Η διακυβέρνηση της χώρας από τον Αλέξη Τσίπρα µπορεί να είναι η µακροβιότερη της περιόδου των Μνηµονίων, ξεπερνώντας χρονικά εκείνες του Αντώνη Σαµαρά και του Γιώργου Παπανδρέου, ωστόσο αποδεικνύεται και η πλέον... χοντρόπετση σε θέµατα ηθικής τάξης.

Μια σειρά κορυφαίων υπουργών που οι παραιτήσεις τους έχουν ζητηθεί από τα κόµµατα της αντιπολίτευσης παραµένουν στις καρέκλες τους, αν και ορισµένοι από αυτούς καταγγέλλονται για πολύ σοβαρά θέµατα, που ενδεχοµένως υποκρύπτουν όχι µόνο πολιτικές, αλλά και ποινικές ευθύνες. Με πρώτον και καλύτερο στη λίστα των υπουργών των οποίων έχει ζητηθεί η παραίτηση τον Πάνο Καµµένο, ο κατάλογος συµπληρώνεται από µια σειρά νυν και πρώην κορυφαίων µελών του Υπουργικού Συµβουλίου (Τόσκας, Πολάκης, Παρασκευόπουλος, Κουρουµπλής, Φίλης, Τσακαλώτος).

Το αξιοσηµείωτο είναι πως σχεδόν όλοι αυτοί οι υπουργοί, προεξάρχοντος του προέδρου των ΑΝ.ΕΛ. και υπουργού Εθνικής Αµυνας, πλέκουν δηµοσίως το εγκώµιο του Κώστα Καραµανλή, «λησµονώντας» ότι εκείνος είχε κάνει δεκτές παραιτήσεις υπουργών για πολύ λιγότερο σοβαρά θέµατα από εκείνα -για παράδειγµαπου βαρύνουν τον κ. Καµµένο στην υπόθεση του «Noor-1». Ενώ και στις πιο βραχύβιες κυβερνήσεις Παπανδρέου και Σαµαρά υπουργοί και στελέχη αντιµετωπίστηκαν σε αρκετές περιπτώσεις µε αυστηρότατο τρόπο, κάτι που δεν φαίνεται να ισχύει σήµερα, µπροστά στη µανία εξουσίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Oι παραιτήσεις Τσιτουρίδη και Μαγγίνα

Η πενταετής θητεία του Κώστα Καραµανλή στην πρωθυπουργία τον οδήγησε σε πολύ δυσάρεστες γι’ αυτόν αποφάσεις σε σχέση µε πρόσωπα των κυβερνήσεών του, ορισµένα από τα οποία είχαν άριστες πολιτικές αλλά και προσωπικές σχέσεις µαζί του. Η υπόθεση Τσιτουρίδη είναι ενδεικτική του τρόπου µε τον οποίο αντιµετώπιζε ο πρώην πρωθυπουργός µέλη του Υπουργικού Συµβουλίου για θέµατα ηθικής τάξης.

Στις 22 Σεπτεµβρίου 2004 υπέβαλε την παραίτησή του για λόγους ευθιξίας µετά το θέµα που δηµιουργήθηκε µε την καταγγελία για παράτυπη µετεγγραφή του γιου του από το Πανεπιστήµιο Κρήτης στο Πάντειο της Αθήνας. Η µετεγγραφή ζητήθηκε για λόγους ασφαλείας, εξαιτίας και της πολιτικής ιδιότητας του πατέρα του, ενώ ο πρώην πρύτανης του Παντείου την είχε χαρακτηρίσει «καθ’ όλα νόµιµη». Τρία χρόνια αργότερα, το 2007, ο κ. Τσιτουρίδης παραιτήθηκε και από υπουργός Απασχόλησης & Κοινωνικής Προστασίας, µε αφορµή τις εισαγγελικές έρευνες για χρηµατιστηριακές πράξεις του στενού του συνεργάτη Ευγένιου Παπαδόπουλου στο διάστηµα 1999-2000.

Μάλιστα, ο Κώστας Καραµανλής είχε δηλώσει µε έµφαση τότε πως οι ενέργειες του κ. Παπαδόπουλου αφορούσαν περίοδο πολύ προτού γίνει κυβέρνηση η Ν.∆. και ήταν άσχετες µε την υπόθεση των οµολόγων, όµως δεν επέτρεπαν την παραµονή του κ. Τσιτουρίδη στη θέση του. Αξιοσηµείωτο είναι ότι ο κ. Τσιτουρίδης ήταν στενός φίλος του Κώστα Καραµανλή και από τους πρωταγωνιστές της ανάδειξής του σε πρόεδρο της Ν.∆. το 1997.

Ο αείµνηστος Βασίλης Μαγγίνας διετέλεσε εκπρόσωπος Τύπου την περίοδο που ο Κώστας Καραµανλής ανέλαβε την ηγεσία της Ν∆ και στενός του συνεργάτης. Τον Απρίλιο του 2007, µετά την παραίτηση Τσιτουρίδη, διορίστηκε υπουργός Απασχόλησης & Κοινωνικής Προστασίας. Μετά τις εκλογές του 2007, όταν επανεκλέχθηκε βουλευτής, διορίστηκε και πάλι στην νέα κυβέρνηση του Κ. Καραµανλή. Παραιτήθηκε τον ∆εκέµβριο του ίδιου χρόνου για λόγους ευθιξίας από υπουργός Απασχόλησης & Κοινωνικής Προστασίας, ύστερα από δηµοσιεύµατα του Τύπου σχετικά µε την πολεοδοµική νοµιµότητα της οικίας του. Η παραίτηση του Βασίλη Μαγγίνα ήλθε λίγες ώρες έπειτα από δηµοσίευµα σύµφωνα µε το οποίο κατείχε πολεοδοµική άδεια για αναψυκτήριο, βάσει της οποίας είχε χτίσει την κατοικία του στο Κορωπί, σε χωροταξική ζώνη που δεν ήταν οικιστική.

Η περίπτωση Ρόβλια και Μπαλτάκου

Τον ∆εκέµβριο του 2009 είχαµε την πρώτη παραίτηση µέλους της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ηταν ο υφυπουργός Εσωτερικών, Ντίνος Ρόβλιας, που παραιτήθηκε κατόπιν δηµοσιευµάτων που εµφάνιζαν το πολιτικό γραφείο του να ασχολείται µε αιτήµατα µεταθέσεων αστυνοµικών και στρατιωτικών (κάτι που, όπως όλοι γνωρίζουν, κάνουν όλα τα πολιτικά γραφεία όλων των πολιτικών προσώπων εδώ και δεκαετίες). Σε δήλωσή του τότε, ο Ντίνος Ρόβλιας τόνισε χαρακτηριστικά: «Ανέλαβα την πολιτική ευθύνη και υπέβαλα την παραίτησή µου ανεξάρτητα από την ουσία της καταγγελίας, για να µην προξενήσω το ελάχιστο πρόβληµα στην κυβέρνηση, πολλώ µάλλον σ’ αυτή την κρίσιµη για τη χώρα περίοδο».

Αξιοσηµείωτη ήταν και η άµεση αποποµπή από τον Αντώνη Σαµαρά του στενού του συνεργάτη, Τάκη Μπαλτάκου, για συνοµιλία του µε τον Ηλία Κασιδιάρη, τον Απρίλιο του 2014 (ενώ ο κ. Καµµένος, που συνοµιλούσε αποδεδειγµένα µε ισοβίτη έµπορο ναρκωτικών, παραµένει ακόµη στο πόστο του). Στον αντίποδα των συµπεριφορών κορυφαίων στελεχών προηγούµενων κυβερνήσεων, οι παραιτήσεις υπουργών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αποτελούν είδος σε ανεπάρκεια.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ένας και µοναδικός υπουργός που υπέβαλε την παραίτησή του στην πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα ήταν ο Παναγιώτης Σγουρίδης (των ΑΝ.ΕΛ.). Κι αυτός γιατί, σε µια έκρηξη ειλικρίνειας µε την ιδιότητα του υφυπουργού Υποδοµών, τόλµησε να πει ότι ο Αλέξης Τσίπρας «παραπλάνησε τους αγρότες». Η θέση που άφησε ο κ. Σγουρίδης φαίνεται πως ήταν... γρουσούζικη, καθώς τον Σεπτέµβριο του 2015 ο ∆ηµήτρης Καµµένος παραιτήθηκε 12 ώρες µετά την ορκωµοσία του, λόγω ρατσιστικών αναρτήσεων που είχε κάνει σε κοινωνικά δίκτυα. Ωστόσο, στους 32 µήνες που συµπληρώνουν στην εξουσία οι κύριοι Τσίπρας και Καµµένος, δεν έγινε δεκτή ούτε µία παραίτηση που να ζητήθηκε από την αντιπολίτευση, και µάλιστα αρκετές φορές για πολύ σοβαρότερους λόγους απ’ ό,τι σε όλες τις προαναφερθείσες περιπτώσεις.