Η μικροσκοπική -με ύψος μόλις 1,42 μέτρα- με το τεράστιο εκτόπισμα Σιμόν Μπάιλς ήταν αναμφίβολα μια από τις μεγαλύτερες πρωταγωνίστριες των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι. Η Αμερικανίδα σούπερ σταρ της ενόργανης γυμναστικής, που σόκαρε τους πάντες το 2021 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, όταν ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση για λόγους ψυχικής υγείας, φόρεσε ξανά τα υπέρλαμπρα κορμάκια της και το αστραφτερό της χαμόγελο και έδωσε ρεσιτάλ στο Παρίσι.

Το αστέρι της ενόργανης έχει ήδη στην κατοχή του τα περισσότερα παγκόσμια και ολυμπιακά μετάλλια από κάθε άλλη γυμνάστρια στην ιστορία των ΗΠΑ. Η 27χρονη υπεραθλήτρια, που έχει κάνει άπαντες να παραμιλούν με τις επιδόσεις της στους Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι κάτοχος εννέα ολυμπιακών μεταλλίων, εκ των οποίων τα έξι χρυσά, και τριάντα παγκόσμιων μεταλλίων – είκοσι τρία εκ των οποίων είναι χρυσά. Όμως, το σύστημα βαθμολόγησης με άριστα το 10 έχει αλλάξει από το 2006 κι αυτός είναι ο λόγος που η Σιμόν Μπάιλς δεν έχει πιάσει το τέλειο δεκάρι… Ωστόσο, έχει ήδη πέντε ασκήσεις με το όνομά της – δύο στις ασκήσεις εδάφους, δύο στο άλμα και μία στη δοκό ισορροπίας.

Οκτώ χρόνια μετά την κυριαρχία της στους Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο (2016) κι έχοντας πλέον κοιτάξει κατάματα τους δαίμονές της, η Σιμόν Μπάιλς επέστρεψε δυναμικά, προσφέροντας μοναδικές συγκινήσεις.

Το άσχημο παρελθόν

Γεννήθηκε στο Κολόμπους του Οχάιο στις 14 Μαρτίου 1997. Δεν πέρασε εύκολα παιδικά χρόνια. Όταν ήταν τριών χρόνων η μητέρα της την εγκατέλειψε σε ορφανοτροφείο, δεν γνώρισε ποτέ τον πατέρα της και κατέφυγε με μανία στη γυμναστική.

Όπως έχει εκμυστηρευτεί η ίδια , η βιολογική της μητέρα ήταν εξαρτημένη από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ. Ως αποτέλεσμα, η αμερικανική δικαιοσύνη τής αφαίρεσε την επιμέλεια των τεσσάρων παιδιών της και η Μπάιλς πέρασε αρκετά από τα παιδικά της χρόνια σε ανάδοχες οικογένειες, πριν την υιοθετήσουν οι παππούδες της, μαζί με τη μικρή της αδελφή. «Το παρελθόν είναι κάτι που δεν θέλω να το σκέφτομαι συχνά, γιατί έχουν συμβεί τόσα πολλά καλά από τότε» έχει πει η Σιμόν Μπάιλς σε πρόσφατη συνέντευξή της, αφού θεωρείται ήδη η κορυφαία Αμερικανίδα αθλήτρια ενόργανης γυμναστικής.

Η υπεραθλήτρια Μπάιλς, όμως, πολύ πριν αρχίσει να εκτελεί, με ακρίβεια που αφήνει με το στόμα ανοιχτό ακόμα και τους πιο αυστηρούς κριτές στον κόσμο, τη μία δύσκολη άσκηση μετά την άλλη, βίωσε μια σκληρή πραγματικότητα, που θα είχε καταφέρει να τσακίσει πολλούς ανθρώπους.

Aυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί για την Μπάιλς είναι πως πρόκειται για την αδελφή του Τέβιν Μπάιλς Τόμας, του 24χρονου πρώην αξιωματικού του αμερικανικού στρατού ο οποίος τον Αύγουστο του 2019 βρέθηκε μπλεγμένος σε μια υπόθεση δολοφονίας τριών ανθρώπων στην πόλη Κλίβελαντ της πολιτείας Οχάιο. Η αθλήτρια, η οποία υπήρξε πολύ δεμένη με το μεγαλύτερο αδελφό της, αφού τόσο οι δυο τους όσο και τα αδέλφια τους μεγάλωσαν σε ίδρυμα, καθώς η μητέρα τους τους εγκατέλειψε, βίωσε μια πραγματικά δραματική περίοδο στη ζωή της, μην μπορώντας να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς είχε συμβεί και ζητώντας δημόσια συγγνώμη από τις οικογένειες των θυμάτων για το κακό που τους προξένησε ένα μέλος της δικής της οικογένειας.

Ωστόσο, πολύ πριν συμβούν όλα αυτά, η Μπάιλς έζησε μια ακόμα πιο τραγική παιδική ηλικία, μεγαλώνοντας με μια τοξικομανή μητέρα, η οποία τελικά, μην μπορώντας να φροντίσει τα τέσσερα παιδιά της, τα εγκατέλειψε σε ορφανοτροφείο. Τελικά, ο παππούς της, Ρον Μπάιλς, ο οποίος ανησύχησε τρομερά όταν έμαθε πως τα εγγόνια του βρίσκονταν σε ίδρυμα, πήρε τη Σιμόν και την αδελφή της Άντρια κοντά του, τις μεγάλωσε σαν παιδιά του και συμπαραστάθηκε στην εγγονή του σε όλη την προσπάθειά της προς το ψηλότερο βάθρο της ενόργανης γυμναστικής.

Η Μπάιλς έδειξε από νωρίς την κλίση της στο συγκεκριμένο άθλημα και κατέφευγε σε αυτό, καθώς, όπως λέει η ίδια, «δεν είχα ποτέ μια μητέρα για να τρέξω κοντά της. Σαν παιδί, ένιωθα μόνιμα πεινασμένη και φοβισμένη». Η κορυφαία αθλήτρια ξεκίνησε να ζει με τον παππού της και τη δεύτερη σύζυγό του, Νέλλυ, όταν ήταν έξι χρόνων. Ένα από τα πρώτα πράγματα που ρώτησε τη θετή γιαγιά της, όταν έφτασε στο σπίτι τους, ήταν αν μπορεί να τη φωνάζει «μαμά».

Παρά τις φοβερές δυσκολίες που βίωσε, η Σιμόν Μπάιλς πιστεύει πως υπήρξε τυχερή ως παιδί, γιατί υιοθετήθηκε από δύο καταπληκτικούς ανθρώπους. Μάλιστα, από μικρή πίστευε ότι όλοι οι άνθρωποι είχαν υιοθετηθεί από κάποιον θετό γονέα κάποια στιγμή της ζωής τους. Ο Ρον Μπάιλς ήταν εκείνος που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να κρατήσει τη Σιμόν μακριά από κάθε επαφή με την κόρη του και βιολογική της μητέρα. Εκείνη είχε προσπαθήσει αρκετές φορές να την προσεγγίσει, αλλά κάθε προσπάθειά της έπεφτε στο κενό. Όταν τελικά απεξαρτήθηκε από τους εθισμούς, επέστρεψε στη ζωή της Σιμόν, όμως οι σχέσεις τους παραμένουν αραιές και τυπικές και περιορίζονται σε μερικά μόνο τηλεφωνήματα για ευχές σε γενέθλια και γιορτές.

Θύμα σεξουαλικής επίθεσης

Στο ντοκιμαντέρ του Netflix για τη ζωή της, η Μπάιλς μιλάει και για τη μάχη που έδωσε με την κατάθλιψη. Όπως σημειώνει η ίδια, όταν στα δεκαεννιά σου χρόνια έχεις κερδίσει πέντε χρυσά μετάλλια, είναι λογικό να αναρωτιέσαι τι θα κάνεις στη ζωή σου όταν τελειώσει ο πρωταθλητισμός. «Tο τι σημαίνει επιτυχία για μένα νομίζω ότι είναι λίγο διαφορετικό από πριν, γιατί πριν όλοι καθόριζαν την επιτυχία για μένα, ακόμα κι αν είχα το δικό μου αφήγημα» έχει πει.

Το 2018, η Μπάιλς βρήκε το θάρρος να καταγγείλει ότι και η ίδια είχε πέσει θύμα σεξουαλικής επίθεσης από τον πρώην γιατρό της ομάδας των ΗΠΑ. «Οι περισσότεροι με ξέρετε ως ένα χαρούμενο, γελαστό και ενεργητικό κορίτσι. Αλλά τελευταία… ένιωθα ψυχικά καταβεβλημένη και, όσο περισσότερο προσπαθώ να σβήσω τη φωνή στο κεφάλι μου, τόσο πιο δυνατά ουρλιάζει. Δεν φοβάμαι να πω την ιστορία μου πια. Είμαι κι εγώ μια από τις εκατοντάδες επιζώσες που κακοποιήθηκαν σεξουαλικά από τον Λάρι Νασάρ. Πιστέψτε με όταν λέω ότι ήταν πολύ πιο δύσκολο να πω πρώτα αυτές τις λέξεις δυνατά παρά να το γράψω» είχε γράψει τότε στο Χ (πρώην Twitter).

Το σκάνδαλο σεξουαλικής κακοποίησης της USA Gymnastics θεωρείται το μεγαλύτερο αυτού του είδους στην ιστορία του αθλητισμού. Περισσότερες από 265 γυναίκες είπαν ότι ο Λάρι Νασάρ τις κακοποίησε σεξουαλικά με το πρόσχημα της παροχής ιατρικής περίθαλψης.

Το βάρος των προσδοκιών

Όλοι την ήθελαν μια ζωή πρωταθλήτρια, να κατεβαίνει σε αγώνες και να σηκώνει το ένα χρυσό μετάλλιο μετά το άλλο. Όχι άδικα. Υπέροχες πιρουέτες, αλφάδι σπαγγάτο στον αέρα, μοναδικοί στροβιλισμοί γύρω από τον εαυτό της, πόδια να πατάνε γερά στο τερέν την ώρα της προσγείωσης - με τέτοιες δυνατότητες, η Σιμόν δεν άξιζε τίποτα λιγότερο από το χρυσό.

Όμως, πέρα από υπεραθλήτρια, είναι και άνθρωπος. Το βάρος της ευθύνης και των προσδοκιών την «έτρωγε» και κάποια στιγμή έγινε ασήκωτο. Ευτυχώς για εκείνη, το είδε, έκανε το διάλειμμά της και επέστρεψε πιο έτοιμη από ποτέ. Το 2021, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, η Μπάιλς σόκαρε τους πάντες ανακοινώνοντας ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση για λόγους ψυχικής υγείας. Η αθλήτρια λύγισε από το βάρος των προσδοκιών ενός ολόκληρου λαού στις πλάτες της.

Σε ανάρτησή της στο Instagram, δεν έκρυψε τη μάχη που ήδη έδινε με την πίεση που της ασκούνταν από το γεγονός ότι όλοι τη θεωρούσαν σούπερ σταρ των Αγώνων και περίμεναν από εκείνη να πάρει όχι ένα αλλά πολλά χρυσά: «Αισθάνομαι πραγματικά ότι μερικές φορές κουβαλάω το βάρος του κόσμου στους ώμους μου. Το ξέρω ότι προσπαθώ να το εξαφανίσω και να το κάνω να φανεί λες και η πίεση δεν με επηρεάζει, αλλά μερικές φορές είναι δύσκολο. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν είναι αστείο».

«Πρέπει να εστιάσω στην ψυχική μου υγεία. Απλώς πιστεύω ότι τα θέματα ψυχικής υγείας είναι πιο διαδεδομένα στον αθλητισμό τώρα. Πρέπει να προστατεύσουμε το μυαλό και το σώμα μας και όχι απλώς να βγαίνουμε έξω και να κάνουμε αυτό που θέλει ο κόσμος να κάνουμε» είχε αναφέρει σε ανάρτησή της στο Instagram.

Η Μπάιλς ένιωσε ότι δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις που είχε ο κόσμος από εκείνη. Η απόφασή της να βάλει ένα προσωρινό τέλος ήταν αναπόφευκτη. Μετά τη δύσκολη απόφαση για την απόσυρσή της, το 2021, ούτε και η ίδια γνώριζε τι την περίμενε στο μέλλον.

Η αβεβαιότητα αυτή επιδείνωσε ακόμα περισσότερο την ψυχολογική της κατάσταση. Τότε ήταν που ξεκίνησε ψυχοθεραπεία, μια διαδικασία που τη βοήθησε να κοιτάζει το παρόν και να μην αγχώνεται υπέρμετρα για το μέλλον. Αυτός ήταν και ο καταλυτικός παράγοντας για να επιστρέψει στον αθλητισμό.