Ένα από τα σημαντικότερα μοναστήρια του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων στους Αγίους Τόπους είναι το μοναστήρι του Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτη.

Στον αραβικό κόσμο είναι γνωστό και ως το Μοναστήρι της Πέρδικας, αφού, σύμφωνα με την παράδοση, όταν η Παναγία έφευγε με το θείο βρέφος στην αγκαλιά της για την Αίγυπτο, οι ντόπιοι έλεγαν ότι έμοιαζε σαν την πέρδικα…

Ο τόπος αυτός έγινε σημείο αναφοράς των αναχωρητών, των μοναχών δηλαδή που αναχωρούσαν για την έρημο ώστε να ασκητέψουν. Εκεί άφησε και τη σφραγίδα του ο Άγιος Γεράσιμος ο Ιορδανίτης, μέγας Άγιος της Ορθοδοξίας.

Η Ιερά Μονή του Αββά Γερασίμου βρίσκεται στην Ιεριχώ, εκεί όπου η έρημος καταπίνει κάθε ίχνος βλάστησης και σε όλους τους μεγάλους πολέμους έγινε πέρασμα ανταρτών, στρατιωτών και σημείο σύγκρουσης μεταξύ τους.

Σήμερα, ενάμιση χρόνο μετά την έναρξη του πολέμου ανάμεσα στο Ισραήλ και τη «Χεζμπολάχ», η περιοχή βρίσκεται πάλι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και τα γύρω χωριά, οι οικισμοί και οι κωμοπόλεις έχουν γεμίσει φτωχούς, ορφανά και θύματα του πολέμου.

Σε αυτόν τον τόπο μέχρι σήμερα ζει ο γέροντας Χρυσόστομος, ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Αββά Γερασίμου του Ιορδανίτου. Έγινε γνωστός σε όλο το Ισραήλ και στην Παλαιστίνη για τη μεγάλη του προσφορά στους φτωχούς και για την παρουσία του στην αγιασμένη γη, εξαιτίας της οποίας κρατήθηκε και προστατεύεται η ίδια η μονή και η περιουσία του ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου μέσα στην έρημο.

Ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Γιάσερ Αραφάτ, αλλά και ο σημερινός πρόεδρος της Παλαιστίνης, Αμπού Μάζεν, είχαν βραβεύσει τον γέροντα Χρυσόστομο για το έργο του. Ο πρόεδρος, μάλιστα, του Ισραήλ, Ισαάκ Χέρτσογκ, τον επισκέφθηκε τον περασμένο χρόνο και δήλωσε ότι τον παρακολουθεί 35 χρόνια και ήρθε να τον ευχαριστήσει από κοντά για την προσφορά του.

Ο γέροντας Χρυσόστομος προστάτευσε φτωχές οικογένειες, έδωσε δουλειά σε νέους, φρόντισε ηλικιωμένους μοναχούς και συνέδραμε οικονομικά για να αναστηλωθούν ελληνορθόδοξα μοναστήρια, ενώ πολλές φορές συγκρούστηκε για τη γη των μοναστηριών και του Πατριαρχείου.

Στο παρελθόν ο γέροντας Χρυσόστομος χτυπήθηκε, απειλήθηκε, διώχθηκε, αλλά, όπως και άλλοι μοναχοί, παρέμεινε με θυσιαστικό πνεύμα στην ιερά μονή, για να μη χαθεί το προσκύνημα και σήμερα έχει δημιουργήσει μια όαση μέσα στην έρημο.


Γέροντας Χρυσόστομος: Σηκώνουμε την ελληνική σημαία ψηλά

«Περάσαμε πολλά εδώ πέρα», μας λέει ο γέροντας στην επικοινωνία που είχαμε μαζί του. «Όλα τα χρόνια ζήσαμε πολλούς πολέμους, αλλά δεν εγκαταλείψαμε και δεν θα εγκαταλείψουμε, με τη βοήθεια του Θεού. Σε όλα μας τα μοναστήρια εδώ στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη είμαστε ένας, άντε δύο καλόγεροι, αλλά σηκώνουμε την ελληνική σημαία ψηλά κάθε μέρα και αγκαλιάζουμε όλο τον κόσμο που έχει ανάγκη, διότι το Ευαγγέλιο αυτό λέει και εμείς αυτό ακολουθούμε. Κανένας πόλεμος δεν θα μας φοβίσει ούτε και θα μας διώξει από τα μοναστήρια μας, γιατί έχουμε ευθύνη απέναντι στα Άγια Προσκυνήματα και αγάπη στους τόπους όπου γεννήθηκε και σταυρώθηκε ο Χριστός. Κάθε πόλεμος είναι πόνος μεγάλος, γιατί τόσος κόσμος φεύγει από τα σπίτια του και από το Ισραήλ και από την Παλαιστίνη. Οι φτωχοί έγιναν φτωχότεροι και μας έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Το μοναστήρι μας με τη βοήθεια του Αγίου Γερασίμου και της Παναγίας μας αυτήν τη στιγμή ζει πολλές οικογένειες που λόγω του πολέμου δεν έχουν τα προς το ζην, αλλά έχουν και ανάγκη από παρηγοριά και πνευματική στήριξη. Εμείς εδώ, δόξα τω Θεώ, πολλά χρόνια τώρα δημιουργήσαμε τις συνθήκες και έχουμε να στηρίξουμε τον πεινασμένο, τον φτωχό και τον κατατρεγμένο, όμως όσο αντέξουμε. Τώρα πια δεν έρχονται προσκυνητές και τα μοναστήρια θα δυσκολευτούμε, διότι ό,τι κάναμε το κάναμε με την οικονομική στήριξη του ελληνικού και του κυπριακού λαού. Τα προσκυνήματα, όμως, τώρα έχουν αδειάσει», σημειώνει ο γέροντας Χρυσόστομος.

«Δεν λείπουν οι δοκιμασίες σε αυτούς τους τόπους και το ζω αυτό από το 1974, που είχα έρθει ως διάκονος στο εγκαταλελειμμένο μοναστήρι, όπου υπήρχαν μόνο ύαινες, φίδια και σκορπιοί, ενώ δεν υπήρχε δρόμος και δεν μπορούσε να έρθει κανείς χωρίς να πάρει άδεια από τον στρατιωτικό διοικητή. Θυμάμαι, μετέφερα τότε το νερό από την Ιεριχώ και δεν υπήρχε ούτε ηλεκτρικό ούτε νερό ούτε τηλέφωνο, τίποτα. Έβγαινα ξυπόλυτος και ζητούσα βοήθεια από τα λεωφορεία που περνούσαν τότε από δω, από την έρημο, για να ζήσουμε και να αναστηλώσουμε το μοναστήρι. Το 1982, πάλι, υπήρχε μεγάλη φτώχεια και έβγαινα σε ένα σημείο μακριά από το μοναστήρι, από όπου περνούσαν λεωφορεία για το Σινά και έμπαινα μέσα στο λεωφορείο και ζητιάνευα. Δεν τα φτιάξαμε εύκολα όλα αυτά. Και ζητιανέψαμε και ξύλο φάγαμε από τους στρατιώτες, που νόμιζαν ότι κρύβουμε αντάρτες στο μοναστήρι μας, και ξύλο δώσαμε σε άλλους από άλλα δόγματα, που ήθελαν να καταπατήσουν τα κληροδοτήματά μας στα Άγια Προσκυνήματα. Τα μοναστήρια μας είναι κοιτίδες της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού και πρέπει να τα προσέχουμε τα προσκυνήματα», σημείωσε ο γέροντας Χρυσόστομος.

«Οι παλαιότεροι Πατέρες τόνιζαν να μην παραχωρούμε δικαιώματα σε κανέναν, για τί ο Θεός θα μας κρίνει σαν φύλακες των προσκυνημάτων. Κάνουμε ό,τι μπορούμε και ό,τι επιτρέπει ο Θεός για όσα μας ανήκουν», καταλήγει ο γέροντας.

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» στις 19/10/2024