Στον Νίκο Νικόλιζα


Τα μάτια της ακόμα δεν έχουν στεγνώσει από τα δάκρυα για εκείνον που πάντα προσέφερε γέλιο. Και όμως. Η πολυαγαπημένη κόρη του Στάθη Ψάλτη, Μαρία, με δύναμη ψυχής, για πρώτη φορά ανοίγει την καρδιά της και μιλάει για όσα έζησε στο πλευρό του διάσημου πατέρα της. Την περασμένη Κυριακή στο Κοιμητήριο Ζωγράφου, συμπληρώθηκαν 40 μέρες από τότε που εκείνος έφυγε για το μακρύ ταξίδι. Και όμως, οι ταινίες του καθημερινά μας θυμίζουν τις ανέμελες στιγμές που μας χάριζε από την εποχή των 80s, όταν μαζί με την Καίτη Φίνου, τον Σταμάτη Γαρδέλη, την Ρένα Παγκράτη δημιούργησαν μια ολόκληρη σχολή γέλιου. «Όχι δεν μπορώ να το πιστέψω και δεν θα το πιστέψω όσο ζω ότι έφυγε» λέει, ανοίγοντας έτσι την πολύωρη συζήτησή μας. «Για μένα το φευγιό του είναι μια μεγάλη απώλεια. Ίσως η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα. Λόγω της αναγνωρισιμότητάς του, λόγω των ταινιών του, για μένα ο πατέρας μου δεν μπορεί να λείψει από τη ζωή μου».


Η Μαρία Ψάλτη, ήταν το μοναχοπαίδι του μεγάλου κωμικού, την οποία απέκτησε από την πρώτη του σύζυγο Κάτια Κυβέλου. Ένας έρωτας και ένας γάμος που κράτησε 7 ολόκληρα χρόνια. Και ο Στάθης ποτέ δεν ξέχασε την πρώτη του οικογένεια…


-Πως θυμάσαι Μαρία τα παιδικά σου χρόνια, κοντά του;
«Είχαμε ένα φοβερό δέσιμο πατέρας με κόρη. Με λάτρευε και τον αγαπούσα εξίσου πολύ δυνατά. Θυμάμαι τα καλοκαίρια μας περισσότερο επειδή εγώ δεν είχα σχολείο που με έπαιρνε και πηγαίναμε στην θάλασσα. Και περπατούσαμε και συζητούσαμε με τις ώρες. Θυμάμαι τα γέλια που κάναμε οι δυο μας όταν μου έλεγε παρασκήνια από τις ταινίες, αλλά και ανέκδοτα. Ήταν ένας εκπληκτικός πατέρας και είχε επίγνωση του ρόλου του».
-Υπήρχαν στιγμές που βρισκόσουν κοντά του είτε στο θέατρο, είτε στις ταινίες;
«Σε όλες τις ταινίες που έπαιζε ο μπαμπάς, εγώ ήμουν στα παρασκήνια με το συνεργείο και τα παρακολουθούσα όλα. Το ίδιο και στο θέατρο. Με έπαιρνε παντού. Είχαμε μια μοναδική σχέση και για τον λόγο αυτό μου στοίχισε ο θανατός του, τόσο πολύ».
-Με ποιον από τους συμπρωταγωνιστές του ο Στάθης ήταν πιο κοντά;
«Νομίζω με τον Μουστάκα έδενε περισσότερο από όλους, παρόλο που ο πατέρας μου δεν είχε κόντρα με κανέναν. Τον λάτρευε τον Σωτήρη και του ζητούσε πάντα να φέρνει και την κόρη του την Αλεξία μαζί στο θέατρο, ή στα γυρίσματα για να έχω παρέα».
-Είδες ποτέ τον πατέρας σου να κλαίει;
«Ο μπαμπάς ήταν πολύ ευαίσθητος άνθρωπος και έκλαιγε εύκολα, απλά δεν ήθελε να το δείχνει. Τον θυμάμαι να κλαίει όταν έκανα το πρώτο μου παιδί. Τον θυμάμαι να κλαίει σε μια ταινία που είδαμε μαζί. Είχε πέσει στο πλευρό μου και έκλαιγε σαν μικρό παιδί».
-Αληθεύει ότι ενώ ο πατέρας σου θα μπορούσε να είναι πλούσιος, όλα του τα χρήματα δίνονταν σε απόρους και φιλανθρωπικούς σκοπούς;
«Βοηθούσε όσο ελάχιστοι. Κυρίως φτωχούς ανθρώπους και δεν ήθελε να το λένε. Υπήρξαν περιπτώσεις φτωχών ανθρώπων που τους έστελνε χρήματα με άλλους και τους έλεγε: "Δεν θα πείτε ποιος τα στέλνει"».

«Οι τελευταίες του στιγμές…»


Οι τελευταίες στιγμές του μεγάλου ηθοποιού, ήταν μάλλον δραματικές, μιας και ο καθολικός καρκίνος είχε καταβάλει το σώμα του με αποτέλεσμα οι πόνοι να είναι αφόρητοι. Ωστόσο ποτέ δεν θέλησε να εξωτερικεύσει όσα ζούσε τις τελευταίες ημέρες της ζωής του…
-Πως έζησες εσύ τις τελευταίες του στιγμές;
«Ήταν πολύ δυνατός άνθρωπος. Και αυτό μας το μετέφερε και εμάς. Γι΄αυτό και δεν πιστέψαμε ούτε στιγμή ότι θα φύγει. Θεωρούσαμε ότι ήταν ένα κρύωμα που θα περνούσε. Τόσο πολύ μας είχε πείσει».
-Δηλαδή δεν πίστευε ότι θα «φύγει»;
«Ούτε στιγμή. Μας έλεγε καθημερινά: "Εγώ θα φύγω από εδώ και το καλοκαίρι θα κάνουμε το τάδε έργο". Έκανε όνειρα μέχρι την τελευταία στιγμή».
-Δηλαδή δεν είχε καταλάβει ότι «τελείωνε»;
«Να σου μιλήσω με το χέρι στην καρδιά; Το είχε καταλάβει, αλλά δεν ήθελε να μεταφέρει τα συναισθήματά του και το πρόβλημά του. Μας έλεγε: "Όλα είναι καλά και προχωράμε"».


«Τι μου είπε στο δωμάτιο…»

Την τελευταία ημέρα πριν μπει στην εντατική, η πολυαγαπημένη μοναχοκόρη του Στάθη Ψάλτη πήγε στο δωμάτιό του, εκεί που νοσηλευόταν στον Άγιο Σάββα. Οι στιγμές εκείνες ήταν άκρως συγκινητικές όπως εκμυστηρεύεται σήμερα για πρώτη φορά δημοσίως…

-Την τελευταία φορά που τον είδες ήταν λίγο πριν μπει διασωληνωμένος στην εντατική…
«Μια ώρα πριν. Πήγα στο δωμάτιο. Ήμασταν οι δυο μας. Κανείς άλλος. Εκεί μιλήσαμε για πολύ ώρα. Θέλαμε να μιλήσουμε για όλα. Δεν ήταν βουρκωμένος, ωστόσο καταλάβαινε την κρισιμότητα της κατάστασής του…»
-Τι σου είπε;
«Είπαμε πολλά. Κυρίως μου έδωσε συμβουλές και τι να προσέχω στη ζωή. Με συμβούλευσε και για τα εγγόνια του. "Θέλω παιδί μου να γνωρίζεις κάποια πράγματα για μένα, γιατί εγώ αύριο μπορεί να μην είμαι στη ζωή" μου είπε. Ωστόσο δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα. Τα κρατάω βαθιά μέσα στην καρδιά μου σαν φυλαχτό όσα είπαμε».
-Τι θυμάσαι περισσότερο από εκείνες τις τελευταίες στιγμές που τον είδες;
«Δεν θα ξεχάσω τα βλέμματά μας. Κοιταχτήκαμε βαθιά λες και ξέραμε ότι θα είναι η τελευταία φορά. Μου λέει: "Παιδί μου σε ευχαριστώ για όλα". Και του λέω βουρκωμένη: "Εγώ μπαμπά μου για όσα μου πρόσφερες στη ζωή"».
-Αλήθεια γιατί δεν πήγες να τον δεις στην εντατική;
«Ένα φοβερό κρύωμα σχεδόν σαν πνευμονία με κράτησε μακριά του…»
-Υπήρξαν μυστικά που τα πήρε μαζί του και τα ξέρεις μόνο εσύ;
«Όχι. Ο μπαμπάς μου ήταν ανοιχτό βιβλίο όλη του τη ζωή. Όσα ήθελε να μάθεις, τα μάθαινες από τον ίδιο».
-Σου εξέφρασε παράπονα για συναδέλφους του;
«Ο μπαμπάς μου επειδή είχε πολύ καλή ψυχή πολλές φορές πικραινόταν με πράγματα και ανθρώπους, ωστόσο δεν ονομάτιζε. Τα κρατούσε μέσα του. Δεν ήθελε να εξωτερικεύει τα προβλήματα του».
-Έφυγε πικραμένος;
«Όχι. Κάθε άλλο μάλιστα. Σε κάθε κουβέντα του μέσα στο νοσοκομείο, μου έλεγε: "Δεν πίστευα ότι με αγαπούσαν τόσοι πολλοί"».
-Ποιες ήταν οι σχέσεις του μπαμπά σου με την Καίτη Φίνου με την οποία άλλωστε έγραψαν ιστορία στη ζωή και στον κινηματογράφο;
«Είχαν πολύ καλές σχέσεις, απλά από κάποια στιγμή και μετά ο καθένας είχε ακολουθήσει τον δικό του δρόμο. Ωστόσο μιλούσαν, είχαν επαφές. Άλλωστε, πως είναι δυνατόν να μην έχουν, αφού με την Καίτη έγραψαν μια μοναδική ιστορία στον κινηματογράφο».
-Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να του πεις δημοσίως και δεν πρόλαβες να του το πεις;
«Μπαμπά μου, μου λείπεις τόσο πολύ όμως…»