Στο Hollywood ή στο Netflix το βιβλίο Χρυσοχοΐδη - Σημείο αναφοράς ο καταλυτικός ρόλος που διαδραµάτισε στην εξάρθρωση της τροµοκρατίας στην Ελλάδα
Τα αντανακλαστικά του απέναντι στη βία
Το ενδιαφέρον εταιρειών παραγωγής του εξωτερικού, προκειμένου να μεταφερθεί στις κινηματογραφικές αίθουσες το βιβλίο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, με τίτλο "Στον ίδιο δρόμο"
Γιωργος Κατσιγιαννης
Για αστυνοµική σειρά στο Netflix ή ταινία δράσης στο Hollywood προορίζεται η έως τώρα µυθιστορηµατική πορεία του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο ∆ηµόσιας Τάξης, µε σηµείο αναφοράς τον καταλυτικό ρόλο που διαδραµάτισε στην εξάρθρωση της τροµοκρατίας στην Ελλάδα.
*Διαβάστε ακόμα: Χρυσοχοΐδης για αστυνομικό της Βουλής: Τρομακτική υπόθεση, δεν το χωράει ανθρώπινος νους
Η ριψοκίνδυνη ιστορία της ζωής του, που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και περιπετειώδη βιώµατα, αποτυπώνεται στο τελευταίο του βιβλίο µε τίτλο «Στον ίδιο δρόµο».
Σε αυτό το βιωµατικό έργο, ως άλλος Τζον Λε Καρέ, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης υπογράφει ένα αστυνοµικό και πολιτικό θρίλερ, προσφέροντας ετοιµοπαράδοτο ένα αυθεντικό σενάριο µε πλοκή που καθηλώνει τον αναγνώστη.
Και στο προσεχές µέλλον και τους τηλεθεατές, καθώς, σύµφωνα µε καλά πληροφορηµένες πηγές, το συγκεκριµένο έργο έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον εταιρειών παραγωγής του εξωτερικού, προκειµένου να µεταφερθεί στις κινηµατογραφικές αίθουσες.
Ο ίδιος ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, µέσω τρίτων προσώπων, φέρεται να έχει γίνει αποδέκτης µιας τέτοιας πρότασης, η οποία αυτήν τη φορά δεν θα µείνει στα χαρτιά, όπως στο παρελθόν.
Προς τα τέλη της δεκαετίας του 2000, την ιδέα να γυριστεί ταινία ο τερµατισµός της δράσης της τροµοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέµβρη» είχε ο διάσηµος Ελληνοαµερικανός δηµοσιογράφος Νίκος Γκατζογιάννης, αρθρογραφώντας σχετικά στο περιοδικό «Vanity Fair».
Τότε υπήρχαν πληροφορίες ότι για τη σκηνοθεσία µιας τέτοιας ταινίας είχαν ενδιαφερθεί οι Ολιβερ Στόουν και Στίβεν Σόντερµπεργκ, ενώ τον ρόλο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη θα ενσάρκωνε ο Τζορτζ Κλούνεϊ.
Επειδή, όµως, µια τέτοια παραγωγή απαιτούσε έρευνα σε βάθος και τις αξιόπιστες µαρτυρίες όλων των εµπλεκόµενων πρωταγωνιστών, το θέµα πάγωσε, ενώ στη συνέχεια οι συνθήκες για να γυριστεί µια ταινία στην Ελλάδα δεν ήταν ιδανικές, εξαιτίας των κοινωνικών αναταραχών που πυροδότησαν τα πρώτα µνηµόνια, κάτι που λειτούργησε και ως άλλοθι για να χαρούν µες στην αναµπουµπούλα οι νέοι λύκοι της τροµοκρατίας.
Εκείνη την εποχή, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, έχοντας επιστρέψει εκ νέου στην ηγεσία του υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης, στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, έγινε ο ίδιος στόχος τρο µοκρατικής επίθεσης, αλλά στη θέση του σκοτώθηκε ένας αθώος άνθρωπος.
Ο υπασπιστής του, Γιώργος Βασιλάκης, ο οποίος έχασε τη ζωή του µέσα στην Κατεχάκη, ανοίγοντας τον φάκελο-βόµβα που προοριζόταν για τον υπουργό.
Στο βιβλίο του µε τίτλο «Στον ίδιο δρόµο» ο µακροβιότερος υπουργός Προστασίας του Πολίτη εξιστορεί από τη θέση του κεντρικού πρωταγωνιστή, µε αναλυτικό και παραστατικό τρόπο, το άγνωστο παρασκήνιο όλων των υποθέσεων τροµοκρατίας που χειρίστηκε µαζί µε τους συνεργάτες του.
Ορκισµένος διώκτης της εγχώριας τροµοκρατίας, έφτασε στο σηµείο να υπερβεί πολλές φορές την υπηρεσιακή γραφειοκρατία, φτάνοντας στο σηµείο να εµπλακεί και επιχειρησιακά στις έρευνες, κλείνοντας τηλεφωνικά, και όχι µόνο, ραντεβού µε πρώην µέλη τροµοκρατικών οργανώσεων, ώστε να αποσπάσει ο ίδιος χρήσιµες πληροφορίες για να φτάσει στα ίχνη της «17 Νοέµβρη».
Μέσα στο βιβλίο του αποκαλύπτει τις επαφές του µε ένα «βαθύ λαρύγγι», µε την κωδική ονοµασία «Χι», που τελικά αποδείχτηκε αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης.
«Ο Χι µάς άνοιξε για πρώτη φορά τα µάτια για συγκεκριµένα πρόσωπα που είχαν συµµετοχή στη “17Ν”», γράφει χαρακτηριστικά για τον άγνωστο εκείνο πληροφοριοδότη, που ήρθε σε επαφή µαζί του το 2001. ∆ηλαδή, έναν χρόνο πριν από την εξάρθρωση της «17Ν».
«Τον Χι τον συνάντησα αρκετές φορές, µε προσφωνούσε “υπουργέ”, ήταν ευγενής και µετρηµένος, κάπνιζε πολύ, κάπνιζα και εγώ εκείνη την εποχή, και το δωµάτιο ντουµάνιαζε καθώς µιλούσαµε», αναφέρει στο βιβλίο του ο Μ. Χρυσοχοΐδης.
Για τον ίδιο η εξάρθρωση της «17Ν» µπορεί να εκτόξευσε τις µετοχές του στο πολιτικό χρηµατιστήριο, καθώς στα µέσα της δεκαετίας του 2000 ήταν ο πιο δηµοφιλής υπουργός της κυβέρνησης του Κ. Σηµίτη και το όνοµά του δέσποζε στη λίστα των εν δυνάµει προέδρων του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο -όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια- η επιτυχία του αυτή θα συνοδευόταν από απειλές, πόνο και αίµα. Το γεγονός ότι κα τάφερε να αλλάξει την κουλτούρα της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στους τροµοκράτες, η οποία για πολλά χρόνια έβλεπε µε συµπάθεια τους θύτες και όχι τα θύµατα, ήταν κάτι που τον είχε καταστήσει «κόκκινο πανί» στους εξτρεµιστικούς κύκλου
«Είχα γίνει σύµβολο της ακραίας λαϊκής αντίστασης ενάντια στο σύστηµα. Αυτός ήταν ένας ρόλος που δεν µου άρεσε, αλλά σιγά-σιγά αποδέχτηκα ότι θα µε συνόδευε, και απέκτησα τα αναγκαία, σχεδόν ενστικτώδη αντανακλαστικά απέναντι στη βία. Τι να κάνουµε, ο κάθε πολιτικός που κάτι καταφέρνει πληρώνει ένα τίµηµα», γράφει ο ίδιος.
Προς επίρρωση αυτής της εικόνας που είχε σχηµατιστεί για τον ίδιο, αποκαλύπτει ένα περιστατικό όπου µια γυναίκα πήγε να τον δολοφονήσει µε µαχαίρι.
Ο ίδιος περιγράφει το συµβάν ως εξής: «Λίγες ηµέρες πριν από τις εθνικές εκλογές, όταν κατέβηκα από το γραφείο µου στη Βασιλίσσης Σοφίας, απέναντι από την αµερικανική πρεσβεία, ξαφνικά εµφανίζεται µπροστά µου µια κυρία στο πεζοδρόµιο. Ήταν µια γυναίκα απλά ντυµένη, λαϊκή ας την πούµε. Κρατούσε κάτω από τη µασχάλη µια εφηµερίδα, µε πλησίασε και µε ρώτησε: “Εσύ είσαι ο Μιχάλης;”. Σε κλάσµατα δευτερολέπτου, και ενώ της απαντούσα καταφατικά, λειτούργησαν τα αντανακλαστικά µου, καθώς εκείνη έβγαλε από την εφηµερίδα ένα τεράστιο µαχαίρι για να µε µαχαιρώσει. Της έριξα ενστικτωδώς µια κλωτσιά και την πέταξα κάτω και µόνο τότε οι αστυνοµικοί µου πήραν είδηση τι έγινε. Απ' ό,τι έµαθα µετά, η αξιότιµη αυτή κυρία πίστευε ότι είχα συνεργήσει µε έναν Αλβανό γιατρό να της βάλουµε στην κοιλιά της µικρόβια. Αυτό πίστευε η γυναίκα και αποφάσισε να µε σκοτώσει».
Στην αφήγησή του για τον «φάκελο-βόµβα» που έσκασε στο γραφείο του στην οδό Κατεχάκη στις 24 Ιουνίου του 2010, προκαλώντας τον ακαριαίο θάνατο του υπασπιστή του Γ. Βασιλάκη, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης κάνει ειδική αναφορά στον δραπέτη των φυλακών Β. Παλαιοκώστα, καθώς εντοπίστηκε αποτύπωµά του πάνω στον φάκελο που του είχε σταλεί.
«Την πληροφορία ότι βρέθηκε αποτύπωµα του Παλαιοκώστα στον φάκελο δεν τη δώσαµε στη δηµοσιότητα», σηµειώνει και προσθέτει: «Θέλαµε, ει δυνατόν, να προλάβουµε να τον εντοπίσουµε πριν βουίξει το πανελλήνιο για την εµπλοκή του».
Ενώ σε άλλο σηµείο αναφέρει: «Τι ακριβώς σήµαιναν όλα αυτά; Ότι ο Παλαιοκώστας έστησε τροµοκρατική οργάνωση µε στόχο την εξόντωσή µου; Η απάντηση είναι ότι ο Παλαιοκώστας είχε ήδη συνδεθεί µε τροµοκρατικές οργανώσεις, µέλη των οποίων είχε γνωρίσει στις φυλακές».
Μέσα από την αφήγησή του, ο Μ. Χρυσοχοΐδης στέλνει µήνυµα στον διαβόητο δραπέτη, επισηµαίνοντας: «Όπως και να ’χει, σή µερα ο Παλαιοκώστας συνεχίζει να είναι δραπέτης, κυνηγηµένος -επικηρυγµένος µε 1 εκατοµµύριο ευρώ- και συνεχίζει την περιπλάνησή του εντός ή εκτός ίσως Ελλάδος. Εύχοµαι ο πλέον καταζητούµενος άνθρωπος της Ελληνικής Αστυνοµίας, ο άνθρωπος που ευθέως εµπλέκεται στη δολοφονία του Γ. Βασιλάκη, να µην επιχειρήσει άλλο χτύπηµα και σύντοµα να συλληφθεί και να προσαχθεί σε δίκη».
*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο Secret της εφημερίδας «Παραπολιτικά» στις 30/11/2024
*Διαβάστε ακόμα: Χρυσοχοΐδης για αστυνομικό της Βουλής: Τρομακτική υπόθεση, δεν το χωράει ανθρώπινος νους
Η ριψοκίνδυνη ιστορία της ζωής του, που βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και περιπετειώδη βιώµατα, αποτυπώνεται στο τελευταίο του βιβλίο µε τίτλο «Στον ίδιο δρόµο».
Σε αυτό το βιωµατικό έργο, ως άλλος Τζον Λε Καρέ, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης υπογράφει ένα αστυνοµικό και πολιτικό θρίλερ, προσφέροντας ετοιµοπαράδοτο ένα αυθεντικό σενάριο µε πλοκή που καθηλώνει τον αναγνώστη.
Και στο προσεχές µέλλον και τους τηλεθεατές, καθώς, σύµφωνα µε καλά πληροφορηµένες πηγές, το συγκεκριµένο έργο έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον εταιρειών παραγωγής του εξωτερικού, προκειµένου να µεταφερθεί στις κινηµατογραφικές αίθουσες.
Ο ίδιος ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, µέσω τρίτων προσώπων, φέρεται να έχει γίνει αποδέκτης µιας τέτοιας πρότασης, η οποία αυτήν τη φορά δεν θα µείνει στα χαρτιά, όπως στο παρελθόν.
Προς τα τέλη της δεκαετίας του 2000, την ιδέα να γυριστεί ταινία ο τερµατισµός της δράσης της τροµοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέµβρη» είχε ο διάσηµος Ελληνοαµερικανός δηµοσιογράφος Νίκος Γκατζογιάννης, αρθρογραφώντας σχετικά στο περιοδικό «Vanity Fair».
Τότε υπήρχαν πληροφορίες ότι για τη σκηνοθεσία µιας τέτοιας ταινίας είχαν ενδιαφερθεί οι Ολιβερ Στόουν και Στίβεν Σόντερµπεργκ, ενώ τον ρόλο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη θα ενσάρκωνε ο Τζορτζ Κλούνεϊ.
Επειδή, όµως, µια τέτοια παραγωγή απαιτούσε έρευνα σε βάθος και τις αξιόπιστες µαρτυρίες όλων των εµπλεκόµενων πρωταγωνιστών, το θέµα πάγωσε, ενώ στη συνέχεια οι συνθήκες για να γυριστεί µια ταινία στην Ελλάδα δεν ήταν ιδανικές, εξαιτίας των κοινωνικών αναταραχών που πυροδότησαν τα πρώτα µνηµόνια, κάτι που λειτούργησε και ως άλλοθι για να χαρούν µες στην αναµπουµπούλα οι νέοι λύκοι της τροµοκρατίας.
Εκείνη την εποχή, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, έχοντας επιστρέψει εκ νέου στην ηγεσία του υπουργείου ∆ηµόσιας Τάξης, στην κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, έγινε ο ίδιος στόχος τρο µοκρατικής επίθεσης, αλλά στη θέση του σκοτώθηκε ένας αθώος άνθρωπος.
Ο υπασπιστής του, Γιώργος Βασιλάκης, ο οποίος έχασε τη ζωή του µέσα στην Κατεχάκη, ανοίγοντας τον φάκελο-βόµβα που προοριζόταν για τον υπουργό.
Το άγνωστο παρασκήνιο που αποκαλύπτεται στο βιβλίο του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη
Στο βιβλίο του µε τίτλο «Στον ίδιο δρόµο» ο µακροβιότερος υπουργός Προστασίας του Πολίτη εξιστορεί από τη θέση του κεντρικού πρωταγωνιστή, µε αναλυτικό και παραστατικό τρόπο, το άγνωστο παρασκήνιο όλων των υποθέσεων τροµοκρατίας που χειρίστηκε µαζί µε τους συνεργάτες του.Ορκισµένος διώκτης της εγχώριας τροµοκρατίας, έφτασε στο σηµείο να υπερβεί πολλές φορές την υπηρεσιακή γραφειοκρατία, φτάνοντας στο σηµείο να εµπλακεί και επιχειρησιακά στις έρευνες, κλείνοντας τηλεφωνικά, και όχι µόνο, ραντεβού µε πρώην µέλη τροµοκρατικών οργανώσεων, ώστε να αποσπάσει ο ίδιος χρήσιµες πληροφορίες για να φτάσει στα ίχνη της «17 Νοέµβρη».
Μέσα στο βιβλίο του αποκαλύπτει τις επαφές του µε ένα «βαθύ λαρύγγι», µε την κωδική ονοµασία «Χι», που τελικά αποδείχτηκε αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης.
«Ο Χι µάς άνοιξε για πρώτη φορά τα µάτια για συγκεκριµένα πρόσωπα που είχαν συµµετοχή στη “17Ν”», γράφει χαρακτηριστικά για τον άγνωστο εκείνο πληροφοριοδότη, που ήρθε σε επαφή µαζί του το 2001. ∆ηλαδή, έναν χρόνο πριν από την εξάρθρωση της «17Ν».
«Τον Χι τον συνάντησα αρκετές φορές, µε προσφωνούσε “υπουργέ”, ήταν ευγενής και µετρηµένος, κάπνιζε πολύ, κάπνιζα και εγώ εκείνη την εποχή, και το δωµάτιο ντουµάνιαζε καθώς µιλούσαµε», αναφέρει στο βιβλίο του ο Μ. Χρυσοχοΐδης.
Για τον ίδιο η εξάρθρωση της «17Ν» µπορεί να εκτόξευσε τις µετοχές του στο πολιτικό χρηµατιστήριο, καθώς στα µέσα της δεκαετίας του 2000 ήταν ο πιο δηµοφιλής υπουργός της κυβέρνησης του Κ. Σηµίτη και το όνοµά του δέσποζε στη λίστα των εν δυνάµει προέδρων του ΠΑΣΟΚ, ωστόσο -όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια- η επιτυχία του αυτή θα συνοδευόταν από απειλές, πόνο και αίµα. Το γεγονός ότι κα τάφερε να αλλάξει την κουλτούρα της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στους τροµοκράτες, η οποία για πολλά χρόνια έβλεπε µε συµπάθεια τους θύτες και όχι τα θύµατα, ήταν κάτι που τον είχε καταστήσει «κόκκινο πανί» στους εξτρεµιστικούς κύκλου
Τα αντανακλαστικά του απέναντι στη βία
«Είχα γίνει σύµβολο της ακραίας λαϊκής αντίστασης ενάντια στο σύστηµα. Αυτός ήταν ένας ρόλος που δεν µου άρεσε, αλλά σιγά-σιγά αποδέχτηκα ότι θα µε συνόδευε, και απέκτησα τα αναγκαία, σχεδόν ενστικτώδη αντανακλαστικά απέναντι στη βία. Τι να κάνουµε, ο κάθε πολιτικός που κάτι καταφέρνει πληρώνει ένα τίµηµα», γράφει ο ίδιος.Προς επίρρωση αυτής της εικόνας που είχε σχηµατιστεί για τον ίδιο, αποκαλύπτει ένα περιστατικό όπου µια γυναίκα πήγε να τον δολοφονήσει µε µαχαίρι.
Ο ίδιος περιγράφει το συµβάν ως εξής: «Λίγες ηµέρες πριν από τις εθνικές εκλογές, όταν κατέβηκα από το γραφείο µου στη Βασιλίσσης Σοφίας, απέναντι από την αµερικανική πρεσβεία, ξαφνικά εµφανίζεται µπροστά µου µια κυρία στο πεζοδρόµιο. Ήταν µια γυναίκα απλά ντυµένη, λαϊκή ας την πούµε. Κρατούσε κάτω από τη µασχάλη µια εφηµερίδα, µε πλησίασε και µε ρώτησε: “Εσύ είσαι ο Μιχάλης;”. Σε κλάσµατα δευτερολέπτου, και ενώ της απαντούσα καταφατικά, λειτούργησαν τα αντανακλαστικά µου, καθώς εκείνη έβγαλε από την εφηµερίδα ένα τεράστιο µαχαίρι για να µε µαχαιρώσει. Της έριξα ενστικτωδώς µια κλωτσιά και την πέταξα κάτω και µόνο τότε οι αστυνοµικοί µου πήραν είδηση τι έγινε. Απ' ό,τι έµαθα µετά, η αξιότιµη αυτή κυρία πίστευε ότι είχα συνεργήσει µε έναν Αλβανό γιατρό να της βάλουµε στην κοιλιά της µικρόβια. Αυτό πίστευε η γυναίκα και αποφάσισε να µε σκοτώσει».
Ειδική αναφορά στον Παλαιοκώστα
Στην αφήγησή του για τον «φάκελο-βόµβα» που έσκασε στο γραφείο του στην οδό Κατεχάκη στις 24 Ιουνίου του 2010, προκαλώντας τον ακαριαίο θάνατο του υπασπιστή του Γ. Βασιλάκη, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης κάνει ειδική αναφορά στον δραπέτη των φυλακών Β. Παλαιοκώστα, καθώς εντοπίστηκε αποτύπωµά του πάνω στον φάκελο που του είχε σταλεί.«Την πληροφορία ότι βρέθηκε αποτύπωµα του Παλαιοκώστα στον φάκελο δεν τη δώσαµε στη δηµοσιότητα», σηµειώνει και προσθέτει: «Θέλαµε, ει δυνατόν, να προλάβουµε να τον εντοπίσουµε πριν βουίξει το πανελλήνιο για την εµπλοκή του».
Ενώ σε άλλο σηµείο αναφέρει: «Τι ακριβώς σήµαιναν όλα αυτά; Ότι ο Παλαιοκώστας έστησε τροµοκρατική οργάνωση µε στόχο την εξόντωσή µου; Η απάντηση είναι ότι ο Παλαιοκώστας είχε ήδη συνδεθεί µε τροµοκρατικές οργανώσεις, µέλη των οποίων είχε γνωρίσει στις φυλακές».
Μέσα από την αφήγησή του, ο Μ. Χρυσοχοΐδης στέλνει µήνυµα στον διαβόητο δραπέτη, επισηµαίνοντας: «Όπως και να ’χει, σή µερα ο Παλαιοκώστας συνεχίζει να είναι δραπέτης, κυνηγηµένος -επικηρυγµένος µε 1 εκατοµµύριο ευρώ- και συνεχίζει την περιπλάνησή του εντός ή εκτός ίσως Ελλάδος. Εύχοµαι ο πλέον καταζητούµενος άνθρωπος της Ελληνικής Αστυνοµίας, ο άνθρωπος που ευθέως εµπλέκεται στη δολοφονία του Γ. Βασιλάκη, να µην επιχειρήσει άλλο χτύπηµα και σύντοµα να συλληφθεί και να προσαχθεί σε δίκη».
*Δημοσιεύθηκε στο ένθετο Secret της εφημερίδας «Παραπολιτικά» στις 30/11/2024
