Από το 2000, οπότε εκλέχθηκε βουλευτής για πρώτη φορά, δηλώνει αφοσιωμένος στην πολιτική. Έχει μια αποστολή και ένα καθήκον, όπως δηλώνει στα «Π» ο υφυπουργός Εσωτερικών, αρμόδιος για τη Μακεδονία και τη Θράκη, Κωνσταντίνος Γκιουλέκας: να αγωνιστεί για τα προβλήματα του λαού. Εχει χαράξει τη δική του πορεία στη δικηγορία και τη δημοσιογραφία, γι’ αυτό δεν βλέπει την πολιτική ως επάγγελμα, αλλά ως αποστολή. Επίσης, ως διδάκτωρ Νεότερης Ελληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, έχει και ακόμα μία αποστολή ή, καλύτερα, «χρέος», όπως λέει ο ίδιος: να αγωνίζεται για να μην ξεθωριάσει η εθνική μνήμη.

Πολιτική 25 ολόκληρα χρόνια… Πριν από την πολιτική; Μετά την πολιτική;

Είναι πολύ σοβαρή υπόθεση οι συμπολίτες σου να σου αναγνωρίζουν το δικαίωμα και να σου δίνουν την εμπιστοσύνη τους να ασχοληθείς με τα κοινά. Είναι μια αποστολή και ένα καθήκον. Έχω πλήρη επίγνωση ότι κανείς δεν μου χρωστάει τίποτα και ότι οι συμπολίτες μας, μαζί με άλλους, με στέλνουν στο Κοινοβούλιο με την ψήφο τους, για να αγωνιστώ για τα κοινά προβλήματά μας. Αυτή η σχέση εντολέων και εντολοδόχου καταξιώνεται μόνον όταν ασχολείσαι με αφοσίωση σε αυτόν τον αγώνα. Αυτό προσπαθώ να κάνω επί 25 χρόνια. Από το 2000, όταν πρωτοεκλέχθηκα, έως σήμερα. Και χρωστώ βαθύτατη ευγνωμοσύνη στους Θεσσαλονικείς, που μου δίνουν το δικαίωμα να βρίσκομαι στις επάλξεις και να συνεχίζω αυτή την πορεία. Πριν από την πολιτική, η μαχόμενη δικηγορία και η μαχόμενη δημοσιογραφία. Επί αρκετά χρόνια στα έδρανα των δικαστηρίων και στα δημοσιογραφικά γραφεία. Εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ανταποκρίσεις σε ξένο Τύπο, διδασκαλία σε σχολές δημοσιογραφίας. Ερωτευμένος με τη δουλειά μου από τότε που ξεκίνησα έως την ημέρα που μπήκα στο Κοινοβούλιο. Δεν αναζήτησα θέση εργασίας στην πολιτική, γιατί, δόξα τω Θεώ, είχα τη δική μου επαγγελματική πορεία, που πήγαινε πολύ καλά. Γι’ αυτό βλέπω την πολιτική ως αποστολή και όχι ως επάγγελμα. Παράλληλα με όλα αυτά, μεγάλες μου αγάπες ο πολιτισμός, το θέατρο, η Ιστορία, η συγγραφή. Στα χρόνια της δημοσιογραφίας, εκτός από το πολιτικό ρεπορτάζ, τις πολιτικές εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων, ασχολήθηκα ιδιαίτερα με την ερευνητική δημοσιογραφία και με μια πολύ άξια ομάδα συνεργατών γυρίσαμε πάνω από 40 ντοκιμαντέρ, τα περισσότερα γύρω από τη Νεότερη Ελληνική Ιστορία. Μέσα από την έρευνα και τη συγκέντρωση ενός μεγάλου προσωπικού αρχείου, που αποτελείται από χιλιάδες εφημερίδες, αντικείμενα, κειμήλια, φωτογραφίες, χάρτες, επιστολικά δελτάρια από τους εθνικούς αγώνες, από το 1821 έως τις ημέρες μας, ασχολήθηκα με τη συγγραφή έξι βιβλίων για την Επανάσταση του 1821, για τον Μακεδονικό Αγώνα, το Έπος του 1940-41, την προσφορά της Εκκλησίας στους εθνικούς αγώνες κ.ά.

Συνεχίζετε να γράφετε;

Ναι, κλέβω χρόνο τα βράδια και προσπαθώ να ολοκληρώσω κάποια βιβλία που είχα ξεκινήσει πριν μου δώσει την εντολή ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, να αναλάβω την ευθύνη για το χαρτοφυλάκιο στη Μακεδονία και τη Θράκη. Είναι σχεδόν έτοιμο ένα τρίτομο βιβλίο για την Κατοχή 1941-1944 και έχω στα σκαριά κάποια ακόμα βιβλία. Ενα με αποσπάσματα από συνεντεύξεις μου με σημαντικές προσωπικότητες, ένα για τον ελληνικό κινηματογράφο και ένα για τους Έλληνες πολιτικούς για το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσω να τα ολοκληρώσω.

Σε ποιους χρωστάτε;

Στους γονείς μου, τους δασκάλους μου και τους συμπολίτες μου Θεσσαλονικείς για την εμπιστοσύνη που δείχνουν στο πρόσωπό μου όλα αυτά τα χρόνια. Χρωστώ, όμως, και σε κάποιους άλλους «δασκάλους ζωής», οι οποίοι διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα μου και μου έμαθαν πολλά και σημαντικά, που επηρέασαν τη ζωή μου. Κάποιες προσωπικότητες που τις γνώρισα σε πολύ νεαρή ηλικία, συνδέθηκα μαζί τους πολύ στενά, δημιουργήθηκε ανάμεσά μας μια πνευματική σχέση -κάποιοι με χαρακτήρισαν πνευματικό παιδί τους- και διεύρυναν τους πνευματικούς ορίζοντές μου, μου έδειξαν δρόμους που ακολούθησα στην πορεία μου. Τη Σοφία Βέμπο και τον Μίμη Τραϊφόρο, τον Νίκο Ξυλούρη, τον Ντίνο Ηλιόπουλο, τον Μίμη Φωτόπουλο. Ευγνωμονώ τον Θεό που με έφερε στον δρόμο τους και τους ίδιους, γιατί μου έμαθαν τόσο πολλά. Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία η συναναστροφή μαζί τους την περίοδο που άνοιγα τα φτερά μου και αναζητούσα το στίγμα μου. Δεν τους ξεχνώ ποτέ και παραμένουν φωτεινοί φάροι στη ζωή μου.

Ξέρουμε ότι έχετε μια πολύ μεγάλη συλλογή από εθνικά κειμήλια. Μάλιστα, ένα μεγάλο μέρος της το έχετε παραχωρήσει στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

Ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της συλλογής στο Πολεμικό Μουσείο της Θεσσαλονίκης εκτίθεται μονίμως σε μια διαρκή έκθεση, με τίτλο «Έτσι πολεμήσαμε το 1940-41». Παράλληλα, εκεί έχω παραχωρήσει πολλά κειμήλια από τον Μακεδονικό Αγώνα και την περίοδο της Επανάστασης του 1821. Αρκετά κειμήλια εκτίθενται αυτή την περίοδο και στο Μουσείο του Μακεδονικού Αγώνα της Θεσσαλονίκης. Θεωρώ χρέος μου να αγωνίζομαι και να συγκεντρώνω όλο αυτό το υλικό, να γράφω ιστορικά βιβλία και να κάνω ό,τι μπορώ προκειμένου να μην αφήσουμε την εθνική μνήμη να ξεθωριάσει. Αυτό το χρέος το νιώθω πολύ πιο έντονα ως πολιτευόμενος πολίτης, ως πολιτικός, και συνεχίζω αυτή την προσπάθεια παράλληλα με τα πολιτικά καθήκοντά μου. Σημασία έχει να παλεύεις, ώστε να είσαι χρήσιμος στον τόπο και τους συμπολίτες σου. Ελπίζω όλα αυτά να είναι μια παρακαταθήκη για πολλούς που ενδιαφέρονται ή που θα ενδιαφερθούν να μάθουν πώς αποκτήσαμε τη λευτεριά μας σε τούτο τον τόπο.

Είστε μόνος στη ζωή σας;

Είμαι μοναχικός άνθρωπος. Η πολιτική δεν επιδέχεται αντιζήλους (γελάει). Επιλέγω τη μοναξιά συνειδητά, γιατί δεν συμβιβάζομαι εύκολα με πρόσωπα που δεν μου ταιριάζουν. Ίσως να μην ταιριάζω εγώ σε αυτά. Παρ’ όλα αυτά, παραμένω ερωτευμένος με τη ζωή. Έχω τραβήξει πολύ κουπί στη ζωή μου, αλλά συνεχίζω να ονειρεύομαι, να οραματίζομαι, να κοιτάζω μπροστά.

Δημοσιεύθηκε στα Παραπολιτικά