Όλοι οι Πρόεδροι της ∆ηµοκρατίας στα 50 χρόνια Μεταπολίτευσης - Από τον Στασινόπουλο έως τη Σακελλαροπούλου και την πρόταση του Μητσοτάκη, τον Τασούλα
Δείτε όλους τους διατελέσαντες Προέδρους της ∆ηµοκρατίας
Στα 50 χρόνια Μεταπολίτευσης, από τους οκτώ διατελέσαντες Προέδρους, οι τρεις εξ αυτών προήλθαν από το δικαστικό σώµα.
Γιαννης Α. Πολιτης
Ο Κωνσταντίνος Τασούλας είναι η πρόταση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για τη διαδοχή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, στην Προεδρία της ∆ηµοκρατίας.
Οι σχετικές ανακοινώσεις έγιναν την Τετάρτη από τον πρωθυπουργό µέσω τηλεοπτικού του µηνύµατος, ενώ ο κ. Τασούλας είναι ο πρώτος εν ενεργεία πρόεδρος της Βουλής, στα µεταπολιτευτικά χρονικά, που προτείνεται από πρωθυπουργό για το ανώτατο πολιτειακό αξίωµα.
Ακόµη θα γίνει ο δεύτερος πολιτικός µε καταγωγή από την Ηπειρο, µετά τον Κάρολο Παπούλια, που θα περάσει το κατώφλι του προεδρικού µεγάρου από το 1974 µέχρι και σήµερα.
Μάλιστα το ρεκόρ που έχει καταγραφεί σε ψήφους είναι το 2005, όταν ο Κάρολος Παπούλιας εξελέγη µε 279 ψήφους.
Σηµειώνεται ότι στα 50 χρόνια Μεταπολίτευσης από τους οκτώ διατελέσαντες Προέδρους οι τρεις εξ αυτών προήλθαν από το δικαστικό σώµα.
Ο λόγος για τον Μιχαήλ Στασινόπουλο, τον Χρήστο Σαρτζετάκη και την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Ακόµη οι πέντε εξ αυτών έχουν καταγράψει από µία θητεία.
Η «Κυριακάτικη Απογευµατινή», µε αφορµή την επικείµενη εκλογή του νέου Προέδρου της ∆ηµοκρατίας, παρουσιάζει τους διατελέσαντες Προέδρους της ∆ηµοκρατίας από το 1974 µέχρι και σήµερα.
Η χούντα κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος στις 23 Ιουλίου του 1974 -είχε προηγηθεί η προδοσία της Κύπρου- και η δηµοκρατία επανήλθε στον τόπο που τη γέννησε.
Πρώτος µεταπολιτευτικός πρωθυπουργός ήταν ο «Εθνάρχης» Κωνσταντίνος Καραµανλής. Μία από τις πρώτες ενέργειες της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας υπό τον Κωνσταντίνο Καραµανλή ήταν η επαναφορά σε ισχύ του Συντάγµατος του 1952, την 1η Αυγούστου 1974, εκτός από τα άρθρα που αφορούσαν τη µοναρχία.
Παράλληλα, µε σκοπό την οµαλή µετάβαση από τη δικτατορία στη δηµοκρατία, µε παραίνεση του ίδιου του Κωνσταντίνου Καραµανλή, ο Φαίδων Γκιζίκης, ο οποίος είχε τοποθετηθεί στη θέση του Πτ∆ εν µέσω χούντας, παρέµεινε στη θέση του µέχρι την εκλογή του πρώτου µεταπολιτευτικού Προέδρου.
Αυτός ήταν ο Μιχαήλ Στασινόπουλος, ο οποίος στις εκλογές του Νοεµβρίου του ’74 είχε εκλεγεί βουλευτής Επικρατείας µε τη Ν.∆. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, ο Στασινόπουλος βρέθηκε στο στόχαστρο των «απριλιανών», ενώ το 1969 εκδιώχθηκε από τη θέση του προέδρου του ΣτΕ, καθώς είχε αντιταχθεί στη χούντα.
Μάλιστα το 1968 εξελέγη τακτικό µέλος της Ακαδηµίας Αθηνών, ενώ τόσο το 1969 όσο και το 1970 προτάθηκε από τον πρόεδρο του Γαλλικού Συµβουλίου Επικρατείας, Rene Cassin, ως υποψήφιος για το Νόµπελ Ειρήνης.
Ο Μιχαήλ Στασινόπουλος εξελέγη προσωρινός Πτ∆ µε 206 ψήφους και παρέµεινε σε αυτή τη θέση µέχρι την 20ή Ιουνίου 1975, δηλαδή µέχρι την οριστική διαµόρφωση του νέου πολιτεύµατος από την Αναθεωρητική Βουλή.
Στις 19 Ιουνίου 1975 η Βουλή των Ελλήνων εξέλεξε Πρόεδρο τον ακαδηµαϊκό Κωνσταντίνο Τσάτσο (πρόταση της Ν.∆.) µε 210 ψήφους.
Ο τελευταίος προδικτατορικός πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο οποίος προτάθηκε από την Ενωση Κέντρου-Νέες ∆υνάµεις (Ε.Κ.-Ν.∆.), έλαβε 65 ψήφους.
Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος στις εκλογές του Νοεµβρίου του ’74 εξελέγη βουλευτής Επικρατείας, ενώ παράλληλα ανέλαβε την προεδρία της κοινοβουλευτικής επιτροπής σύνταξης του νέου Συντάγµατος.
Ακόµη, ήταν ένας από τους πιο έµπιστους συµβούλους του Κωνσταντίνου Καραµανλή. Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος µε σπουδαία ακαδηµαϊκή αλλά και πολιτική καριέρα βρέθηκε στο ανώτατο πολιτειακό αξίωµα, σε µία περίοδο όπου η Ελλάδα άρχισε να βαδίζει στον ευρωπαϊκό δρόµο. Έναν δρόµο που ολοκληρώθηκε µε την υπογραφή της Συνθήκης Προσχώρησης της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Ο «Εθνάρχης», έχοντας πετύχει την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ και βλέποντας ότι η «Αλλαγή» που ευαγγελιζόταν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου βρισκόταν ante portas, είχε αποφασίσει ότι ήταν πλέον ώρα να αναλάβει τα καθήκοντα του Πτ∆. Έτσι λοιπόν παραιτήθηκε από πρωθυπουργός και στη συνέχεια έθεσε υποψηφιότητα για την Προεδρία. Για να γίνει Πτ∆ χρειάστηκαν τρεις ψηφοφορίες. Στην πρώτη έλαβε 179, στη δεύτερη 181 και στην τρίτη 183 ψήφους. Σηµειώνεται ότι η συνύπαρξη Καραµανλή - Ανδρέα αποτέλεσε κορυφαίο γεγονός στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Η εκλογή Πτ∆ τον Μάρτιο του 1985 υπήρξε επεισοδιακή και ήταν η τελευταία µε το σύστηµα της µυστικής ψηφοφορίας. Και αυτό διότι ενώ θεωρούνταν βέβαιο ότι ο Κωνσταντίνος Καραµανλής θα είχε και δεύτερη θητεία, κάτι τέτοιο δεν συνέβη, καθώς ο Ανδρέας Παπανδρέου πρότεινε για την Προεδρία ένα πρόσωπο που συνδέθηκε µε την υπόθεση Λαµπράκη: τον αρεοπαγίτη Χρήστο Σαρτζετάκη, ο οποίος χάρη στη συγκεκριµένη υπόθεση έγινε γνωστός σε όλο τον κόσµο. Ο Καραµανλής παραιτήθηκε και καθήκοντα Προέδρου της ∆ηµοκρατίας κλήθηκε να αναλάβει ο τότε πρόεδρος της Βουλής, Γιάννης Αλευράς.
Η εκλογή του συνδέθηκε µε δύο προβλήµατα Συνταγµατικού ∆ικαίου: τα «χρωµατιστά ψηφοδέλτια» και την «ψήφο Αλευρά».
Για την ψηφοφορία χρησιµοποιήθηκαν ψηφοδέλτια διαφορετικού χρώµατος για κάθε υποψήφιο, κάτι που η τότε αξιωµατική αντιπολίτευση (Νέα ∆ηµοκρατία) κατήγγειλε ως απόπειρα ακύρωσης του µυστικού χαρακτήρα της ψηφοφορίας. Υποστηρίχθηκε επίσης ότι ο τότε πρόεδρος της Βουλής, Γιάννης Αλευράς, δεν έπρεπε να λάβει µέρος στην ψηφοφορία ως εκτελών χρέη Προέδρου της ∆ηµοκρατίας, µετά την πρόωρη παραίτηση του Κωνσταντίνου Καραµανλή.
Ο Χρήστος Σαρτζετάκης εξελέγη Πτ∆ στην τρίτη ψηφοφορία (180 ψήφους), καθώς στην πρώτη έλαβε 178 ψήφους και στη δεύτερη 181.
Η θητεία του στιγµατίστηκε από την ανένδοτη άρνησή του ως Πτ∆ να απονείµει χάρη στον ισοβίτη Χρήστο Ρούσσο, στάση που αποδόθηκε σε οµοφοβία και διάκριση, εφόσον υπήρχαν οι προϋποθέσεις και η θετική εισήγηση του Συµβουλίου Χαρίτων.
Η απεργία πείνας που ξεκίνησε ο Ρούσσος πυροδότησε ένα ευρύ κίνηµα συµπαράστασης. Τελικά, ο Χρήστος Ρούσσος αποφυλακίστηκε µε χάρη που του δόθηκε το 1990 από τον επόµενο Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραµανλή.
Τον Απρίλιο του 1990 ο Κωνσταντίνος Καραµανλής επανεξελέγη Πτ∆. Είχε προηγηθεί η διάλυση της Βουλής, λόγω της αδυναµίας εκλογής Προέδρου και οι εκλογές στις οποίες η Ν.∆. του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη έλαβε 46,8% και 150 έδρες (η Ν.∆. κυβερνούσε µε την ψήφο του Χρ. Κατσίκη της ∆Η.ΑΝΑ.). Στην τέταρτη ψηφοφορία, ο Κ. Καραµανλής έλαβε 149 ψήφους, έναντι 123 του Γιάννη Αλευρά που είχε προταθεί από το ΠΑΣΟΚ και 21 του ακαδηµαϊκού Κωνσταντίνου ∆εσποτόπουλου, που είχε προταθεί από τον Συνασπισµό. Στην πέµπτη ψηφοφορία ο «Εθνάρχης» έλαβε 153 ψήφους, ο Γιάννης Αλευράς 125 και ο Κωνσταντίνος ∆εσποτόπουλος 21.
Το 1995 το κυβερνών, τότε, ΠΑΣΟΚ και η Πολιτική Ανοιξη πρότειναν για την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας τον Κωστή Στεφανόπουλο, που κατά το παρελθόν είχε διατελέσει βουλευτής αλλά και υπουργός των κυβερνήσεων της Ν.∆. Στην πρώτη ψηφοφορία πήρε 181 ψήφους, έναντι 109 του υποψηφίου της Ν.∆. Αθανάσιου Τσαλδάρη. Στη δεύτερη ψηφοφορία έλαβε 181 ψήφους και ο Αθανάσιος Τσαλδάρης 108 και στην τρίτη εξελέγη τελικά Πρόεδρος µε 181 ψήφους, έναντι 109 του προτεινόµενου από τη Ν.∆. Αθανάσιου Τσαλδάρη.
Τον Φεβρουάριο του 2000 επανεξελέγη Πρόεδρος µε τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σηµίτη και της Ν.∆. του Κώστα Καραµανλή (108 έδρες). Έλαβε 269 ψήφους, έναντι 10 του Λεωνίδα Κύρκου που είχε προταθεί από τον Συνασπισµό.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του κατάφερε να προσδώσει νέα αίγλη στον θεσµό του Προέδρου και να συγκεντρώσει πολύ µεγάλη δηµοτικότητα από τον ελληνικό λαό. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική ήταν η πατριωτική στάση του και οι επικριτικές δηλώσεις στις οποίες προέβη έναντι του τότε προέδρου των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Ελλάδα το 1999.
Η δεύτερη περίοδος της προεδρίας του σηµαδεύτηκε από τη σύγκρουση κράτους-Εκκλησίας µε φόντο την αναγραφή του θρησκεύµατος στις ταυτότητες. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος του ζήτησε τη διενέργεια δηµοψηφίσµατος. Ενα αίτηµα το οποίο δεν έγινε δεκτό.
Τον Φεβρουάριο του 2005, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραµανλής πρότεινε για Πρόεδρο τον επί σειρά ετών βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και υπουργό Κάρολο Παπούλια. Την πρότασή του στήριξε και το ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο Γιαννιώτης Κάρολος Παπούλιας εξελέγη µε 279 ψήφους, που αποτελεί αριθµό-ρεκόρ σε ψήφους.
Επανεξελέγη στις 3 Φεβρουαρίου 2010 µε 266 ψήφους. Μάλιστα η δεύτερη θητεία του ήταν και η πιο δύσκολη, από την άποψη ότι η Ελλάδα βρέθηκε ένα βήµα πριν από την καταστροφή και τη χρεοκοπία.
Τον ∆εκέµβριο του 2014 η Ν.∆. του Αντώνη Σαµαρά και το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου πρότειναν για την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας τον Σταύρο ∆ήµα. Ωστόσο σε καµία από τις τρεις ψηφοφορίες η επιλογή Σαµαρά - Βενιζέλου δεν συγκέντρωσε τις απαραίτητες ψήφους, µε αποτέλεσµα η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές, όπως είχε γίνει στην αντίστοιχη περίπτωση του 1989-1990. Τον Φεβρουάριο του 2015 η νέα κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα πρότεινε για Πτ∆ τον καθηγητή και επί σειρά ετών βουλευτή και υπουργό της Ν.∆., Προκόπη Παυλόπουλο.
Την πρόταση αυτή στήριξαν οι ΑΝ.ΕΛ. του Πάνου Καµµένου και η Ν.∆. του Αντώνη Σαµαρά (απουσίαζε ο νυν πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης). Αντίθετα, το Ποτάµι και το ΠΑΣΟΚ τάχθηκαν υπέρ της εκλογής του συνταγµατολόγου Νίκου Αλιβιζάτου. Ετσι ο κ. Παυλόπουλος εξελέγη Πτ∆ µε 233 ψήφους έναντι 30 του Νίκου Αλιβιζάτου. Ακόµη παρών είχαν ψηφίσει 32 βουλευτές (ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή).
Στις 15 Ιανουαρίου 2020 ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πρότεινε την Κατερίνα Σακελλαροπούλου για τη θέση της Προέδρου της Ελληνικής ∆ηµοκρατίας. Η κ. Σακελλαροπούλου έγινε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας στην ελληνική Ιστορία, έχοντας διατελέσει πρώτα πρόεδρος του Συµβουλίου της Επικρατείας για δύο χρόνια (2018-2020). Στην ψηφοφορία, στις 22 Ιανουαρίου, ήταν η µοναδική υποψηφιότητα και εκλέχτηκε νέα Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας µε 261 ψήφους.
*Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Απογευματινή» στις 19/01/2024
Οι σχετικές ανακοινώσεις έγιναν την Τετάρτη από τον πρωθυπουργό µέσω τηλεοπτικού του µηνύµατος, ενώ ο κ. Τασούλας είναι ο πρώτος εν ενεργεία πρόεδρος της Βουλής, στα µεταπολιτευτικά χρονικά, που προτείνεται από πρωθυπουργό για το ανώτατο πολιτειακό αξίωµα.
Ακόµη θα γίνει ο δεύτερος πολιτικός µε καταγωγή από την Ηπειρο, µετά τον Κάρολο Παπούλια, που θα περάσει το κατώφλι του προεδρικού µεγάρου από το 1974 µέχρι και σήµερα.
Μάλιστα το ρεκόρ που έχει καταγραφεί σε ψήφους είναι το 2005, όταν ο Κάρολος Παπούλιας εξελέγη µε 279 ψήφους.
Σηµειώνεται ότι στα 50 χρόνια Μεταπολίτευσης από τους οκτώ διατελέσαντες Προέδρους οι τρεις εξ αυτών προήλθαν από το δικαστικό σώµα.
Ο λόγος για τον Μιχαήλ Στασινόπουλο, τον Χρήστο Σαρτζετάκη και την Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Ακόµη οι πέντε εξ αυτών έχουν καταγράψει από µία θητεία.
Η «Κυριακάτικη Απογευµατινή», µε αφορµή την επικείµενη εκλογή του νέου Προέδρου της ∆ηµοκρατίας, παρουσιάζει τους διατελέσαντες Προέδρους της ∆ηµοκρατίας από το 1974 µέχρι και σήµερα.
Μιχαήλ Στασινόπουλος (1974-1975)
Η χούντα κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος στις 23 Ιουλίου του 1974 -είχε προηγηθεί η προδοσία της Κύπρου- και η δηµοκρατία επανήλθε στον τόπο που τη γέννησε. Πρώτος µεταπολιτευτικός πρωθυπουργός ήταν ο «Εθνάρχης» Κωνσταντίνος Καραµανλής. Μία από τις πρώτες ενέργειες της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας υπό τον Κωνσταντίνο Καραµανλή ήταν η επαναφορά σε ισχύ του Συντάγµατος του 1952, την 1η Αυγούστου 1974, εκτός από τα άρθρα που αφορούσαν τη µοναρχία.
Παράλληλα, µε σκοπό την οµαλή µετάβαση από τη δικτατορία στη δηµοκρατία, µε παραίνεση του ίδιου του Κωνσταντίνου Καραµανλή, ο Φαίδων Γκιζίκης, ο οποίος είχε τοποθετηθεί στη θέση του Πτ∆ εν µέσω χούντας, παρέµεινε στη θέση του µέχρι την εκλογή του πρώτου µεταπολιτευτικού Προέδρου.
Αυτός ήταν ο Μιχαήλ Στασινόπουλος, ο οποίος στις εκλογές του Νοεµβρίου του ’74 είχε εκλεγεί βουλευτής Επικρατείας µε τη Ν.∆. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, ο Στασινόπουλος βρέθηκε στο στόχαστρο των «απριλιανών», ενώ το 1969 εκδιώχθηκε από τη θέση του προέδρου του ΣτΕ, καθώς είχε αντιταχθεί στη χούντα.
Μάλιστα το 1968 εξελέγη τακτικό µέλος της Ακαδηµίας Αθηνών, ενώ τόσο το 1969 όσο και το 1970 προτάθηκε από τον πρόεδρο του Γαλλικού Συµβουλίου Επικρατείας, Rene Cassin, ως υποψήφιος για το Νόµπελ Ειρήνης.
Ο Μιχαήλ Στασινόπουλος εξελέγη προσωρινός Πτ∆ µε 206 ψήφους και παρέµεινε σε αυτή τη θέση µέχρι την 20ή Ιουνίου 1975, δηλαδή µέχρι την οριστική διαµόρφωση του νέου πολιτεύµατος από την Αναθεωρητική Βουλή.
Κωνσταντίνος Τσάτσος (1975-1980)
Στις 19 Ιουνίου 1975 η Βουλή των Ελλήνων εξέλεξε Πρόεδρο τον ακαδηµαϊκό Κωνσταντίνο Τσάτσο (πρόταση της Ν.∆.) µε 210 ψήφους. Ο τελευταίος προδικτατορικός πρωθυπουργός Παναγιώτης Κανελλόπουλος, ο οποίος προτάθηκε από την Ενωση Κέντρου-Νέες ∆υνάµεις (Ε.Κ.-Ν.∆.), έλαβε 65 ψήφους.
Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος στις εκλογές του Νοεµβρίου του ’74 εξελέγη βουλευτής Επικρατείας, ενώ παράλληλα ανέλαβε την προεδρία της κοινοβουλευτικής επιτροπής σύνταξης του νέου Συντάγµατος.
Ακόµη, ήταν ένας από τους πιο έµπιστους συµβούλους του Κωνσταντίνου Καραµανλή. Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος µε σπουδαία ακαδηµαϊκή αλλά και πολιτική καριέρα βρέθηκε στο ανώτατο πολιτειακό αξίωµα, σε µία περίοδο όπου η Ελλάδα άρχισε να βαδίζει στον ευρωπαϊκό δρόµο. Έναν δρόµο που ολοκληρώθηκε µε την υπογραφή της Συνθήκης Προσχώρησης της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Κωνσταντίνος Καραµανλής (1980-1985)
Ο «Εθνάρχης», έχοντας πετύχει την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ και βλέποντας ότι η «Αλλαγή» που ευαγγελιζόταν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου βρισκόταν ante portas, είχε αποφασίσει ότι ήταν πλέον ώρα να αναλάβει τα καθήκοντα του Πτ∆. Έτσι λοιπόν παραιτήθηκε από πρωθυπουργός και στη συνέχεια έθεσε υποψηφιότητα για την Προεδρία. Για να γίνει Πτ∆ χρειάστηκαν τρεις ψηφοφορίες. Στην πρώτη έλαβε 179, στη δεύτερη 181 και στην τρίτη 183 ψήφους. Σηµειώνεται ότι η συνύπαρξη Καραµανλή - Ανδρέα αποτέλεσε κορυφαίο γεγονός στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Χρήστος Σαρτζετάκης (1985-1990)
Η εκλογή Πτ∆ τον Μάρτιο του 1985 υπήρξε επεισοδιακή και ήταν η τελευταία µε το σύστηµα της µυστικής ψηφοφορίας. Και αυτό διότι ενώ θεωρούνταν βέβαιο ότι ο Κωνσταντίνος Καραµανλής θα είχε και δεύτερη θητεία, κάτι τέτοιο δεν συνέβη, καθώς ο Ανδρέας Παπανδρέου πρότεινε για την Προεδρία ένα πρόσωπο που συνδέθηκε µε την υπόθεση Λαµπράκη: τον αρεοπαγίτη Χρήστο Σαρτζετάκη, ο οποίος χάρη στη συγκεκριµένη υπόθεση έγινε γνωστός σε όλο τον κόσµο. Ο Καραµανλής παραιτήθηκε και καθήκοντα Προέδρου της ∆ηµοκρατίας κλήθηκε να αναλάβει ο τότε πρόεδρος της Βουλής, Γιάννης Αλευράς. Η εκλογή του συνδέθηκε µε δύο προβλήµατα Συνταγµατικού ∆ικαίου: τα «χρωµατιστά ψηφοδέλτια» και την «ψήφο Αλευρά».
Για την ψηφοφορία χρησιµοποιήθηκαν ψηφοδέλτια διαφορετικού χρώµατος για κάθε υποψήφιο, κάτι που η τότε αξιωµατική αντιπολίτευση (Νέα ∆ηµοκρατία) κατήγγειλε ως απόπειρα ακύρωσης του µυστικού χαρακτήρα της ψηφοφορίας. Υποστηρίχθηκε επίσης ότι ο τότε πρόεδρος της Βουλής, Γιάννης Αλευράς, δεν έπρεπε να λάβει µέρος στην ψηφοφορία ως εκτελών χρέη Προέδρου της ∆ηµοκρατίας, µετά την πρόωρη παραίτηση του Κωνσταντίνου Καραµανλή.
Ο Χρήστος Σαρτζετάκης εξελέγη Πτ∆ στην τρίτη ψηφοφορία (180 ψήφους), καθώς στην πρώτη έλαβε 178 ψήφους και στη δεύτερη 181.
Η θητεία του στιγµατίστηκε από την ανένδοτη άρνησή του ως Πτ∆ να απονείµει χάρη στον ισοβίτη Χρήστο Ρούσσο, στάση που αποδόθηκε σε οµοφοβία και διάκριση, εφόσον υπήρχαν οι προϋποθέσεις και η θετική εισήγηση του Συµβουλίου Χαρίτων.
Η απεργία πείνας που ξεκίνησε ο Ρούσσος πυροδότησε ένα ευρύ κίνηµα συµπαράστασης. Τελικά, ο Χρήστος Ρούσσος αποφυλακίστηκε µε χάρη που του δόθηκε το 1990 από τον επόµενο Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας, Κωνσταντίνο Καραµανλή.
Κωνσταντίνος Καραµανλής (1990-1995)
Τον Απρίλιο του 1990 ο Κωνσταντίνος Καραµανλής επανεξελέγη Πτ∆. Είχε προηγηθεί η διάλυση της Βουλής, λόγω της αδυναµίας εκλογής Προέδρου και οι εκλογές στις οποίες η Ν.∆. του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη έλαβε 46,8% και 150 έδρες (η Ν.∆. κυβερνούσε µε την ψήφο του Χρ. Κατσίκη της ∆Η.ΑΝΑ.). Στην τέταρτη ψηφοφορία, ο Κ. Καραµανλής έλαβε 149 ψήφους, έναντι 123 του Γιάννη Αλευρά που είχε προταθεί από το ΠΑΣΟΚ και 21 του ακαδηµαϊκού Κωνσταντίνου ∆εσποτόπουλου, που είχε προταθεί από τον Συνασπισµό. Στην πέµπτη ψηφοφορία ο «Εθνάρχης» έλαβε 153 ψήφους, ο Γιάννης Αλευράς 125 και ο Κωνσταντίνος ∆εσποτόπουλος 21.
Κωστής Στεφανόπουλος (1995-2005)
Το 1995 το κυβερνών, τότε, ΠΑΣΟΚ και η Πολιτική Ανοιξη πρότειναν για την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας τον Κωστή Στεφανόπουλο, που κατά το παρελθόν είχε διατελέσει βουλευτής αλλά και υπουργός των κυβερνήσεων της Ν.∆. Στην πρώτη ψηφοφορία πήρε 181 ψήφους, έναντι 109 του υποψηφίου της Ν.∆. Αθανάσιου Τσαλδάρη. Στη δεύτερη ψηφοφορία έλαβε 181 ψήφους και ο Αθανάσιος Τσαλδάρης 108 και στην τρίτη εξελέγη τελικά Πρόεδρος µε 181 ψήφους, έναντι 109 του προτεινόµενου από τη Ν.∆. Αθανάσιου Τσαλδάρη. Τον Φεβρουάριο του 2000 επανεξελέγη Πρόεδρος µε τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σηµίτη και της Ν.∆. του Κώστα Καραµανλή (108 έδρες). Έλαβε 269 ψήφους, έναντι 10 του Λεωνίδα Κύρκου που είχε προταθεί από τον Συνασπισµό.
Κατά τη διάρκεια της θητείας του κατάφερε να προσδώσει νέα αίγλη στον θεσµό του Προέδρου και να συγκεντρώσει πολύ µεγάλη δηµοτικότητα από τον ελληνικό λαό. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική ήταν η πατριωτική στάση του και οι επικριτικές δηλώσεις στις οποίες προέβη έναντι του τότε προέδρου των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Ελλάδα το 1999.
Η δεύτερη περίοδος της προεδρίας του σηµαδεύτηκε από τη σύγκρουση κράτους-Εκκλησίας µε φόντο την αναγραφή του θρησκεύµατος στις ταυτότητες. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος του ζήτησε τη διενέργεια δηµοψηφίσµατος. Ενα αίτηµα το οποίο δεν έγινε δεκτό.
Κάρολος Παπούλιας (2005-2015)
Τον Φεβρουάριο του 2005, ο τότε πρωθυπουργός Κώστας Καραµανλής πρότεινε για Πρόεδρο τον επί σειρά ετών βουλευτή του ΠΑΣΟΚ και υπουργό Κάρολο Παπούλια. Την πρότασή του στήριξε και το ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου. Ο Γιαννιώτης Κάρολος Παπούλιας εξελέγη µε 279 ψήφους, που αποτελεί αριθµό-ρεκόρ σε ψήφους. Επανεξελέγη στις 3 Φεβρουαρίου 2010 µε 266 ψήφους. Μάλιστα η δεύτερη θητεία του ήταν και η πιο δύσκολη, από την άποψη ότι η Ελλάδα βρέθηκε ένα βήµα πριν από την καταστροφή και τη χρεοκοπία.
Προκόπης Παυλόπουλος (2015-2020)
Τον ∆εκέµβριο του 2014 η Ν.∆. του Αντώνη Σαµαρά και το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου πρότειναν για την Προεδρία της ∆ηµοκρατίας τον Σταύρο ∆ήµα. Ωστόσο σε καµία από τις τρεις ψηφοφορίες η επιλογή Σαµαρά - Βενιζέλου δεν συγκέντρωσε τις απαραίτητες ψήφους, µε αποτέλεσµα η χώρα να οδηγηθεί σε εκλογές, όπως είχε γίνει στην αντίστοιχη περίπτωση του 1989-1990. Τον Φεβρουάριο του 2015 η νέα κυβέρνηση υπό τον Αλέξη Τσίπρα πρότεινε για Πτ∆ τον καθηγητή και επί σειρά ετών βουλευτή και υπουργό της Ν.∆., Προκόπη Παυλόπουλο. Την πρόταση αυτή στήριξαν οι ΑΝ.ΕΛ. του Πάνου Καµµένου και η Ν.∆. του Αντώνη Σαµαρά (απουσίαζε ο νυν πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης). Αντίθετα, το Ποτάµι και το ΠΑΣΟΚ τάχθηκαν υπέρ της εκλογής του συνταγµατολόγου Νίκου Αλιβιζάτου. Ετσι ο κ. Παυλόπουλος εξελέγη Πτ∆ µε 233 ψήφους έναντι 30 του Νίκου Αλιβιζάτου. Ακόµη παρών είχαν ψηφίσει 32 βουλευτές (ΚΚΕ, Χρυσή Αυγή).
Κατερίνα Σακελλαροπούλου (2020-2025)
Στις 15 Ιανουαρίου 2020 ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης πρότεινε την Κατερίνα Σακελλαροπούλου για τη θέση της Προέδρου της Ελληνικής ∆ηµοκρατίας. Η κ. Σακελλαροπούλου έγινε η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας στην ελληνική Ιστορία, έχοντας διατελέσει πρώτα πρόεδρος του Συµβουλίου της Επικρατείας για δύο χρόνια (2018-2020). Στην ψηφοφορία, στις 22 Ιανουαρίου, ήταν η µοναδική υποψηφιότητα και εκλέχτηκε νέα Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας µε 261 ψήφους.*Δημοσιεύθηκε στην «Κυριακάτικη Απογευματινή» στις 19/01/2024
