O σεβασµιότατος Μητροπολίτης Λήµνου και Αγίου Ευστρατίου, Ιερόθεος, ο οποίος συµπλήρωσε πέντε χρόνια από την ενθρόνισή του στη Λήµνο, εξέφρασε την αγάπη του για το ακριτικό νησί, ενώ αποκάλυψε τις δυσκολίες που αντιµετωπίζουν οι κάτοικοι χωρίς ακτοπλοϊκή συγκοινωνία. Εκρουσε µάλιστα τον κώδωνα του κινδύνου για την απειλή της Τουρκίας, η οποία -όπως λέει- παραφυλάει.

Στην ακριτική Λήµνο, των 17.000 κατοίκων, οι 7.000 ζουν στη Μύρινα που βρίσκεται αντίκρυ του Αγίου Ορους και οι 200 στον Αγιο Ευστράτιο, το νησί που κινδυνεύει όχι µόνο µε ερήµωση, όπως τονίζει ο σεβασµιότατος, αλλά και από την αχόρταγη διάθεση της Τουρκίας, η οποία παρουσιάζει το νησί ως δικό της στους χάρτες της. Την ίδια ώρα το ∆ηµογραφικό είναι ένα τεράστιο πρόβληµα στο νησί και στα σχολεία όλων των βαθµίδων του Αγίου Ευστρατίου φοιτούν µόλις 23 παιδιά. «Συµπληρώθηκαν 5 χρόνια από την ενθρόνισή µου, στην ακριτική αυτή Μητρόπολη της Λήµνου, η οποία απαρτίζεται από τη Λήµνο και τον Αγιο Ευστράτιο», µας είπε ο Μητροπολίτης Ιερόθεος.

«Η στρατηγική θέση της Λήµνου στο κέντρο του Βορείου Αιγαίου, σε απόσταση αναπνοής από το Αγιον Ορος, είναι ένα δυνατό σύµβολο της οικουµενικότητας της Εκκλησίας µας. Η δραστηριότητα και η συνείδηση που έχουν οι άνθρωποι εδώ καθόρισαν και τη χριστιανική και την προχριστιανική και τη µεταχριστιανική της πορεία µέχρι σήµερα. Εγώ όταν ήρθα στη Λήµνο δεν ήξερα πολλά και διαβάζοντας εξεπλάγην. Εχει λαµπρή κληρονοµιά και η Μητρόπολη αυτή είναι µία από τις αρχαιότερες εκκλησίες στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι της Λήµνου φηµίζονται από την αρχαιότητα για τη φιλοξενία τους. Υπάρχουν αναφορές από τον Οµηρο για τη Λήµνο και τους Ληµνιούς και δεν είναι τυχαίο ότι στη µυθολογία αναφέρεται ότι ο Ηφαιστος δίδαξε στους κατοίκους τη µεταλλουργία ως ευχαριστία επειδή τον περιέθαλψαν. Η Λήµνος δεν έχει µοναστήρια και αυτό µε πονά. Εχει µόνο προσκυνήµατα. Οι άνθρωποι όµως εδώ έχουν βαθιά πίστη, δεν ξεφεύγουν και έχουν ριζωµένη και ουσιαστική σχέση µε την Εκκλησία. Ισως επειδή δεν ήταν πολύ επισκέψιµη η Λήµνος λόγω γεωγραφικής θέσης, οι άνθρωποι κράτησαν καθαρή την πίστη τους. Ποιος θα ταξιδέψει καθηµερινά, όταν το ταξίδι είναι εννιά ώρες µε το πλοίο από το Λαύριο; Κάποτε δεν υπήρχε και λιµάνι και πήγαιναν µε βάρκες κοντά στο πλοίο για να επιβιβαστούν. Εχουν ευτυχώς αεροπορική σύνδεση και είναι το σηµαντικότερο και ισχυρότερο όπλο της», µας ανέφερε.

Όχι στην απομόνωση

«Εγώ, συµµεριζόµενος τον αγώνα και την αγωνία των κατοίκων των δύο νησιών µας τα οποία είναι αποµονωµένα, απηύθυνα ένα γράµµα στους αρµόδιους φορείς. ∆εν θα µπορούσα να µη συµµεριστώ την αγωνία των ανθρώπων, οι οποίοι αποµονώνονται επειδή η ακτοπλοϊκή αυτή γραµµή δεν είναι κερδοφόρα, µε αποτέλεσµα να µην υπάρχει συχνή συγκοινωνία. ∆ιαµαρτυρήθηκα και παρακάλεσα έντονα τους φορείς και το αρµόδιο υπουργείο να γίνει κάτι. ∆εν είναι δυνατόν να ζούµε σε οποιοδήποτε σηµείο της πατρίδας µας στο 2024 και οι άνθρωποι να µην µπορούν να µετακινούνται µε το δικαίωµα και την αξιοπρέπειά τους, τους είπα. Μου φαίνεται αδιανόητο το κράτος πρόνοιας να µην ασχολείται ή να µην επιλύει τέτοια βασικά προβλήµατα. ∆εν υπάρχει ούτε πρόσβαση σε νοσοκοµεία των ανθρώπων του Αγίου Ευστρατίου, γιατί πράγµατι µε 200 κατοίκους που διαµένουν εκεί δεν υπάρχει συνεχής ακτοπλοϊκή σύνδεση».

Και συνέχισε: «Ετσι όµως αποµονώνουµε εµείς οι ίδιοι ένα νησί στο κέντρο του Αιγαίου όταν, ανοίγοντας τους τελευταίους χάρτες που παρουσίασε η Τουρκία, διαπιστώνουµε ότι το έχουν και αυτό -µαζί µε τη Λήµνο, τη Χίο, τη Λέσβο κ.λπ.- συµπεριλάβει στους δικούς τους χάρτες ως δικά τους νησιά τα τουρκικά υπουργεία. Είναι εξωφρενικό να µαθαίνουν τα παιδιά στα σχολεία της Τουρκίας ότι αυτά τα νησιά είναι δικά τους και τα έχουν πάρει Ελληνες και σε πενήντα χρόνια θα έρθουν να τα διεκδικήσουν. Είναι φοβερό να µη βρίσκουµε λύσεις για τους κατοίκους των νησιών µας και να τους αναγκάζουµε να απευθύνονται στην Τουρκία για να εξυπηρετηθούν. Βέβαια, η απάντηση είναι ότι έχουµε δίκιο, αλλά δεν µπορεί να µπαίνει ένα καράβι να εξυπηρετεί 25 άτοµα την ηµέρα».

Ένας παπάς κι ένας δεσπότης

«Στην ακριτική µας επαρχία έµεινε ένας παπάς και ένας δεσπότης κάποτε κάποτε, αν τα προλαβαίνει. Υπήρχαν κάποτε πρόεδροι, αστυνοµία και τώρα τίποτα. Οι άνθρωποι εδώ όταν βλέπουν τον επίσκοπό τους νοµίζουν ότι ήρθαν οι αρχές και οι εξουσίες του κόσµου. Αυτά συµβαίνουν στον Αγιο Ευστράτιο, αν και στη Λήµνο είναι κάπως καλύτερα. Προς το παρόν εξυπηρετούµαστε από τον Στρατό και τον ευγνωµονούµε. Οµως θα έχουµε δυστυχώς και µείωση στρατοπέδων, όπως ακούσαµε, κι αν αρχίσουν και αυτά να κλείνουν, θα κλείσουν πολλά πράγµατα στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι εδώ είναι άνθρωποι που αγαπούν τον Θεό, έχουν ανάγκη την Εκκλησία και οι νέοι δεν θέλουν να φύγουν, διότι αγαπούν τον τόπο τους και δεν τον αλλάζουν. Πασχίζουµε µε δύναµη όσο µπορούµε να αλλάξουµε τα δεδοµένα και τη δύναµη αυτή που έχω µου τη δίνουν οι άνθρωποι µε την αγάπη τους. Είναι σπουδαίο να νιώθεις ότι σε αγαπούν. Ο καλύτερος τόπος του κόσµου είναι αυτός όπου σε αγαπούν και αγαπάς. Σε αυτόν τον τόπο τον µικρό και τη µικρή µητρόπολη βρήκα κι εγώ τον εαυτό µου», κατέληξε.

Δημοσιεύτηκε στην Κυριακάτικη Απογευματινή