Είναι ένα όνοµα που ταξιδεύει την Ελλάδα στον κόσµο. ∆ηµιουργίες της έχουν φορέσει οι πιο λαµπερές σταρ στο «παγκόσµιο» κόκκινο χαλί. Η Μαίρη Κατράντζου, η Ελληνίδα σχεδιάστρια που ξεκίνησε από το Λονδίνο για να κατακτήσει τη βιοµηχανία µόδας, για να εξελιχθεί σε «βασίλισσα των εµπριµέ», µάλλον δεν περίµενε να προκαλέσει τόσες αρνητικές αντιδράσεις πρώτη φορά -ειδικά µετά την αποθέωση που γνώρισε µε την παρουσίαση της συλλογής της στον Ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο-, όταν λάνσαρε τις δηµιουργίες που θα φορέσουν οι ιέρειες στην Αφή και Παράδοση της Ολυµπιακής Φλόγας στην Αρχαία Ολυµπία.
Καθώς το Παρίσι ετοιµάζεται να φιλοξενήσει τους Ολυµπιακούς Αγώνες, η Ελληνίδα σχεδιάστρια κλήθηκε από την Ελληνική Ολυµπιακή Επιτροπή, ως µία διεθνώς καταξιωµένη δηµιουργός, για να «ντύσει» µε την αισθητική της την τελετή της Αφής της Ολυµπιακής Φλόγας.
Και κάπως έτσι βίωσε τι σηµαίνει «cancel culture», ή πώς ακυρώνεται -µε µία δουλειά σου, µία εικόνα, ένα ρούχο, µία ανάρτηση- ό,τι έχεις χτίσει µέχρι σήµερα. Και στην περίπτωση της Μαίρης Κατράντζου; Την «ακυρώνουµε» επειδή δεν µας άρεσαν τα εµπριµέ, ασπρόµαυρα φορέµατα που φέρουν την υπογραφή της; Οι µεταµοντέρνες χλαµύδες που θα φορούν οι ιέρειες και η πρωθιέρεια, Μαίρη Μηνά, στην τελετή µε µοτίβα που θυµίζουν κιoνόκρανα ιωνικού ρυθµού;
ΟΙ ΕΝΔΥΜΑΣΙΕΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΙΩΝ ΟΠΩΣ ΤΙΣ ΣΧΕΔΙΑΣΕ Η Μ. ΚΑΤΡΑΝΤΖΟΥ
«Αφαιρώντας το χρώµα από την Κατράντζου, είναι σχεδόν σαν να αφαιρείς τις κουκκίδες από τον ιµπρεσιονισµό»
Η σχεδιάστρια µόδας ∆άφνη Βαλέντε τονίζει: «Το στιλ της θα το χαρακτήριζα πληθωρικό. Θέλοντας να τοποθετηθώ σε όλο αυτόν τον θόρυβο που έχει ξεσπάσει σχετικά µε τα ρούχα που σχεδίασε για τους Ολυµπιακούς Αγώνες, έχω να πω ότι αφαιρώντας το χρώµα από την Κατράντζου, είναι σχεδόν σαν να αφαιρείς τις κουκκίδες από τον ιµπρεσιονισµό. Αρα ήταν δύσκολο να εκφραστεί µε µια αδιάφορη για τα µέτρα της διχρωµία. Η δε φωτογράφιση αδίκησε ακόµη περισσότερο το αποτέλεσµα».
Βασίλης Ζούλιας: Η Μαίρη Κατράντζου είναι µια Ελληνίδα που µας έχει κάνει περήφανους στα πέρατα του κόσµου»
Ο δε Βασίλης Ζούλιας, αντιπρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Σχεδιαστών Μόδας, ανέφερε: «Το µόνο λάθος σε όλο αυτό ήταν ότι η ανάθεση έγινε σε έναν και όχι στο σύνολο των Ελλήνων σχεδιαστών που δραστηριοποιούνται εντός. Η Μαίρη Κατράντζου είναι µια Ελληνίδα που µας έχει κάνει περήφανους στα πέρατα του κόσµου µε το ιδιοφυές ταλέντο της. Ως βασίλισσα των prints δεν θα µπορούσε να έρθει µε τίποτε λιγότερο από prints. Οσο για τα περί κιτς, ας αφήσουµε τους ειδικούς να έχουν άποψη. Εγώ είµαι old school και γενικότερα απεχθάνοµαι τις αλλαγές σε τοπόσηµα και κατ’ επέκταση και στις στολές Αφής της Ολυµπιακής Φλόγας. Ετσι θα ήθελα και οι στολές Αφής να είναι όσο το δυνατόν πιο ίδιες µε αυτές όταν ξεκίνησαν οι Αγώνες».
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ , ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΜΟΔΑΣ ΣΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ, ΣΤΟ ΣΟΥΝΙΟ
∆ιάσηµοι που έντυσε
Θυµάµαι όταν είχα πάρει συνέντευξη από τη Μαίρη Κατράντζου, την εποχή που είχε µόλις αρχίσει να εισπράττει χειροκρότηµα και αναγνώριση στην Εβδοµάδα Μόδας του Λονδίνου και να φοράνε δηµιουργίες της η Μπιγιόνσε, η Κέιτ Μπλάνσετ, η Μαρί-Σαντάλ, η Σάλµα Χάγιεκ, η Κλόντια Σίφερ... Είχα εντυπωσιαστεί από την έρευνα που απαιτούσε να γίνει κάθε φορά προκειµένου να αφηγηθεί µια ιστορία µέσα από τα prints και τα χρώµατα. Ως δηµιουργός µπορεί να εµπνευστεί από φωτογράφους όπως ο Γκι Μπουρντέν, ο Σλιµ Ααρονς και ο Χέλµουτ Νιούτον, αλλά και από την αρχιτεκτονική, το ντιζάιν, την εσωτερική διακόσµηση.
Για τη Μαίρη Κατράντζου όλα ξεκινούν από την αισθητική της εικόνας. Παλιά περιοδικά, λόµπι ξενοδοχείων, η δεκαετία του ’70... Κάθε φορά το στόρι, η ατµόσφαιρα, το «moodboard» αλλάζει. Με πατρόν που µιµούνται το ντραπέ των κουρτινών, δίνοντας µια πιο αέρινη δοµή στα φορέµατα. Φούστες που θυµίζουν βικτοριανά αµπαζούρ, σαν µίνι κρινολίνα. Μια σουρεαλιστική οπτική.
Κριτική και γυναικεία γραµµή
Είχα ρωτήσει τη Μαίρη Κατράντζου ποια είναι η χειρότερη και η καλύτερη κριτική που έχει εισπράξει. «∆ιαβάζω έπειτα από κάθε συλλογή καθετί που γράφεται από κριτικούς αλλά και από bloggers», µου είχε πει. «Κοιτάω τις αδυναµίες που µπορεί να διακρίνουν και µε κάθε συλλογή προσπαθώ να εξελιχθώ. Η καλύτερη κριτική ήταν αυτή του Βρετανού δηµοσιογράφου µόδας, Χάµις Μπόουλς, που µου είχε πει ότι πιστεύει ότι τα έργα µου θα είναι σε κάποιο µουσείο στο µέλλον και πως αποτελούν τοµή στο τι θεωρείται µόδα και τι µπορεί να δηµιουργήσει κάποιος µε ένα print. ∆εν θυµάµαι χειρότερη, συγκεκριµένα. Ισως στην αρχή, που ο κόσµος δεν γνώριζε ότι οι συλλογές είναι επιτυχηµένες εµπορικά και αναρωτιούνταν πού θα µπορούσες να φορέσεις τα ρούχα, διότι τα θεωρούσαν δύσκολα».
Θυµάµαι ότι είχαµε µιλήσει και για τα γραφιστικά της µοτίβα και πόσο περιοριστικά µπορεί να είναι για την εξέλιξή της. «Εχω βασίσει συλλογές σε µπουκάλια αρώµατος, σε φυσητό γυαλί, σε πορτρέτα του 18ου αιώνα, σε εσωτερικούς χώρους. Η ιδέα είναι να δηµιουργήσεις µια νέα εικόνα που δεν θα µπορούσες να φορέσεις αν το αντικείµενο αυτό ήταν αληθινό. Είναι µια εξέλιξη του trompe l’oeil, της οφθαλµαπάτης, στη µόδα. Ενα print που αντικατοπτρίζει ένα κοµµάτι της πολυτέλειας, µε το οποίο µπορείς να πλάσεις το γυναικείο σώµα και να τονίσεις τη γυναικεία γραµµή. Οσο µπορώ να σχεδιάζω prints που να είναι σύγχρονα και επιθυµητά τόση διάρκεια θα έχει και η δουλειά µου». Ή, όπως έχει πει και η Οπρα Γουίνφρεϊ, «είσαι τόσο καλός όσο και το τελευταίο σου σόου».
