηγό το πιο “ζεστό” χαμόγελο του ελληνικού αθλητισμού, τίποτε δεν μοιάζει πλέον ακατόρθωτο!
