Με τον υφυπουργό Προστασίας του Πολίτη, Ανδρέα Νικολακόπουλο, είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Μιλήσαμε για ζητήματα θεσμικά του υπουργείου, την υπόθεση των Τεμπών, αλλά και για πιο προσωπικές αναφορές για τον ίδιο.

*Διαβάστε ακόμα: Η δημοσκοπική... ανακολουθία με το μπαράζ ερωτήσεων για τα Τέμπη και ο "συναγερμός" που έχει σημάνει στο Μαξίμου

Ακούσαμε τον πρωθυπουργό να λέει σχετικά με την υπόθεση του δυστυχήματος των Τεμπών ότι θα χυθεί άπλετο φως. Ποια η θέση σας γι’ αυτή την τραγική υπόθεση;

Ο πρωθυπουργός ήταν ξεκάθαρος και ασφαλώς μέσα από τις τοποθετήσεις του μας εκφράζει όλους απόλυτα. Η ελληνική κοινωνία εξακολουθεί να βιώνει την υπόθεση του δυστυχήματος στα Τέμπη ως ένα συλλογικό τραύμα, γι’ αυτό και οφείλουμε όλοι να σεβαστούμε τον πόνο των οικογενειών, σκύβοντας το κεφάλι μπροστά τους. Μέσα από τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, διευκολύναμε το έργο της Δικαιοσύνης με διάταξη, σύμφωνα με την οποία ήρθαν στο φως συνομιλίες κινητών τηλεφώνων των εμπλεκομένων. Πιστεύουμε ότι μπορεί να επιταχυνθεί η δικαστική διαδικασία, καθώς μετά την ανάκριση μπορεί να υπάρχει παραπομπή σε δίκη χωρίς να απαιτείται η έκδοση βουλεύματος από το Δικαστικό Συμβούλιο, σύμφωνα με τελευταία τροποποίηση. Επανασυστήσαμε, ενισχύοντας με πόρους και αρμοδιότητες πλήρους ανεξαρτησίας, τον Οργανισμό Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών, ο οποίος παραγγέλνει σε συνεργασία με ευρωπαϊκούς και εγχώριους φορείς και δημοσιεύει τα πορίσματα κορυφαίων εμπειρογνωμόνων, ενώ με τη συνταγματική αναθεώρηση του 2019 η παραγραφή για πολιτικά πρόσωπα και πρώην υπουργούς είναι ακριβώς ίδια με κάθε πολίτη. Χωρίς αυτή την τροποποίηση καταλαβαίνουμε όλοι ότι δεν θα μπορούσαμε να μιλάμε για ενδεχόμενη δίωξη κάποιου πολιτικού προσώπου. Κρίσιμες παρεμβάσεις, που ασφαλώς δεν δείχνουν την παραμικρή «πρόθεση συγκάλυψης», τις οποίες θυμίζω ότι η αντιπολίτευση καταψήφισε. Μπροστά στο συλλογικό πένθος δεν υπάρχουν δυναμόμετρα ευαισθησίας, ενώ προκαλεί θλίψη να βλέπουμε μια αντιπολίτευση κατώτερη των περιστάσεων, που προσπαθεί να εκμεταλλευθεί μόνο πολιτικά το θέμα, εργαλειοποιώντας τον ανθρώπινο πόνο.

Σχεδόν καθημερινά βλέπουμε φαινόμενα παραβατικότητας ανηλίκων αλλά και ενδοοικογενειακής βίας. Τι έχει κάνει το υπουργείο σας όλο αυτό το διάστημα και πώς προστατεύετε τα θύματα;
Όσον αφορά την παραβατικότητα ανηλίκων, οι αριθμοί δείχνουν μεγάλη αύξηση στους ελέγχους και τις συλλήψεις. Αποτελέσματα που δεν ήρθαν τυχαία. Θυμίζω τη γραμμή καταγγελιών 10201, το Safe Youth, τις συλλήψεις γονέων για παραμέληση εποπτείας ανηλίκου, ενώ με τα υπουργεία Υγείας και Δικαιοσύνης εξετάζουμε την αναθεώρηση των θεσμικών πλαισίων που αφορούν την κατανάλωση αλκοόλ και την οπλοχρησία. Στα ζητήματα ενδοοικογενειακής βίας, έχουμε καταφέρει να χτίσου με μία «γέφυρα» εμπιστοσύνης μεταξύ των θυμάτων και της ΕΛ.ΑΣ., με στόχο να «σπάσει η σιωπή». Σε αυτή την κατεύθυνση έχουν συμβάλει παρεμβάσεις όπως η ειδική τηλεφωνική γραμμή 15900, τα 63 Γραφεία Ενδοοι κογενειακής Βίας σε κάθε Διεύθυνση Αστυνομίας, τα 44 συμβουλευτικά κέντρα και οι 20 ξενώνες φιλοξενίας και αρωγής, οι ειδικά εκπαιδευμένοι αστυνομικοί που καθοδηγούν τα θύματα, αλλά και τα «safe houses» στην περιφέρεια κάθε Διεύθυνσης Αστυνομίας.

Τι μουσική ακούτε; Ποιος είναι ο αγαπημένος σας τραγουδιστής και τραγούδι;
Υπάρχουν αρκετά είδη μουσικής που ξεχωρίζω, αλλά θέλω να σταθώ σε δύο τραγούδια που με σημάδεψαν, για διαφορετικούς λόγους το καθένα. Το πρώτο είναι το «Πάθος που διώκεται» του αείμνηστου Μίκη Θεοδωράκη, που ερμηνεύει ο Μανώλης Μητσιάς και το έχω συνδέσει με την έναρξη και τη συνέχιση της πολιτικής μου πορείας, καθώς και με τα εμπόδια που βρήκα στην αρχή από ανθρώπους που δεν είδαν με «καλό μάτι» την εμπλοκή μου με τα κοινά και προσπάθησαν να ανακόψουν την πορεία μου. Το δεύτερο τραγούδι, σε πιο προσωπικό επίπεδο, είναι πάλι του Μίκη Θεοδωράκη, το «Ξημερώνει», το οποίο μάλιστα ακούω στην υπέροχη διασκευή της Μαρίας Παπαγεωργίου. Μου θυμίζει ότι πάντα μετά τη νύχτα το ξημέρωμα στον κόσμο είναι πολύ πιο όμορφο και πά ντα κάτι καλό έχει να φέρει.

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής σας μέχρι σήμερα, που σας έκανε να λυγίσετε σε προσωπικό επίπεδο;
Μπορώ να ξεχωρίσω δύο στιγμές όπου ένιωσα να λυγίζω σε προσωπικό επίπεδο. Στην παιδική μου ηλικία ήταν αναμφισβήτητα ο χωρισμός των γονιών μου, ενώ πρόσφατα ο θάνατος του πατέρα μου από COVID, λίγες μέρες μάλιστα πριν προλάβει να κάνει το προγραμματισμένο ραντεβού του για το εμβόλιο, υπήρξε σίγουρα η πιο δύσκολη στιγμή για μένα. Ποια είναι η καθημερινότητα ενός υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη; Νιώθω αρκετές φορές ότι οι 24 ώρες δεν φτάνουν. Βρίσκομαι καθημερινά στις 8 στο υπουργείο, όπου μένω μέχρι αργά το βράδυ. Η μέρα ξεκινάει πάντα με συνολική ενημέρωση για όλα τα θέματα, μελετώντας προσεκτικά τον εγχώριο και τον ξένο ειδησεογραφικό Τύπο, ενώ ακολουθούν αρκετές συσκέψεις με υπηρεσιακούς παράγοντες για μία σειρά από κρίσιμα θέματα που αφορούν το υπουργείο και τακτικά meetings με τους συνεργάτες μου. Επιδιώκω απαραιτήτως την καθημερινή επαφή με τους δικούς μου ανθρώπους, ακόμα και όταν είμαι μακριά. Προσπαθώ να γυμνάζομαι, όποτε ο χρόνος ασφαλώς το επιτρέπει - κάτι που υπάρχει στη ζωή μου από μικρή ηλικία και αποτελεί μία από τις αιτίες που με κάνουν να νιώθω ακόμα πιο δυνατός για να ανταποκριθώ στα απαιτητικά μου καθήκοντα. Στο σπίτι επιστρέφω σχετικά αργά το βράδυ, όπου θέλοντας να αποφορτιστώ προτιμώ να διαβάσω κάποιο βιβλίο και άλλες φορές να κάνω έναν ψύχραιμο πια απολογισμό της έντονης μέρας που πέρασε. Έτσι είναι η πολιτική. Απαιτεί διαρκή προσπάθεια, ενώ δεν υπάρχουν εύκολες μέρες.

Στην εποχή της τεχνολογίας, ποια η σχέση σας με τα social media;
Θα έλεγα ότι είναι στενή, αλλά ευτυχώς έχω καταφέρει να βάλω το μέτρο και την ουσία στη διαχείρισή τους. Κάποιες στιγμές, ναι, θα μπω στη διαδικασία να αφιερώσω χρόνο στο Facebook, στο Instagram και αλλού, όπου επιδιώκω κυρίως την επαφή με ψηφοφόρους μου, καθώς θέλω να απαντώ στα μηνύματά τους, να διαβάζω τυχόν παρατηρήσεις τους, αλλά και να ενημερώνομαι για προ βλήματα που ανακύπτουν σε διάφορους τομείς. Μέσα από τη διαδραστικότητα στα social media, ειδικά με νέους ανθρώπους, αισθάνομαι ότι μπορώ να γίνω χρήσιμος στην προσπάθεια να δώσουμε λύσεις σε ζητήματα που τους απασχολούν. Παρόλο που τα social media συν δέονται κυρίως με την αίσθηση της όρασης, είμαι βέβαιος ότι με την ορθή τους χρήση μπορούμε να γίνουμε ακόμα πιο χρήσιμοι, μαθαίνοντας και να «ακούμε» τους πολίτες!

*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά» στις 9/02/2025