Είναι άλλο να ακούς για θέρετρα της Μεγάλης Ελλάδας (Magna Grecia) σαν το Ποζιτάνο και το Αµάλφι, όπου συχνάζουν jet setters όπως η Πάρις Χίλτον, influencers όπως η Κάρα Ντελεβίν και η Κιάρα Φεράνι και αστέρες διεθνούς βεληνεκούς, όπως η Τζούλια Ρόµπερτς και η Μόνικα Μπελούτσι, και άλλο να βλέπεις και να ψάχνεις οµοιότητες και διαφορές (ξεκάθαρα όµως) µε δικά µας, ελληνικά θέρετρα.
«CRASH TEST» ΑΜΑΛΦΙΤΑΝΑ ΜΕ ∆ΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑ∆Α
Ακριβώς έτσι θα νιώσει ένας Ελληνας αρχικά ανηφορίζοντας στο Ποζιτάνο. «∆ιαµάντι» στην Κοστιέρα Αµαλφιτάνα, µεταφράζεται σε µεγαλογραφία της Πάργας.
«Στης Πάργας τον ανήφορο» τραγουδούσε (...βροντερά, για να ακούγεται και ανέβασε και σχετικό βίντεο στους λογαριασµούς της στα social) Ελληνίδα συνταξιδιώτισσα και, αναπόφευκτα, και άλλοι Ελληνες που βρίσκονταν εκεί, την ίδια στιγµή, λύθηκαν στα γέλια. Είναι κόπια το ένα του άλλου. Το Ποζιτάνο, ξεκάθαρα µεγαλογραφία της Πάργας. Η διαφορά; Οι Ιταλοί παραδίδουν µαθήµατα τουρισµού. Ολα αρχοντικά, πεντακάθαρα, στολισµένα στον µεγάλο... ανήφορο, µε γλαστράκια και στις πιο απόµερες γωνιές. Επιπροσθέτως, έργα Τέχνης που στολίζουν δέντρα εύκολα γίνονται πόλος έλξης για κάθε «κοπής» ταξιδιώτη.
Ενώ πίνακες πλανόδιων επαγγελµατιών ζωγράφων αποκτώνται µόλις για 10 ευρώ. Κάντε σύγκριση µε τους δικούς µας – εκεί οι Ιταλοί υπερτερούν. Κι ας έχουν πολύ υψηλότερους µισθούς από εµάς. Κι ας µιλάµε για τη 10η πιο ισχυρή οικονοµία παγκοσµίως! «Μπουστάρουν» φιλοσοφία-βιοµηχανία ολόκληρη βασισµένη στα λεµόνια, «πακέτο» φυσικά µε το δηµοφιλές λιµοντσέλο.
Γιατί οι λεµονιές αποτελούν το σήµα κατατεθέν αµφότερων των διάσηµων θέρετρων και ολόκληρης τελικά της παραλιακής Αµαλφιτάνα. Το δε Αµάλφι, µε µεγαλύτερη ιστορία και περισσότερο ακόµα τουρισµό, «προτάσσει» τις οµορφιές και τη γαστρονοµία του εξίσου καλλιτεχνικά. Και δεν είναι παρά µόνο στα ρούχα –και στο νερό, όπως και σε ολόκληρη την Ιταλία βεβαίως– πιο ακριβό από ό,τι αντίστοιχα θέρετρα στην Ελλάδα. Το αυτό ισχύει και για το Ποζιτάνο. Για παράδειγµα, εκεί θα γευτείς φρέσκια καβουροµάνα µε ζυµαρικά για 30 µόνο ευρώ. Στην Ελλάδα, σε χωριό στη Νότια Κρήτη µόνο έχω ανακαλύψει κάπως οικονοµικό καβούρι, για να πω την αλήθεια. Για καβουροµάνα δεν το συζητώ καν.
Οµως, αµφότερα υστερούν σε φυσικές οµορφιές (πάλι ξεκάθαρα) συγκριτικά µε τα «αντίστοιχά» τους στην Ελλάδα. Το Ποζιτάνο προσφέρει µόνο µια µινιόν παραλία προσβάσιµη από την ξηρά, όπου το καλοκαίρι σηµειώνεται κοσµοπληµµύρα. Τα δε νερά της, έπειτα από επιτόπιο «splash drive» και «crash test», υστερούν –µακράν– των κρυστάλλινων, σµαραγδένιων νερών της Πάργας.
Εδώ, φυσικά, να δώσουµε αβάντα στην Πάργα και λόγω τιµών: Είναι πιο προσιτή από το Ποζιτάνο (αλίµονο). Επίσης, προσφέρει πριβέ βραχάκια, συνέχεια των κήπων λουσάτων ξενοδοχείων, όπου συνωστίζονται διάσηµοι παραθεριστές κάτω από επώνυµες οµπρέλες. Το Αµάλφι διαθέτει µία κεντρική πλαζ, που πάλι είναι ζερό, µηδέν δηλαδή, σε σχέση µε ακτές της Κέρκυρας, την οποία θυµίζει έντονα: Στη µια του πλευρά ιδίως, από αυτήν του ιστορικού (καθώς λειτουργεί από το 1936) «Gran Caff è Amalfi », είναι ολόιδιο µε τα Μουράγια – κοµµάτι στο κέντρο της πόλης του νησιού των Φαιάκων. Τόσο που σου περνάει από το µυαλό ότι κάποτε ήταν ενωµένα και το ένα «προσγειώθηκε» στην Ελλάδα και το άλλο στη Μεγάλη, την ιταλική Ελλάδα.
Η καρτ ποστάλ στο Ιόνιο είναι σαν να προαναγγέλλει τις οµορφιές που θα συναντήσεις, παίρνοντας το πλοιάριο, πατώντας πια στην Κέρκυρα. Η οποία Κέρκυρα, ως γνωστόν, µαζί µε τη Ρόδο «άνοιξαν» τους ορίζοντες του τουρισµού της χώρας µας. Είναι τα πρώτα ever διεθνούς φήµης νησιά µας. Αλλωστε, την «Corfu», όπως τη λένε οι Ιταλοί, την έχουν απολαύσει κάθε λογής celebrities. Και ο Τοµ Χανκς µε τη Ρίτα Γουίλσον –όπως άλλωστε και τα θέρετρα της Μεγάλης Ελλάδας, αλίµονο κιόλας– και οι Ρότσιλντ, όπως και άπαντες οι γαλαζοαίµατοι, µε κορυφαίους διαφηµιστές της φυσικά τους Greek royals.
Ο δε βασιλιάς Κάρολος, φιλοξενούµενος του εκλιπόντος τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, στο παρελθόν, στο Μον Ρεπό, δήλωνε µαγεµένος. Συµπέρασµα; ∆υτική Ελλάδα - Μεγάλη Ελλάδα, σηµειώσατε 1. Η ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑ ΚΥΚΛΑ∆ΩΝ Πάµε όµως και σε άλλα ενδιαφέροντα κοµµάτια της Μεγάλης Ελλάδας, γιατί το οδοιπορικό µας είναι πολύκλαδο, συνοψίζεται σε επτά προορισµούς και έχουµε αναφερθεί στους δύο µόνο, στα «σταράτα» θέρετρα της Magna Grecia.
Το Σαλέρνο, λοιπόν, έχει άρωµα Θεσσαλονίκης, αλλά µε περισσότερους φοίνικες, ενώ η Ματέρα, στα βουνά, µε τον κυρίαρχο, χαρακτηριστικό µπεζ πορόλιθο στις στέγες-τρούλους των σπιτιών, αποκαλείται Ιερουσαλήµ της Ιταλίας. Οντως τη θυµίζει, όπως –επίσης– θυµίζει την παλιά πόλη της Κέρκυρας, καθώς και άλλες περιοχές του Ιονίου, µε τα παράθυρα βαµµένα στο πράσινο ή στο µπλε και µε τοίχους στο χρώµα της ώχρας.
Ποιοι επηρεάστηκαν από ποιους; Να έφτασαν Κερκυραίοι στη Ματέρα, λίγο δύσκολο. Το αντίστροφο, πολύ πιθανό, αφού οι Ιταλοί παραδοσιακά γνωρίζουν κάθε γωνιά του Ιονίου. Το Πολινιάνο α Μάρε, από την πλευρά του, έχει τη δική του χάρη. Χρώµα Κυκλάδων και Σαρωνικού µαζί, αλλά «βρίθει»... τρυφερότητας... Τσιτάτα, για παράδειγµα, του Πάµπλο Νερούντα αλλά και του Τζιµ Μόρισον, µεταξύ πολλών άλλων, φιγουράρουν στα σκαλιά και στους τοίχους σε κοµβικά σηµεία του.
Τι σηµαίνει αυτό; «Μπουστάρω» έξυπνα, «πιασάρικα» τον τόπο µου – για να παίρνουν παραδείγµατα οι δικοί µας. Φωλιασµένο σε λόφο, διαθέτει µία παραλία που από την αρχή σού τραβάει το µάτι. Το Αλµπεροµπέλο, τέλος, το χωριό που είναι γεµάτο σπίτια µε τρούλους, που γράφαµε πριν –γι' αυτό άλλωστε είναι διάσηµο– είναι στουντιακό, λες και µιλάµε για κινηµατογραφικό σκηνικό. Το αποκάλεσα «χωριό των Στρουµφ» και οι Ελληνες που επίσης συνάντησα εκεί προφανώς δεν διαφώνησαν. Εν προκειµένω, δίνουµε... δικαίωµα στους Ιταλούς.
Σε καµία περίπτωση δεν θυµίζει κάτι ελληνικό. Αλλά και εκεί οι Ελληνες κάνουν τη διαφορά: Χορέψαµε συρτάκι στην κεντρική του πλατεία από οργανοπαίκτη Ελληνοϊταλό, βρήκαµε ρακή, ακούσαµε σε αρκετές γωνιές ελληνικά. Και νιώσαµε τη Magna Grecia στο πετσί µας. Για να καταλήξουµε στον Τάραντα, µε τα θεόρατα γλυπτά, το κάστρο και την περαντζάδα του. Ετούτος ο τόπος δεν µας προδιέθεσε για greek «µενού», αλλά – κοίτα να δεις– εκεί ανακαλύψαµε σουβλατζίδικο. Γιατί η υπέροχη χώρα µας, µε τον τρόπο της, δίνει το στίγµα της σε κάθε κοµµάτι και της ιταλικής Magna Grecia.
