Tο γεγονός ότι όλο και συχνότερα η Τουρκία ταράζει τα «ήρεμα νερά» στις ελληνοτουρκικές σχέσεις συνιστά μια επιβεβαίωση της σταθερά αναθεωρητικής πολιτικής της απέναντι στην χώρα μας. Ηδη τις τελευταίες ημέρες έχει γίνει στόχος ο Ελληνας υπουργός Αμυνας, Νίκος Δένδιας, καθώς, μετά τον Ερντογάν, και ο κυβερνητικός του εταίρος, ο ακροδεξιός Ντ. Μπαχτσελί, επιτέθηκε όχι μόνο στον ίδιο, αλλά και στη χώρα μας, θεωρώντας ότι «έχουμε χάσει τον ύπνο μας»!

Στα ιστορικά γεγονότα που έχουν διαδραματιστεί καλοκαίρι -το οποίο φαίνεται να προτιμά η Τουρκία για την προβολή των διεκδικήσεών της- εντάσσεται, βεβαίως, και το δράμα της Κύπρου και η προκαλούμενη κάθε φορά ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αυτό που πρέπει να υπολογίζουμε πάντοτε είναι ότι τα όσα διαδραματίζονται κατά καιρούς μεταξύ των δύο χωρών, με προκλητική πρωτοβουλία κάθε φορά της Τουρκίας, δεν είναι τυχαία. Κάτι που σημαίνει ότι διαχρονικά οι ελληνικές πολιτικές ηγεσίες πρέπει πάντα να είναι προετοιμασμένες «διά παν ενδεχόμενον».

Κι αυτό διότι η επιθετικότητα που εμφανίζει κατά καιρούς η Αγκυρα δεν είναι παρά η συνεπής εφαρμογή του «Αμυντικού Δόγματος» της Τουρκίας, όπως περιγράφεται σε επίσημα τουρκικά έγγραφα του 1985, το περιεχόμενο των οποίων επιχειρεί να εφαρμόσει με μεθοδικότητα και συνέπεια κάθε τουρκική κυβέρνηση, καθώς όποιος και αν είναι στην εξουσία δεν αλλάζει τους διαχρονικούς στόχους της εξωτερικής πολιτικής της γείτονος.

Αυτό ακριβώς το δόγμα, που εξελίχθηκε σε δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», απαιτεί:

(α) Τις συνεχείς αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο.
(β) Την επέκταση των τουρκικών διεκδικήσεων σε ελληνικά νησιά (άλλωστε, υποστηρίζεται από τους Τούρκους ότι 18 νησιά είναι τουρκικά).
(γ) Τη διεκδίκηση ολόκληρης της Κύπρου, πράγμα το οποίο σημαίνει για τους ρεαλιστές της πολιτικής ότι δεν πρόκειται να εξευρεθεί λύση στη διχοτόμηση του νησιού διά των όπλων.

Ο απόλυτος στρατιωτικός έλεγχος του Ανατολικού Αιγαίου και η ένταξη υπό την «τουρκική ομπρέλα» της Σαμοθράκης, της Λέσβου, της Χίου και της Σάμου αποτελούν μέρος του «Αμυντικού Δόγματος» της Τουρκίας. Το δόγμα αυτό αναπτύσσεται με κάθε λεπτομέρεια σε μελέτη του Γενικού Επιτελείου της Τουρκίας, η οποία είχε συνταχθεί από τον στρατηγό Χαμπντί Ερντούνα και τους συνταγματάρχες Νετζατί Οκσέ και Γκιουζέλ Ακτάρ.

Ως επιχείρημα για το δόγμα αυτό, που αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδας, κυρίως στο Ανατολικό Αιγαίο -και είναι η βάση για τη «Γαλάζια Πατρίδα-, προβάλλεται ο  σχυρισμός για τη σημασία της Τουρκίας στην Ατλαντική Συμμαχία, παρά τα κατά καιρούς «παιχνίδια» της με τη Ρωσία. Και συγκεκριμένα ότιθα είναι δύσκολο για την Ελλάδα, αν όχι αδύνατο, να συγκρατήσει μια επίθεση από χώρα μη μέλος του ΝΑΤΟ εναντίον των Δωδεκανήσων, συμπεριλαμβανομένων των νήσων Σαμοθράκης, Λέσβου, Χίου και Σάμου!

Η διεκδίκηση βεβαίως της Τουρκίας, συμφώνως προς το δόγμα αυτό, δεν σταματά στα νησιά αυτά. Στο τουρκικό Γενικό Επιτελείο αποτελεί πάγια γραμμή ότι η Τουρκία πρέπει «να καταλάβει και το υπόλοιπο τμήμα της Κύπρου», η οποία, κατά τους Τούρκους στρατιωτικούς, έχει... καταληφθεί από
τους Ελληνες!

ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ

Αναλυτικά, η τουρκική επιχειρηματολογία, έτσι όπως περιγράφεται στο δόγμα της, το οποίο είχε «εκσυγχρονιστεί» το 1985 και με το οποίο αμφισβητείται η ελληνική κυριαρχία και επικαιροποιούνται οι σε βάρος της Ελλάδας τουρκικές διεκδικήσεις, είναι η εξής: «... Αυτά τα νησιά βρίσκονται μακριά από την Ελλάδα και η αποστολή δυνάμεων αλλά και η προστασία τους από τη χώρα αυτή είναι πολύ δύσκολη. (...) Μια επέμβαση από μια χώρα μη μέλος του ΝΑΤΟ στα νησιά αυτά, τα οποία βρίσκονται κοντά στην τουρκική ακτή, ή η κατάληψή τους από μια ξένη δύναμη μπορεί να είναι κρίσιμη για την Ελλάδα, αλλά δεν δημιουργεί κανέναν κίνδυνο γι’ αυτήν (!).

Ομως, από αμυντικής πλευράς, θα δημιουργήσει στρατηγικά και τακτικά προβλήματα για την Τουρκία, όσον αφορά στην προάσπιση της Ανατολίας. (...) Εκτός αυτού, το Αιγαίο θα μπορούσε να εξελιχθεί σε περιοχή συγκρούσεως συμφερόντων πολλών κρατών. Σε αυτήν την περίπτωση, η Ελλάδα δεν θα ήταν σε θέση να εξασφαλίσει την ειρήνη στο Αιγαίο. Η κατάσταση αυτή δεν είναι συμβατή με τους αμυντικούς στόχους του ΝΑΤΟ, σκοπός του οποίου είναι η εξασφάλιση της παγκόσμιας ειρήνης.

Αντιθέτως, η Ελλάδα θέτει σε κίνδυνο την ασφάλεια του ΝΑΤΟ. Γι’ αυτόν τον λόγο το ΝΑΤΟ θα έπρεπε προσεκτικά να λάβει υπ’ όψιν τα δικαιώματα και τις συστάσεις της Τουρκίας, μιας νομιμόφρονος χώρας και όχι ασταθούς, όπως η Ελλάδα (!)»...


Εκκρεμεί

Να, όμως, και μερικά αποσπάσματα του τουρκικού δόγματος, όπως περιγράφεται στη μελέτη του τουρκικού Γενικού Επιτελείου Στρατού, που αναφέρονται στην Κύπρο και βάσει των οποίων επιδιώκεται η ακύρωση των καθιερωμένων κανόνων του Διεθνούς Δικαίου: «... Η πραγματική πατρίδα των Τούρκων, δηλαδή όλη η περιοχή της Μαύρης Θάλασσας και οι ακτές της, η Δυτική Ανατολία, η Ιμβρος, η Τένεδος και η ωραία Κωνσταντινούπολη, είναι πια μέσα στα όρια του Εθνικού μας Ορκου.

Δηλαδή, προστατεύονται από την τουρκική σημαία, όχι μόνο έναντι των Ελλήνων, αλλά και έναντι όλων των άλλων εχθρών της. Οι παλιές πικρές μέρες έχουν περάσει και η χώρα είναι υπό την προστασία της Τουρκικής Δημοκρατίας... Σήμερα μόνον το ζήτημα της Κύπρου παραμένει εκκρεμές! Οι αμαθείς εχθροί μας, οι Ελληνες (!), που έχουν παρεξηγήσει τον αγώνα των Τούρκων για τον πολιτισμό και έχουν επιβιώσει χάρη στην ξένη βοήθεια, έχουν εμπλακεί σε μια περιπέτεια για την κατάληψη (ολόκληρης) της Κύπρου! (...) Σήμεραστον απελευθερωμένο τομέα της Κύπρου κυματίζει η τουρκική σημαία και υπό την προστασία του Τούρκου στρατιώτη οι συμπατριώτες μας εκεί αναπνέουν τον αέρα της ελευθερίας».

Η τελευταία αυτή παρατήρηση του τουρκικού δόγματος δεν αφήνει καμία αμφιβολία για τις προθέσεις των γειτόνων σε σχέση με το Κυπριακό, ώστε να μην τρέφονται αυταπάτες όσον αφορά στην επίλυσή του. Δεν είναι τυχαίο ότι το κατεχόμενο τμήμα της Μεγαλονήσου αναφέρεται ως «απελευθερωμένος τομέας», γεγονός που υπονοεί ότι η Τουρκία θεωρεί ολόκληρη την Κύπρο δική της κτήση...

* Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά στις 27 Ιουλίου