«Ἰούδας ὁ δοῦλος καὶ δόλιος, ὁ μαθητὴς καὶ ἐπίβουλος, ὁ φίλος καὶ διάβολος, ἐκ τῶν ἔργων ἀπεφάνθη»…

Η φράση αυτή, από τον όρθρο της Μεγάλης Πέμπτης, ηχεί με βαρύτητα στους ναούς το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης, σηματοδοτώντας την τραγική κορύφωση της προδοσίας του Ιούδα του Ισκαριώτη. Ο υμνογράφος, με λόγια αιχμηρά και γεμάτα θλίψη, περιγράφει τον Ιούδα ως δούλο και δόλιο, μαθητή και συνωμότη, φίλο και διάβολο, αποκαλύπτοντας την δυαδική φύση του και την τραγική του κατάληξη. Ο Ιούδας ο Ισκαριώτης αποτελεί κύρια μορφή της Καινής Διαθήκης και παγκόσμιο σύμβολο της προδοσίας. Ο μαθητής του Ιησού, τον πρόδωσε με ένα φιλί στο μάγουλο, καταδεικνύοντας έτσι στον Καϊάφα τον δάσκαλό του, σύμφωνα με την περιγραφή στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη.

Η πράξη του Ιούδα, η παράδοση του Ιησού στους Ρωμαίους αντί 30 αργυρίων, αποτελεί μια από τις πιο σκοτεινές στιγμές στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος που μοιράστηκε άρτο και κρασί με τον Χριστό, που τον ακολούθησε στα κηρύγματα και τα θαύματά του, έστρεψε το πρόσωπό του εναντίον του, σφραγίζοντας την μοίρα του Κυρίου.

Ο υμνογράφος μας εισάγει στην μεγίστη προδοσία του μαθητή του Ιησού. Ο Ιούδας παρέδωσε τον δάσκαλό του και Μεσσία Χριστό στους Ρωμαίους έναντι 30 αργυρίων και στη συνέχεια μετανόησε μα ήταν ήδη αργά.

Όπως αναφέρεται στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, Κεφάλαιο ΚΖ'(27) 3-32:

«Τότε ἰδὼν ᾿Ιούδας ὁ παραδιδοὺς αὐτὸν ὅτι κατεκρίθη, μεταμεληθεὶς ἀπέστρεψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ τοῖς πρεσβυτέροις λέγων· ἥμαρτον παραδοὺς αἷμα ἀθῷον. οἱ δὲ εἶπον· τί πρὸς ἡμᾶς; σὺ ὄψει. καὶ ρίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε, καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο. οἱ δὲ ἀρχιερεῖς λαβόντες τὰ ἀργύρια εἶπον· οὐκ ἔξεστι βαλεῖν αὐτὰ εἰς τὸν κορβανᾶν, ἐπεὶ τιμὴ αἵματός ἐστι. συμβούλιον δὲ λαβόντες ἠγόρασαν ἐξ αὐτῶν τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέως εἰς ταφὴν τοῖς ξένοις· διὸ ἐκλήθη ὁ ἀγρὸς ἐκεῖνος ἀγρὸς αἵματος ἕως τῆς σήμερον. τότε ἐπληρώθη τὸ ρηθὲν διὰ ῾Ιερεμίου τοῦ προφήτου λέγοντος· καὶ ἔλαβον τὰ τριάκοντα ἀργύρια, τὴν τιμὴν τοῦ τετιμημένου ὃν ἐτιμήσαντο ἀπὸ υἱῶν ᾿Ισραήλ, καὶ ἔδωκαν αὐτὰ εἰς τὸν ἀγρὸν τοῦ κεραμέως, καθὰ συνέταξέ μοι Κύριος».

Τι είδους νομίσματα ήταν όμως τα αργύρια και σε πόσα σημερινά ευρώ αντιστοιχούν;

Η λέξη αργύρια, που αναφέρεται στην Καινή Διαθήκη, σημαίνει “αργυρά νομίσματα”, τα οποία χρησιμοποιούνταν για τις εμπορικές συναλλαγές στην εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Σύμφωνα με αναλυτικές εκτιμήσεις ειδικών, ερευνητές θεωρούν ότι τα 30 αργύρια ήταν τυριανά σεκέλ, νόμισμα της Τύρου, αρχαίας πόλης του Λιβάνου.

Στην εποχή της Καινής Διαθήκης, ένα σέκελ άξιζε περίπου τέσσερις δραχμές. Κάθε νόμισμα είχε βάρος λιγότερο από μισή ουγκιά ασήμι, περίπου 16 γραμμάρια το καθένα. Η σημερινή του αξία θα υπολογιζόταν από 400 έως 500 δολάρια. Δηλαδή, κατά προσέγγιση, τα 30 αργύρια είναι περίπου 12.000 -15.000 ευρώ.