42.000 χριστιανοί κάτοικοι της Χίου σφαγιάστηκαν, 50.000 έγιναν σκλάβοι και 23.000 πρόσφυγες.
Στις 30 Μαρτίου του 1822 συνέβη ένα από τα τραγικότερα γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης, ίσως η μεγαλύτερη θυσία του ελληνικού Αγώνα, που ήρθε ως αντίποινα από τους Οθωμανούς για την κήρυξη της Επανάστασης στη Χίο.

Η έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης είχε βρει τους 120.000 Έλληνες της Χίου να ευημερούν. Ανεπτυγμένο εμπόριο, καλλιέργεια μαστίχας, ανάπτυξη της υφαντουργίας, πρωτοφανής πνευματική δραστηριότητα. Ο Σουλτάνος είχε παραχωρήσει στο νησί πολλά προνόμια, που δημιουργούσαν καθεστώς σχεδόν αυτονομίας. Οι κυρίαρχες τάξεις της Χίου δεν είχαν λόγο να ξεσηκωθούν.

Στις 10 Μαρτίου 1822 αποβιβάστηκαν στη Χίο ο Σάμιος Λυκούργος Λογοθέτης με 2.500 Σαμιώτες και ο Χιώτης Αντώνιος Μπουρνιάς με 150 Χιώτες που ήταν στη Σάμο και ξέσπασε η Επανάσταση στη Χίο. Εξανάγκασαν τις τουρκικές φρουρές του νησιού να αποσυρθούν στα φρούρια της πόλης και άρχισαν να τους πολιορκούν.
Τα νέα έφτασαν στην Υψηλή Πύλη και η αντίδραση του Σουλτάνου Μαχμούτ Β’ ήταν άμεση.

Η διαταγή ήταν να σφαγιαστεί όλος ο πληθυσμός των ανδρών άνω των 12 ετών και των γυναικών άνω των 40 και να πουληθούν οι υπόλοιποι ως σκλάβοι. Θα γλίτωναν μόνο όσοι θα ασπάζονταν τον μωαμεθανισμό. Οι μαζικές εκκαθαρίσεις και οι λεηλασίες έγιναν με τρία γιουρούσια των Οθωμανών σε διάστημα 4 μηνών.

Μεγάλη Πέμπτη 30 Μαρτίου 1822.
7.000 άνδρες του Καρά Αλή αποβιβάστηκαν στη Χίο για να εκτελέσουν την εντολή του Σουλτάνου και να καταπνίξουν την εξέγερση. Πυρπόλησαν την πρωτεύουσα και τα χωριά του νησιού, λεηλάτησαν τις περιουσίες και μετέτρεψαν το νησί σε ένα απέραντο σφαγείο και τη θάλασσα σε υγρό νεκροταφείο. «Το αίμα έρρευσε ποταμηδόν» έγραφε ο Οθωμανός τοποτηρητής, Βαχίτ Πασάς. Ο ίδιος όταν ενημέρωσε την Κωνσταντινούπολη για την ανακατάληψη του νησιού απέστειλε μαζί και 5 φορτία με κομμένα κεφάλια και 2 φορτία κομμένα αυτιά.

Κυριακή του Πάσχα.
3.000 Χιώτες είχαν καταφύγει στη Μονή του Αγίου Μηνά. Το μοναστήρι πυρπολήθηκε, όλοι χάθηκαν. Λίγες μέρες μετά το Πάσχα, ακόμα 2.000 άμαχοι σφαγιάστηκαν στη Νέα Μονή. Το οστεοφυλάκιο συντηρεί μέχρι σήμερα τα οστά και τα κρανία τους σημαδεμένα από τα σπαθιά των Τούρκων.

Η εκδίκηση των Ελλήνων για τη Σφαγή της Χίου ήρθε λίγους μήνες αργότερα. Ο Κωνσταντίνος Κανάρης από τα Ψαρά και ο Ανδρέας Πιπίνος από την Ύδρα μπήκαν στο λιμάνι της Χίου τη νύχτα της 6ης Ιουνίου και ανατίναξαν την ναυαρχίδα του Καρά Αλή. Σκοτώθηκαν 2.000 Οθωμανοί, μεταξύ των οποίων και ο Καρά Αλής.

Η θηριωδία των Τούρκων στη Χίο συγκλόνισε την Ευρώπη. Ζωγράφοι όπως ο Ντελακρουά απεικόνισαν τη φρίκη και ποιητές όπως ο Ουγκώ έψαλλαν την καταστροφή. Η κοινή γνώμη ξεσηκώθηκε και οι Φιλέλληνες πύκνωσαν. Το ελληνικό αίτημα για ανεξαρτησία είχε αρχίσει να αντιμετωπίζεται ως δίκαιο.