Εκλογές και σκάνδαλα made in USA στις οθόνες: Οι top 8 ταινίες για τις κάλπες στις ΗΠΑ και τα real γεγονότα που συντάραξαν τη "γη της αστερόεσσας"

«Ποιος φοβάται τον P. Diddy;». Τρόµος σκιάζει το Χόλιγουντ, καθώς η «ροζ» ατζέντα του κροίσου της µουσικής και οι κατηγορίες που τον βαραίνουν -µεταξύ άλλων, για σωµατεµπορία και εκβιασµό- περιλαµβάνουν, σύµφωνα µε τα µέχρι τώρα δηµοσιεύµατα, ονόµατα περισσότερων από 100 διασήµων, που πρωταγωνιστούσαν στα λεγόµενα «λευκά πάρτι» του. Αλλιώς, στα επονοµαζόµενα «σεξουαλικά ξεφαντώµατά» του. «Και µέσα από τη φυλακή, µπορεί να τους εκπαραθυρώσει», ισχυρίζονται τα περισσότερα ΜΜΕ των ΗΠΑ. Και κάπου εκεί, είναι και το «διακύβευµα»: οι εκλογές. Πώς εµπλέκεται ο 54χρονος µεγιστάνας; Η πλειονότητα όσων φέρονται να σχετίζονταν µαζί του -µεταξύ αυτών, η πρώην του, J.Lo., και ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο ψηφίζουν ανοιχτά Κάµαλα Χάρις. Εκείνος αρνήθηκε να πληρώσει 50.000.000 δολάρια για να γλιτώσει την προφυλάκιση, δηλώνοντας αθώος σε όλες τις κατηγορίες. Οµως, οι οµοσπονδιακές Αρχές ισχυρίζονται πως έχουν στα χέρια τους «αρκετά... terabytes ηλεκτρονικών δεδοµένων από τον ίδιο και την εγκληµατική δραστηριότητά του» στο πλαίσιο της δίωξής του. Ο δισεκατοµµυριούχος της hip hop φέρεται να έχει φωτογραφηθεί µε την Κάµαλα Χάρις και µε το ζεύγος Ντόναλντ - Μελάνια Τραµπ.

Την περασµένη εβδοµάδα, αποσκοπώντας να πλήξει τη Χάρις, ο Τραµπ και το µιντιακό «εντουράζ» του «µπούσταραν» λήψη της µε τον Diddy. Τώρα, µε αφορµή τα δικά του στιγµιότυπα µε τη Μελάνια και τον ράπερ, ο έγκριτος Αµερικανός ιστορικός, νοµικός, πολιτικός σχολιαστής Νταν Λαζάρε δήλωσε «περίεργος για το πώς θα εξελιχθεί το ντέρµπι των υποψηφίων σε συνδυασµό µε το πολύκλαδο σεξουαλικό σκάνδαλο γύρω από τον ράπερ: δείχνει τη χειρότερη πλευρά της αµερικανικής βιοµηχανίας ψυχαγωγίας. Πρωταγωνιστής, ένας δισεκατοµµυριούχος της µουσικής που ξεπέρασε κάθε ηθικό φραγµό και ενεπλάκη σε φρικτά σεξουαλικά εγκλήµατα εναντίον γυναικών. Ορισµένοι της αµερικανικής ελίτ επιχειρούν απεγνωσµένα να συγκαλύψουν την υπόθεση. Αγόραζε επιρροή και τον αναζητούσαν διασηµότητες που τώρα ντρέπονται ή τρέµουν µην τυχόν συνδεθούν µαζί του. Μου θυµίζει το σκάνδαλο του Τζέφρι Επσταϊν», υποστήριξε. Για να καταλήξει σε «πιθανή εµπλοκή του “βαθέος” κράτους των ΗΠΑ, συµπεριλαµβανοµένων µυστικών υπηρεσιών, όπως του FBI: όλα θα δουν το φως της δηµοσιότητας - και σύντοµα».

Το «Diddygate» και οι ταινίες-«δείκτης»

Με αφορµή το «εκκωφαντικό» ξέσπασµα του σκανδάλου P. Diddy, αλλιώς του «Diddygate», που ξεπήδησε στο ιδανικό timing για να εντείνει την ήδη φρενήρη κούρσα µεταξύ Τραµπ - Χάρις, και το οποίο µε τέτοιο στόρι εύκολα θα µπορούσε να γίνει ταινία -µη σας πούµε και µίνι σειρά, ακόµα και... σαπουνόπερα-, η «Κυριακάτικη Απογευµατινή» αναζήτησε τις καλύτερες ταινίες για τις αµερικανικές εκλογές. Αλλά και τα σκάνδαλα που συντάραξαν τη «γη της αστερόεσσας», λίγο πριν ή µ7ετά τη «βουτιά» στις κάλπες για την ανάδειξη του προέδρου των ΗΠΑ. Ξεκινάµε µε το «Primary Colors» (1998) του Μάικ Νίκολς, σάτιρα µε επίκεντρο τον Μπιλ Κλίντον και πρωταγωνιστή τον Τζον Τραβόλτα, που κάθε άλλο παρά καρικατούρα του πρώην πλανητάρχη είναι. «Νιώθω τον πόνο σας» λέει και µας πείθει. Και η Εµα Τόµσον, ως Σούζαν -που ήταν στο πλευρό του πριν «καθιερωθεί» στον στίβο της πολιτικής, προ Χίλαρι δηλαδή-, σε ρεσιτάλ. Βασίζεται στο µπεστ σέλερ του ’96 του Τζο Κλάιν (το οποίο αρχικά υπέγραψε ως «Ανώνυµος»).

Το «Wag the Dog» του Μπάρι Λέβινσον (1997), µε τον θεό Ρόµπερτ Ντε Νίρο, δεν θα έλειπε από τη λίστα. Η πλοκή αφορά τη δηµοσιοποίηση του παράνοµου δεσµού του προέδρου των ΗΠΑ µε νεότερή του, δύο εβδοµάδες πριν από τις εκλογές, κι ενώ έχει κατεβεί εκ νέου στην «αρένα», διεκδικώντας νίκη στην κάλπη. Το φιλµ βγήκε στις αίθουσες ένα µήνα προτού ξεσπάσει το σκάνδαλο Λεβίνσκι και λειτούργησε σαν «δώρο» για τους συντελεστές του, αφού η ταινία έσκισε στο box-office. Στα αβαντάζ, πέραν του καστ (µε τον Ντε Νίρο, σηµειώνουµε, συµπρωταγωνιστεί ο Ντάστιν Χόφµαν), περιλαµβάνονται οι αιχµηροί διάλογοι διά χειρός Ντέιβιντ Μάµετ παρακαλώ!

Σπένσερ Τρέισι - Κάθριν Χέπµπορν

Η δράση τώρα του «The Best Man» (1964) του Φράνκλιν Σάφνερ διαδραµατίζεται κατά την προεδρία του JFK. Ο Χένρι Φόντα παίζει τον Ουίλιαµ Ράσελ, τον πολύπειρο γενικό γραµµατέα της κυβέρνησης, που ζει εν µέσω ίντριγκας. Στο «State of the Union» πάλι (1948) του εµβληµατικού Φρανκ Κάπρα, µε το ντουέτο και στη ζωή Σπένσερ Τρέισι - Κάθριν Χέπµπορν, καθώς και µε την Αντζελα Λάνσµπερι (την αξέχαστη «Συγγραφέα Ντετέκτιβ»), ο Τρέισι είναι παντρεµένος µε τη Χέπµπορν, αλλά µπλέκεται µε τη βαθύπλουτη κληρονόµο εφηµερίδας, την οποία υποδύεται η Λάνσµπερι και η οποία κινεί γη και ουρανό προκειµένου να γίνει ο επόµενος ένοικος του Λευκού Οίκου. Βέβαια, όπως όλα τα φιλµ του «αµερικανοτραφούς» Κάπρα, έχει ροµαντικό, γλαφυρό, ιδεαλιστικό φινάλε.

Στο δε «American President» (1995), του Ροµπ Ράινερ, βυθιζόµαστε στο χαοτικό σύµπαν του Μάικλ Ντάγκλας, στον ρόλο του χήρου προέδρου που ξανακατεβαίνει στις εκλογές, ερωτεύεται την οικολόγο Ανέτ Μπένινγκ και έρχεται κόντρα µε «υψηλά» συµφέροντα...

Όσο για το «The Ides of March» (2011) του Τζορτζ Κλούνεϊ, µε τον ίδιο και τον Ράιαν Γκόσλινγκ, είναι τίµιο, αξιοπρεπές, µια ειλικρινής τίµια αποτύπωση της κατάστασης που πραγµατεύεται. Οµως, καθώς αφορούσε τα σεξουαλικά σκάνδαλα του Κλίντον, ενώ οι ΗΠΑ κυβερνούνταν από τον Μπαράκ Οµπάµα, θεωρήθηκε παρωχηµένο, οµόφωνα οι κριτικοί του γύρισαν την πλάτη, εστιάζοντας στο ότι η συγκεκριµένη (κατα)ροζ υπόθεση «παρακούρασε». Κι ας διέθετε και Φίλιπ Σέιµουρ Χόφµαν και Πολ Τζιαµάτι. Κερασάκι, το «Betty Boop for President» (1932) του Ντέιβ Φλέισερ - και ποιος δεν θα ήθελε την πιο fun κι αγαπηµένη ρετρό dirty comics φιγούρα για πλανητάρχη; «Μερικοί από εσάς είστε πλούσιοι, άλλοι φτωχοί... Αν µε στείλετε στην Ουάσινγκτον, θα µοιράσω την πίτα» τραγουδούσε... Χαρωπά.

«Ολοι οι άνθρωποι του προέδρου»

Το «Ουότεργκεϊτ» ήταν το µεγαλύτερο σκάνδαλο των ΗΠΑ για τη σκοτεινή πλευρά των εκλογών. Ηρθε στο φως ύστερα από διάρρηξη στην έδρα της Εθνικής Επιτροπής ∆ηµοκρατικών, στο συγκρότηµα γραφείων «Ουότεργκεϊτ» στην Ουάσινγκτον, στις 17.6.1972, και τη σύλληψη πέντε ανδρών ως υπαιτίων. Πυρήνας του, η απόπειρα συγκάλυψης και συµµετοχής σε αυτές τις ενέργειες από τον τότε πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον. Οταν η συνωµοσία αποκαλύφθηκε και ερευνήθηκε από το Κογκρέσο, ο Νίξον αντιστάθηκε στους ελέγχους, κάτι που οδήγησε σε συνταγµατική κρίση. Η αποκάλυψη κατάχρησης εξουσίας από τα µέλη της κυβέρνησής του και η έναρξη διαδικασίας καθαίρεσης εναντίον του οδήγησε στην παραίτησή του, προκειµένου να αποφύγει την καθαίρεση. Λόγω του σκανδάλου, παραπέµφθηκαν σε δίκη 69 άτοµα, από τους οποίους 48 (πολλοί εκ των οποίων κορυφαίοι αξιωµατούχοι της κυβέρνησής του) κρίθηκαν ένοχοι.

Το FBI στην έρευνά του ανακάλυψε σύνδεση µεταξύ των µετρητών, που βρέθηκαν υπό την κατοχή των διαρρηκτών, και παράνοµων χρηµατοδοτήσεων που χρησιµοποιήθηκαν από την υπεύθυνη επιτροπή για την προεκλογική εκστρατεία του Νίξον στις εκλογές της ίδιας χρονιάς. Τον Ιούλιο του 1973 πολλαπλασιάστηκαν τα στοιχεία εναντίον του επιτελείου του, για να αποκαλυφθεί ότι ο Νίξον µαγνητοφωνούσε πολλές συζητήσεις. Επειτα από σερί δικαστικών µαχών, το Ανώτατο ∆ικαστήριο έκρινε οµόφωνα ότι ήταν υποχρεωµένος να δηµοσιεύσει τις µαγνητοταινίες για να τις ερευνήσει η κυβέρνηση. Οπως και συνέβη. ∆ιαπιστώθηκε ότι ο Νίξον είχε επιχειρήσει να καµουφλάρει τις δραστηριότητες που έλαβαν χώρα µετά τη διάρρηξη και να χρησιµοποιήσει οµοσπονδιακούς αξιωµατούχους, στοχεύοντας στο να διασκεδάσει τις εντυπώσεις και κατ’ επέκταση να αποπροσανατολίσει την έρευνα. Καθώς ήρθε αντιµέτωπος µε πρόταση µοµφής και καθαίρεσης από τη Βουλή των Αντιπροσώπων και σχεδόν βέβαιη καταδίκη από τη Γερουσία, παραιτήθηκε από την προεδρία (9.8.1974). Στις 8.9.1974 ο επόµενος πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ τού απένειµε χάρη. Κεντρικό ρόλο στην αποκάλυψη της υπόθεσης είχε η «Washington Post» και ειδικότερα οι δηµοσιογράφοι Καρλ Μπερνστάιν - Μποµπ Γούντγουορντ, που, µε σειρά ρεπορτάζ, αποκάλυπταν όλο και περισσότερες αθέατες έως τότε πτυχές του σκανδάλου.

Στην έρευνά τους βασίστηκε το αριστούργηµα του Αλαν Τζέι Πάκουλα «Ολοι οι Ανθρωποι του Προέδρου» (1976), µε τους Ντάστιν Χόφµαν, Ρόµπερτ Ρέντφορντ και Τζέισον Ρόµπαρτς, που διεκδίκησε την ίδια χρονιά υποψηφιότητα και για Οσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Το 2010 η ταινία χαρακτηρίστηκε από τη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου ως «πολιτιστικά, αισθητικά και ιστορικά σηµαντική» και εντάχθηκε στο Εθνικό Μητρώο Κινηµατογράφου των ΗΠΑ. Και φυσικά µέχρι τώρα η κατάληξη «gate» ταυτίζεται στη συνείδηση όλων µας µε (πολιτικά ή άλλα) σκάνδαλα.

Ο έγκριτος Αμερικανός ιστορικός Νταν Λαζάρε δήλωσε "περίεργος για το πώς θα εξελιχθεί το ντέρμπι των υποψηφίων σε συνδυασμό με το πολύκλαδο σεξουαλικό σκάνδαλο γύρω από τον ράπερ Diddy"

…Και η Μόνικα

Στη λίστα, αναπόφευκτα, και το σκάνδαλο µε πρωταγωνιστές τους Μπιλ Κλίντον - Μόνικα Λεβίνσκι και τις «επαφές» τους στο περιβόητο Οβάλ Γραφείο. Ηταν στις 17.8.1998 όταν ο Κλίντον παραδέχθηκε ότι «και το στοµατικό είναι σεξ», ότι είχε «ανάρµοστη σχέση» µε τη νεαρή ασκούµενη στον Λευκό Οίκο, Μόνικα Λεβίνσκι, δίνοντας απαντήσεις στο σεξουαλικό σκάνδαλο που είχε ξεσπάσει ήδη από την αρχή του ίδιου έτους. Ηδη τον βάραιναν καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση στη διάρκεια της θητείας του ως κυβερνήτη του Αρκάνσας. Η πρώην κρατική υπάλληλος του Αρκάνσας, Πόλα Τζόουνς, κατέθεσε εναντίον του µήνυση, ισχυριζόµενη ότι την είχε παρενοχλήσει σεξουαλικά.

Το όνοµα της Λεβίνσκι µπήκε στο στόχαστρο κατά την έρευνα για την υπόθεση Τζόουνς. Τον ∆εκέµβριο του 1997, η Λεβίνσκι εγκατέλειψε τη θέση του Πενταγώνου, ενώ είχε αρνηθεί ενόρκως στην υπόθεση Πόλα Τζόουνς οποιαδήποτε σχέση µε την Κλίντον και είχε προσπαθήσει να πείσει τη συνάδελφό της Λίντα Τριπ, που γνώριζε τον σχεδόν τριετή δεσµό της µε τον Κλίντον, να ψευδοµαρτυρήσει.

Η Τριπ έδωσε τις ηχογραφηµένες συνοµιλίες στον ανεξάρτητο σύµβουλο Κένεθ Σταρ, στην έρευνά του σχετικά µε τη διαµάχη του Ουάιτγουοτερ. Ο Σταρ διεύρυνε την έρευνα πέρα από τα εδάφη του Αρκάνσας για να συµπεριλάβει τη Λεβίνσκι ανάµεσα στα πρόσωπα που ψευδοµαρτύρησαν για την υπόθεση Τζόουνς. Οµως, έπεισε την Λεβίνσκι να αποθηκεύσει τα δώρα που της έδωσε ο Κλίντον κατά τη διάρκεια της σχέσης τους. Και κάπως έτσι δεν καθάρισε, δεν απαλλάχθηκε από τον «λεκέ», από αυτό που στην πορεία θα γινόταν διάσηµο στην τελευταία γωνιά της Γης ως «το µπλε φόρεµα»...

*Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Απογευματινή»