Οι Βαβυλώνιοι "πρόλαβαν" τον Πυθαγόρα (;) - Το λάθος ενός µαθητή πριν από 4.000 χρόνια αλλάζει την ιστορία των µαθηµατικών
Οι νέες εκτιμήσεις
Φαίνεται ότι οι Βαβυλώνιοι είχαν εντρυφήσει στο Πυθαγόρειο θεώρηµα µία ολόκληρη χιλιετία προτού ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πυθαγόρας γίνει διάσηµος για τη διαπίστωσή του
Κωνσταντινος Τσακιρης
Το -µέγα- λάθος µαθητή σε άσκηση Γεωµετρίας που χρονολογείται πριν από τέσσερις χιλιετίες (!) αλλάζει την ιστορία των µαθηµατικών. Σύµφωνα τουλάχιστον µε νέες εκτιµήσεις.
Βαβυλώνιος χρησιµοποίησε στρογγυλή πήλινη πινακίδα ως σηµειωµατάριο προκειµένου να υπολογίσει το εµβαδόν ενός τριγώνου. Αλλά η εκτίµησή του ήταν λανθασµένη: υπολόγισε 3,1468, αντί 3,5156. Παρά το σφάλµα του όµως, απ’ όσα υποστηρίζει διακεκριµένη αρχαιολογική οµάδα, φαίνεται πως οι Βαβυλώνιοι γνώριζαν το Πυθαγόρειο θεώρηµα µία χιλιετία νωρίτερα από τη διατύπωση του Πυθαγόρα!
Στα επιµέρους, η Άλγεβρα και η Γεωµετρία πιθανότατα εφευρέθηκαν γύρω στο 3000 π.Χ. στη Σουµερία - ο ανα πτυσσόµενος πολιτισµός χρειαζόταν τρόπους για τον υπολογισµό των φόρων, την καταµέτρηση των εµπορι κών συναλλαγών. Και για την καθιέρωση ηµερολογίων. Τα βαβυλωνιακά µαθηµατικά είχαν σύστηµα αριθµών µε βάση το 60, που χρησιµοποιούµε και σήµερα για την ώρα - 60 δευτερόλεπτα στο λεπτό, 60 λεπτά στην ώρα.
Φαίνεται λοιπόν, σύµφωνα µε τα τωρινά δεδοµένα, ότι ως λαός είχαν εντρυφήσει στο Πυθαγόρειο θεώρηµα µία ολόκληρη χιλιετία προτού ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πυθαγόρας γίνει διάσηµος για τη διαπίστωσή του: ότι το άθροισµα των τετραγώνων των δύο πλευρών ενός ορθογωνίου τριγώνου ισούται µε το τετράγωνο της υποτείνουσας.
Σύµφωνα µε τις εκτιµήσεις της οµάδας Άσµολιν -και το «Live Science»- οι συγκεχυµένοι υπολογισµοί του µαθητή σε αυτήν την, ιδιαίτερης σηµασίας, πινακίδα αλλάζουν τον τρόπο που γνωρίζαµε για το πώς οι αρχαίοι συγκέντρωναν και µεταβίβαζαν τη γνώση (από την αποµνηµόνευση στις γραπτές πληροφορίες). Αυτή η µετάβαση -ξεκίνησε γύρω στο 3500 π.Χ. στον αρχαιολογικό χώρο του Κις, των τότε Σουµερίων, στο σηµερινό Ιράκ- ενίοτε συγκρίνεται µε τη µετάβαση από το χαρτί στην ψηφιακή καταγραφή τον 20ό αιώνα.
Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή
Βαβυλώνιος χρησιµοποίησε στρογγυλή πήλινη πινακίδα ως σηµειωµατάριο προκειµένου να υπολογίσει το εµβαδόν ενός τριγώνου. Αλλά η εκτίµησή του ήταν λανθασµένη: υπολόγισε 3,1468, αντί 3,5156. Παρά το σφάλµα του όµως, απ’ όσα υποστηρίζει διακεκριµένη αρχαιολογική οµάδα, φαίνεται πως οι Βαβυλώνιοι γνώριζαν το Πυθαγόρειο θεώρηµα µία χιλιετία νωρίτερα από τη διατύπωση του Πυθαγόρα!
Νέα ανακάλυψη: Πώς οι Βαβυλώνιοι "πρόλαβαν" τον Πυθαγόρα (;)
Ας τα πάρουµε από την αρχή. Το Μουσείο Άσµολιν του Πανεπιστηµίου της Οξφόρδης διαθέτει περίπου δύο δωδεκάδες πινακίδες µε σφηνοειδή γραφή από την αρχαία Βαβυλώνα, τις οποίες οι µαθητές χρησιµοποιούσαν αντί για χαρτί, προκειµένου να λύνουν τα µαθηµατικά τους προβλήµατα. Στη διάρκεια ενδελεχούς εξέτασης φάνηκε ότι κάποιος µαθητής έκανε λάθος στη στρογγυλή πήλινη πινακίδα του, που διαβάζεται 4.000 χρόνια αργότερα, καθώς τα µαθηµατικά -σαφώς- παραµένουν η µόνη παγκόσµια γλώσσα.Στα επιµέρους, η Άλγεβρα και η Γεωµετρία πιθανότατα εφευρέθηκαν γύρω στο 3000 π.Χ. στη Σουµερία - ο ανα πτυσσόµενος πολιτισµός χρειαζόταν τρόπους για τον υπολογισµό των φόρων, την καταµέτρηση των εµπορι κών συναλλαγών. Και για την καθιέρωση ηµερολογίων. Τα βαβυλωνιακά µαθηµατικά είχαν σύστηµα αριθµών µε βάση το 60, που χρησιµοποιούµε και σήµερα για την ώρα - 60 δευτερόλεπτα στο λεπτό, 60 λεπτά στην ώρα.
Φαίνεται λοιπόν, σύµφωνα µε τα τωρινά δεδοµένα, ότι ως λαός είχαν εντρυφήσει στο Πυθαγόρειο θεώρηµα µία ολόκληρη χιλιετία προτού ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Πυθαγόρας γίνει διάσηµος για τη διαπίστωσή του: ότι το άθροισµα των τετραγώνων των δύο πλευρών ενός ορθογωνίου τριγώνου ισούται µε το τετράγωνο της υποτείνουσας.
Σύµφωνα µε τις εκτιµήσεις της οµάδας Άσµολιν -και το «Live Science»- οι συγκεχυµένοι υπολογισµοί του µαθητή σε αυτήν την, ιδιαίτερης σηµασίας, πινακίδα αλλάζουν τον τρόπο που γνωρίζαµε για το πώς οι αρχαίοι συγκέντρωναν και µεταβίβαζαν τη γνώση (από την αποµνηµόνευση στις γραπτές πληροφορίες). Αυτή η µετάβαση -ξεκίνησε γύρω στο 3500 π.Χ. στον αρχαιολογικό χώρο του Κις, των τότε Σουµερίων, στο σηµερινό Ιράκ- ενίοτε συγκρίνεται µε τη µετάβαση από το χαρτί στην ψηφιακή καταγραφή τον 20ό αιώνα.
Δημοσιεύθηκε στην Απογευματινή
