Το ημερολόγιο έγραφε 6 Ιουνίου του 1944 και παρότι καλοκαίρι ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος. Εκείνη τη μέρα ήταν γραφτό να ξεκινήσει η αρχή του τέλους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ήταν τότε που ξεκίνησε η μεγαλύτερη στρατιωτική επιχείρηση του Πολέμου από την έναρξή του, την 1η Σεπτεμβρίου του 1939, με κωδικό όνομα «Ποσειδών». Είναι ενδεικτικό ότι η επιχείρηση «Ποσειδών» ήταν η μεγαλύτερη αμφίβεια επιχείρηση που είχε πραγματοποιηθεί μέχρι τότε. Ήταν η απόβαση στη Νορμανδία γνωστή και ως «D-Day». Η απόβαση στο γαλλικό έδαφος αποτέλεσε ένα καίριο πλήγμα για τις δυνάμεις του Άξονα.
Πως φτάσαμε στην απόβαση
Για να καταφέρουμε να φτάσουμε στην απόβαση στη Νορμανδία προηγήθηκαν συνεννοήσεις μεταξύ των Συμμάχων οι οποίες ωστόσο κατέληγαν στο κενό καθώς δεν υπήρχε συμφωνία στον τρόπο με τον οποίο η Γερμανία θα έχανε τον πόλεμο. Οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν βάλει στο τραπέζι είτε την άσκηση πίεσης από τα νότια προς τα βόρεια είτε να πραγματοποιηθεί απόβαση στη Γαλλία μέσω της Μάγχης. Ο «λευκός» καπνός βγήκε κατά τη διάρκεια της διάσκεψης της Τεχεράνης που πραγματοποιήθηκε από τις 28 Νοεμβρίου μέχρι και την 1η Δεκεμβρίου του 1943. Ο Ιωσήφ Στάλιν έχοντας την υποστήριξη των ΗΠΑ επέμεινε ότι η μοναδική περίπτωση ήττας του Χίτλερήταν η απόβαση στη Γαλλία.
Η προετοιμασία
Τον Ιανουάριο του 1944 άρχισαν οι προετοιμασίες για την απόβαση. Η επιχείρηση ονομάστηκε «Επικυρίαρχος» (Operation Overlod). Στη θέση του ανώτατου διοικητή τοποθετήθηκε ο στρατηγός και μετέπειτα πρόεδρος των ΗΠΑ Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, έχοντας στο πλευρό του Βρετανούς διοικητές. Σύμφωνα με το σχέδιο η επίθεση των Συμμάχων θα γινόταν σε ένα στενό μέτωπο στη Νορμανδία από πέντε στρατιωτικά σώματα. Για να επιτευχθεί ο φιλόδοξος στόχος ο Αμερικανός στρατηγός συγκρότησε τον μεγαλύτερο στόλο στην ιστορία.
Έτσι λοιπόν από τον Ιανουάριο του 1944 ξεκίνησε η προετοιμασία για την απόβαση στη Νορμανδία. Πιο συγκεκριμένα επρόκειτο για την επιχείρηση «Επικυρίαρχος» (Operation Overlord). Στη θέση του ανώτατου διοικητή τοποθετήθηκε ο Αμερικανός στρατηγός Ντουάιτ Αϊζενχάουερ μαζί με Βρετανούς διοικητές στον στρατό ξηράς, στο ναυτικό και την αεροπορία.
Το σχέδιο προέβλεπε ότι η συμμαχική επίθεση θα λάμβανε χώρα σε ένα στενό μέτωπο στη Νορμανδία, από πέντε στρατιωτικά σώματα. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος ο Αμερικανός στρατηγός κλήθηκε να συγκροτήσει τον μεγαλύτερο στόλο στην ιστορία που επιχείρησε ποτέ απόβαση. Εάν η απόβαση στεφόταν από επιτυχία τότε θα σημειωνόταν η προέλαση των συμμαχικών δυνάμεων στην καρδιά της Γερμανίας.
Οι Σύμμαχοι, ωστόσο, έπρεπε να κρατήσουν μυστική την προετοιμασία της επίθεσης έτσι ώστε οι Ναζί να πιαστούν εξ' απίνης. Για να το καταφέρουν αυτό οι Σύμμαχοι ανέπτυξαν δυνάμεις σε όλη την ακτογραμμή της Νορμανδίας, ενώ δημιούργησαν και ένα σχέδιο προκειμένου να παραπληνηθούν τα γερμανικά στρατεύματα.
Η επιχείρηση «Σωματοφύλακας»
Η επιχείρηση ονομάστηκε «Σωματοφύλακας» (Operation Bodyguard) και έτσι ο Χίτλερ πείστηκε ότι οι συμμαχικές δυνάμεις είχαν βάλει στο στόχαστρο το Καλέ, στα βόρεια της Νορμανδίας. Στο γαλλικό έδαφος υπήρχαν 58 γερμανικές μεραρχίες και μόνο οι 14 εξ΄αυτών ήταν στις νορμανδικές ακτές. Ένα ακόμα στοιχείο που έπρεπε να αξιοποιηθεί από τους Συμμάχους ήταν η υπεροχή από αέρος έτσι ώστε να εξουδετερωθεί η γερμανική αεροπορια και να μπλοκαριστεί το συγκοινωνιακό δίκτυο της Βόρειας Γαλλίας.
Την ώρα που οι Σύμμαχοι προετοίμαζαν την αντεπίθεση τους, η «αλεπόύ της Ερήμου», ο Γερμανός Έρβιν Ρόμελ - ήταν επιφορτισμένος - με την αναχαίτιση της συμμαχικής απόβασης - προχώρησε στην ενίσχυση της γερμανικής άμυνας κατά μήκος της γαλλικής ακτής. Η άμυνα περιελάμβανε υποβρύχια εμπόδια, δεξαμενές καυσίμων, ανθεκτικές στους βομβαρδισμούς, καθώς και ναρκοπέδια. Ωστόσο το κυριότερο πρόβλημα του Ρόμελ ήταν πως είχε επιφορτιστεί με την περιφρούρηση 3.000 μιλίων που εκτείνονταν από την Ολλανδία έως και τα σύνορα της Ιταλίας.
Η κακοκαιρία ανέβαλε την απόβαση
Η καταλληλότερη μέρα για την απόβαση θεωρήθηκε η 5η Ιουνίου 1944. Ωστόσο η κακοκαιρία που επικρατούσε στο Στενό της Μάγχης μετέφερε κατά ένα 24ωρο την απόβαση. Ο Άγγλος ναύαρχος Μπέρτραμ Ράμσεϊ συγκρότησε έναν τεράστιο στόλο ο οποίος περιλάμβανε 1.200 πολεμικά πλοία, 10.000 αεροπλάνα, 4.126 αποβατικά σκάφη, 804 μεταγωγικά πλοία και εκατοντάδες τεθωρακισμένα άρματα αμφίβιων και άλλων αποστολών.
Στη Νορμανδία θα αποβιβάζονταν 156.000 άνδρες (73.000 Αμερικανοί και 83.000 Βρετανο-Καναδοί) εκ των οποίων οι 132.000 θα μεταφέρονταν με πλοία μέσω της Μάγχης και 23.500 με αεροπλάνα. Υπεύθυνος των χερσαίων δυνάμεων ήταν ένας άλλος Άγγλος με μεγάλη δράση στο μέτωπο. Ο λόγος για τον στρατηγό Μπέρναρντ Μοντγκόμερι ο οποίος θα έβρισκε μπροστά του και πάλι τον Ρόμελ.
Το έναυσμα για την απόβαση
Τα ξημερώματα της 6ης Ιουνίου δόθηκε το έναυσμα για τη συμμαχική αντεπίθεση σε πέντε ακτές κατά μήκος της Νορμανδίας, οι οποίες έφεραν τις κωδικές ονομασίες Utah (Γιούτα), Omaha (Όμαχα), Gold (Χρυσός), Juno (Ήρα) και Sword (Σπαθί). Οι παραλίες που είχαν επιλεγεί για την απόβαση εκτείνονταν από τον ποταμόκολπο του Ορν ως το νοτιοδυτικό άκρο της χερσονήσου Κοταντέν. Την προηγούμενη μέρα Βρετανοί καταδρομείς κύκλωσαν από πίσω τις γερμανικές γραμμές και αφού κατέλαβαν σημεία κλειδιά, όπως γέφυρες, κατάφεραν να θέσουν εκτός λειτουργίας τις γερμανικές επικοινωνίες.
Οι Σύμμαχοι κατέλαβαν πολύ εύκολα και γρήγορα τις τέσσερις από τις πέντε ακτές ενώ στην «Ομάχα» αντιμετώπισαν την αντίσταση των Γερμανών. Τις πρώτες βραδυνές ώρες και στα πέντε σημεία είχαν δημιουργηθεί μεγάλα προγεφυρώματα. Έτσι λοιπόν ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την γερμανική συντριβή.
Από αέρος οι Σύμμαχοι κατέστρεψαν τις περισσότερες γέφυρες του Σηκουάνα στ’ ανατολικά και του Λίγηρα στα νότια. Έτσι οι Γερμανοί εμποδίστηκαν και δεν κατάφεραν να ενισχύσουν τις δυνάμεις τους στη Νορμανδία. Το σχέδιο που είχε καταρτιστεί στην αρχή έλεγε ότι από την πρώτη μέρα της απόβασης η στρατηγικής σημασίας πόλη Καν θα έπεφτε στα χέρια των Βρετανών.
Παρά το γεγονός ότι η γερμανική άμυνα εξουδετερώθηκε γρήγορα, έπρεπε να φτάσει η 9η Ιουνίου για να ολοκληρωθεί η κατάληψη της πόλης. Σε αυτό έπαιξε ρόλο η εμφάνιση μίας μεραρχίας Πάντσερ που εμπόδισε την προέλαση ενώ υπήρξαν και διαφωνίες ανάμεσα σε Αϊζενχάουερ και Μοντγκόμερι σχετικά με θέματα τακτικής.
Σημειώνεται πως οι Αμερικανοί βρήκαν σοβαρή αντίσταση από τις γερμανικές δυνάμεις στην χερσόνησο Κοταντέν, ωστόσο στις 26 Ιουνίου κατάφεραν να καταλάβουν το στρατηγικής σημασίας λιμάνι του Χερβούργου.
Η ορμή των Συμμάχων πέτυχε και άλλα πλήγματα στις γερμανικές δυνάμεις ενώ στις 25 Ιουλίου ο στρατηγός Ομάρ Μπράντλεϊ κατάφερε να διασπάσει το δυτικό μέτωπο και μέσα σε λίγες μέρες εξάλειψε κάθε αντίσταση στην πορεία του προς τον Σηκουάνα. Εντωμεταξύ η προσπάθεια που κατέβαλαν τα γερμανικά τεθωρακισμένα προκειμένου να αποκρούσουν τους Συμμάχους από τις 7 έως τις 13 Αυγούστου έπεσε στο κενό. Στα τέλη Αυγούστου οι συμμαχικές δυνάμεις διέσχισαν τον Σηκουάνα και τον Σεπτέμβριο έφτασαν στα γερμανικά σύνορα.
