Forgotten Heroes: Σουν Φουτζιμότο - Το "τέλειο 10" της Ιαπωνίας

Η σημασία της τιμής είναι πολύ μεγάλη στην Ιαπωνία και βρίσκεται βαθιά ριζωμένη στην καρδιά της ιαπωνικής κουλτούρας. Οι Ιάπωνες διδάσκονται την προσδοκία να διατηρηθεί η ομαδική αρμονία, να «ανταποκρίνονται» ή να «έχουν εκτίμηση για τους άλλους» και να διατηρείται η φήμη της οικογένειας, η του συνόλου όπου ανήκουν.

Αυτά αποτελούν αναπόσπαστα μέρη της εκπλήρωσης των κοινωνικών προσδοκιών των Ιαπώνων και πάνω σε αυτά μπήκαν οι βάσεις για το έπος του Σουν Φουτζιμότο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ το 1976.

Σουν Φουτζιμότο: Ο δρόμος από τη Χιροσίμα στο Πάνθεον

Η Ιαπωνία συμμετείχε στους Αγώνες έχοντας κατακτήσει τέσσερα συνεχόμενα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια στην ομαδική γυμναστική, αρχής γενομένης από τη Ρώμη το 1960. Ενώ το 1976 τα φώτα της δημοσιότητας ήταν στραμμένα στο "τέλειο 10άρι" της Νάντια Κομανέτσι, για πολύ διαφορετικούς λόγους, η επίδοση του Σουν Φουτζιμότο στο ομαδικό των ανδρών ήταν εξίσου δραματική.

Ο Φουτζιμότο, γεννημένος το 1950 στη Χιροσίμα, έξι χρόνια μετά τον βομβαρδισμό της, ήταν ένας από τους λιγότερο γνωστούς αθλητές της ιαπωνικής ομάδας, η οποία περιλάμβανε τον δύο φορές χρυσό ΟλυμπιονίκηΣαβάο Κάτο, τον απερχόμενο παγκόσμιο πρωταθλητή Σιγκέρου Κασαμάτσου, καθώς και τους παγκόσμιους και ολυμπιονίκες Έιζο Κεμότσου και Μιτσούο Τσουκαχάρα.

Ίσως τα ονόματα αυτά, να μην λένε πολλά σε κάποιους, αλλά μιλάμε για θρύλους της γυμναστικής για την Ιαπωνία. Λίγες ημέρες πριν από την έναρξη των αγώνων, ο Κασαμάτσου χρειάστηκε χειρουργική επέμβαση για επείγουσα σκωληκοειδεκτομή. Έτσι πολλοί αναρωτήθηκαν αν η Ολυμπιακή δυναστεία της Ιαπωνίας είχε τελικά φτάσει στο τέλος της.

Μπαίνοντας στον τελικό του ομαδικού, η Σοβιετική Ένωση, με επικεφαλής τον Νικολάι Αντριανόφ, είχε προβάδισμα μισού βαθμού. Ήταν μια δύσκολη κατάσταση για την Ιαπωνία, η οποία αντιμετώπισε προβλήματα στο πρώτο της αγώνισμα, όπου ο Φουτζιμότο τραυμάτισε το δεξί του γόνατο σε μια τούμπα κατά τη διάρκεια της άσκησης εδάφους.



Κρατώντας τον τραυματισμό του μυστικό, ο Φουτζιμότο πραγματοποίησε καλή επίδοση στον πλάγιο ίππο, ο οποίος δεν απαιτούσε σκληρή προσγείωση. Στους κρίκους όμως, θα ήταν αρκετά διαφορετικό, καθώς θα απαιτούσε μια πολύ πιο δύσκολη προσγείωση. Ενώ ο Φουτζιμότο εκτέλεσε το άψογα πρόγραμμά του, ήξερε ότι θα έπρεπε να κάνει ένα διπλό σάλτο με πλήρη περιστροφή πάνω από 2,5 μέτρα στον αέρα και να προσγειωθεί στο τραυματισμένο του πόδι, προκαλώντας του ακόμα πιο μεγάλη ζημιά.



Ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει τον πόνο του να κοστίσει τη νίκη της χώρας του. "Ένιωσα αέρα μέσα στο γόνατό μου, προσπάθησα όμως να μην δείξω ότι ήμουν τραυματισμένος, γιατί δεν ήθελα οι κριτές ή οποιοσδήποτε άλλος να πιστέψει ότι ήμουν χτυπημένος. Δεν ήθελα να ανησυχήσω τους συναθλητές μου και δεν ήθελα να χάσουν τη συγκέντρωσή τους ανησυχώντας για μένα", θα πει σπουδαίος αυτός αθλητής.

Σε μια θρυλική λοιπόν στιγμή, ο όχι και τόσο μεγάλος στο μέγεθος γυμναστής, έγινε πραγματικά γίγαντας. Μετά την προσγείωση, έγινε σαφές ότι είχε τραυματιστεί. Σφίγγονταν από τον πόνο και παραπατούσε στο αριστερό του πόδι, αλλά αποκατέστησε την ισορροπία του και παρέμεινε όρθιος με τα χέρια του στον αέρα. Ο Φουτζιμότο συγκέντρωσε βαθμολογία 9.7 κάνοντας ατομικό ρεκόρ στους κρίκους.

Το τίμημα όμως ήταν βαρύ. Είχε εξαρθρώσει το γόνατό του και είχε υποστεί ρήξη συνδέσμων στο δεξί πόδι. Το γόνατό του δεν θα επουλωνόταν ποτέ πλήρως. Ο Φουτζιμότο δεν μπόρεσε να αγωνιστεί άλλο, αλλά τα “αδέρφια” του συνέχισαν.





Η Ιαπωνία ήταν θεαματική στο δεύτερο μισό του ομαδικού τελικού και νίκησε τη Σοβιετική Ένωση με μόλις τέσσερα δέκατα του πόντου, με σκορ 576,85 έναντι 576,45. Η Ιαπωνία κατέκτησε τον πέμπτο συνεχόμενο Ολυμπιακό τίτλο της στο ομαδικό, και η γενναιότητα και η αυτοθυσία του Φουτζιμότο ήταν το κλειδί για τη νίκη τους.

Η καριέρα του Σουν Φουτζιμότο είχε τελειώσει μετά τους Αγώνες του Μόντρεαλ, οπότε έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Γιαμανάσι και προπονητής γυμναστικής αφιερωμένος στο να εμπνέει την επόμενη γενιά πρωταθλητών, ενώ το 2017 πήρε τη θέση που του αξίζει στο Διεθνές Πάνθεον της Γυμναστικής.

Αν και θα τον θυμόμαστε για πάντα για την ηρωική του πράξη, το θάρρος, η ταπεινότητα και η αίσθηση της τιμής του Σουν Φουτζιμότο είναι αυτά που θα παραμείνουν σημεία αναφοράς για τις επόμενες γενιές.