Η Κύπρος ζει ακόµη µε τις µνήµες των γεγονότων της εισβολής των Τούρκων, που παρότι πέρασαν 50 χρόνια ο λαός δεν έχει πάψει να ελπίζει για την ελευθερία της πατρίδας του. Οποια πέτρα κι αν σηκώσει κανείς θα βρει αίµα µαρτύρων, όπου κι αν γυρίσει το βλέµµα του θα συναντήσει τα παρατηµένα ξωκλήσια και τους φυλακισµένους από τα σύρµατα ναούς, όπου κάποτε µύριζαν λιβάνι και αντηχούσαν δεήσεις και δοξολογίες.

Σήµερα, µαζί µε τις περιουσίες των Κυπρίων, οι ιεροί ναοί και τα µοναστήρια βυθίζονται στη φονική υγρασία του κενού και πνίγονται στις ακαθαρσίες των ζώων.

Το µόνο που µπορεί να σπάσει τη σιωπή είναι ο αντίλαλος από το πέταγµα των περιστεριών που µένουν µόνιµα στο εσωτερικό των ναών. Ο Μητροπολίτης Αµµοχώστου και Κωνσταντίας, Βασίλειος, µιλά για τα 50 χρόνια κατοχής και τις πληγές που παραµένουν ανοιχτές, διότι, όπως τονίζει, «οι Τούρκοι καταφέρνουν δυστυχώς να ξύνουν τις πληγές αντί να τις αφήνουν να επουλώνονται».

moni-ammoxostos

Μητροπολίτης Αµµοχώστου και Κωνσταντίας: «Εγώ έζησα αυτή την εµπειρία της φυγής άρον άρον από τη Μονή µου»

Τον συναντήσαµε στα προσωρινά γραφεία της Μητρόπολης, που βρίσκονται στην ελεύθερη Αµµόχωστο. Μερικά χιλιόµετρα πιο κάτω, στρατιωτικά σηµεία ελέγχου και απαγορευτικές πινακίδες χωρίζουν τη Μητρόπολη από τα κατεχόµενα.

«Εγώ έζησα αυτή την εµπειρία της φυγής άρον άρον από τη Μονή µου, του Αποστόλου Βαρνάβα, όπου βρισκόµουν τότε κατά την εισβολή» θυµάται ο Μητροπολίτης Βασίλειος. Κάναµε τη λειτουργία τον ∆εκαπενταύγουστο. Ηταν η δεύτερη φάση της εισβολής, που ξεκίνησε 3 Αυγούστου. Ακούγαµε τους βοµβαρδισµούς από τα τουρκικά στρατεύµατα που έρχονταν από τη ∆ύση προς εµάς για να κατευθυνθούν στην Αµµόχωστο. Είπα στους γέροντες πως θα πάω στο διπλανό χωριό και αν βρω αυτοκίνητο θα γυρίσω να τους πάρω.

Πιστεύαµε ότι αυτό ήταν µια προσωρινή κατάσταση και θα γυρίσουµε και πάλι. Εγώ βρήκα κάποιον που ήρθε στο χωριό του κρυφά, στρατιώτης ήταν, και όταν του είπα να πάµε στο Μοναστήρι, µου απάντησε ότι είναι αδύνατον. Με πήρε όµως µαζί του και περάσαµε µέσα από την Αµµόχωστο και την είδα νεκρή την πόλη, γιατί µόλις είχαν φύγει οι κάτοικοι, µε µια ψευδαίσθηση ότι θα γυρίσουν. Τώρα µιλάµε για πενήντα χρόνια και αυτό το θέµα γίνεται τελικά όλο και πιο σοβαρό. Ενώ πείστηκε ο γενικός γραµµατέας να στείλει µια αντιπρόσωπό του, εκείνοι επιµένουν στις θέσεις τους για λύσεις δύο κρατών, το οποίο είναι καταστροφικό γενικότερα, γιατί οι βλέψεις της Τουρκίας είναι η κατάληψη όλης της Κύπρου».

moni-ammoxostos_2

«Να το κρατήσουµε ζωντανό»

Η Εκκλησία από την άλλη πλευρά κοπιάζει να κρατήσει την ελπίδα ζωντανή στις καρδιές του λαού. «Είναι δύσκολα τα πράγµατα, αλλά εύχοµαι ο κόσµος να ενισχύεται τουλάχιστον από την πνευµατική προσπάθεια που γίνεται», τονίζει ο σεβασµιότατος. «Με διάφορους τρόπους προσπαθούµε κι εµείς σαν Εκκλησία να ενισχύσουµε τους Κυπρίους. Ο λαός µας έχει αρχίσει να κουράζεται ψυχολογικά και να απογοητεύεται από αυτή την αναµονή των 50 χρόνων, η οποία είναι αναµονή µιας αιωνιότητας. Φεύγουν οι άνθρωποι και βλέπουµε ότι δεν φαίνεται µπροστά µας µια ελπίδα, να ανοίγει ένα παράθυρο.

Οι νέοι δεν έχουν τα βιώµατα τα δικά µας. Η δική µας γενιά έζησε τα γεγονότα και τα έχει ζωντανά µέσα της, ενώ οι νέοι, χωρίς να τους αδικούµε, δεν τα έζησαν και τα ακούν σαν µια ιστορία του παρελθόντος, που δεν τους αφορά πλέον. Εµείς, από πλευράς Εκκλησίας, κάνουµε τα πάντα για να κρατήσουµε ζωντανό το ζήτηµα.

Οι πρόσφυγες, για παράδειγµα, της Αµµοχώστου για ό,τι χρειάζονται να εξυπηρετηθούν πρέπει να έρθουν στη Μητρόπολη, ακριβώς για να νιώθουν τη σύνδεση, κι έτσι κρατάµε την εικόνα και την πεποίθηση ότι ανήκουν σε µια Μητρόπολη που είναι η Αµµόχωστος και γεωγραφικά και πνευµατικά», λέει ο Μητροπολίτης. «Η Εκκλησία δεν είναι χθες και σήµερα, είναι σε όλη τη διάρκεια της ζωής του έθνους και κλήθηκε να διαδραµατίσει τον σηµαντικότατο αυτό ρόλο.

Η Κύπρος, µέχρι το 1960 που δηµιουργήθηκε η Κυπριακή ∆ηµοκρατία, δεν είχε ποτέ δικές της αρχές. Είχαµε προηγουµένως τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ήµασταν όλος ο Ελληνισµός ο ανατολικός χριστιανισµός µαζί και δεν είχαµε πρόβληµα.

Μετά όµως µπαίνουν οι Σταυροφορίες, οι Λατίνοι, Φράγκοι. Ενετοί, Τούρκοι, Αγγλοι. Το µόνο ίδρυµα που επιβίωσε µέσα στις ιστορικές διαδροµές ήταν η Εκκλησία. Επειδή η Εκκλησία κράτησε τον Ελληνισµό και την Ορθοδοξία του κυπριακού λαού, ήταν η βάση και ο πυρήνας πάνω στον οποίο ιδρύθηκε η Κυπριακή ∆ηµοκρατία. Οι Κύπριοι τρέφουν τις ελπίδες τους στην Παναγία και στους Αγίους για την ελευθερία της πατρίδας µας», καταλήγει συγκινηµένος ο σεβασµιότατος Μητροπολίτης Αµµοχώστου και Κωνσταντίας, Βασίλειος.


*Δημοσιεύτηκε στην «Κυριακάτικη Απογευματινή»