Νίκος Κοεμτζής: Σαν σήμερα η "αιματοβαμμένη" παραγγελιά που κόστισε τη ζωή σε τρία άτομα - Τα πρωτοσέλιδα της εποχής

Η πίστα «βάφτηκε» µε αίµα στις 25 Φεβρουαρίου του 1973, στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα της Αθήνας» στην Κυψέλη, όταν κάποιοι από τους θαµώνες του µαγαζιού αγνόησαν µια παραγγελιά.

Ήταν Απόκριες του 1973, όταν ο ∆ηµοσθένης Κοεµτζής, ο οποίος βρισκόταν στο µαγαζί µε τον αδερφό του, Νίκο, έκανε µια παραγγελιά, για να χορέψει στην πίστα το τραγούδι «Βεργούλες», του Μάρκου Βαµβακάρη.

*Διαβάστε ακόμα: Σεισμός στις Αλκυονίδες: 44 χρόνια από τα 6,7 Ρίχτερ με τους 20 νεκρούς - Πώς κάλυψε η "Απογευματινή" τις φονικότερες σεισμικές δονήσεις της χώρας

Σύµφωνα µε έναν άγραφο νόµο της νύχτας, στην πίστα έπρεπε να χορεύει µονάχα αυτός που έκανε την παραγγελιά. Έτσι, ο τραγουδιστής Τάκης Αθανασιάδης, παρόλο που στην αρχή του προγράµµατος είχε ζητήσει να µην υπάρξουν παραγγελιές, τελικά ανακοίνωσε από το µικρόφωνο πως το επόµενο τραγούδι που θα έλεγε ήταν παραγγελιά.

Ωστόσο, ενώ η ορχήστρα άρχισε να παίζει, η πίστα δεν άδειασε και κάποιοι από τους θαµώνες συνέχισαν να χορεύουν. Τότε ο Νίκος Κοεµτζής, ο οποίος το προηγούµενο διάστηµα ήταν στη φυλακή για µικροκλοπές που είχε διαπράξει στη Θεσσαλονίκη, µην µπορώντας να διαχειριστεί την προσβολή, σηκώθηκε να υπερασπιστεί την τιµή του αδελφού του.

Φωνάζοντας «παραγγελιά, ρε» και όντας σε κατάσταση αµόκ, τράβηξε ένα µαχαίρι που είχε κρυµµένο στη ζώνη του και άρχισε να καρφώνει όποιον έβρισκε µπροστά του. Αφήνοντας πίσω του 3 νεκρούς και 7 τραυµατίες, κατάφερε να διαφύγει από το µαγαζί.

Μεταξύ των τριών ανθρώπων που σκότωσε ήταν και δύο αστυνοµικοί, οι οποίοι ήταν τότε άρρηκτα συνυφασµένοι µε τη χούντα των συνταγµαταρχών και αποτελούσαν το σύµβολο της απόλυτης εξουσίας. Γι’ αυτό και κάποιοι ισχυρίστηκαν πως αγνόησαν επιδεικτικά την παραγγελιά, κι αυτό πυροδότησε τον θυµό του Κοεµτζή.

Παράλληλα, ο Κοεµτζής είχε βρεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο των Αρχών, λόγω του αριστερού παρελθόντος του πατέρα του. Όταν τον ρώτησαν αργότερα γιατί είχε τόσο µένος εναντίον των αστυνοµικών, απάντησε: «Γιατί κάθε τόσο µε τραβάγανε στην Ασφάλεια. Με ρίχνανε σε ένα δωµάτιο, πετούσανε νερό µέσα και µε είχανε τρεις-τέσσερις ηµέρες νηστικό, χωρίς να έχω κάνει τίποτα. ‘‘Τώρα σκοτώνουµε και δεν δίνουµε λογαριασµό σε κανέναν’’, µου έλεγαν».

Μετά τη σύλληψή του, λίγα 24ωρα από το πολλαπλό φονικό, ο Νίκος Κοεµτζής υποστήριξε ότι θόλωσε από το ποτό και την προσβολή και ότι νόµιζε πως θα σκότωναν τον αδελφό του.

Στη δίκη ο συνήγορός του προσπάθησε µάταια να αποδείξει ότι ο δράστης είχε ψυχολογικά προβλήµατα.

Ο Νίκος Κοεµτζής καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και οκτώ σε ισόβια κάθειρξη, δηλώνοντας λίγο µετά την ανακοίνωση της καταδικαστικής απόφασης: «Ζητώ συγγνώµην από τις οικογένειες των θυµάτων. Είµαι έτοιµος να αντιµετωπίσω το εκτελεστικό απόσπασµα».

Όµως, η κατάργηση της θανατικής ποινής στην Ελλάδα τον µετέτρεψε σε ισοβίτη. Τελικά, τον Μάρτιο 1996, έπειτα από 23 χρόνια στη φυλακή, αποφυλακίστηκε από το δικαστικό συµβούλιο Πάτρας υπό όρους και έκτο τε πουλούσε την αυτοβιογραφία του έξω από τα δικαστήρια της Ευ ελπίδων και τις Κυριακές στο Μοναστηράκι.

Εκεί τον βρήκε ο θάνατος, στις 23 Σεπτεµβρίου του 2011, στα 73 του χρόνια από έµφραγµα, την ώρα που πουλούσε τα βιβλία του. Η τραγική αυτή ιστορία, που ση µάδεψε την αθηναϊκή διασκέδαση, έγινε τραγούδι το 1979 από τον ∆ι ονύση Σαββόπουλο, µε τίτλο «Μακρύ ζεϊµπέκικο για τον Νίκο», ενώ το 1980 µεταφέρθηκε στη µεγάλη οθόνη, µε τον τίτλο «Παραγγελιά», σε σκηνοθεσία Παύλου Τάσιου και στον ρόλο του Νίκου Κοεµτζή τον ηθοποιό Αντώνη Αντωνίου.

Τα πρωτοσέλιδα της εποχής για τη δολοφονική παραγγελιά του Νίκου Κοεμτζή

«Σφαγή σε κέντρο» ήταν ο κεντρικός τίτλος του πρωτοσέλιδου της εφηµερίδας «Τα Νέα», που δηµοσιεύθηκε στις 26 Φεβρουαρίου του 1973, δηλαδή την εποµένη του τριπλού φονικού στο κέντρο «Νεράιδα». Ακόµα, το πρωτοσέλιδο φιλοξενούσε τους τίτλους «Αίµα σε αποκρηάτικο γλέντι – Τρεις νεκροί, 7 τραυµατίες – Αστυνοµικοί τα δύο από τα θύµατα».


Μία ηµέρα µετά, στις 27 Φεβρου αρίου του 1973, η εφηµερίδα «Το Βήµα» έκανε λόγο για «Λουτρό αίµατος για ένα χορό» και για «Πρωτοφανή ανθρωποσφαγή σε αθηναϊκό κέντρο διασκεδάσεως».



Είκοσι έξι χρόνια µετά το µακελειό, και συγκεκριµένα στις 21 Ιανουαρίου του 1999, η «Απογευµατινή» είχε εκτενές ρεπορτάζ για τη µη τήρηση των περιοριστικών όρων (να παρουσιάζεται κάθε 1η και 15η του µήνα στο Αστυνοµικό Τµήµα της περιοχής του) από τον Κοεµτζή, που είχε ήδη αποφυλακιστεί τρία χρόνια. «Θέλω να ζήσω και θα ζήσω…», είναι ο τίτλος του ρεπορτάζ, που εµπεριέχει την εξής δήλωσή του: «Βγήκα από τη φυλακή για να ζήσω ελεύθερος... Και θα ζήσω γιατί το θέλω... Τα πάντα στερήθηκα στη ζωή µου».


*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Κυριακάτικη Απογευματινή» στις 23/02/2025