Μεγάλες αντιδράσεις διεθνώς προκαλεί πλέον ο όρος «Woke» ο οποίος θεωρείται ότι παρέκκλινε του αρχικού σκοπού και έφθασε σε μεγάλες υπερβολές. Η ταύτισή της με την αμφιλεγόμενη επίσης έννοια της «πολιτικής ορθότητας» και η απαξιωτική κριτική σε όποιον διαφωνούσε με επιμέρους πτυχές της, θεωρείται ότι πριμοδότησε τελικά την στροφή στην άκρα δεξιά παγκοσμίως και ευνόησε την εκ νέου εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ.

Ο όρος «woke» χρησιμοποιήθηκε αρχικά από τις κοινότητες των Αφροαμερικανών, κατά τη διάρκεια των αρχών του 20ού αιώνα, όταν ο Μάρκους Γκάρβεϊ προέτρεψε τους Αφροαμερικανούς να «ξυπνήσουν» και να αποκτήσουν συνείδηση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, «Ξύπνα, Αιθιοπία! Ξύπνα, Αφρική!», είχε γράψει ο Γκάρβεϊ το 1923,

Εν συνεχεία ο όρος άρχισε να συνδέεται με την «αφύπνιση» για τα δικαιώματα άλλων καταπιεζόμενων ομάδων, ενώ τα τελευταία χρόνια συνδέθηκε και με τα κινήματα Black Lives Matter και #MeToo.

Από τη δεκαετία του 2000 όμως ο όρος αρχίζει να ταυτίζεται με φανατικούς ακτιβιστές και στο ζήτημα της σεξουαλικής έκφρασης, όπως για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.


Τι είναι η «woke ατζέντα»

Η «woke ατζέντα» αναφέρεται σε μια σειρά από πολιτικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες που επικεντρώνονται στην προώθηση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ισότητας.

Η προώθηση της διαφορετικότητας και της ένταξης σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής ζωής έφθασε όμως σε ακραίες θέσεις, όπως στο αίτημα αναγνώρισης ποικίλων ταυτοτήτων φύλου, το intersex π.χ. στους πρόσφατους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, και άρχισε να προκαλεί μεγάλες αντιδράσεις.

Οι υπερβολές στα αιτήματα, όπως το να προστεθεί στο αρσενικό και θηλυκό οριστικό άρθρο το ουδέτερο… το, όπως αντίστοιχα στις αντωνυμίες (αυτός/αυτή/αυτό) προκάλεσαν αντιδράσεις ακόμα και από τον χώρο των παραδοσιακών υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τόσο οι φιλελεύθεροι όσο και η Αριστερά, είδαν σταδιακά το ζήτημα των δικαιωμάτων να «καπελώνεται» από ακτιβιστές της σεξουαλικής έκφρασης και πάσης φύσεως «δικαιωματιστές» να προκαλούν την αποξένωση μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας. Ακόμη χειρότερα, όποιος απλώς εξέφραζε κόσμια τη διαφωνία του σε επιμέρους ζητήματα (στη σκοπιμότητα π.χ. νομοθέτησης του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών) είδε να γίνεται στόχος μιας εκστρατείας δυσφήμισης που τον ταύτιζε με τους ομοφοβικούς και ακόμη χειρότερα με «φασίστες».

Η εμπορική εκμετάλλευση μάλιστα του κινήματος το κατέστησε «προϊόν» το οποίο υιοθέτησαν διάφορα brand, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ο όρος «woke capitalism».

Όπου όμως υπάρχει δράση υπάρχει και αντίδραση με αποτέλεσμα ολοένα και περισσότεροι πολίτες να ταυτιστούν με ομάδες που έχουν ως στόχο την κατάργηση της «woke ατζέντας», ενώ η ακροδεξιά βρήκε δεύτερο λόγο ύπαρξης μετά το μεταναστευτικό.

Σύμφωνα με δημοσκόπηση του Harvard CAPS / Harris το 64% των Αμερικανών θεωρεί ότι η αύξηση της εγκληματικότητας είναι υπεύθυνη για τους «woke» πολιτικούς, με τους Ρεπουμπλικάνους (75%) να απορρίπτουν τη «woke ατζέντα» σε μεγαλύτερο βαθμό από τους Δημοκρατικούς (52%).

Η ίδια δημοσκόπηση έδειξε ακόμα ότι περίπου το 48% των Αμερικανών θεωρούν πολύ σημαντικό να σταματήσει η διδασκαλία «woke» ιδεολογιών στα σχολεία.

Το ερώτημα το οποίο τίθεται πλέον είναι κατά πόσο ο όρος «woke» ταυτίζεται πραγματικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα αγνοώντας με τις εκστρατείες #cancel το ανθρώπινο δικαίωμα επίσης της ελευθερίας του λόγου και της διαφωνίας με ειρηνικό τρόπο, που είναι και η πεμπτουσία της Δημοκρατίας. Ο πάστορας και μαχητής των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τα δικαιώματα των μαύρων Martin Luther King, αν έβλεπε πάντως πώς εξελίχθηκε το «woke» μάλλον δεν θα μπορούσε να το πιστέψει…