Κώστας Σημίτης: Οι προκλήσεις που κλήθηκε να διαχειριστεί στις δύο πρωθυπουργικές του θητείες - Η κρίση στα Ίμια και η υπόθεση Οτσαλάν
Ο παραλίγο ελληνοτουρκικός πόλεμος και το θρίλερ με τον Κούρδο ηγέτη
Η περίοδος Σημίτη απέδειξε ότι ακόμα και μία μικρή χώρα, με οργανωμένο σχέδιο και ευέλικτη τακτική, μπορεί όχι μόνο να προωθεί τα συμφέροντά της, αλλά και να διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στην επίλυση διεθνών προβλημάτων
Ο Κώστας Σημίτης, ως πρωθυπουργός της Ελλάδας, αντιμετώπισε δύο σημαντικές διεθνείς κρίσεις που σημάδεψαν την οκταετή θητεία του. Η πρώτη ήταν η κρίση των Ιμίων το 1996, που έφερε την Ελλάδα και την Τουρκία στα πρόθυρα πολέμου. Η διαχείριση αυτών των κρίσεων καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την εξωτερική πολιτική της χώρας και τις σχέσεις της με τη διεθνή κοινότητα.
Η κατάσταση αποκλιμακώθηκε με αμερικανική διαμεσολάβηση, αλλά άνοιξε το ζήτημα των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο. Η στάση του Κώστα Σημίτη να ευχαριστήσει δημοσίως την αμερικανική κυβέρνηση είχε προκαλέσει τότε έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-cyrm965fsxlt)
Το βέβαιο είναι ότι στα κρίσιμα ζητήματα του Κυπριακού, των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της θέσης της Ελλάδας στα Βαλκάνια, η περίοδος Σημίτη απέδειξε ότι ακόμα και μία μικρή χώρα, με οργανωμένο σχέδιο και ευέλικτη τακτική, μπορεί όχι μόνο να προωθεί τα συμφέροντά της, αλλά και να διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στην επίλυση διεθνών προβλημάτων.
Η κρίση των Ιμίων αποτέλεσε σημείο καμπής για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η κυβέρνηση Σημίτη επέλεξε μια διπλωματική προσέγγιση που έδωσε έμφαση στον διάλογο και την ευρωπαϊκή προοπτική. Παρά τις εσωτερικές αντιδράσεις, αυτή η στρατηγική επέτρεψε στην Ελλάδα να διατηρήσει τις διεθνείς της συμμαχίες.
Glomex Player(40599x1hkkig7d8l, v-d6uc01sv5jw9)
Τον Οκτώβριο του 1998, ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν έφτασε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Ο πρωθυπουργός Σημίτης αρνήθηκε να τον δεχθεί, οδηγώντας τον σε μια περιπλάνηση σε διάφορες χώρες. Η απόφαση αυτή αντανακλούσε τη βούληση της κυβέρνησης να αποφύγει μια νέα διπλωματική κρίση με την Τουρκία. Η υπόθεση Οτσαλάν απέκτησε γρήγορα διεθνείς διαστάσεις, με την εμπλοκή πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Η Ιταλία αρχικά προσέφερε άσυλο στον Κούρδο ηγέτη, προκαλώντας την έντονη αντίδραση της Τουρκίας. Η στάση των ευρωπαϊκών χωρών ανέδειξε τις διαφορετικές προσεγγίσεις στο Κουρδικό ζήτημα.
Η κατάληξη του Οτσαλάν στην ελληνική πρεσβεία της Κένυας αποτέλεσε την αρχή του τέλους. Η παρουσία του Έλληνα αξιωματικού της ΕΥΠ Σάββα Καλεντερίδη και οι περίπλοκες διπλωματικές διαπραγματεύσεις δεν απέτρεψαν τη σύλληψή του από τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.
Η υπόθεση οδήγησε σε σημαντική κυβερνητική κρίση. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο Αλέκος Παπαδόπουλος και ο Φίλιππος Πετσάλνικος υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους. Η κρίση ανέδειξε τις αδυναμίες στον συντονισμό των κρατικών υπηρεσιών και την ανάγκη για καλύτερη διαχείριση ευαίσθητων διπλωματικών ζητημάτων.
Οι δύο αυτές κρίσεις επί πρωθυπουργίας Σημίτη άφησαν βαθύ αποτύπωμα στην ελληνική εξωτερική πολιτική. Η εμπειρία από τα Ίμια οδήγησε σε αναθεώρηση της στρατηγικής απέναντι στην Τουρκία, ενώ η υπόθεση Οτσαλάν ανέδειξε την ανάγκη για καλύτερο συντονισμό των υπηρεσιών ασφαλείας και διπλωματικών αποστολών.
Η περίοδος Σημίτη έδειξε ότι η Ελλάδα, παρά το περιορισμένο μέγεθός της, μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διεθνή σκηνή. Ωστόσο, οι κρίσεις αυτές αποκάλυψαν επίσης τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει μια μικρή χώρα στη διαχείριση πολύπλοκων διεθνών ζητημάτων.
Η κρίση των Ιμίων και η στάση του Κώστα Σημίτη
Η κρίση ξεκίνησε όταν ένα πλοίο προσάραξε στις βραχονησίδες Ίμια, με την Τουρκία να αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία. Το κυβερνητικό επιτελείο περιλάμβανε τον Θεόδωρο Πάγκαλο ως υπουργό Εξωτερικών και τον Γεράσιμο Αρσένη ως υπουργό Άμυνας, ενώ Αρχηγός ΓΕΕΘΑ ήταν ο ναύαρχος Χρήστος Λυμπέρης.Η κατάσταση αποκλιμακώθηκε με αμερικανική διαμεσολάβηση, αλλά άνοιξε το ζήτημα των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο. Η στάση του Κώστα Σημίτη να ευχαριστήσει δημοσίως την αμερικανική κυβέρνηση είχε προκαλέσει τότε έντονες αντιδράσεις στο εσωτερικό της χώρας.
Το βέβαιο είναι ότι στα κρίσιμα ζητήματα του Κυπριακού, των ελληνοτουρκικών σχέσεων και της θέσης της Ελλάδας στα Βαλκάνια, η περίοδος Σημίτη απέδειξε ότι ακόμα και μία μικρή χώρα, με οργανωμένο σχέδιο και ευέλικτη τακτική, μπορεί όχι μόνο να προωθεί τα συμφέροντά της, αλλά και να διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στην επίλυση διεθνών προβλημάτων.
Η κρίση των Ιμίων αποτέλεσε σημείο καμπής για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η κυβέρνηση Σημίτη επέλεξε μια διπλωματική προσέγγιση που έδωσε έμφαση στον διάλογο και την ευρωπαϊκή προοπτική. Παρά τις εσωτερικές αντιδράσεις, αυτή η στρατηγική επέτρεψε στην Ελλάδα να διατηρήσει τις διεθνείς της συμμαχίες.
Η υπόθεση Οτσαλάν - Η αρχική εμπλοκή της Ελλάδας
Τον Οκτώβριο του 1998, ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν έφτασε στο αεροδρόμιο του Ελληνικού. Ο πρωθυπουργός Σημίτης αρνήθηκε να τον δεχθεί, οδηγώντας τον σε μια περιπλάνηση σε διάφορες χώρες. Η απόφαση αυτή αντανακλούσε τη βούληση της κυβέρνησης να αποφύγει μια νέα διπλωματική κρίση με την Τουρκία. Η υπόθεση Οτσαλάν απέκτησε γρήγορα διεθνείς διαστάσεις, με την εμπλοκή πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Η Ιταλία αρχικά προσέφερε άσυλο στον Κούρδο ηγέτη, προκαλώντας την έντονη αντίδραση της Τουρκίας. Η στάση των ευρωπαϊκών χωρών ανέδειξε τις διαφορετικές προσεγγίσεις στο Κουρδικό ζήτημα.Η κατάληξη του Οτσαλάν στην ελληνική πρεσβεία της Κένυας αποτέλεσε την αρχή του τέλους. Η παρουσία του Έλληνα αξιωματικού της ΕΥΠ Σάββα Καλεντερίδη και οι περίπλοκες διπλωματικές διαπραγματεύσεις δεν απέτρεψαν τη σύλληψή του από τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.
Η υπόθεση οδήγησε σε σημαντική κυβερνητική κρίση. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο Αλέκος Παπαδόπουλος και ο Φίλιππος Πετσάλνικος υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους. Η κρίση ανέδειξε τις αδυναμίες στον συντονισμό των κρατικών υπηρεσιών και την ανάγκη για καλύτερη διαχείριση ευαίσθητων διπλωματικών ζητημάτων.
Σημαντικός ρόλος στη διεθνή σκηνή
Οι δύο αυτές κρίσεις επί πρωθυπουργίας Σημίτη άφησαν βαθύ αποτύπωμα στην ελληνική εξωτερική πολιτική. Η εμπειρία από τα Ίμια οδήγησε σε αναθεώρηση της στρατηγικής απέναντι στην Τουρκία, ενώ η υπόθεση Οτσαλάν ανέδειξε την ανάγκη για καλύτερο συντονισμό των υπηρεσιών ασφαλείας και διπλωματικών αποστολών.Η περίοδος Σημίτη έδειξε ότι η Ελλάδα, παρά το περιορισμένο μέγεθός της, μπορούσε να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διεθνή σκηνή. Ωστόσο, οι κρίσεις αυτές αποκάλυψαν επίσης τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει μια μικρή χώρα στη διαχείριση πολύπλοκων διεθνών ζητημάτων.
