Μιλούσε όπως εκείνος, συμπεριφέρονταν αναλόγως, ζούσε στη σκιά του, κουβέντιαζε με τον ψαρά, τον ράφτη, τον πονεμένο, τον υπουργό, αλλά και με τον Ωνάση και τον Γουλανδρή κανονίζοντας τα διαδικαστικά των θερινών διακοπών του προέδρου εκπροσωπώντας τη γενιά των έμπιστων ανθρώπων που όσα ήξερε «τα σήκωσε ψηλά στο νησί των ανέμων για να φτάσουν στον ουρανό».

Ο Θόδωρος Χαριτόπουλος, ο Μυκονιάτης «Θόδωρος του Καραμανλή» που εγκατέλειψε στα 88 του σήμερα τον μάταιο κόσμο, συνήθιζε έπειτα από τον θάνατο του αείμνηστου πολιτικού, στις 23 Απριλίου 1998, όχι μόνο να πηγαίνει τακτικά στο ομώνυμο ίδρυμα της Φιλοθέης και να περιποιείται τον επιβλητικό τάφο με τη γκρίζα μαρμάρινη πλάκα αλλά και να μοιράζεται με νεότερους ορισμένα στιγμιότυπα «της ζωής μου με τον πρόεδρο», τα οποία βεβαίως δεν σχετίζονταν με πολιτικά παρασκήνια. Όταν τον ρωτούσαν για τέτοια συνήθιζε να αποχωρεί επιδεικτικά.

Χαριτόπουλος: Ιστορίες του πιο έμπιστου και στενού συνεργάτη του Κωνσταντίνου Καραμανλή

Σε μία από τις εκτενείς συζητήσεις του με τα parapolitika.gr είχε πει ότι ο Καραμανλής τον επέλεξε ως οικονόμο με τη σύζυγο του, την κ. Πίγκα, το 1960 λίγο πριν την τελειώσει τη θητεία του στο Ναυτικό. Ο Χαριτόπουλος τον συνόδευε σε όλες τις δραστηριότητες του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, παραλλήλως δε η σύζυγος του μαγείρευε και φρόντιζε το διαμέρισμα του.

Και τις δύο φόρες που αναχώρησε ο Καραμανλής από την Ελλάδα, στις αρχές του καλοκαιριού για Γενεύη και το Φθινόπωρο για Παρίσι, το ζεύγος Χαριτόπουλου τον ακολούθησε ζώντας αρκετές φορές υπό δύσκολες συνθήκες.

«Περάσαμε και περιόδους στενότητας, ο Ωνάσης ήθελε να βοηθήσει αλλά εκείνος δεν ήθελε καν να ακούσει τέτοια πράγματα… Ζούσαμε από την αποζημίωση του και από τον μισθό μου. Ο πρόεδρος δεν με είχε διορίσει ούτε στη Βουλή ούτε σε κάποιο υπουργείο. Υπάλληλος ήμουν στην εταιρεία του αδελφού του Αλέκου (σς πατέρα του Κώστα Καραμανλή) και από ‘κει πήρα σύνταξη» θυμόταν. ‘Όταν φώναζε σειόταν ο τόπος , έπρεπε όμως να φροντίσουμε να ηρεμεί γιατί ήταν οξύθυμος μα όχι άδικος…» συνέχιζε. Του έκανε εντύπωση (σς δεν τον μνημόνευε με το όνομα του») «που ο πρόεδρος τη μια έμπαινε με το κουστούμι στα καπνοχώραφα και χαιρετιόταν με τους αγρότες και την επόμενη συναντούσε τον ντε Γκωλ και τους υπουργούς του».

Χαρακτηριστικό της ακεραιότητας του Θόδωρου Χαριτόπουλου είναι ότι κανένα παιδί του δεν εργάστηκε στο Δημόσιο και το μόνο αποκτηθέν περιουσιακό στοιχείο ήταν ένα μικρό ξενοδοχείο στη Μύκονο, η λειτουργία του οποίου μάλιστα χρονολογείται πολύ πριν το νησί καταστεί δημοφιλής προορισμός.

«Μ’ αρέσει να βγαίνω με τη βάρκα και να κάθομαι στη Δήλο… Εκεί θα φτιάξω το βιβλίο» έλεγε με τη βραχνή, κοφτή φωνή του κοιτάζοντας ευθεία τους συνομιλητές του, όπως ευθύς, ταπεινός και αφοσιωμένος παρέμεινε κι αυτός και η κ. Πίγκα.

Η κηδεία του θα γίνει την ερχόμενη Παρασκευή το μεσημέρι στον Αγ. Λουκά Μυκόνου όπου συνήθως εκκλησιαζόταν.