Ξημερώματα Κυριακής και οι δρόμοι γύρω από το λιμάνι του Πειραιά αρχίζουν να γεμίζουν. Πλανόδιοι έμποροι καταφθάνουν όπως κάθε φορά μέσα στο σκοτάδι και ξεκινούν να ξεφορτώνουν τα εμπορεύματά τους και να στήνουν τους πάγκους τους.

Τις τελευταίες εβδομάδες όμως όλο και περισσότερες προσθήκες παρατηρούνται στους ανθρώπους που θέλουν να πουλήσουν από το εμπόρευμα μέχρι και τα… υπάρχοντά τους. Πρόσφυγες κυρίως ανήλικοι έρχονται από τα hot spots του Σχιστού και του Ελληνικού έως τα στενά γύρω από τον ηλεκτρικό σταθμό του Πειραιά, φορτωμένοι τρόφιμα, ρούχα, κουβέρτες, είδη προσωπικής φροντίδας και πολλά ακόμη από όσα τους δίνουν οι ΜΚΟ και οι «αλληλέγγυοι».

Δρόμοι «στρωμένοι» με κομμάτια από ύφασμα και πάνω σε αυτά αραδιασμένα όσα περίσσεψαν από την εβδομάδα που πέρασε από την κάθε οικογένεια. Αυτά συνθέτουν το κυριακάτικο σκηνικό της περιοχής, με τους νεαρούς να διαλαλούν στους περαστικούς την πραμάτεια τους, στην προσπάθειά τους να την πουλήσουν. Φυσικά, πάνω στους αυτοσχέδιους «πάγκους» στριμώχνονται τα πιο ετερόκλητα εμπορεύματα, με μοναδικό κοινό σημείο αναφοράς το γεγονός πως μπορεί να φθάνουν στις οικογένειες των προσφύγων που φιλοξενούνται στα hot spots της Αττικής, όμως δεν τα έχουν ανάγκη ή πιο σωστά… τα έχουν σε αφθονία.

Για του λόγου το αληθές, στο παζάρι του Πειραιά, ακριβώς δίπλα στον ηλεκτρικό σταθμό της πόλης, οικογένειες προσφύγων πουλάνε κάθε Κυριακή αμέτρητες ποσότητες βρεφικού γάλακτος, κρέμες, πάμπερς, κονσέρβες, σαμπουάν, αφρόλουτρα, αποσμητικά, απορρυπαντικά, κουβέρτες, υπνόσακους, ρούχα, παπούτσια κ.λπ. που, όπως υποστηρίζουν οι ΜΚΟ, δίνουν στους φιλοξενούμενους των hot spots. 

Το εντυπωσιακό εί ναι πως οι μικροί «πωλητές» σε όσους τους ρωτούν σπεύδουν να εξηγήσουν τους λόγους που βγάζουν στο σφυρί τη μικρή τους… περιουσία. «Μα δεν τα χρειαζόμαστε. Κάθε εβδομάδα μάς δίνουν πάρα πολλά πράγματα, περισσότερα από όσα μπορούμε να καταναλώσουμε», αναφέρουν στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ».

«Ακόμη και τα προϊόντα για τα μωρά –που δεν μπορείς να υπολογίσεις πολλές φορές– είναι πάρα πολλά», λένε. Ίσως αυτό να εξηγεί και τους λόγους που οι τιμές είναι τόσο χαμηλές, αφού τίποτα δεν ξεπερνά τα 23 ευρώ.

Τα τρόφιμα φθάνουν μετά βίας τα 3 ευρώ, οι κουβέρτες πωλούνται 2 ευρώ, ενώ το εντυπωσιακό είναι πως το «εμπόρευμα» δεν είναι ποτέ το ίδιο, αφού εξαρτάται από τα πράγματα που θα τους δοθούν και θα περισσέψουν.

Μάλιστα, υπήρξαν φορές που, όπως αναφέρουν στα «Π» πλανόδιοι, μικροπωλητές είχαν φέρει μέχρι και… ράντζα ή τις κουβέρτες του Στρατού που τους προσέφεραν στα hot spots οι δήμοι ή οι άλλοι αρμόδιοι φορείς. «Δεν τα ζητάμε. Τους λέμε όταν δεν τα χρειαζόμαστε όλα, αλλά εκείνοι επιμένουν να μας δίνουν όσα έχουν υπολογίσει. Έτσι και εμείς φέρνουμε εδώ όσα δεν χρειαζόμαστε, για να τα πουλήσουμε», λένε στα «Π» τα μικρά παιδιά, στην πλειονότητά τους αφγανικής καταγωγής.

Άλλωστε, από ό,τι αναφέρουν «αλληλέγγυοι» και ΜΚΟ, γνωρίζουν καλά την κατάληξη των αγαθών που προσφέρονται στις οικογένειες και τους φιλοξενούμενους των δομών, αφού οι ίδιοι δεν το κρύβουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το γεγονός πως δεν αρνούνται να μιλήσουν ή να φωτογραφηθεί το «πολυσύνθετο» εμπόρευμά τους, αρκεί να μην απαθανατίσει τους ίδιους ο φωτογραφικός φακός, αφού ο φόβος παραμονεύει πάντα.

Παρ’ όλα αυτά, οι ανήλικοι ήρωες φαίνεται πως έχουν εγκλιματιστεί αρκετά στην ελληνική καθημερινότητα και νοοτροπία. Άνετοι, γνωρίζοντας ήδη τα κατατόπια, αλλά και τις… κακοτοπιές, προσπαθούν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες του παρελθόντος και τις κλειστές πόρτες του σήμερα και να παλέψουν για ένα καλύτερο αύριο.

Με βασικό πρόβλημα το γεγονός πως δεν γνωρίζουν την ελληνική γλώσσα και μερικοί δυσκολεύονται ακόμη και με τα αγγλικά, έχουν μέχρι και ομοεθνείς ή φίλους που γνώρισαν στο παζάρι να εκτελούν όταν το ζητά η περίσταση χρέη… μεταφραστών. προσφυγική κρίση. Σε μια Ελλάδα ανήμπορη να διαχειριστεί την κρίση και το προσφυγικό  μεταναστευτικό κύμα στα νησιά της, οι ΜΚΟ ξεφύτρωναν σαν τα μανιτάρια, έτοιμες να προσφέρουν τη βοήθειά τους.

Φυσικά, το έργο των περισσοτέρων έδωσε ανάσα και την απαραίτητη ώθηση στην ελληνική κυβέρνηση να οργανώσει τις δομές για να υποδεχθεί, αλλά και να εξασφαλίσει τα υποτυπώδη για όλους όσους δεν πρόλαβαν να περάσουν τα ελληνικά σύνορα. Από εκεί και πέρα, όμως, τα γεγονότα επιβεβαιώνουν τον «χορό» εκατομμυρίων που έχει στηθεί γύρω από τα κονδύλια που διαθέτει στην Ελλάδα η Ε.Ε. για την προσφυγική και μεταναστευτική κρίση. Φυσικά, τα περιστατικά των ΜΚΟ που φαίνονται να εξαργυρώνουν φουσκωμένες επιταγές από την Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς όμως να δικαιολογούνται από τις υπηρεσίες που προσφέρουν, είναι αναρίθμητα. Το θέμα έχει φτάσει μέχρι και στην ελληνική Βουλή και μάλιστα από το ίδιο το κυβερνών κόμμα.

Συγκεκριμένα, με κατάθεση ερώτησης από 43 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, με πρωτοβουλία του βουλευτή Φθιώτιδας Ιωάννη Σαρακιώτη, αναφορικά με τη δράση των ΜΚΟ για τη διαχείριση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών. Μάλιστα, απευθυνόμενοι στα συναρμόδια υπουργεία Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Οικονομικών, Υγείας και Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, ζήτησαν να μάθουν πώς ασκείται ο έλεγχος της δράσης αυτών των ΜΚΟ, προκειμένου να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα σε εκείνες που όντως προσφέρουν σε αυτή την προσπάθεια που βρίσκεται σε εξέλιξη και σε εκείνες που ενδεχομένως να δρουν παρασιτικά