Όταν η Ουάσινγκτον αναγγέλλει πολιτικές «επανόδου» των ΗΠΑ στα Βαλκάνια, όταν ξεκάθαρα αντιτίθεται σε κάθε προσπάθεια της Μόσχας για βαλκανικές «επιρροές» και όταν θεωρεί ότι «η Ελλάδα έχει να παίξει ρόλο στην υλοποίηση της αµερικανικής στρατηγικής σε αυτή την περιοχή», τότε η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα είναι αναγκασµένη να λαµβάνει υπόψη της κάποια «µηνύµατα» από τον θετικά διακείµενο απέναντί της Αµερικανό πρεσβευτή κ. Πάιατ.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν µπορεί να έχει παράπονα από τον δραστήριο και µεθοδικό κ. Πάιατ. Ο Αµερικανός διπλωµάτης εκδηλώνει σε κάθε ευκαιρία το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της Ουάσινγκτον για οικονοµικά και επιχειρηµατικά ζητήµατα της χώρας, σχετικά µε αµερικανικές επενδύσεις στην Ελλάδα.

Και συστηµατικά εκφράζει την ιδιαίτερη ικανοποίησή του για τη στενή στρατιωτική συνεργασία Ελλάδας - ΗΠΑ σε Μεσόγειο και Βαλκάνια και για τα «βήµατα» που πραγµατοποιεί ο «µνηµονιακός» µεταρρυθµιστής της αριστεράς κ. Τσίπρας. Είναι, όµως, προφανές ότι η Ουάσινγκτον θέλει να τονίσει µε τον πιο καθαρό τρόπο στον Έλληνα πρωθυπουργό ότι σε ένα ζήτηµα δεν «αστειεύεται» καθόλου: Στο άνοιγµα δρόµων για ρωσική «διείσδυση» στην Ελλάδα σε οικονοµικά και σε µιντιακά πεδία. Στο σηµείο αυτό εξαντλείται η καλή διάθεση της Ουάσινγκτον προς τον κ. Τσίπρα.

Ξεκάθαρα, λοιπόν, ο κ. Πάιατ, σε οµιλία του στο συνέδριο «Η ώρα της ελληνικής οικονοµίας», στις 4 του µήνα, «φωτογράφισε» τον Ιβάν Σαββίδη, λέγοντας σε αναφορά του για την αποκρατικοποίηση του Οργανισµού Λιµένος Θεσσαλονίκης, στην οποία µετέχει µε εταιρεία του ο εν λόγω επιχειρηµατίας, ότι «είναι ασαφές ποιοι είναι οι πραγµατικοί ιδιώτες επενδυτές και από πού προέρχονται τα χρήµατά τους».

Ο Αµερικανός πρεσβευτής δήλωσε µε έµφαση, και µε τόνο «προειδοποίησης», ότι οι εταιρείες των ΗΠΑ «ζητούν απ' τους Ελληνες εταίρους αντίστοιχη µε αυτών διαφάνεια και υψηλά πρότυπα εταιρικής διακυβέρνησης».

Σύµφωνα µε πληροφορίες από διπλωµατικές πηγές, η Ουάσινγκτον δεν κρύβει ότι δυσφορεί για τις «φιλίες» που διατηρεί ο Ρωσοπόντιος επιχειρηµατίας µε πρόσωπα της κυβέρνησης. Και έχει µεταφέρει στην κυβέρνηση του κ. Τσίπρα την «ανησυχία» της για την είσοδο του «ρωσικής επιρροής» Ιβάν Σαββίδη στον χώρο των µέσων ενηµέρωσης, αλλά και την «απογοήτευση» της αµερικανικής πλευράς για επαφές που διατηρεί ο υπουργός Εθν. Άµυνας Π. Καµµένος, µε πρόσωπα αυτού του κύκλου, όπως αυτό που βρίσκεται σήµερα αναµεµιγµένο ως «ενδιάµεσος» στην υπόθεση της πώλησης πολεµικού υλικού στη Σ. Αραβία.

Ο κ. Πάιατ, στέλνοντας τα «µηνύµατά» του, δεν παραλείπει να υπενθυµίζει το ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τα µεγάλα ενεργειακά έργα στην Ελλάδα, για τον ΤΑΡ, για τη µονάδα στην Αλεξανδρούπολη, για τη διασύνδεση Ελλάδας - Βουλγαρίας, αλλά και για το στρατιωτικό ενδιαφέρον της Ουάσινγκτον στην ελληνική Θράκη.      

Η εμπλοκή της ΝΔ στη «ρωσική ρουλέτα»

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου  

ΠΟΛΥ ενδιαφέρον ιστορικά θα πρέπει να θεωρηθεί ότι στα περιώνυµα «ανοίγµατα προς τη Μόσχα» έχει πρωταγωνιστήσει η κεντροδεξιά Νέα ∆ηµοκρατία και όχι τα κόµµατα της κεντροαριστεράς. Πέραν της πολυσήµαντης και διακριτής επίσκεψης του Κ. Καραµανλή του πρεσβυτέρου, εκ των πρώτων ∆υτικών ηγετών που επισκέφτηκαν τη Σοβιετική Ενωση επί εποχής Μπρέζνιεφ, ακολούθησε µια σειρά από απόπειρες να αλλάξει δραστικά η σχέση Ελλάδας - Ρωσίας µετά την «περεστρόικα».

Απόπειρες που κυριολεκτικά έπεσαν στο κενό. Το πρώτο ουσιαστικό και τολµηρό άνοιγµα στη µετα-σοβιετική Ρωσία επιχείρησε να κάνει το 1990-1991 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (ο οποίος είχε οικοδοµήσει στενές σχέσεις της Ελλάδας µε τις ΗΠΑ, µέσω της καλής του σχέσης µε τον Τζ. Μπους τον πρεσβύτερο), όταν, επισκεπτόµενος τον Μιχαήλ Γκορµπατσόφ, επεδίωξε να «διακανονίσει» τα δικαιώµατα των οµογενών, ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά κυρίως, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα την Ορθοδοξία ως σύνδεσµο µεταξύ Ρωσίας και Ελλάδας. Ελάχιστοι σήµερα θυµούνται ότι στις 9 Ιουνίου 1993 είχε αφιχθεί επισήµως στην Αθήνα ο Ρώσος πρόεδρος Μπόρις Γέλτσιν, συνοδευόµενος από τους νεόκοπους «ολιγάρχες» του, και, µεταξύ άλλων, υπέγραψε µε τον Κ. Μητσοτάκη 12 επενδυτικές συµφωνίες για ενέργεια, τουρισµό, πολιτισµό κ.λπ.

Λίγα εικοσιτετράωρα αργότερα, από την αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, διά του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ δηµοσιοποιείτο η εκτίµηση περί πτώσης της κυβέρνησης της Ν∆ και πρόωρης προσφυγής στις κάλπες.  

ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ  

Η Νέα ∆ηµοκρατία µέτρησε 11 «πέτρινα χρόνια» στην αντιπολίτευση και, όταν επανήλθε, τον Μάρτιο του 2004, µε πρωθυπουργό τον Κώστα Καραµανλή, ενεργοποίησε πάλι τους διαύλους επικοινωνίας µε τη Μόσχα. Το πρώτο ραντεβού Καραµανλή - Πούτιν έγινε στη Μόσχα τον ∆εκέµβριο του 2004, λίγους µήνες µετά το ιστορικό «Όχι» των Κυπρίων στο Σχέδιο Ανάν και την ένθερµη στήριξη των δύο ηγετών στον αείµνηστο πρόεδρο της Μεγαλονήσου Τάσσο Παπαδόπουλο. Τον Σεπτέµβριο του 2005 Καραµανλής και Πούτιν συναντήθηκαν εκ νέου στο Πόρτο Καρράς στη Χαλκιδική, ενώ µεσολάβησαν ακόµα τρεις διά ζώσης συνοµιλίες µέχρι τις κοινές εξαγγελίες για την κατασκευή του ενεργειακού αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη, στο πλαίσιο του αγωγού South Stream.

Το ηµερολόγιο έγραφε 25 Ιουνίου 2007 και οι ανακοινώσεις αυτές έγιναν στην Κωνσταντινούπολη, εν αγνοία του Τούρκου πρωθυπουργού Ρ. Τ. Ερντογάν, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής του Οργανισµού Συνεργασίας Ευξείνου Πόντου (ΟΣΕΠ). Ο µέχρι τότε υπουργός Ανάπτυξης ∆. Σιούφας, βασικός πρωταγωνιστής της απαιτούµενης γραφειοκρατικής προεργασίας για την ελληνορωσική στρατηγική ενεργειακή συνεργασία, µετακινήθηκε στη θέση του Προέδρου της Βουλής και το 2012 εγκατέλειψε την πολιτική σκηνή, έχοντας «περιθωριοποιηθεί» και στο κόµµα.

Ο διάδοχός του Χρήστος Φώλιας, ο οποίος επέσπευσε τις διαδικασίες, παρουσιάζοντας στους Ρώσους ολοκληρωµένο φάκελο για την κατασκευή του αγωγού, κατά την τελευταία επίσκεψη Καραµανλή στο Κρεµλίνο στις 29 Απριλίου 2008, «εξαφανίστηκε» από τον πολιτικό χάρτη, όπως άλλωστε και οι υπόλοιποι εµπλεκόµενοι.

Ο µόνιµος υφυπουργός Εξωτερικών Γ. Βαληνάκης, που συµµετείχε σε όλα τα στάδια των διαβουλεύσεων διατηρώντας τις ισορροπίες προς τις ΗΠΑ, δεν κατάφερε καν να επανεκλεγεί βουλευτής, ενώ ο Βύρων Πολύδωρας, ο οποίος είχε συγκρουστεί ευθέως για τον South Stream το 2009 µε τον τότε πρέσβη των ΗΠΑ στην Ελλάδα, Ντάνιελ Σπέκχαρντ, παραµένει µακριά από την κεντρική πολιτική σκηνή.      

Καμμένος Vs Πάιατ, αγκαλιά με Ιβάν  

Του Μενέλαου Τασιόπουλου  

ΜΠΟΡΕΙ ο υπουργός Άµυνας Π. Καµµένος να µην παραβρέθηκε στην ετήσια συνάντηση του Ελληνοαµερικανικού Εµπορικού Επιµελητηρίου την ώρα που µιλούσε ο επικεφαλής της αµερικανικής διπλωµατίας στη χώρα µας πρέσβης Τζ. Πάιατ, αλλά γνώριζε πολύ καλά τι µήνυµα έστελνε µε την παρουσία του στον τηλεοπτικό σταθµό «Ε» όταν ο επιχειρηµατίας Ιβάν Σαββίδης αναλάµβανε την ιδιοκτησία του. Πολύ περισσότερο αφού ο Αµερικανός πρέσβης στην Αθήνα µόλις 24 ώρες πριν µιλούσε δηµόσια µε καχυποψία και απολύτως αρνητική διάθεση για τα κεφάλαια και τη σύνθεση της νέας ιδιοκτησίας του Οργανισµού Λιµένος Θεσσαλονίκης, «δείχνοντας» τον εκ Ρωσίας ορµώµενο Σαββίδη. Η απροσδόκητη παρουσία στον τηλεοπτικό σταθµό «Ε» του Π. Καµµένου την Τετάρτη προκάλεσε, σύµφωνα µε απολύτως ενηµερωµένες πηγές, εκνευρισµό στους διπλωµατικούς κύκλους των ΗΠΑ στην Ελλάδα, αλλά και δικαιολογηµένη ταραχή στα ηγετικά κλιµάκια της κυβέρνησης.

Με δεδοµένο ότι τις προηγούµενες ηµέρες ο ίδιος ο πρωθυπουργός αλλά και ο εξ απορρήτων του υπουργός Επικρατείας Αλ. Φλαµπουράρης είχαν «συµβουλεύσει», σε φιλικούς τόνους, τον υπουργό Άµυνας να διατηρεί «χαµηλό προφίλ» και µάλιστα, αν µπορεί, να αποφύγει το Ελληνοαµερικανικό Eµπορικό Επιµελητήριο, αυτός στην κυριολεξία επέλεξε να προχωρήσει σε ένα «casus belli» απέναντι στον αµερικανικό παράγοντα.

Κι αυτό γιατί η παρουσία του στην «οικογενειακή τελετή» στο «Ε» επιβεβαιώνει τις στενές σχέσεις που διατηρεί µε τον Ιβάν Σαββίδη και τις σκιώδεις διαδροµές του ρωσικού παράγοντα στη χώρα µας που έχουν αποκαλύψει τα «Π». Παράλληλα «εγκλωβίζει» τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που µε αφορµή τη συζήτηση της επερώτησης της αντιπολίτευσης για την απόπειρα πώλησης όπλων στη Σαουδική Αραβία κάλυψε στον απόλυτο βαθµό τον «συγκυβερνήτη» του, σπαταλώντας, όπως κάποιοι στην κυβέρνηση δεν κουράζονται να τονίζουν, µεγάλο µέρος από το προσωπικό του κύρος.

Το χειρότερο για τον κ. Τσίπρα είναι πλέον ότι καταλαβαίνει, αλλά µάλλον καθυστερηµένα, πως ο κ. Καµµένος επιχειρεί να συγκρουστεί ευθέως µε την αµερικανική διπλωµατία, αλλά και τον πολύ σηµαντικό για τις εθνικές µας προτεραιότητες πρέσβη Τζ. Πάιατ, προκειµένου σε προσωπικό επίπεδο να αντιµετωπίσει την αρνητική στάση που µετά από σειρά αποκαλύψεων έχουν υιοθετήσει οι Αµερικανοί για τον Έλληνα υπουργό Άµυνας.  

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παραπολιτικά», Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017