Οδοιπορικό των ''Παραπολιτικών'' στη Χειμάρρα μαζί με τους γονείς του Φρέντι Μπελέρη: ''Έναν χρόνο τώρα υποφέρουμε''

Χειµάρρα, είτε σαν χίµαιρα φάνταζε στο µυαλό του εµπνευστή της είτε χειµάρρους απ’ τα Ακροκεραύνια Ορη άφηνε να περάσουν µέσα της για να χυθούν στο Ιόνιο Πέλαγος, αυτός ο τόπος από τους Χάονες της αρχαιότητας (Ελληνες Ηπειρώτες) έως τα σήµερα «λίγες στιγµές γαλήνεψε στη στεριά, αφού λίγες φουρτούνιασε η θάλασσά του», καταπώς γράφει ο ποιητής του. Στα πέντε χιλιόµετρα της χρυσής ακτογραµµής µε τους κολπίσκους και τα απάγκια ψάχνει κανείς να πιαστεί από ένα λάθος, µια ατέλεια, µια ασυµµετρία αξεπέραστη που θα τον κάνει να αδιαφορήσει και να φύγει. Τέτοια δεν υπάρχει. Κι αν οι κακοτεχνίες, η έλλειψη υποδοµών και οι πολεοδοµικές αυθαιρεσίες, οφειλόµενες στην αµφιλεγόµενη διοικητική µηχανή της κυβέρνησης Ράµα, χαλνούν την εικόνα της, η ελληνική ψυχή της πόλης υποµένει και ετοιµάζεται για την επόµενη µέρα.

ΝΙΚΟΣ ΠΥΛΟΣ: Από νωρίς το πρωί έως τα µεσάνυχτα περνάµε από την «Οµόνοια» για να µάθουµε νέα του, να συζητήσουµε, να µεταφέρουµε κι εµείς δικά µας, να δουλέψουµε όπου µας ζητηθεί.

ΑΝΔΡΈΑΣ ΜΠΟΛΆΝΟΣ: Ο Φρέντης είμαστε εμείς κι εμείς είμαστε εκείνος. Θα σηκώσει τον τόπο και την Ελλάδα μας όσο πιο ψηλά φτάνει.

Από το απόγευµα της περασµένης ∆ευτέρας τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» βρέθηκαν στη Χειµάρρα, στον νοικοκυρεµένο πευκόφυτο πεζόδροµο µε τα 50-60 ελληνικά µαγαζιά, τα γραφεία της «Οµόνοιας», την αµµουδερή παραλία και τα χρυσίζοντα νερά της. Εδώ χτυπά η καρδιά του Ελληνισµού, του ορθόδοξου και άδολου πατριωτισµού. Κανείς στα χωριά της, τις ∆ρυµάδες, το Πύλιουρι, το Κηπαρό, τον Ηλία, την Παλάσα, το Βουνό, το Κούδεσι ή τον Αγ. Βασίλειο, δεν μιλά άλλη γλώσσα πέρα από τα ελληνικά, όπως γενικά σε όλη την Αλβανία οι κάτοικοι χρησιμοποιούν την ελληνική στην καθημερινότητά τους, εν όλω ή αποσπασματικά, και σε κάθε περίπτωση την καταλαβαίνουν. Τα χειροκροτήματα και οι πανηγυρισμοί αντήχησαν στο θέρετρο μόλις ακούστηκε το όνομά του. «Ο Φρέντης είμαστε εμείς κι εμείς είμαστε εκείνος», λέει ο συμπατριώτης του Α. Μπολάνος, βέβαιος πως «θα σηκώσει τον τόπο και την Ελλάδα μας όσο πιο ψηλά φτάνει». «Είναι τιμή κι αναγνώριση των αγώνων μας», συμπληρώνει η συγχωριανή του Ελένη Μπολάνου. «Ευχή και κατάρα μάς δώσανε οι πρόγονοί μας να μην πουλήσουμε ούτε μία σπιθαμή γης. Κι ο Ράμα δεν μπορεί να το δεχτεί. Γι’ αυτό τον έβαλε φυλακή», υποστηρίζει ο φίλος του Ανδρέας Ζώτος.

ΑΝΔΡΈΑΣ ΖΏΤΟΣ: Ευχή και κατάρα μάς δώσανε οι πρόγονοί μας να μην πουλήσουμε ούτε μία σπιθαμή γης. Κι ο Ράμα δεν μπορεί να το δεχτεί.

«Εδώ είναι το μελίσσι μας, το στέκι μας. Από νωρίς το πρωί έως τα μεσάνυχτα περνάμε από την “Ομόνοια” για να μάθουμε νέα του, να συζητήσουμε, να μεταφέρουμε κι εμείς δικά μας, να δουλέψουμε όπου μας ζητηθεί», τονίζει ο Νίκος Πύλος.

ΑΝΤΩΝΙΑ ΜΠΕΛΕΡΗ, ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΦΡΕΝΤΙ: Γυρίσαµε πριν από 10 χρόνια και ανοίξαµε. ∆υσκολευτήκαµε, όπως και οι άλλοι. Οταν συνέβη το κακό, δεθήκαµε περισσότερο.

Η οικογένεια του Φρέντι Μπελέρη

Παραδίπλα, το οικογενειακό εστιατόριο. Το φέρνει βόλτα από νωρίς το μεσημέρι η ακούραστη σύζυγός του, Αντωνία. Ο γιος τους, Πέτρος, έμεινε στην Αθήνα και παράλληλα με τη δουλειά φροντίζει για τις επαφές και τα προεκλογικά θέματα του πατέρα του, ενώ η κόρη τους, η Ερμιόνη, σπουδάζει Αρχιτεκτονική στην Πάτρα. Πέτυχε πέρυσι 4η μεταξύ όλων των υποψηφίων ομογενών, όταν ο απανταχού Ελληνισμός είχε συγκλονιστεί από την αιφνίδια σύλληψη και -τότε- προφυλάκισή του. Η παροιμιώδης θέλησή της αποτελεί συχνά αντικείμενο συζήτησης μεταξύ των νέων. Σερβίροντας, η σύζυγός του, Αντωνία, κοντοστέκεται μια στιγμή στο τραπέζι λέγοντας: «Γυρίσαμε πριν από δέκα χρόνια και ανοίξαμε. Δυσκολευτήκαμε, όπως και οι άλλοι. Οταν συνέβη το κακό, δεθήκαμε περισσότερο και παραμένουμε όλοι οι καταστηματάρχες ενωμένοι».

ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΕΛΕΡΗΣ, ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΦΡΕΝΤΙ: Το καλό που έκανε ο κ. Μητσοτάκης για τη Χειµάρρα και την οικογένειά µας δεν το έχουµε ξαναδεί. Περιµένω, όµως, να βγει και να ανασάνει ελεύθερος.

Το πρώτο βράδυ, ο πατέρας του, ο κ. Πέτρος, με τον αδελφό του και συγγενείς έπιναν ένα τσίπουρο στο μαγαζί για το καλό. Βουρκώνει και κομπιάζει: «Η καρδιά μου το ξέρει, μα δεν το μαρτυράει. Πώς να χαρεί ένας πατέρας όταν ο γιος του είναι φυλακή; Το καλό που έκανε ο κ. Μητσοτάκης για τη Χειμάρρα και την οικογένειά μας δεν το έχουμε ξαναδεί. Περιμένω, όμως, να βγει και να ανασάνει ελεύθερος. Εναν χρόνο τώρα υποφέρουμε... Βασανισμένα χώματα».

Το επόμενο απόγευμα στο σπίτι τους ο κ. Πέτρος και η γυναίκα του, κ. Κασσιανή, περιμένουν τα νέα. «Μία-δύο φορές τον μήνα μάς πηγαίνουν να τον δούμε και να τον ακούσουμε, όταν μας τηλεφωνεί... Πώς είναι;», ρωτά η μάνα του. Η Ελένη Οδυσσέα, γραμματέας του και φιλόλογος στο ελληνικό σχολείο της περιοχής, τη διαβεβαιώνει για την καλή κατάσταση της υγείας του: «Του φτιάχνω πίτες, ψάρια και ψητά. Του αρέσουν και του αρέσει να τα μοιράζεται… Τον μεγάλωσα μέσα στο σύστημα του Χότζα, τόσα και τόσα έχουν περάσει με τον αδελφό του (Αλφρέδο). Από τα 19 του πήγε στην Αθήνα και εμείς από κοντά λίγο αργότερα».

Το δώρο στο μέτωπο

Ο κ. Πέτρος παίρνει τον λόγο: «Εχουμε βαθιά στην ψυχή μας την Ελλάδα. Θα σας διηγηθώ την εξής ιστορία: Ο παππούς ήταν τσοπάνος και στον πόλεμο (σ.σ.: Αλβανικό Μέτωπο) βοηθούσε τον Στρατό μας να νικήσει τους Ιταλούς, δείχνοντας τα περάσματα. Ενας Ελληνας αξιωματικός, για να τον ευχαριστήσει, του έδωσε τη στρατιωτική του ζώνη. Ο παππούς τη φορούσε έως το τέλος της ζωής του κι ήταν τόσο περήφανος, που την έδενε με σύρμα όταν χάλασε η αγκράφα, για να μην τη βγάλει από τη μέση του». Το «γυρίζει» στα σημερινά: «Δεν χρειάζονται κλάματα, μόνο να τον βοηθήσουμε να εκλεγεί. Ηδη μίλησα με όλους τους συγγενείς και αργότερα θα κατέβω στην Αθήνα. Είχα 20 χρόνια το κυλικείο σε σχολείο στην Λ. Αμφιθέας και, παρότι έχουμε φύγει τόσο καιρό, κάθε φορά που συναντιόμαστε είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα».

ΚΑΣΣΙΑΝΗ ΜΠΕΛΕΡΗ, ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥ ΦΡΕΝΤΙ: Για όλο τον λαό και όλες τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα έχω µόνο καλά λόγια να πω. Και να ζητήσω ένα πράγµα από τον κ. Μητσοτάκη, να πάρει το παιδί στο πλευρό του.

Η κ. Κασσιανή στέλνει το μήνυμά της από τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ»: «Σας ευχαριστώ που ήρθατε εδώ πάνω και είδατε πώς ζούμε, πού ζούμε, τι πιστεύουμε, πόσο αγωνιζόμαστε. Σας ευχαριστώ που πήγατε κι είδατε τον Φρέντη μου. Για όλο τον λαό και όλες τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα έχω μόνο καλά λόγια να πω. Και να ζητήσω ένα πράγμα από τον κ. Μητσοτάκη, να πάρει το παιδί στο πλευρό του».

ΕΛΈΝΗ ΜΠΟΛΆΝΟΥ: Ξαφνικά πετάγονται 20 άνδρες και τους αρπάζουν και τους τρεις, χωρίς να προλάβουν να αντιδράσουν

Από την αμμουδιά

Περπατώντας στον πεζόδρομο αργότερα, η Ελένη φέρνει στο μυαλό της τα τραγικά γεγονότα του Μαΐου του 2023, δύο μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες: «Ηταν κοντά μεσάνυχτα και καθόμασταν στο εστιατόριό του με τον δικηγόρο του, τον συνεργάτη του τον κ. Παντελή (σ.σ.: Κοκαβέση) και την Αντωνία (σ.σ.: τη σύζυγό του). Εξαντλημένοι από την υπερπροσπάθεια, ετοιμαστήκαμε να φύγουμε, γιατί θα σηκωνόμασταν αξημέρωτα πάλι. Οι άνδρες βγήκαν κι εγώ έμεινα πίσω ένα λεπτό με την Αντωνία. Ξαφνικά πετάγονται 20 άνδρες από την αμμουδιά και τους αρπάζουν και τους τρεις, χωρίς να προλάβουν να αντιδράσουν. Πέσαμε πάνω τους φωνάζοντας. Σηκώσαμε τη Χειμάρρα στο πόδι. Μάταια. Τους έβαλαν στα αμάξια και φύγανε. Τρέξαμε στο Αστυνομικό Τμήμα, στα 200 μέτρα. Νομίζαμε ότι τους μεταφέρανε εκεί και δεν το μαρτυρούσαν. Μαζεύτηκαν όλοι, ήρθαν γρήγορα και από τα γύρω χωριά. Καμιά απάντηση, όσο κι αν επιμέναμε. Αν δεν ήταν ο κ. Παντελής, ο οποίος έπρεπε να πάρει τα φάρμακα της καρδιοπάθειας κι έτσι οι Αλβανοί αναγκάστηκαν να ενημερώσουν ότι τους κρατούσαν στον Αυλώνα, θα μέναμε στο σκοτάδι δεν ξέρω για πόσο. Φάνηκε ότι τα είχαν σχεδιάσει έως την τελευταία λεπτομέρεια».

Δημοσιεύθηκε στα «Παραπολιτικά».